เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

สมุดเล่มเล็กๆ...........

ตอนลูกยังเล็กผมมอบสมุดให้ลูกไว้คนละเล่ม ชื่อว่า "พ่อสอนว่า..."
ผมเล่า ผมสอน สิ่งที่ผมคิด สิ่งที่ผมเห็น สิ่งที่ผมเชื่อ
ถ้าลูกเห็นตาม ก็ให้บันทึกตามที่เข้าใจไว้ในสมุดทีละหน้า
ผมจะอ่านเพื่อทราบว่าลูกเห็นและเข้าใจอย่างไร แล้วเซ็นชื่อกำกับไว้

ผมทำมือ.....หยิบที่หัวใจของผม..... ไปปล่อยตรงหัวใจของลูก
ว่าพ่อปลูกเมล็ดความคิดนี้ไว้ เผื่อมันได้โตงอกงามในวันข้างหน้า
วันนี้ลูกอาจยังไม่เข้าใจ แต่ที่จดไว้ หากได้อ่านทวนในวันหน้า
เมื่อมีคุณวุฒิ วัยวุฒิ และวุฒิภาวะ ก็อาจจะเข้าใจ สิ่งที่พ่อบอก
มันอาจไม่ถูกทั้งหมด.....แต่ลูกควรทราบ.....ในฐานะผู้สืบสันดาน

ลูกโตขึ้น เวลาที่เราจะได้นั่งคุยกันก็น้อยลง ผมไม่ได้เซ็นชื่อกำกับในสมุดนานแล้ว

ต้นปีนี้เป็นปีที่ดี ที่ลูกคนเล็กมีเวลากลับบ้าน ลูกคนโตยอมลางาน
และเราได้ใช้เวลาไปเที่ยว อยู่บ้าน ทานอาหาร นั่งพักผ่อน อ่านหนังสือ อยู่ด้วยกัน

เมื่อลูกโตแล้ว คงใช้คำว่าสอนไม่ได้ หากแต่เป็นการคุยแลกเปลี่ยนมุมมอง

เมื่อวันก่อน.......
หัวข้อสนทนา มีสาระเรื่องสังคม ธุรกิจการค้า แรงงานต่างชาติ สงคราม
มาจนถึงเรื่องของตลาดเสรี เรื่องของอุปสงค์-อุปทาน และกลไกการตลาด

กับ MBA ....... ที่ดูเหมือนเป็นสูตรสำหรับคนรุ่นใหม่
ผมบอกว่าเรียนให้รู้ว่าเขาคิดกันอย่างไร ทำอย่างไร แต่อย่าเชื่อว่านั่นดีถูกต้องแล้ว
Demand-Supply เป็นเพียงการบอกความเป็นไป ไม่ใช่เหตุผล

นักบริหารคิดถึงผลประกอบการ ROI ROS PE ratio .... วัดคนด้วย KPI
นักการตลาดปรับราคา ใช้กลยุทธ ให้ได้ผลตอบแทนสูงสุด วัดความสำเร็จตรงไหน

ผมเล่าเรื่องคุณยายทำขนมสอดใส้ขายเด็กๆ ..... คุณยายไม่ขายแพง เด็กจะได้ซื้อทานได้
คุณยายขายหน้าโรงเรียน ไม่ทำมากๆไปขายที่ตลาด คุณยายอยากให้เด็กได้ทาน
คุณยายบอกขายแค่นี้ ก็ได้กำไรพอกินและเหลือทำบุญแล้ว ขึ้นราคาไปทำไมกัน

ระหว่างคุณยายที่ใช้ชีวิตพอเพียง ไม่เอารัดเอาเปรียบ อาทรต่อสังคม
กับคนที่หวังกำไรสูงสุด ทำการตลาด ใช้เล่ห์กลฉ้อฉลด้วยอำนาจรัฐ 
ประกาศผลประกอบการ กำไรเป็นพันเป็นหมื่นล้าน

ผมทิ้งท้ายกับลูกว่า......ใครกัน ที่เราควรชื่นชมยกย่อง

เมื่อวานนี้...... ลูกบอกว่า .... คุณพ่อครับช่วยดูสมุดบันทึกให้ที ....

