|
หัวข้อ: สิ่งที่มักจะเสียใจ เริ่มหัวข้อโดย: ลุมพินี08 ที่ มกราคม 26, 2011, 01:23:40 PM สิ่งที่เรามักจะนึกเสียใจก่อนเสียชีวิต
โดย : รศ.ดร.พสุ เดชะรินทร์ pasu@acc.chula.ac.th สัปดาห์นี้เปลี่ยนอารมณ์หน่อยนะครับ เพราะพอดีไปเจอบทความเรื่องหนึ่ง โดย Bronnie Ware ซึ่งเป็นนักเขียนอิสระอยู่ที่ออสเตรเลีย โดยนักเขียนผู้นี้เคยทำงานดูแลผู้ป่วยที่รู้ตัวว่าจะเสียชีวิต และกลับไปอยู่ที่บ้านเพื่อรอวันตาย เธอจะอยู่กับผู้ป่วยเหล่านี้ในช่วงสามถึงสิบสองสัปดาห์สุดท้ายก่อนที่ผู้ป่วยจะเสียชีวิต โดยในช่วงเวลาดังกล่าว เธอได้มีโอกาสพูดคุย และรับฟังความในใจของผู้ป่วยเหล่านี้ เมื่อถามถึงสิ่งที่เสียใจหรือสิ่งใดๆ ก็ตามที่ถ้าทำได้อยากจะย้อนอดีตไปเปลี่ยนแปลงนั้น เธอพบว่ามีอยู่ห้าประเด็นที่มักจะพบในผู้ป่วยที่กำลังใกล้เสียชีวิตเป็นส่วนใหญ่ครับ ประเด็นแรก คือ ผู้ป่วยเหล่านี้อยากจะมีความกล้าที่จะใช้ชีวิตตามแบบที่ตนเองอยากหรือต้องการจะเป็น ไม่ใช่ดำรงชีวิตตามความต้องการหรือความคาดหวังของผู้อื่น ซึ่งพบว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผู้ป่วยอยากจะเปลี่ยนแปลงมากที่สุดครับ เนื่องจากเมื่อผู้ป่วยพบว่าชีวิตตนเองกำลังจะสูญเสียไป และมีโอกาสมองย้อนกลับไปในอดีตนั้น จะพบว่ามีความฝันหลายๆ อย่างที่ยังไม่ได้เริ่มต้นทำหรือยังไม่บรรลุ และเมื่อใกล้จะเสียชีวิตก็จะพบว่าความฝันของตนเองนั้นจะไม่มีวันบรรลุ และส่วนใหญ่ก็มักจะมานั่งนึกเสียใจ เพราะสาเหตุที่ไม่สามารถทำตามความฝันได้นั้น เป็นเพราะตัวเองเลือกที่จะไม่ทำเอง ตัวเองเลือกที่จะทำตามสิ่งที่ผู้อื่นขีดเส้นทางให้เดิน ถือเป็นบทเรียนที่สำคัญสำหรับทุกๆ ท่านนะครับ ที่ในช่วงชีวิตหนึ่ง ถ้ามีโอกาสและเลือกได้ก็ควรจะเดินตามความฝันของตัวท่านเอง เพราะคนเราหนีไม่พ้น เกิด แก่ เจ็บ ตาย และเมื่อวันนั้นมาถึง เราก็คงจะไม่มีแรงที่จะเดินตามความฝันที่เราต้องการแล้ว 2/3 การมีสุขภาพที่ดีจะช่วยทำให้ท่านเดินตามความฝันได้ แต่เมื่อใดก็ตาม ที่สุขภาพท่านเริ่มแย่แล้ว อิสระในการเดินตามฝันก็ท่านก็จะลดน้อยลง ประเด็นที่สอง คือ ผู้ป่วยใกล้เสียชีวิตเหล่านั้น คิดเสียใจว่าในอดีตจะไม่ได้ทำงานหนักเหมือนที่ผ่านมา ซึ่งเหตุการณ์นี้ มักจะเกิดขึ้นกับผู้ป่วยชายเกือบทุกคนเลยครับ คุณผู้ชายเหล่านี้มักจะเสียใจว่าในอดีตที่ผ่านมา ไม่ค่อยได้มีเวลาในการดูแลลูกๆ ของตนเท่าที่ควร รวมทั้งไม่ได้อยู่เป็นคู่ทุกข์คู่ยากภรรยาเท่าที่ควร