เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

เป็นครั้งแรกของไทยและอา เซียนในการพัฒนาระบบสมองกลฝังตัวที่ไม่ต้องเขียนโปรแกรมด้วยภาษาซี แต่ใช้กล่องคำสั่งแทน ซึ่งช่วยย่นระยะเวลาในการทำงานกว่า 80% ช่วยให้นักพัฒนามีเวลาทำงานอื่นที่สนใจมากกว่า พร้อมได้ต่อยอดเชิงพาณิชย์ โดยทั้งสถาบันการศึกษาและภาคเอกชนต่างนำไปใช้สร้างผลงาน
       
       ระบบสมองกลฝังตัว (Embedded System) นั้นเป็นระบบที่ย่อระบบแบบเดียวกับคอมพิวเตอร์ลงบนวงจรรวมหรือไอซีขนาดเล็ก แต่ความสามารถทั้งความเร็วและความจำที่ต่ำกว่าในระดับพันเท่าถึงล้านเท่า ซึ่งระบบสมองกลฝังตัวนี้จะนำไปใช้กับระบบที่ต้องทำงานเองอัตโนมัติ โดยไม่ต้องใช้การคำนวณที่ซับซ้อนและมีขนาดกะทัดรัด และนำไปใช้กับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เช่น เครื่องซักผ้า ตู้เย็น หม้อหุงข้าว เป็นต้น
       
       ปกติแล้ววิศวกรจะต้องเขียนโปรแกรมเพื่อควบคุมการทำงานของระบบสมองกล ฝังตัวโดยใช้ภาษาคอมพิวเตอร์ เช่น ภาษาซี ที่มีความซับซ้อนและต้องอาศัยความชำนาญสูง จึงเป็นที่มาของการพัฒนาระบบสมองกลฝังตัวแบบกราฟิก นำโดย นาวาโท ดร.กฤษฎา แสงเพ็ชร์ส่อง อาจารย์ฝ่ายศึกษา โรงเรียนนายเรือ ผู้พัฒนาทั้งฮาร์ดแวร์ระบบสมองกลฝังแบบกราฟิก ซึ่งมีชื่อทางการค้าว่า “ฟิโอบอร์ด” (FiO Board) และซอฟต์แวร์สำหรับใช้งานร่วมกับฮาร์ดแวร์ในชื่อทางการค้าว่า “ราพิดเอสทีเอ็ม32” (RapidSTM32)
       
       นาวาโท ดร.กฤษฎากล่าวว่า ฟิโอบอร์ดและราพิดเอสทีเอ็มนี้พัฒนาขึ้นมาเพื่อใช้ร่วมกับโปรแกรมแมตแล็บ (MATLAB) ซึ่งจากเดิมที่ต้องเขียนโปรแกรมด้วยภาษาซี ผู้ใช้สามารถใช้เขียนโปรแกรมด้วยกราฟิกหรือรูปภาพเพื่อควบคุมการทำงานระบบ สมองกลฝังตัวแทนได้ โดยกราฟิกดังกล่าวคือกล่องคำสั่งที่ผู้ใช้สามารถลากจากคอมพิวเตอร์ไปใส่ใน อุปกรณ์ไอซีที่ติดตั้งในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ผ่านการเชื่อมต่อของสายสัญญาณ ยูเอสบี (USB) ผู้ใช้ไม่จำเป็นต้องมีความรู้หรือความชำนาญเกี่ยวกับภาษาซี และปัจจุบันทีมวิจัยจากโรงเรียนนายเรือได้พัฒนากล่องคำสั่งที่พร้อมใช้งาน แล้ว 40 กล่องคำสั่ง
       
       “สามารถยกตัวอย่างเปรียบเทียบเพื่อให้เข้าใจได้ง่าย เช่น คอมพิวเตอร์สมัยก่อนนั้น หากต้องการคัดลอกไฟล์ระหว่างดิสก์ ต้องใช้ชุดคำสั่งดอส (DOS) เป็นบรรทัดเพื่อสั่งการเครื่องคอมพิวเตอร์ แต่ปัจจุบันผู้ใช้โปรแกรมในวินโดวส์ (Windows) สามารถลากไฟล์จากต้นฉบับลงปลายทางที่ต้องการคัดลอกได้เลย ซึ่งผลงานของโครงการนี้ก็เปรียบเหมือนการสร้างโปรแกรมวินโดว์แทนดอส แต่ต่างกันที่ผลงานนี้อยู่ในโลกของระบบสมองกลฝังตัว” ผู้วิจัยอธิบายเปรียบเทียบ
       
       นาวาโท ดร.กฤษฎาเริ่มต้นโครงการนี้โดยต่อยอดองค์ความรู้ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของ โครงการอากาศยานไร้นักบินหรือยูเอวี (UAV) เพื่อใช้งานในกองทัพเมื่อปี 2549-2550 โดยโครงการดังกล่าว เขามีส่วนร่วมในการพัฒนาต้นแบบระบบวัดมุมอ้างอิงเพื่อป้องกันเครื่องบินตก โดยรักษาระดับเครื่องบินไม่เอียงซ้าย-ขวา หลังโครงการดังกล่าวที่ได้อากาศยานไร้คนขับต้นแบบ เขาได้ขบคิดกับทีมวิจัยว่า จะต่อยอดความรู้อะไรที่นำไปสู่การพัฒนาผลงานที่มีคนนำไปใช้งานอย่างกว้าง และลงตัวที่ผลงานพัฒนาระบบสมองกลฝังตัวแบบกราฟิกซึ่งใช้เวลาพัฒนาทั้งหมด 5 ปี
       