สมุดอะไรหรือ....ผมเกือบลืมไปแล้ว.....ก็สมุดบันทึกคำสอนของพ่อไง ลูกบอก

บันทึกอะไรล่ะ.....

……………บันทึกเรื่องคุณยายทำขนมสอดใส้้

ผมตื้นในอก.....ที่ได้รู้ว่า.....เมล็ดความคิดที่ใส่ไว้ในหัวใจลูก .... งอกงามแล้ว


-------------------------------------------------------------------------------------------------------

มีใครมีสมุดเล่มเล็กๆให้ลูก เหมือนผมบ้างไหมครับ   ::014::

                          ::002::   เยี่ยมสุดยอดเลยครับลุงธำรง   ::014::  .......  ผมไม่เคยทำให้ลูกเลยครับ   :-[

ซึ้ง ครับ  ::014:: :~) +1ให้ท่านพี่ธำรงก่อนครับ  ::014::

"มีใครมีสมุดเล่มเล็กๆให้ลูก เหมือนผมบ้างไหมครับ"   จากคำถาม ผมจะตอบมิได้มีเจตนากวนหรือนะนำกระทู้ออกทะเลนะครับ ::014::

 ทั้งเล่มเล็กเล่มใหญ่ ลูกผมตัดทำเป็นเงินขายข้าวแกงเล่นกับเพื่อนหมดแล้ว ครับ  ::004:: แม้แต่ สมุดขอผมก็ไม่เว้น ::004:: ::014::

พี่ธำรง เยี่ยมจริงๆครับ  ::002:: ::002::


+1 ให้คุณพ่อตัวอย่าง ลูกๆของพี่ และคุณยายขายขนมใส่ไส้ด้วยครับ   ::014::

ผมไม่มีลูก  คงได้แต่แอบๆดูความสำเร็จของ หลานๆเอา  :DD

ผมมีสมุดให้ลูกคนละเล่มเหมือนกัน แต่ใช้จดความประทับใจในสถานที่ได้แวะเวียนไปเยี่ยม เช่นสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆโดยเฉพาะอุทยานแห่งชาติ ผมพาไปเกือบทั่วแล้ว

อ้าว  แล้วไหนเคย บอกน้อง ๆ ว่าโสดไงครับ

เยี่ยมสุดยอดครับพี่ธำรง  ::002:: ::002:: ::002::

ขอบพระคุณครับพี่ ที่นำเรื่องดีๆมาเล่าสู่ให้กันฟังครับ... ::014::

+1 ครับ :)

 ::014:: ::014:: ขอบคุณครับ  ::014:: ::014::

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆจะนำไปใช้บ้างครับ ::002::

 ::002:: ::002::

++ ขอบคุณความเห็นจากทุกท่านครับ  ::014:: ::014::

ขอบคุณครับพี่ ถึงแม้ว่าผมจะยังไม่มีครอบครับ แต่ผมจะจำเรื่องนี้ไว้ครับ  :D

ขอบคุณครับ  ::014::

พี่ชายผมเองคร๊าบ....  :D

ขอบคุณครับพี่ ผมไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับลูกเลยครับ ทำงานนอกพื้นที่ตลอดครับ

เยี่ยมจริงๆครับพี่... ::002::

สงสัยต้องนำแนวทางไปปฏิบัติตามครับ... ::014::

ของคุณหมอเป็นลูกสาว  ก็ต้องใช้อีกสูตรนึงครับ  ยากกว่าลูกชายเยอะ

ขอบคุณอาธำรงครับ อ่านแล้วซาบซึ้งในความอาทร ห่วงใยต่อบุตร วิธีการอบรมสั่งสอน ผมโชคดีครับที่ได้อ่านและภรรยาผมคงได้อ่านเช่นกัน