ผู้ป่วยที่เป็นชายเกือบทุกคนจะรู้สึกเสียดายว่าในอดีตใช้ และให้เวลากับงานมากเกินไป ข้อสังเกตนี้ก็น่าคิดนะครับ ว่าในปัจจุบันเราให้ความสำคัญกับการทำงานมากเกินไปหรือไม่ เราต้องการแสวงหารายได้ ชื่อเสียง เกียรติยศมากเกินไปหรือไม่ สุดท้ายเมื่อเราใกล้ตายเราจะสำนึกเสียใจว่าเราได้พลาดโอกาสดีๆ ในชีวิตที่ไม่มีวันหวนกลับมาหรือไม่ การมีรายได้ที่พอเพียงอาจจะเป็นทางออกสำหรับทุกท่านนะครับ อีกทั้งการมีที่ว่างในตารางเวลาและชีวิต ที่ไม่ใช่เรื่องของการทำงานเพียงอย่างเดียว จะทำให้เรามีความสุขขึ้น และเมื่อเราใกล้เสียชีวิต จะไม่มานั่งย้อนนึกเสียใจในสิ่งที่เราพลาดไป ประเด็นที่สาม คือ ผู้ป่วยอยากจะกล้าที่จะแสดงอารมณ์และความรู้สึกที่แท้จริงของตน เนื่องจากคนจำนวนมากจะปิดกั้นอารมณ์และความรู้สึกที่แท้จริงของตน เพื่อให้สามารถอยู่ร่วมกับผู้อื่นได้อย่างสงบและสันติ ทำให้สุดท้ายแต่ละคนรู้สึกว่าอารมณ์ของตนเองถูกเก็บกด และไม่สามารถเป็นตัวตนที่แท้จริง ประเด็นที่สี่คือ ผู้ป่วยที่ใกล้เสียชีวิตนั้น มักจะเสียใจที่ไม่ได้ติดต่อเพื่อนฝูงเก่าๆ เนื่องจากเรามักจะไม่ค่อยเห็นถึงคุณค่าของเพื่อนเก่าๆ จนกระทั่งใกล้เสียชีวิต คนจำนวนมากจะมัวแต่ยุ่งและวุ่นวายกับชีวิตประจำวัน จนละเลยต่อความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนฝูง ทำให้เรามักจะไม่ค่อยให้ความสัมพันธ์กับเพื่อนฝูงต่างๆ จนกระทั่งใกล้จะเสียชีวิต ก็จะเริ่มนึกถึงเพื่อนฝูงขึ้นมา 3/3 ดูเหมือนว่าเมื่อคนใกล้จะเสียชีวิต เกียรติยศ เงินทอง หรือสถานะทางสังคมต่างๆ กลับดูไปจะด้อยหรือไร้ความหมายนะครับ สุดท้ายดูเหมือนว่า เรื่องของความรัก ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลจะกลายเป็นสิ่งที่ผู้ป่วยที่กำลังใกล้ตายนึกถึง ประเด็นสุดท้าย ซึ่งค่อนข้างน่าแปลกใจ คือ ผู้ป่วยเหล่านี้กลับสำนึกเสียใจว่าไม่ได้ทำให้ชีวิตที่ผ่านมาของตนเองมีความสุขเท่าที่ควร ผู้ป่วยหลายคนจะไม่เคยนึกถึงมาก่อนนะครับว่าตนเองสามารถที่จะเลือกที่จะทำให้ชีวิตมีความสุขได้ คนจำนวนมากเลือกที่จะอยู่และปฏิบัติในสิ่งที่คุ้นเคย ความกลัวต่อการเปลี่ยนแปลง ทำให้คนเรามักจะหลอกตนเองว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่นั้นมีความสุข ซึ่งจริงๆ แล้วกลับไม่ใช้ ท่านผู้อ่านจะเห็นได้นะครับว่าเมื่อคนเราใกล้จะตายนั้น เรามักจะนึกย้อนกลับไปถึงอดีต และเริ่มสำนึกเสียใจในสิ่งที่ได้ทำหรือไม่ได้ทำมาในอดีต