       ผลงานของนาวาโท ดร.กฤษฎาได้ต่อยอดสู่เชิงพาณิชย์โดยการสนับสนุนทุนพัฒนาแผนธุรกิจจากสำนัก งานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.) ซึ่ง บริษัท เอมเมจิน จำกัด ได้รับสิทธิในการผลิตออกมาจำหน่าย และบริษัทดังกล่าวยังได้รับการส่งเสริมจากคณะกรรมการส่งเสริมการลงทุน (BOI) ในระดับสูง ทั้งนี้ มีการบริการจัดการทรัพย์สินทางปัญญาและแบ่งผลประโยชน์ระหว่าง สกว. โรงเรียนนายเรือและบริษัท เอมเมจิน
       
       ด้านนาวาโท ดร.ประกิต รำพึงกุล อาจารย์ฝ่ายศึกษา โรงเรียนนายเรือ และเป็นหนึ่งในทีมวิจัย กล่าวว่า เขาสอนวิชาวิศวกรรมเครื่องกลเรือ ซึ่งส่วนใหญ่นักเรียนเครื่องกลไม่อยากข้องเกี่ยวกับวิชาเกี่ยวกับระบบ อัตโนมัติเท่าไรนัก แต่ผลงานของ นาวาโท ดร.กฤษฎาทำให้นักเรียนเข้าถึงง่าย และเร็วขึ้น โดยประหยัดเวลาไปกับการพัฒนาระบบสมองกลฝังตัวลงกว่า 80% ซึ่งหลายคนอาจตั้งข้อสังเกตว่าผู้เรียนจะไม่เข้าใจในระบบของไมโคร คอนโทรลเลอร์ แต่สำหรับเขาแล้วเรื่องนั้นไม่ใช่จุดมุ่งหมายในการสอนของเขา
       
       ส่วน ผศ.ดร.พีรยศ แสนโภชน์ อาจารย์ภาควิชาวิศวกรรมไฟฟ้า คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ซึ่งได้นำระบบสมองกลฝังตัวแบบกราฟิกที่ นาวาโท ดร.กฤษฎาพัฒนาขึ้นไปใช้ในสอนนิสิต ซึ่งเขากล่าวว่าที่ผ่านมากว่าผู้เรียนจะศึกษาระบบจนเข้าใจตองใช้เวลา 1-2 ปี แล้วก็เรียนจบออกไปโดยที่ยังมองไม่เห็นหนทางว่าจะนำไปใช้งานอย่างไร ซึ่งทำให้มีปัญหาในการทำงานและได้รับคำท้วงติงจากภาคอุตสาหกรรม แต่ระบบสมองกลฝังตัวแบบกราฟิกนี้จะช่วยให้ผู้เรียนกระตือรือร้นในการเรียน และมองเห็นภาพมากได้ขึ้น
       
       นอกจากนี้ นายปิยณัฐ อภัยศรี กรรมการผู้จัดการ บริษัท เอเทค จำกัด ผู้ผลิตระบบหัวฉีดสำหรับจักรยานยนต์ ได้นำระบบสมองกลฝังตัวแบบกราฟิกนี้ยังถูกนำไปใช้งานเพื่อผลิตอุปกรณ์ออก จำหน่าย และเขายังกล่าวอีกว่าตอนนี้นั้นโปรแกรมแมตแล็บถูกใช้งานแค่ในห้องปฏิบัติการ และเขาต้องรอถึง 15 ปีจึงมีซอฟต์แวร์และฮาร์ดแวร์ที่นำมาใช้กับโปรแกรมนี้ได้ ซึ่งจากการใช้งานนั้นช่วยให้เขาลดค่าใช้จ่ายในการออกแบบลงได้ 30-40% และย่นระยะเวลาในการทำงานให้รวดเร็วขึ้น
       
       อย่างไรก็ดี นาวาโท ดร.กฤษฎา กล่าวว่าระบบสมองกลฝังตัวที่พัฒนาขึ้นมานี้ไม่ได้ทดแทนระบบเก่าที่เขียนด้วย ภาษาซี เพราะในกลุ่ม “ฮาร์ดคอร์” ที่ยังต้องใช้ภาษาซีก็ยังคงต้องใช้อยู่ แต่ในกลุ่มวิศวกรที่ไม่ต้องการเขียนโปรแกรมลงลึกขนาดนั้นก็สามารถใช้ระบบนี้ ซึ่งมีความสะดวกและรวดเร็ว หรือบางคนต้องการพิสูจน์สมการบางอย่างเท่านั้น อุปกรณ์และซอฟต์แวร์นี้จะช่วยให้ทำงานได้เร็วขึ้น โดยไม่ต้องเสียเวลากับการเขียนโปรแกรมด้วยภาษาซีให้ยุ่งยาก

http://www.manager.co.th/Science/ViewNews.aspx?NewsID=9540000054439 (http://www.manager.co.th/Science/ViewNews.aspx?NewsID=9540000054439)

ขอปรบมือครับ
ไทยเราเก่งไม่แพ้ชาติอื่น
ขอเพียงโอกาสและกำลังเงิน
รวมถึงการสนับสนุน...