ครับพี่ ......   :D

ลูกผมกำลังศึกษา  ผมมอบสมุดให้ 1 เล่มเหมือนกัน ผมพยายามเขียนใส่  แต่พบว่าลูกลบออกหมดทุกครั้ง (สมุดบัญชีธนาคาร) แต่อย่างน้อยก็เป็นบันทึกได้ว่าเคยใส่ไปเท่าไรแล้ว  ผมบอกลูกว่าจะรวมยอดวันที่ลูกจบ เทียบกับความรู้และสิ่งที่ลูกนำกลับมาจะคุ้มค่ากันไหม  เฮ้อ.....เหนื่อยครับ.... :~)

 ::014:: ขอบคุณครับ พี่ธำรง

อยากรู้สูตรสอนลูกสาวของท่านผู้การครับ  ::014::
ดูท่าตามคุณพ่อมาติดๆ  ;D

จะลองนำไปใช้ดูบ้างครับ

ผมใช้ชีวิตเพียงลำพังตั้งแต่ ม.2 โดยที่พ่อ และแม่ส่งเงินให้ใช้เพียงอย่างเดียว
นานๆ ถึงจะได้เจอกันซักที ถ้าจะพูดคุย หรือปรึกษาเรื่องอะไรโดยส่วนมากก็จะผ่านทางสายโทรศัพท์
พอได้อ่านข้อความนี้แล้วซึ๊งครับ ขออนุญาต +1 นะครับ  ::014::

ตรงนี้แหละที่ผมหนักใจ   ผมกับพี่ธำรง  มีลูกที่เดินตามรอยตัวเองเหมือนกัน
ต่างกันที่ของพี่ธำรง ดูดไปแต่เรื่องดี ๆ   ส่วนของผม เอาไปแต่เรื่องแบบที่ทำให้ตัวเองเจอเรื่องเดือดร้อนอยู่เรื่อย

เลี้ยงลูกชายง่ายกว่าลูกสาว เพราะลูกชายจะทำตามแบบพ่อ  ก็แค่ทำเป็นตัวอย่างที่ดี ก็จบเรื่อง   และถ้ามีเรื่องขัดแย้งแรง ๆ   แม่ก็จะทำหน้าที่ใช้ไม้นวม

ส่วนลูกสาว จะพยายามเลียนแบบแม่  แต่ในขณะเดียวกัน แรงขับทางเพศก็จะผลักดันให้แข่งขันกับแม่ เพราะมีคนรักคนเดียวกัน  นอกจากนั้น การศึกษาและมโนธรรมตลอดจนระดับฮอร์โมนเพศที่ขึ้น ๆ ลง ๆ อยู่ตามธรรมชาติ  ก็จะทำให้ลูกสาวมีปัญหาขัดแย้งเล็ก ๆ ในใจอยู่ตลอดเวลา
คนเป็นพ่อ จึงต้องมีสติ วางตัวให้เหมาะสมกับสถานการณ์    รับมุข ส่งมุขกับแม่ให้ดี

ขอบคุณครับ....คุณธำรงมีเรื่องดีๆ ให้แฟนคลับอย่างผมติดตามโดยตลอด.....ผมมีลูกชาย 1 คน วัย 4 เดือน  :D อยากได้สูตรครับ..... ::014::

คิดถึงลูกๆขึ้นมาทันทีเลยครับ ขอบคุณครับพี่ธำรงกับเรื่องดีๆ + ครับ

แหม...ผมเห็นน้องบัวออกจะน่ารัก...

น่าจะทำให้คุณพ่อคุณแม่ชื่นใจ...

อีกไม่กี่ปีก็ได้ปริญญาแล้ว...

ต้องเรียกว่าคุณหมอแล้วล่ะครับ... :D

อ่านเรื่องลูกๆของแต่ละท่านแล้วอมยิ้มตาม......แต่ละตัวหนังสือบอกได้ว่ามีความสุข...

ขอบคุณสําหรับเรื่องดีๆครับ...........