และเราจะพบว่าเมื่อเราใกล้ตายแล้ว เงินทอง ชื่อเสียง สถานะ เกียรติยศต่างๆ กลับไม่มีความหมาย สิ่งที่มีความหมายเมื่อใกล้ตาย คือ เรื่องของความรักและความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล ซึ่งหลายครั้งกลับกลายเป็นสิ่งที่เราละเลยหรือไม่สนใจในขณะที่เรามีชีวิตอยู่ นอกจากนี้ เมื่อใกล้ตาย คนเราจะพบว่าชีวิตในอดีตที่ผ่านมานั้นเรามีสิทธิที่จะเลือก แต่เราดันเลือกในสิ่งที่ไม่ได้ทำให้เรามีความสุข หรือเลือกในสิ่งที่ทำให้เราต้องมาย้อนสำนึกเสียใจ เมื่อเราใกล้ตาย ดังนั้น ในขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่และยังแข็งแรง เราจะต้องเลือกอย่างมีสติ เลือกอย่างฉลาด เลือกในสิ่งที่ถูก และเลือกในสิ่งที่ทำให้เรามีความสุขนะครับ... หัวข้อ: Re: สิ่งที่มักจะเสียใจ เริ่มหัวข้อโดย: pasta ที่ มกราคม 26, 2011, 02:41:48 PM ระลึกถึงความตาย..บ่อยๆ
« เมื่อ: ตุลาคม 03, 2010, 01:55:00 PM » -------------------------------------------------------------------------------- การเจริญมรณสติ คือ การระลึกถึงความตายบ่อยๆ เป็นการ เตรียมใจรับมือกับความตายที่ดีที่สุด คือ การทำใจให้คุ้นชิน กับความตายเป็นเบื้องเเรก เพื่อให้เราสามารถทำใจให้คุ้นชินกับ ความตายได้ด้วยการระลึกนึกถึงความตายอยู่เสมอ นั่นคือ "การ เจริญมรณสติ" อยู่เป็นประจำ การระลึกถึงความตาย ก็เพื่อจะให้เกิดความไม่ประมาท จนเกิด ความสลดใจ รู้สึกขึ้นในจิต จริงๆว่าตนเองจะต้องตายเเน่ๆ เเล้วเร่งขวนขวายในการทำความ ดี เตรียมตัวไว้ให้พร้อมอยู่เสมอกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นกับเราต่อไป ข้างหน้าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น การเจริญมรณสติ สามารถทำได้โดยการระลึกหรือเตือนตนว่า เราต้องตายอย่างเเน่นอน ความตายสามารถเกิดขึ้นกับเราได้ทุกเมื่อ อาจเป็นปีหน้า เดือนหน้า พรุ่งนี้ คืนนี้ หรืออีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ก็ได้ เมื่อระลึกได้เช่นนี้เเล้ว ก็ต้องสำรวจหรือถามตนเองว่า " เรา พร้อมที่จะตายหรือยัง เราได้ทำสิ่งที่ควร ทำเสร็จสิ้นเเล้วหรือยัง " หากยังไม่พร้อม เราควรใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้เกิดประโยชน์อย่าง เต็มที่ เร่งทำสิ่งที่ควรทำให้เสร็จสิ้น อย่าปล่อย เวลาให้สูญเปล่า หาไม่แล้ว เราอาจไม่มีโอกาสได้ทำสิ่งเหล่านั้นเลยก็ได้ ในการเจริญมรณสติจำเป็นที่จะต้องใช้สติ คอยกระตุ้นให้เกิดความไม่ประมาทอยู่เสมอ อะไรที่เป็นสาระของชีวิต ก็ให้เร่งรีบทำ อย่า ผัดวันประกันพรุ่ง มิฉะนั้นแล้วจิตก็ย่อมจะตก ไปสู่อารมณ์ฝ่ายต่ำ สติจึงเป็นธรรมสำคัญ ที่ จะต้องหมั่นระลึกไว้เสมอ ความตาย ไม่ว่าจะน่ากลัวอย่างไรในสาย ตาของคนทั่วไป ก็ยังไม่น่ากลัวเท่ากับความ กลัวตาย เพราะความกลัวตายนั้น สามารถ หลอกหลอนคุกคามจิตใจของผู้คนให้เกิด ความหวาดกลัวนานนันปีหรือยิ่งกว่านั้น เมื่อ ความกลัวเกิดขึ้นเมื่อไร ก็ทำให้เกิดความ ทุกข์ขึ้นเมื่อนั้น เพราะเห็นความทุกข์เป็น ศัตรู ยิ่งเมื่อความตายมาอยู่ต่อหน้า แทนที่จะ ยอมรับ กลับปฎิเสธผลักไสออกไปให้ไกล ที่สุด แต่เมื่อไม่สมหวังก็ยิ่งทุกข์ ยิ่งทุกข์ก็ยิ่ง ผลักไส ยิ่งผลักไสก็ยิ่งผิดหวัง ผลคือความ ทุกข์เพิ่มพูลเป็นทวีคูณ หารู้ไม่ว่าหากยอม รับความตาย ความทุกข์ก็จะน้อยลงไปมาก สาเหตุที่คนกลัวตาย ก็คือ มักคิดว่า ความตายจะมาพร้อมกับความเจ็บปวด และทำให้เราพลัดพรากจากบุคคลและสิ่ง อันเป็นที่รัก ทำให้สิ้นสุดโอกาสที่จะได้ เสพสุขอันเป็นสุดยอดปรารถนาของชีวิต กับบุคคลและสิ่งของอันเป็นที่รัก อีกทั้งมี ความหวงแหนในชีวิต เพราะชีวิตเป็น สมบัติชิ้นสุดท้ายที่อยากยึดเอาไว้อยู่ แม้ จะเป็นชีวิตที่สิ้นไร้ไม้ตอกก็ตามที ฉะนั้น ควรหมั่นเจริญมรณสติ คือ ระลึกถึงความตายอย่างสม่ำเสมอ จะช่วย กระตุ้นเตือนให้เราไม่ประมาทกับชีวิต เร่ง ทำสิ่งที่ยังค้างคาอยู่ให้แล้วเสร็จ ไม่ ผัดผ่อนไปเรื่อยๆ เร่งขวนขวายในการ ทำความดี เตรียมตัวไว้ให้พร้อมอยู่เสมอ กับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นข้างหน้า ทำให้ไม่ เกิดความวิตกกังวล ทุรนทุรายกระสับกระ ส่ายและเป็นทุกข์ เมื่อความตายจะมา ปรากฎอยู่เบื้องหน้า พระเทพคุณาภรณ์ เจ้าอาวาสวัดเทวราชกุญชร วรวิหาร ขอร่วมกระทู้ด้วยครับพี่ ::014:: หัวข้อ: Re: สิ่งที่มักจะเสียใจ เริ่มหัวข้อโดย: uncle_oud-รักในหลวง ที่ มกราคม 26, 2011, 07:14:14 PM กลัวตายก็ไม่ต้องเกิด
เกิดมาทุกคนก็ต้องตาย ทำใจให้สบายตายกันทุกคน ผมมองการตายเป็นเรื่องปกติของทุกคน มองเห็นการตายเป็นเรื่องธรรมดา และกล้าเดินเข้าไปหาความตาย เพราะหนีก็ตายกลัวก็ตาย อยู่ให้ดีมีสุขใช้ชีวิตไม่ประมาท หัวข้อ: Re: สิ่งที่มักจะเสียใจ เริ่มหัวข้อโดย: uncle_oud-รักในหลวง ที่ มกราคม 26, 2011, 07:16:48 PM ในชีวิตของคนทุกคนมี 3 สิ่งที่ทุกคนได้รับเท่ากันอย่าง
เสมอภาค คือ 1. อากาศ 2. เวลา 3. ความตาย |