นายสมชายยังงงอยู่ครับ ว่ามันคืออะไรแน่... แต่เท่าที่อนุมานจากอ่านตามท้องเรื่องในกระทู้ ก็เหมือนกับฝังชุดคำสั่งกึ่งสำเร็จรูปเอาไว้ในโมดุลหนึ่งโมดุล โดยคนที่จะเอาไปใช้งานไม่ต้องมานั่งสั่งในรายละเอียด ทำนองเดียวกับ AI ชนิดหนึ่งที่บอกต้นทางกับปลายทาง แล้วให้ส่วนที่เป็นอัตโนมัติมันหาทางเดินเอาเองครับ...

ภาษาซีเนี้ยน้องชายผมเขียนอยู่ครับพี่
ใครที่เคยเล่นเกมออนไลด์หรือเซ็ตบอทจะรู้จักกันที่เวลาปล่อยบอทต้องใช้คำสั่ง 0แปลว่าไม่ทำงาน 1ทำงาน 2ทำงานแล้วยกเลิก  อะไรประมาณนี้นะครับ 

ตัวอย่างก็ storageAuto 1 - 0ปิด / 1เปิด
storageAuto_npc auto izlude 134 88 - ใส่ พิกัด Kafra ของแต่ละเมือง
storageAuto_npc_steps c r1 n - ตั้งค่า สเตปการคุย ของ Kafra
storageAuto_distance 4 - ใส่ระยะห่างให้บอทคุยกับ NPC จะ 5 ก็ได้ จะ 6ก็ได้
storageAuto_password - ใส่ password stoage แต่เซอร์เวอร์ไทยยังไม่เอาเข้า

getAuto_0 Red Potion - ชื่อ item ที่ให้บอทหยิบออกมาจาก สต๊อก
getAuto_0_minAmount 0 - item คงเหลือเท่าไหร่ ถึงให้บอทกลับ จะ 10 ก็ได้ จะ 20 ก็ได้ จะ 100 ก็ได้
getAuto_0_maxAmount 30 - ให้นำ item ชิ้นนี้มากี่ชิ้น จะ ใส่ 50 ก็ได้ ตามจำนวนที่เราต้องการแต่ ให้ตุนไว้เยอะๆ
getAuto_0_passive 0 - เมื่อ item หมดให้รอ item ชิ้นอื่นหมดด้วยถึงจะหลับ ไปเอา 0ปิด 1เปิด

getAuto_1 Awakening Potion - ชื่อ item ที่ให้บอทหยิบออกมาจาก สต๊อก
getAuto_1_minAmount 0 - item คงเหลือเท่าไหร่ ถึงให้บอทกลับ จะ 10 ก็ได้ จะ 20 ก็ได้ จะ 100 ก็ได้
getAuto_1_maxAmount 10 - ให้นำ item ชิ้นนี้มากี่ชิ้น จะ ใส่ 50 ก็ได้ ตามจำนวนที่เราต้องการแต่ ให้ตุนไว้เยอะๆ
getAuto_1_passive 0 - เมื่อ item หมดให้รอ item ชิ้นอื่นหมดด้วยถึงจะหลับ ไปเอา 0ปิด 1เปิด

ตั้งใน item_control ด้วยว่า all 0 1 0
นี้คือคำส่งในการทำ1อย่างนะครับ กว่าจะทำครบหมดให้เกมเล่นได้หรือบอททำงานต้องนั่งทำเยอะ
ตัวอย่างภาษาซีจะเป็นแบบนี้

ส่วนไอ้ตัวนี้มันจะออกแนวประมาณมีโฟว์เดอร์ให้เราแค่กดเลือกไปเลยไม่ต้องมานั่งพิมพ์ยาวๆๆแบบนี้ แค่กด 1 2 3 มันก็รู้ว่าควรทำงานยังไง อยากให้ตีมอนส์เตอร์ตัวไหนไปกลับยังไงแค่เลือกรูปแบบการทำงานก็เสร็จเลยไม่ต้องมานั่งเซ็ตค่าแบบนี้


(

ไปถามน้องที่ทำภาษาซีโดยตรงมาให้แล้วนะครับน้าสมชายมันตอบมาแบบนี้ครับ ขออนุญาติก๊อบมาเลยแล้วกันนะครับ



