เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

สวัสดีครับ
              ผมเข้าสู่ธุรกิจขายตรงจากเพื่อนชักชวน ผมอยากมีรถเก๋งคันงาม
อยากมีบ้านหลังใหญ่โต อยากมีเงินแสนเงินล้าน อยากมีธุรกิจตกทอดสู่ลูก
หลาน  แต่ทำธุรกิจนี้มานับปี  แค่ล้อรถเก๋งคันงามยังซื้อไม่ได้  ล้านบาทไม่
มี แต่มีสินค้าเต็มบ้านเป็นร้านค้าคงได้
               ขอคำแนะนำเพื่อนสมาชิกที่มีประสบการณ์ธุรกิจขายตรง ว่าผม
ควรทำอย่างไร
                                                   เคารพทุกความคิดเห็นขอบคุณครับ
                                                                      ::014::

ที่เข้าใจมันมีขั้นบันไดสาย commission ;D ;D ;D  ไม่ใช่เพ้อฝันสำหรับไม้แรกๆ แต่ไม้หลังๆผมว่ามันปลายน้ำ

http://titinune.exteen.com/20071215/fw-amway (http://titinune.exteen.com/20071215/fw-amway)   :D

เป็นจริงได้ครับแต่ต้องทำหนักสุดๆครับเหมือนเราสร้างกิจการหนึ่งเลยครับ                 ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆคนที่จะประสบความสำเร็จได้ต้องทำงานหนักมากครับเท่าที่ผมเจอ                 โทรคุยอย่างต่ำวันละ40คนครับ แค่รายชื่อที่เค้าหาได้ก็ขยันสุดๆแล้วครับแถมต้องเป็นคนสอนที่ดีเป็นเซลที่ดีด้วยครับไม่ได้ขายสินค้าแต่ขายไอเดียครับ ::014:: ::014:: ::014::   คีย์ของธุรกิจนี้คือรายชื่อต้องมีเยอะมากครับหรือเป็นคนที่ผูกมิตรเก่งๆกล้าคุยกับทุกคนสอนงานคนเป็นครับเป้นงานที่เดลกับคนโดยตรงต้องละเอียดอ่อนมากๆ :D :D :D

ธุระกิจขายตรงก็เป็นอาชีพไม่ใช่หรือครับ 
แค่ ปฎิเสธไป เค้าก็เลิกตามคุณแล้ว  การที่เค้ามีรถคันงาม หรือมีบ้านหลังโต เพราะหลายบัจจัย
1. เค้าสร้างเครือข่ายมานาน
2. เครือข่ายเค้าใหญ่โต
3 ความมุ่งมั่นที่จะทำเค้ามีมากกว่า        คนส่วนมาก  ที่แค่เห็นว่า ยากแล้วก็เลิกไป  เห็นว่าฉันทำไม่ได้แล้วไม่ทำในขณะที่ยังไม่ได้ลองทำเลยซักครั้ง  หรือลองแล้วไม่ได้ผลที่ตั้งไว้ แล้วก็เลิก
4. เค้าเห็นโอกาส ว่าเป็นไปได้ แล้วลงมือทำอย่างตั้งใจ
    เจ้าของกระทู้ คิดว่าไง ครับ 

อีก 1มุมมอง ที่เจ้าของกระทู้ต้องศึกษาก่อนทำ แผนงานของบริษัทนั้นๆว่า เป็นยังไง ก่อนที่จะทำ

