เว็บบอร์ดสนทนาภาษาปืน

คือคำถามคาใจผมมานาน แล้ว เห็นหลายคนบอกต้องอ่านเยอะๆ

เอาแบบอ่านจบ แต่ไม่จำเป็นต้องจำได้ก็ได้เพราะ มีน้อยคนที่จำได้หมด แต่ผมเจออยู่คน

ปัจจุบัน 60 กว่า จำได้แม้แต่ชื่อเหตุการณ์เวลา อะไรสมองจำดีขนาดนั้น ภาษาไทย อังกฤษ

รัวเป็นไฟ เคยสอบชิงทุนไปเรียน มหาลัยดังๆ เมื่อสมัยก่อน เขาทำข้อสอบได้เต็ม แต่เนื่องจาก

คนที่สอบได้ที่สองเป็นลูก........ ทำให้เขาตกโดยปริยาย ผมไปบ้านเขาทีไร กะไปสัก แบบเดียว

ดูเวลาอีกที 10 กว่าชั่วโมงแล้วหรือ ไม่ว่าเราจะพูดเรื่องอะไรเขาตอบได้หมด ยกเว้นเรื่องเทคโนโลยี

เขาจะไม่ทันเรา กิกิ

ถ้าไม่รวมหนังสือเรียน เกิน 100 เล่มครับ แต่ถ้ารวมหนังสือ การ์ตูนด้วย เป็นพันครับ
 ดราก้อนบอล  ชินจัง การ์ตูนตาหวาน   ขายหัวเราะ  ไทยเพลยบอย ไม่อ่านครับ ดูอย่างเดียว  :D~

ส่วนหนังสือที่ชอบอ่าน
เดอะซีเครต / บุคลิคภาพเชิงบวก / และของ จอน ซี แมค เวล เกือบทุกเล่ม  / มึงสู้จริงปล่าว/อื่นๆครับ จำไม่ได้แล้วครับ :~)

            ถ้าเป็นหนังสือการ์ตูนเยอะมากกกกกก อ่านแบบไม่กินข้าวกินน้ำเลย(สมัยก่อน)แต่ถ้าเป็นวิชาการหน้าเดียวหลับครับ  ::005:: ::005::

ความได้เปรียบของคนอ่่านหนังสือเยอะครับ

แต่ยิ่งอ่านเยอะยิ่งประสบการณ์เยอะ เหมือน เสือติดปีก กิกิ

แต่ผมขอแค่ติดดินก็พอแล้ว

เป็นพัน......ผมชอบอ่าน ชอบซื้อหนังสือ......

แต่ก่อนถ้าไม่นับหนังสือเรียนก็มีแต่การ์ตูนครับ

พอเข้ามหาลัย มีเพื่อนชอบเข้าร้านหนังสือ ก็ยืมมาอ่านบ้าง ฮาวทู นิยาย แต่ไม่ได้จริงจังนัก สักพัก เปลี่ยนแนวมาอ่านนิยายกำลังภายใน (อันนี้ติดมาก อ่านมากหลายเล่มหลายเรื่องเลยครับ)
นิยายไทยก็เพชรพระอุมา ถึงขนาดซื้อมาเก็บไว้ทั้งชุด...  

นอกเหนือจากนี้ ก็ตามสมัยนิยมครับ แฮร์รี่พอตเตอร์บ้าง นิยายนักสืบบ้าง จิปาถะ แล้วแต่ครับ ถ้ามีเวลาก็จะหามาอ่านแก้เบื่อ ..

โดยรวมสำหรับผม น่าจะหลักร้อย หลักพันเหมือนกันครับ  ;D (เฉพาะในตู้หนังสือ ไม่นับที่ยืมอ่านก็เยอะครับ)  

ส่วนนิตยสาร ก็เรื่อยๆครับ อวป. (ทุกเดือน) ต่วยตูน ฯลฯ และอื่นๆ ตามโอกาสอำนวย ;D

ผมว่าคนไทยอ่านหนังสือเยอะนะครับ แต่ที่มาอ้างๆ ว่าคนไทยอ่านไม่กี่บรรทัดเนี่ย...ไม่รู้เอาข้อมูลมาจากไหน... ::001::

ตอบไม่ถูกครับ ไม่แน่ใจจริงๆว่าเกินหมื่นรึยัง หนังสืออ่านเอาจริงผมมักอ่านเกิน2รอบ

แต่ต่อให้เป็นเล่มที่ไม่ชอบ/ไม่ยอมเจาะรายละเอียด อย่างน้อยที่สุดผมก็จะจำแกนหลักของหนังสือเล่มนั้นๆได้ทุกเล่มนะ