Montree says:
*อ้อ
*ไม่ใช่แทนภาษา ซี พี่
*แต่เหมือนทำอินเตอร์เฟส มารับ มากก่า
ss says:
*โอ๋
*แกพูดภาษาคนเป็นมะ
Montree says:
*สุดท้ายก็ต้องใช้ ซี เขียนฟังก์ชั่นหลัก เพื่อซับพอต
ss says:
*อินเตอเฟสตรูจะรู้มะ
Montree says:
*โดนด่าอีกล่ะ Q_Q เพียงพลอยสอง
ss says:
*วันนั้นเพียงพลอยงงไปทีละ
Montree says:
*เอาใหม่
*คือ เขียนภาษาซี มาทำเป็นหน้าจอ ตอบสนองกับผู้ใช้งาน
*โดยที่ผู้ใช้งานไม่ต้องมาเขียนคำสั่ง
*แบบทวินโดว
*กับหน้าจอดำๆ
*วินโดว ลากใส่
*คลิกขวา copy อาร่ายแบบนี้
*ถ้าหน้าจอดำๆๆเพยีวๆ ก็จะ copy a to d อาร่ายประมาณนี้
ss says:
*อ่าฮะ
Montree says:
*คือไม่ต้องเขียนคำสั่ง ยาวๆๆ
*แค่ลากใส่
*เลือกใส่อาร่ายประมาณนี้
*แต่ก็ยังใช้ ซี ในการเขียนส่วนตอบสนองนี้ละครับ
*แต่เก่งๆ
*เอาซี มาเขียน หน้าจอตอบสนองแบบนี้ได้
*เพราะปกติ ซี มัน ทื่อๆ
*พิมพ์อย่างเดียว- -

คำบอกเล่าจากผู้ชำนาญภาษาซีโดยตรงเลยครับ  ::014:: ::014:: ::014::

เรื่องการเขียนโปรแกรมนี่ ยังมีคนกลุ่มหนึ่งชอบเดินนับไม้หมอนรถไฟไปเชียงใหม่ครับ นัยว่าชอบคอนโทรลทุกเม็ดลงในรายละเอียด...

ย้อนหลังไปเกือบ 20 ปีจากวันนี้ ก็มีสงครามระหว่างเครื่องมือพัฒนาระบบฐานข้อมูลแบบควบคุมทุกเม็ด เช่นเดลไฟ วีบี ฯลฯ กับคู่กัดคือพวกเครื่องมือแบบ"ปัญญาอ่อน"เช่นไมโครซอฟต์แอกเซส และเครื่องมือประเภทลากแปะอีกหลายเจ้า... ในที่สุดเมื่อมาถึงวันนี้ RDBMS ทั้งหมดกลายเป็นเครื่องมือลากแปะครองตลาดครับ...

ทำนองเดียวกับกล้องถ่ายรูป รถยนต์เกียร์อัตโนมัติ ฯลฯ... คือปล่อยให้งานที่มีโปรซีดเจอร์ที่แน่นอน ดำขาด ขาวขาด หนึ่งบวกหนึ่งได้เท่ากับสองนั้น ให้คอมพิวเตอร์ทำงานแทน, แล้วให้สมองมนุษย์เล่นกับ Grey Area ครับ...

แล้วมาจนถึงยุคที่มนุษย์พยายามให้คอมพิวเตอร์จัดการกับ Grey Area ให้ได้, เขาก็พยายามใช้ปัญญาประดิษฐ์จัดการกับส่วนที่สีเทาๆ แล้วในที่สุดก็พบว่าศักยภาพคอมพิวเตอร์ยังไงก็ห่างชั้นสมองมนุษย์ครับ ดังนั้น AI ก็ยังต้องพัฒนาต่อไป... โดยเฉพาะให้คอมพิวเตอร์เล่นหุ้นนี่ถ้าไม่ระวังตัว ก็จะโดน AI ลากให้วนเวียนอยู่ในเขาวงกตไม่หลุดออกมาสูดอากาศเลยครับ... แฮ่ๆ...

อ่า.....เจอชั้นครูเข้าให้แล้ว ขออภัยครับพี่ไม่ทราบว่าพี่ชำนาญด้านคอมขนาดนี้  ::014:: ::014:: ::014:: ::014::
ปล่อยไก่ตัวช้างเลย  :~) :~) :~) :~)

ถ้าแบบนี้ก็คือการให้เจ้าชุดคำสั่งสำเร็จรูปนี้จัดการกับส่วนที่ขาวขาด ดำขาด โดยมนุษย์จะมาปรับแต่งขั้นสุดท้ายไงครับ... นายสมชายเข้าใจว่าที่เหนือกว่าของเดิม คือของใหม่ฝังเอาไว้ในฮาร์ดแวร์ แค่เสียบเข้าช่องอินเตอร์เฟสกับเครื่องคอมฯ(หรือฮาร์ดแวร์อะไรก็ได้ที่รองรับ) จากนั้นเจ้าของใหม่ก็เร็นเดอร์ผลงาน(ที่เทียบเท่ากับผลงานของภาษาซี)กลับออกมา โดยที่ไม่ต้องนั่งติดตั้ง+ปรับแต่งซอฟต์แวร์ทูลภาษาซี+เขียนชุดคำสั่ง+คอมไพล์เป็นภาษาเครื่องฯ เพื่อให้เครื่องรันได้...