          ตอนเรียนจบใหม่ๆ ตกงานเพื่อนลากไปฟังเขาบรรยาย ก็ตามๆไปฟัง วิทยากรเขาก็จะบอกแต่ว่า ขายเท่านั้นเท่านี้จะได้กี่เปอร์เซนต์ เมื่อมีลูกข่ายลงมาแล้วจะได้กี่เปอร์เซนต์ ลูกของลูกข่ายลงไปเรื่อยๆ ผมมานั่งคิดๆดู เขาจะพูดแต่ลูกข่ายในแนวดิ่ง คือถ้าไม่ทำไม่ขายก็จะไม่ได้เปอร์เซนต์ แต่ถ้าหากหาลูกข่ายแบบรากไม้ คือ แทนที่จะมีลูกข่ายคนเดียวแล้วไล่ลงมาเรื่อยๆ แต่ให้หาลูกข่ายแบบแนวกว้าง คือมีลูกสามคน มีหลานแปดคน มีเหลนยี่สิบคน ปุ๊บ รายได้มันมาจากไหนไม่รู้ ผมก็เลยยกมือให้เขาลองคิดตามแบบที่ผมว่าดู ปรากฏว่าเปอร์เซนต์มันมากขึ้นจริงๆ  คนบรรยายก็หน้าเริ่มเหวอ ผมได้ทีก็เลยบอกว่า การทำงานที่คุณว่านี่ ไม่ต้องวิ่งขายก็ได้ แค่หาสมาชิกมาเยอะๆแล้วให้เขาวิ่งขายให้คุณแทน
        เขาเลยตอบกลับมาว่ากว่าจะมาถึงระดับเพชรฝังทองฝังทับทิม อะไบบเขานี่ก็ต้องวิ่งขายเองมาก่อนทั้งนั้น ที่เห็นมาบรรยายชวนเพื่อนๆเข้ามาวงการนี้ก็เป็นงานส่วนหนึ่งเท่านั้น ผมกำลังจะใส่เขาอีกหมัดอยู่แล้ว เพื่อนดันอายรีบดึงมือชวนออกไป ไม่งั้นที่คิดไว้อีกตัวคือ ราคาแรกเข้าเป็นสมาชิกกับไอ้กระเป๋ายังชีพที่มันแจกนี่ คิดออกมาแล้วคนพูดจะได้กี่เปอร์เซนต์
 
           แหมตอนนั้นแรงจริงครับ เราอายุยี่สิบกว่าใส่กับคนอายุสี่สิบขับรถเบนซ์ ตอนนี้อายุผมใกล้จะเท่ากับเขาตอนนั้นแล้ว ยังขับรถเมียอยู่เลยครับ ::004:: :~)
     
           สรุปก็คือทำได้รวยได้ แต่ไม่ทุกคนแบบที่เขาว่าหรอกครับ มันอยู่ที่ขยันมากขยันน้อย 

                                  แต่ส่วนตัวแล้วผมว่าคนเราจะประสบความสำเร็จในชีวิตได้นั้น เก่งไม่เท่าเฮงครับผม  ::014::

   จริงครับ ถ้าคุณมุ่งมั่นตั้งใจจริง  ไม่ว่าขายประกัน ทำแอมเวย์  ทำโสม  ฯลฯ  ถึงมันจะไม่ง่ายเหมือนที่upline เขามาชวนคุณ แต่ก็ไม่ได้ยากเกินกว่าจะทำได้  ส่วนน้อยที่จะรวย ส่วนมากมีรายได้พอสมควร ส่วนมากที่สุดเลิกรากันไป ไอ้ที่เป็นส่วนมากที่สุดนี่แหละครับจะวนเวียนกันไปเพื่อเป็นฐานให้ธุรกิจยังคงดำเนินต่อไปได้
   ผมไม่เคยต่อต้านธุรกิจขายตรง(รวมถึงขายประกันด้วย) แต่มองว่าเป็นรูปแบบหนึ่งของการหาเลี้ยงชีพ  คนที่เก่งที่ ที่มีโอกาส มนุษยสัมพันธ์ดี ความรู้สูง ก็สามารถดำรงตำแหน่งสำคัญๆได้ ส่วนที่ด้อยกว่าก็ลดหลั่นกันไป  ดังนั้นต้องมองให้ออกครับว่าเรากำลังทำงาน ไม่ใช่ซื้อหวยแล้วรอถูกรางวัลใหญ่ ถ้าจะทำธุรกิจขายตรงคุณก็ต้องลงทุนทั้งเงิน แรง ความรู้ ความอดทน และโอกาส ถึงจะรวยได้ขาดอย่างใดอย่างหนึ่งมันก็ยาก
    ผมว่าถ้าศึกษาดีๆหรือมีโอกาสเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของธุรกิจพวกนี้ จะพบว่ามีประโยชน์หลายอย่างที่นำเอามาใช้ในชีวิตการทำงานของเราได้อย่างดีนะครับ  แต่ฝากไว้นิดนึงครับ ไม่ว่าคุณจะเป็นส่วนหนึ่งของธุรกิจขายตรง หรือ เป็นอีกส่วนที่ไม่อยู่ในธุรกิจขายตรง  มันก็เป็นแค่การทำงานหรือธุรกิจ อย่าแบ่งข้างจนทำให้ความสัมพันธ์ของคนในครอบครัวหรือเพื่อนฝูงต้องเปลี่ยนแปลงไปนะครับ เงินหามาได้เท่าไหร่มันก็ไม่คุ้ม  ::014::