จนป่านนี้ผมยังทะลึ่งจำวิธีทำสบู่ ทำกาวจากเอ็นสัตว์ ทำเกราะchainmail จำวิธีคำนวณหาปีอธิกสุรทิรฯลฯได้อยู่เลย ..... ไม่รู้จะรู้ไปทำไม  ;D

ด้วยคนครับพี่...บางทีไม่มีเวลาอ่าน...ซื้อมาเก็บไว้ก่อนก็มีความสุข

ไม่แน่ใจว่าถึงพันหรือหลายพันครับ..แต่ผมมีความสุขกับการได้อ่านและซื้อหนังสือครับ ;D

ผมใช้เวลาเกือบ  สาม  เดือน  (((  80  กว่าวัน  )))  อ่านเพชรพระอุมา  ทั้งภาคหนึ่ง-สองจบ 

ขณะที่เจ้าของหนังสือ  (((  เจ้านาย  )))  อ่านแค่  เดือนกว่า 

หนังสือที่ ส่งให้มาภาพหน้ากลางไม่ชัดนะครับ  ::013::
ศาลาคนเศร้า ไม่เอาแล้วนะครับ ไม่ต้องส่งมา

ไม่รู้สิ ว่าอ่านไปกี่เล่ม แต่ถ้าถามแบบตอบได้จริงๆ อ่านหนังสือฟรีในห้องสมุดมากกว่าซื้อเอง
ซื้อเอง อ่านเอง เก็บเอง แป๊บเดียวเต็มบ้าน
ไม่ค่อยยืมเพื่อนเพราะเป็นภาระให้เราต้องเอาไปคืน แต่เพื่อนยืมเรา มันสะดวกใจที่จะยืมมาก

เอาเป็นผมอ่านทั้งหมด ในห้องสมุดถึง70% ซื้อเอง20% เช่าอ่านอีก5% อีก5%คือของคนในครอบครัว

..........เคยอ่านแต่.....เพรชพระอุมาครับ...20,000  กว่าหน้าได้ 5  รอบแล้ว ครับ.....

   ถึงสมัยวัยรุ่นอ่านตลอดครับ  น่าจะเกือบพัน  สถิตินับได้ถึงแค่นี้ครับ

   หลังจากนั้นจะลดลงมากพอดู  ไม่ใช่ลดการอ่านนะครับ  เพียงแต่เปลี่ยนรูปแบบ

   เปลี่ยนจากอ่านหลังสือที่เป็นรูปเล่ม  มาอ่านบทความในอินเตอร์เน็ตแทน

   แบบนี้นับเป็นเล่มไม่ถูกครับ  

ผมคิดว่าผมได้ดีเพราะการ "อ่าน"

ถ้านับเป็นเล่มยังไม่เคยนับแต่คร่าวๆคงเป็นพันเพราะตู้หนังสือ 2 ตู้เต็มจนยัดไม่เข้า
เลยใช้วิธีอ่านฟรีๆในร้านเล่มไหนดีจึงซื้อเก็บแต่ตอนนี้ใต้เตียงและที่ว่างอื่นๆก็เต็ม
หลังๆนี้อ่านจาก Internet ก็ช่วยได้มากผมชอบอ่านสารคดี,เรื่องสั้นเป็นหลัก

หนังสือผมเป็นพันเล่ม วิชาการ แล้วก็หนังสือ วารสารปืน อิเล็กทรอนิกส์ คอมพิวเตอร์ เยอะมาก

กลับไปบ้านสวนอาเอาช่างกิโลขาย ไปหมดเลย บอกเอาไว้ก็ไม่ได้อ่่าน เลยขายไปกิโลละบาท

เพราะเป็นหนังสือ ได้ราคาน้อย เราก็เงียบ ว่าเขาก็ไม่ได้เขาเสียสละไม่มีครอบครัวเลี้ยงเรามาทั้ง

ชีวิต  จะบอกอาว่า ถ้าอาเอามาขายลดราคา อย่างน้อยก็เล่มละหลายสิบบาท

ตัวอย่าง เช่น สามก๊ก ชุดใหญ่ มีราคาแค่ไม่กี่บาท เดินทำตาปิบๆ

โห เยอะครับ จำไม่ได้

ผมชอบให้คนไทยอ่านหนังสือกันมากๆครับ... ::002::

สมัยเป็นนักศึกษาผมเดินหนีบหนังสือเกือบทุกวัน...