เยี่ยมครับ  ทำไปเลยครับ  อะไรที่ทำแล้วเป็นประโยนช์แก่บ้านเมือง ไม่ต้องไปซื้อเขา  ผมเคยคุยกับทหารคนไกล้ตัว  ของ ทัก เมื่อหลายปีมาแล้ว เสนอเขาว่า เรา ไม่มีตังซื้อเรือดำน้ำ ก็น่าจะตั้งงบฝึก  ปลาโลมา  แทนก็ได้  เขาหัวเราะจนท้องเกือบแตกครับ  ผมก็สมเพศเขา  (ก็อเมริกาเขายังทำได้เลย)

แล้วตามชายผั่งเราก็ฝึก  เต่า สอดแนม  ได้นะครับ  รัสเซียเขาก็ทำแล้วเรื่องพวกนี้ไม่ตลกนะครับ  เราทำได้แน่ๆ    ที่ชายแดนเขมรเราก็ฝึกกระต่าย
จู่โจม  พลีชีพ  ได้ครับ  หรือหนูก็ได้ครับ


งูจงอาจ ที่ว่าร้ายๆเรายังฝึกได้เลยครับ   บางที่เรื่องที่ผมคิด มันก็อาจจะตลกจริงๆก็ได้ครับ ::004:: ::004:: ::004::

คนไทยเก่งแยะครับ...  :D

อย่างไรก็ตามการเขียนโปรแกรม source code ด้วยภาษาคอมพิวเตอร์ชั้นสูงยังมีความจำเป็นและสำคัญมากกว่า
มืออาชีพด้านภาษาอาจชอบแบบนั้นมากกว่าครับ เพราะภาษาแบบโมดูลบล็อค ที่ปรับให้ง่ายลงกว่าsource code
นั้นผมมองว่าเป็นแค่ทางออกให้กับคนที่ มือไม่ถึง แต่มีความจำเป็นต้องทำงานด้านนี้ให้ใช้งานได้สะดวกแต่มืออาชีพ
เล่นแล้วน่าเบื่อขัดใจ
 มืออาชีพนั้นต้องมีภาษาชั้นสูงเพื่อพัฒนาและต่อยอดทางความคิดเพื่อให้งอกเงยกว่าพวกภาษาแบบโมดูลบล็อค
ภาษาแบบโมดูลบล็อค นั้นผมมองเป็นแค่ระดับ ยูชเซอร์ เอาเอาบล็อคมาลิงค์ต่อๆกันเท่านั้น
 แต่จะให้สร้าง source code ที่อยู่เบื้องหลังภาษาแบบโมดูลบล็อคนั้นยังไม่สามารถ ต้องให้มืออาชีพสร้างให้อยู่ดี

ผมขอยกนิ้วให้กับนักพัฒนาท่านนี้คือ นาวาโท ดร.กฤษฎา แสงเพ็ชร์ส่อง ที่สามารถสร้างภาษาแบบโมดูลบล็อคให้ ยูชเซอร์ เอาไปใช้ต่อได้
 เพราะการพัฒนาในที่สุดก็ต้องอาศัยมืออาชีพอยู่ดีนั่นแหละ ผมจึงอยากให้มีและสนับสนุนคนประเภทนี้เยอะๆ ส่วนมือ ยูชเซอร์ ไม่ต้องห่วง
มีเพียบหาง่ายสอนง่าย

ถ้างั้น ตามกระทู้นี้ก็คือ เขาเอาไลบรารี่ชุดใหญ่ไปใส่เอาไว้ในฮาร์ดแวร์ แล้วลากแปะ+ปรับแต่ง... ซึ่งมันก็ทำนองเดียวกับวิชช่วล ซี ที่เอาไปใส่ในฮาร์ดแวร์ให้ทำงานง่าย เพราะไม่ต้องติดตั้ง ไม่ต้องสน Requirement เครื่อง+ไม่ต้องสนเรื่อง Compatible ฯลฯ เท่านั้นเอง ใช่ไหมครับ...

ผมกำลังนั่งฝันว่าต่อไปทหารบ้านเราจะสามารถสร้างระบบได้เหมือนโทมาฮอคครับพี่  ::014:: ::014:: ::014::

 เป็นการทำให้มือระดับยูสเซอร์สร้างผลงานออกมาได้เหมือนมืออาชีพและไม่มีความผิดพลาดนั่นเองครับเพราะมืออาชีพได้สร้าง
ไลบรารี่บล็อคที่ผ่านการเทสท์แล้วว่า ดี เวิร์ค ไว้รอให้ดึงมาใช้ในงานแล้วครับ ได้กันทุกฝ่ายคือ มืออาชีพไม่ต้องมานั่งเสียเวลา
ในการสร้างผลงานที่เป็น แมสโปรดัก เอามือระดับยูสเซอร์พอเพราะบล็อคที่ดีอยู่ในไลบรารี่แล้ว จะได้เอาเวลาไปคิดค้นสร้างไลบรารี่บล็อคใหม่ๆต่อ
  มือระดับยูสเซอร์ ก็เขียนแมสโปรดักไปผลิตสินค้าไปเช่น เครื่องจักรกลต่างๆ เครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆ ระบบควบคุมอาวุธต่างๆ แต่ไม่สามารถเข้า source code  ของ
Library block ได้ ถ้าเจอปัญหา อัลกอริธึ่ม ที่ไม่มีใน Library block ก็แจ้งคนเขียน source code ไปว่าต้องการอย่างนั้น อย่างนี้ ทำเองไม่ได้
เพราะรู้ตัวเองตั้งแต่ต้นแล้วว่า ปฏิเสธ ภาษาชั้นสูง ไม่ชำนาญ ไม่อยากใช้ เป็นแต่ภาษา  block อันนี้แหละที่ผมมองว่ามือเขียน source code เป็นต้นทุนสำคัญ
ที่ต้องมีถ้าหากอยากพัฒนา

อ้อ... ขอบคุณครับ เข้าใจแล้วครับ...