ธุรกิจ เหล่านี้ ต้องใช้การพูดคุย เป็นหลัก
ในการโน้มน้าว ให้เห็นจริง
และต้อง เอาของไปแนะนำ
แต่ไม่ใช่การบังคับแกมขาย
เขาไม่สนใจ ก็ต้องปล่อยไป ไม่ใช่ ดื้อ  ตื้อตลอดจนรำคาญ
และลงท้าย ด้วยการซื้อแบบตัดบท
ซึ่งมันจะได้ เพียงครั้งเดียว แล้วก็จบ ปิดการขาย
แล้วก็จะไม่มองหน้ากันอีก
เพราะพอเห็นหน้า  ก็จะคิดแต่ว่า มันมาขายอีกแล้ว
แต่ถ้าเป็นการแนะนำ สินค้า
ถ้าจะซื้อก็ติดต่อ  ไม่ซื้อไม่สนใจ ก็จบ
จะกินนิ่ม มากกว่า
ให้เขา ซึมซับ  ไม่ใช่ ยัดเยียด
ธุรกิจ เหล่านี้  ก็คือ ปิรามิด
ใครอยู่บนยอด และ แตกไลต์ ได้มากกว่า
ซึ่งต้องอาศัย เดินสาย  พบปะ พูดคุย
แต่อย่าซื้อ เพียงเพื่อรักษาฐานของตัวเอง
แล้วทุกอย่าง มันจะเคลื่อนไปในทิศทางของมันเองครับ

 ::002::

มีเพื่อนรุ่นพี่อยู่คน ที่หลงในวังวนนี้มาสิบกว่าปี สุดท้ายก็ว่างเปล่าครับ แต่แกสู้นะครับ สู้สิบกว่าปีกับมอไซร์คันเก่า ไม่รู้ไปถึงไหนแล้ว

หลังๆเพื่อนบางคนก็โดนอีก ยิ่งคนรายได้น้อย ยิ่งกล่อมง่าย หมดไปหลายตังค์ ผมบอกแล้วก็ไม่เชื่อ หาว่านายไม่รู้เรื่องหรอก  ::010::

คนที่สำเร็จมันเป็นต้นน้ำอย่างพี่คาฯว่าครับ

บางคนมีตำแหน่งหน้าที่การงานสูง มีพาวเว่อ ที่จะขายให้ลูกน้องตัวเองที่มีนับร้อยๆคนได้ สร้างเครือข่ายได้เร็วอย่างน่าทึ่ง

แต่กับคนธรรมดาๆเดินดิน ถามว่าใครเขาจะเกรงใจคุณ เหมือนลูกน้องที่อย่างอุดหนุนนาย เอาใจนาย ยินดีควักเงินซื้ออย่างไม่ต้องคิดเลย ;D

+ ให้ทุกท่านแทนคำขอบคุณครับ ::014::