อ่านไม่อ่านให้ได้ถือไว้ก่อนเป็นดี...

แต่ช่วงหลังๆแก่ขึ้นมาแล้วอ่านหนังสือน้อยลงมากครับ...

จากต้องอ่านทุกวันวันละสองสามชั่วโมง เหลือแค่ก่อนนอนราวๆ ๓๐ นาทีเอง...

ถ้าหากไม่นับหนังสือพิมพ์ ผมอ่านเหลือแค่เดือนละไม่เกินสิบเล่มครับ...

แถมบ่อยครั้งที่อ่านซ้ำรอบสี่รอบห้า... ::005::

อ้อ...ผมเชื่อว่าผมอ่านน้อยกว่าท่าน SillyOldMan ค่อนข้างแน่นอนครับ...  ;)

แปลกใจที่หลายท่านตอบเหมือนถ่อมตัว... คนที่อ่านหนังสือมากจะมีคุณลักษณะร่วมกันอย่างหนึ่งคือเป็นคนจับประเด็นได้ไวมาก อ่านแล้วสรุปหาแก่นหาประเด็นได้อย่างรวดเร็ว แล้วจำเอาแก่นมันเอาไว้แค่ไม่กี่ย่อหน้า แต่ได้เนื้อสาระครอบคลุมทั้งเล่ม โดนหากต้องการรายละเอียดค่อยย้อนกลับมาสแกนหารายระเอียดในประเด็นย่อยครับ...

ที่รู้ว่าหลายท่านตอบเหมือนถ่อมตัว เพราะนายสมชายรู้ว่า"หนอนหนังสือ"เวลาอ่านหนังสือจะไม่นับเล่ม แต่จะไล่สายร้อยเรียงไปแล้วแต่ว่าจะจับเอาอะไรมาไล่สาย... ตัวอย่างเช่นขณะนั้นสนใจการ์ตูน ก็จะอ่านการ์ตูนอย่างเดียวหมดเป็นแถบๆในตู้หนังสือในร้านหนังสือเช่า, หากสนใจเรื่องกำลังภายใน ก็จะไล่อ่านตั้งแต่ น.นพรัตน์ ว.ณ.เมืองลุง ฯลฯ, หากสนใจนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ในต่างแดนก็จะไล่อ่านโสภาค สุวรรณฯ, หากสนใจเรื่องอิงสิ่งเร้นลับ ก็จะอ่านแนวแก้วเก้า ตรี อภิรุม ,หากสนใจอ่านหนังสือแปลบู๊ ก็มีแนวแนวโรเบิร์ต ลัดลั่ม อีริคฟอน ลัสเบเดอร์ เฟดเดอร์ริก ฟอร์ไซต์ ไม่ว่าจะอ่านจากเล่มจริง หรือแปลโดยนักแปลสำนวนที่ชอบ เช่นสุวิทย์ ขาวปลอด เป็นต้น ฯลฯ... ทั้งหมดนี้มักจะไล่อ่านกันครั้งละหมดตู้ในร้านหนังสือเช่า(หรือห้องสมุด)ครับ...

คนอ่านหนังสือเร็วจะอ่านได้เร็วมาก เขามีวิธีอ่านคือตัดประโยค หาประธานกริยากรรมคำเชื่อม แล้วดูแว๊บว่าเห็นภาพตามหรือไม่ แล้วก็อ่านประโยคต่อไป หากไม่เห็นภาพก็จะย้อนกลับมาดูในรายละเอียดของประโยคนั้น(มักซ่อนอยู่ตามคำขยายคำเชื่อมประโยค - สันธาน, วิเศษณ์)... คนอ่านเก่งๆเขาสามารถอ่านไฟล์ PDF ในจอคอมฯ โดยสกอล์ไปเรื่อยๆไม่ต้องหยุดได้เลย ในกรณีที่เนื้อหาเป็นสิ่งที่รู้อยู่แล้วครับ เช่นคนที่มีอาชีพในสายงานเฉพาะด้าน เช่นคอมพิวเตอร์แมนอ่านหนังสือนิตยสารเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ เป็นต้น...