เหมือนเอาจูมล่าไปเขียนเว็บเพจ... เหมือนรถยนต์บนถนนใช้เกียร์อัตโนมัติเป็นส่วนใหญ่, แต่นักแข่งในสนามแข่งยังใช้เกียร์แมนน่วล...

 อย่างเช่นทาง ทอ ที่ซือ กริพเพน มาจาก ซาบ สวีเดน แล้วทางสวีเดนให้ source code ระบบยิงอาวุธมาด้วย (ซึ่งผมคิดว่าเป็นแค่หนึ่งในระบบทั้งหมดของเครื่องบิน)
หากทาง ทอ ต่อยอดพัฒนา ระบบ ยิงอาวุธใหม่ขึ้นมาประสพความสำเร็จใช้งานได้ดีจริง ตามข้อตกลงกับทางสวีเดน เขามีสิทธิ์ เอา source code ไปใส่ใน
แมสโปรดักส์ คือ เครื่องกริพเพนรุ่นต่อไป เช่น Grippen N/G THxxx ตั้งแต่ลำที่ Grippen N/G TH001 ถึง  Grippen N/G TH999 สักพันลำขายไปทั้่วโลกนั่นก็คือ
ทุกลำในพันลำนั้นมีระบบยิงอาวุธที่ต่อยอดคิดค้นโดย ทอ ไทย   แต่อย่ามาขายประเทศแถวนี้ให้เอามาใช้กะเราแล้วกันนะจ๊ะ

 และสักวันหนึ่งหากเรามีศักกยภาพพอที่พัฒนา ซอฟท์แวร์ของเครื่องบินรบ ได้ทั้งลำ ศักกยภาพด้านการผลิตขึ้นรูปวัสดุทำเครื่องบินรบ หรือด้านอื่นๆถึงพร้อม
ก็คงไม่มีใครมาห้ามเราผลิตเครื่องบินรบ ใช่ไม๊

คนไทยต้องพัฒนาออกแนวนี้แหละครับ คือเน้นความสามารถเฉพาะตัว นั่งทำงานอยู่คนเดียวไม่เกี่ยวกับใคร แต่ผลงานสามารถเอาไปใช้งานในระดับทีม ในระดับวงกว้าง... ฮา...

เพราะถ้าให้สื่อสารประสานงานกันหลายคน คนไทยมักจะตีกันเองเสียก่อนผลงานทีมจะออก... เหมือนกีฬาลุยเดี่ยว คนไทยไม่เคยแพ้ใคร แต่เล่นเป็นทีมไม่เก่ง... แฮ่ๆ...

พูดถึงการทำงานเป็นทีม...

สมัยนายสมชายยังทำงานด้านคอมพิวเตอร์อยู่ ปวดหัวมากกับโปรแกรมเมอร์เก่งๆ เพราะคนเก่งจะคอยพัฒนาซอร์สโค้ดของตัวเองอยู่ตลอดเวลาด้วยความที่ตนเองเก่ง เห็นข้อบกพร่อง แล้วคันมือ มันอดไม่ได้... แต่ผลลัพธ์คือพวกนี้จะเหมือนรถแข่ง คือขับยาก ควบคุมยาก, เผลอหน่อยเดียวมันทำโน่นทำนี่ไปจนทั้งทีมตามไม่ทัน แล้วไปๆ มาๆ คนอื่นเลยขวางมือขวางเท้ามัน ช่วยงานมันไม่ได้ เลยกลายเป็นมันทำงานอยู่คนเดียว แล้วความเสี่ยงของทั้งทีมก็เลยขึ้นอยู่กับอารมณ์ศิลปิน... ฮา...

ตอนหลังเลยใช้วิธีให้มันสร้างไลบรารี่อย่างเดียว แล้วให้คนอื่นลากแปะ+ปรับแต่งพารามิเตอร์... ในที่สุดเมื่อเวลาผ่านมาหลายปี พบว่ากลายเป็นวิธีมาตรฐานในวงการซอฟต์แวร์ คือให้โปรแกรมเมอร์ทำตัวเป็นหุ่นยนต์ฯ... ฮา...