::002::+๑ ด้วยครับ.....
                               มีคนรู้จักมาชวนให้ผมทำหลายคน จะขายของให้ด้วยก็มี ผมมองว่าผมไม่ถนัดเอาเสียเลย.....หลังๆไม่ค่อยอยากเจอหน้าแล้วครับ...เพราะเจอทีไร พี่แกจะขายของให้กับให้สมัครเป็นลูกทีมเครือข่าย... :<<

เมื่อผมออกจากรถไฟใต้ดินที่สถานีพระรามเก้า มีสาวน้อยหน้าตาดี รูปร่างดี แต่งกายดี คนหนึ่งเดินสะกดรอยตามผมมา สังเกตได้ว่าผมหยุดเดิน เธอก็หยุด เดินต่อเธอก็เดินตาม เลยเดินช้าๆให้ระยะห่างเหลือน้อยลง จนเธอเดินมาทันผม
ผมหันหน้ามองเธอ เธอเอ่ยทักทายทันที่

เธอยกมือไหว้ สวัสดีค่ะ พอจะมีเวลาคุยบ้างมั้ยคะ พี่คะจะไปไหนหรือคะ อ๋อ พี่จะไปอาคารฟอร์จูน หาซื้อเครื่องมือสื่อสารน่ะครับ
พี่รีบป่าวคะ ถ้าไม่รีบหนูอยากชวนพี่ไปดูอะไรดีๆค่ะ เสียเวลานิดหน่อยแต่พี่จะคุ้มค่ามากในอนาคตค่ะ

ผมแบ่งรับแบ่งสู้ แต่เธอก็ยังคะยั้นคะยอ แถมยังเอามือน้อยๆนุ่มๆมาดึงมือผมให้ไปกับเธออีก ทำไงดีวะตู
พี่ไปเป็นเพื่อนหนู่ฟังบรรยายหน่อยนะคะ บรรยายไรวะ ทำไมไปคนเดียวไม่ได้ อิอิ หนูไม่ไช่พวกมิจฉาชีพมาหลอกพี่ไปทำมิดีมิร้ายหรอกคะ แต่เมื่อฟังบรรยายเสร็จแล้ว ชีวิตพี่จะต้องเปลี่ยนไป

เอาก็เอาวะ ดูซิสาวน้อยคนสวยจะพาไปไหน

เดินไปกับเธอ สักช่วงเวลาหนึ่ง เธอเดินไปก็สอบประวัติผมไปด้วย ชื่ออะไร  มีเมีย มีลูกยัง มีเพื่อนเยอะป่าว ทำอาชีพอะไรรายได้ต่อเดือนต่อปี ได้เท่าไหร่ มีรายได้พิเศษอะไรเพิ่มเติม หรือไม่ _ฯลฯ
อืม จะสมัครเป็นแฟนผม เลขาผม หรือ พนักงานบัญชีพี่มั้ยน้อง คิดในใจเงียบๆครับ อิอิ

ถึงที่หมาย ที่ชั้นแรกของอาคารแห่งหนึ่ง จำชื่ออาคาร ไม่ได้ เข้าไปแล้ว มีชายหนุ่ม และสาวน้อยสาวใหญ่หน้าตาดี เดินมาทักทายเธอ เอากระดาษปากกา มาให้เธอและผมเซ็นชื่อ ผมก็เซ็น พร้อมกรอกที่อยู่ ผมก็กรอก ชื่อปลอม ที่อยู่ปลอม มั่วๆไป อิอิ