ต้องทำ สองตัวอย่าง
ตัวอย่างนึง เอ็งทำไป ปรับแต่งเต็มที่ แล้วเอาผลลัพธ์ มาลง
อีกตัวอย่าง ทีมทำไปพร้อมกับตัวอย่างแรก เพื่อจบไปพร้อม ๆ กัน
เพื่อให้เห็นผล

 การทะเลาะกันในทีมงานจริงๆมีกันหมดทุกชาติทุกภาษาแหละครับรุ่นแรงกว่าไทยด้วยซ้ำ ทุบโต๊ะ ชีหน้า ชกกัน แต่ไม่แตกหัก เขายังคงเดินตาม milestone 
หลักที่วางไว้ได้ต่อไป

 เช่นกำหนด road map ไว้ว่า Software Version ใหม่ต้องออกทุกสามปี แต่ทุกปีต้องออก Servicepak มาแก้ บักส์ ระหว่างนั้นในทีมก็ทำงานไป เขียนไป ทะเลาะกันไป
ถึงเวลา Software ก็ออกมาตามนั้น อาจมีช้าบ้าง

 มาดูคนไทยบ้าง

 เช่นกำหนด road map ไว้ว่า Software Version ใหม่ต้องออกทุกสามปี แต่ทุกปีต้องออก Servicepak มาแก้ บักส์ ระหว่างนั้นในทีมก็ทำงานไป เขียนไป มีปัญหาก็ประนี ประนอมเกรงใจ ไม่อยากทะเลาะกัน แต่พอนานๆเข้า หลายหน ทนไม่ไหว ก็ทะเลาะกัน แตกหัก ทำงานร่วมกันต่อไปไม่ได้ จบ
ถึงเวลา Software ก็ออกมาตามนั้นไม่ได้ โครงการแท้ง ยกเลิก เสียเวลา ยุบ

 ปัญหาของคนไทยคือ ไม่ชอบทะเลาะ กันก่อน ถนอมน้ำใจกันจนถึงที่สุด นั่นก็รุ่นพี่ นี่ก็รุ่นน้อง นั่นก็อาวุโส เก็บกันจนสุกงอม ทนไม่ไหวแล้วจึงทะเลาะแล้วเลิกร่วมมือกัน เลิกคุยกัน ไม่เดินต่อ หันไปทำคนเดียวเสียเลย แต่ปัญหาของการทำงานคนเดียวคือมองโลกแคบ เขียนโปรแกรมไป ตกตัวแปรไปสักตัวหนึ่งก็ได้ถ้าไม่มีใครคอยช่วยกันดู
ทั้งนี้ผู้นำองค์กรก็ต้องเข้มแข็งด้วยคอยกำกับดูแลให้ทีมงานมองเป้าหมายขององค๋กรเป็นหลัก ทะเลาะเรื่องงานกันได้ แต่ต้องจบกันคุยกัน ยอมรับข้อสรุปที่ดีกว่า
แล้วเดินต่ออย่าหันหลังให้กัน ควรสอนให้คนทะเลาะกันอย่างมีเหตุผลก่อนด้วย

นายสมชายว่าการที่เอาซอร์สโค้ดไปใส่ไว้ในไลบรารี่ก็แก้ตรงนี้ได้ส่วนหนึ่งครับ เพราะทดสอบแล้วว่าใช้งานได้ หากต้องการฟังก์ชั่นที่ไม่พิเศษ ก็เขียนออปเจ็กต์อัดอินพุตใส่ตามพารามิเตอร์ แล้วดึงเอาพุตมาใช้งาน จะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน... แต่คนออกแบบต้องมองภาพรวมออก พร้อมกับแยกได้ว่าเมื่อไหร่ต้องการซอร์สโค้ดที่ทำหน้าที่พิเศษครับ...

พอเขียนถึงตรงนี้ชักเป็นห่วงแล้วครับ ว่า"บะหมี่สำเร็จรูป"ตามท้องเรื่องในกระทู้นี้จะตอบสนองได้กว้างแค่ไหน... ลองนึกถึงจูมล่า กับดรูพอลไงครับ, ยังต้องปล่อยให้ผู้ผลิตอิสระเขียนโมดุลมาเสียบแบบไม่รู้จักจบ, โดยตัวซอฟต์แวร์หลักทำได้แค่กำหนดมาตรฐานสำหรับคนอื่นไปเขียนมาเสียบแบบต่อจิ๊กซอว์ทีละแผ่น ตามแต่ว่าต้องการให้เว็บไซต์ทำอะไรได้มั่ง...

+1ให้พี่ๆทั้งสองท่านครับ ::014:: ::014::

ปูเสือนั่งอ่านครับ เชิญพี่ท่านทั้ง 2 ว่ากันต่อครับ สาระล้วน ๆ  ::014::
+1 ให้พี่ทั้งคู่ครับ ::014::

อ่ะ มีคนจุดธูปงั้นต่ออีกหน่อยเน้นไปในส่วนซ็อฟแวร์ที่เกี่ยวกะการควบคุมเครื่องจักรกลและกระบวนการผลิตต่างๆในโรงงานนะครับ

 ปกติ Source Code ที่ให้มานั้นระบบจะให้มาส่วนหนึ่งแล้วทำการ compile อยู่ในรูป Program block เก็บไว้ใน Library ซึ่งจะรอให้ผู้ใช้เรียกมาใช้
แล้วค่อยเติมพารามิเตอร์ในภายหลัง จัดเป็นโปรแรม Sub-Routine ย่อยๆที่มีหน้าที่เฉพาะด้านครับ เช่น Program block สำหรับ อ่าน เขียน ข้อมูลไปยังอุปกรณ์
ที่นำมาต่อใช้ในระบบบัส หรือ เป็น บล็อค PID ที่ใช้ในการควบคุม analog loop ต่างๆ เช่น อุณภูมิ

 ทีนี้เมื่อผู้ใช้ต้องการเขียนโปรแกรม เช่น ระบบยิงจรวดต่อสู้อากาศยาน เอาง่ายๆ เช่นมีสองแกน เคลื่อไหวตามแนวตั้ง แนวนอน มีมอเตอร์สองตัวสำหรับแต่ละแกน
มอเตอร์แต่ละตัวมี Drives ควบคุมความเร็ว เมื่อได้เป้าหมายมาว่า อยู่ที่แกน X เท่าไหร่ กี่องศา แกน Y เท่าไหร่ จัดการป้อนค่านี้ให้กับ CPU ทำการคำณวนแล้วส่งค่า reference ตำแหน่งไปให้ Drivesๆ ก็จัดการสั้งให้มอเตอร์หมุนวาดลำกล้องยิงไปหยุดตามตำแหน่งที่ได้มาโดยมี encoder เป็นตัวเช็คตำแหน่งที่ละเอียดยิบให้กับ Drives อีกที พอตำแหน่งได้แล้วจะมีสมการอะไรที่จะให้สั้งยิงก็ว่ากันต่อไป ยิงเองระบบแมนน่วลกดปุ่มโดยพลยิง หรือยิงออโต้เมื่อได้ตำแหน่ง เหล่านี้คนเขียนโปรแกรม
ระดับยูสเซอร์ต้องวางแผนเขียนเองทั้งสิ้น โดย Program block ที่ยุ่งยากใน การรับ-ส่ง ข้อมูลระหว่างระบบต่างนั้นไม่ต้องไปปวดหัวคิดเพราะมีมาให้ใน Program block ที่อยู่ใน Library แล้ว

แล้วถ้าเขียนระดับที่ประมวลจากภาพถ่ายดาวเทียมเทียบภูมิประเทศได้แล้วนำร่องด้วยระบบGPS เท่านี้ ประเทศเราก็จะมีจรวดที่ยิงได้ระดับ800กิโล :DD :DD :DD

นายสมชายเก็บความรู้ครับ เพราะ"เคย"ถนัดงานจำพวกแอปพลิเคชั่นฐานข้อมูลครับ... เย้...

มาลงชื่อขอฟังด้วยคนครับ อ่านผ่านๆ เห็น PID แวบๆ อิอิ

โอ้ย อ่านไปอ่านมา ปวดหัวครับอาจารย์สมชาย (ฮา)   ผมกลับไปนั่งเล่น Excel เหมือนเดิมดีกว่าครับ

ฮ่าๆ สงสัยผมจะเข้าข่ายแบบที่พี่สมชายว่าครับ ตอนนี้เลยพัฒนาซอฟต์แวร์คนเดียว ขายทางเว็ปเลยครับ แต่ c นี่เป็นอะไรที่ยากมากสำหรับผม ผมถนัด visual foxpro 9 ครับ  ลากเอาออฟเจ็กมาแปะๆ แล้วเขียนตาม even ว่าจะให้ทำอะไรครับ สะดวกดี ไม่ต้องกำหนดตำแหน่งออฟเจ็กเป้นแบบ X , Y ทำให้เขียนงานได้เร็วดีดีครับ

สารภาพตามตรง เหมือนท่าน ป๊อกแมนครับ

(http://image.free.in.th/z/ig/wa063.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=a4987e7b56acca5729e03ad98e4bad2b)
Thanks: ฝากรูป (http://www.uppicweb.com)

(http://image.free.in.th/z/ig/3na21.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=95342d4d5d1ee0883223e29ba6e31bc4)
Thanks: ฝากรูป (http://www.uppicweb.com)

(http://image.free.in.th/z/ia/ehw62.jpg) (http://image.free.in.th/show.php?id=edcd326f6278ad873583250be51a1938)
Thanks: ฝากรูป (http://www.uppicweb.com)

เห็นรูปคุณยอดที่ตัดมาจากเดลินิวส์แล้วเข้าใจแล้วครับ...

ไม่ใช่ทูลสำหรับช่วยในการเขียนโปรแกรมภาษาซี แต่เป็นไอซีจำพวกหน่วยความจำฯ, โดยฝังชุดคำสั่งสำเร็จรูปเอาไว้ ที่โดยปรกติต้องใช้ภาษาซีเขียนขึ้นมา แต่เจ้าตัวนี้มีชุดคำสั่งมาตรฐานฝังเอาไว้เลยครับ... ดังนั้นเวลานำไปใช้งาน ผู้ออกแบบผลิตภัณฑ์ก็จะเลือกออกแบบให้ใช้ชุดคำสั่งนั้นในลักษณะเดียวกับเอาตัวเลโกมาต่อกันเป็นรูปอะไรก็ได้ ขึ้นอยู่กับว่าจะออกแบบให้ผลิตภัณฑ์ทำงานอย่างไรครับ...

จากนั้นก็เอาเสียบสาย USB โหลดใส่เครื่อง PC เอาไปใช้ครับ... เอ๋... จะว่าไปก็คือไลบรารี่ที่เคยคุยกันนั่นแหละครับ...