สังเกตว่า มีเวที และ คนนั่งอยู่ตามพื้นหลายคนมาก บางคนนั่งบนเก้าอี้ หันหน้าไปทางเวที เธอดึงมือผมไปนั่งยังจุดหนึ่งใกล้ๆเวที่ ผมก็อยากนั่งเก้าอี้นะ แต่เก้าอี้คงไม่พอ
บนเวที มีโพเดี้ยม พร้อม ไมทโครโฟน คนกล่าวเปิดสัมนาเป็นสาวใหญ่ พูดเร็วเมือนจรวด กล่าวแนะนำ ชาวต่างชาตินายหนึ่งชาวฮ่องกง ผู้นำผลิตภัณฑ์ ต่างๆมาจำหน่ายในเมืองไทย
มีทั้ง เครื่องฟอกอากาศ ยาระบาย อาหารเสริม วิตามิน น้ำมันตับเป็ด วิตามวย คาราบาวดำ ซุปควายสกัด รังนกกระจอกเทศ แต่ไม่มีเหล็กจากดาวอังคาร  ;Dฯลฯ
ในจอสไสด์มีการแนะนำบุคคลระดับสุดยอดที่ประสบความสำเร็จจากการขาย
มีบุคคลจากหลายสาขาอาชีพ ขึ้นมาบรรยายสรรพคุณของสินค้า มีทั้ง นายตำรวจสวมเครื่องแบบเต็มยศ บุคคลทั่วไป สาวน้อย สาวแก่ ขึ่นมาพูด มีทั้งสาวอ้วนที่ขึ้นมาบอกว่าหนูกินยาตัวนี้แล้ว หนูมีสุขาเป็นของตัวเองแล้วค่ะ

มีการฉายแหล่งท่องเที่ยวของประเทศออสเตรเลีย ที่ผู้ฟังบรรยายในที่นี้จะมีโอกาสได้ไปเที่ยว

พิธีกรกล่าวคำเยินยอบริษัทเป็นคำๆที่ทุกคนในนั้นท่องได้พร้อมกัน และประสานเสียงพร้อมกัน สาวน้อยข้างผมด้วย พูดประสานเสียงกันอย่างกึกก้อง พร้อมลงท้ายด้วยการปรบมือ แล้วส่งเสียงดังๆ  แย้ๆๆ อืม บ้ากันเข้าไป  ;D

ผมชักจะอึดอัด ทนฟังๆไปงั้น เพราะอยากรู้พวกมันเป็นบ้าอะไรกัน ดีกว่าอยู่เปล่าๆ พยามหาที่ว่างๆนั่งเพื่อยืดแข้งยืดขา สังเกตได้ว่า สาวน้อยคนนี้จับตามองผมอยู่ตลอด

ผมถึงขีดสุดของความอดทน ต้องการออกไปสูดอากาศข้างนอก

ลุกขึ้นยื่น แล้วเดินแหวกฝูงคนบ้าเหล่านี้ ไปที่ประตู แล้วรีบเดินออกไป ปล่อยให้พวกนั้นบ้ากันต่อไป ตูไม่อยากบ้ากับพวกเอ็งด้วยเว้ย _555555  ;D

ผมไม่ศรัทธากับระบบจัดจำหน่ายขายตรง   ::014::
เพราะไม่ได้เติมเพิ่มค่าใดๆลงไป

ยอมเสียสัมพันธ์กับเพื่อนและญาติบางคน...ไม่อยากเสวนา
กลายเป็นเพียง...คนเคยรู้จัก   ::004::

ทำได้ครับ  แต่ต้องเก่ง  และขยันทุ่มเทชนิดที่เรียกว่าทำเอาโล่เลย  ขายตรงเป็นแนวคิดที่ดีแต่มันไม่เวิรค์ในโลกแห่งความจริง    เข้าไปเรียนรู้ได้แต่อย่างหมกมุ่น  เอาความสามารถและทุ่มเทขนาดนั้นเอามาลงแรงสร้างกิจการของตัวเองจะคุ้มค่ากว่าทันตาเห็น   

ใครที่ทำงานขายตรงจนพอมีพอกิน/สร้างตัวได้
 
ก็สามารถทำงานอื่นให้เหลือกิน/เหลือสร้างได้ง่ายยิ่งกว่า

ไม่เสียเพื่อน ไม่ต้องเป็นคนน่ารังเกียจโดยไม่รู้ตัวด้วยครับ