นี่ยังไม่นับหนังสือเรียนฯ, กว่าจะจบป.ตรี ป.โท(หากมี) มันก็ต้องมีการค้นไล่เรียงประเด็นไปอีกแยะครับ... ชักขี้เกียจเขียนแล้ว, แต่สรุปก็คือมันนับไม่ถ้วน ถ้าจะให้นับจริงๆแล้วที่แต่ละท่านบอกว่าหลายพันเล่มน่ะ แต่ละท่านถ่อมตัวครับ...

แล้วที่แสบที่สุดคือปริมาณการอ่านของนายสมชายทั้งหมดที่ผ่านมาตั้งแต่เริ่มอ่านหนังสือออกมาจนถึงปี 1995 ที่เริ่มต้นมีอินเตอร์เน็ตใช้โมเด็มความเร็ว 28.8 Kbps เป็นต้นมา... จำนวนการอ่านช่วงก่อนหน้านั้นทั้งหมด มีน้อยกว่าจำนวนการอ่านบนอินเตอร์เน็ตครับ...

คือตั้งแต่สามารถใช้เสิร์ชเอ็นจิ้นให้เจาะเรื่องราว เจาะประเด็นได้ดังใจ โดยแทนที่เราต้อง 1)ไปนั่งในห้องสมุด 2)ค้นบัตรรายการ 3)เดินไปหาหนังสือ 4)อ่านสารบัญ 5)เปิดหาหน้าที่ต้องการ แล้วพบว่ายังไม่ตรงประเด็น ต้องเร่มต้นกระบวนกรใหม่อีกรอบนึง รอบแล้วรอบเล่า... แต่พอมามีอินเตอร์เน็ตปุ๊บ มันนั่งหาจากหน้าจอครับ, สมัยก่อนก็ใช้อินโฟซีค(www.infoseek.com (http://www.infoseek.com)) แล้วก็ย้ายมา yahoo.com แล้วก็ย้ายมากูเกิ้ล, กระบวนการทั้งหมดเกิดขึ้นแค่แว่บเดียว ค้นได้ทุกเรื่อง หากสามารถสร้างตรรกะร้อยเรียงต่อเป็นสายได้ครับ...

หมาป่าเดียวดายชอบอ่านหนังสือครับ
สมัยเป็นนักเรียนพอเรียกตัวเองได้ว่าเป็นหนอน
แต่ทำงานแล้วอ่านน้อยลงครับ  ยิ่งเล่นเฟซบุ๊คเนี่ยยิ่งอ่านน้อยลงไปอีก  เป็นนิสัยเสียที่ต้องแก้ไข
สังเกตดูแล้ว...คนอ่านหนังสือเยอะเวลาพูดคุยด้วยแล้วจะสนุกนะครับ  เขาชอบมีเกร็ดต่างๆมากำนัลแก่คู่สนทนา
ชีวิตนี้ไม่เคยขอวีซ่าเข้าอเมริกาเลยครับ  กลัวท่านทูตอเมริกันจะไม่ให้แล้วพลอยทำให้ความมั่นใจในตัวเองโดนกัดกร่อน
แต่ถ้าได้ไปอเมริกาตั้งใจว่าจะขอเข้าไปชมห้องสมุดของสภาคองเกรสที่วอชิงตันน่ะครับ
นักการเมืองไทยรุ่นเก๋าๆพวกที่เป็นตัวตั้งตัวตีจัดตั้งรัฐบาลเนี่ยไม่รู้ว่าอ่านหนังสือกันบ้างหรือเปล่านะครับ  ฟังสัมภาษณ์ทีไรมีแต่ความคิดเดิมๆ
หาอุดมคติหาสาระหาแก่นสารไม่ค่อยเจอ
นักการเมืองอย่างฮิตเลอร์น่ะเรียนน้อยแต่อ่านหนังสือเยอะมาก  ห้องสมุดส่วนตัวเขามีหนังสือตั้งหมื่นหกพันกว่าเล่ม
ป๋าเหนาะ คุณบรรหารเนี่ยอ่านมาถึงพันหรือเปล่าก็ไม่รู้  แต่บริหารประเทศไทยได้แล้วกันอ้ะ

จำไม่ได้ครับ  ::012:: .. แต่ถ้าชอบอ่านหนังสือเรียน เหมือนนิยายจีน คงเป็นดอกเตอร์ไปแล้ว  ;D ;D ;D   แต่ ปัจจุบันสายตายาวเลยไม่ค่อยได้อ่านครับ  ::013::

น้อยกว่าเฉพาะกระทู้นี้เพราะผมโม้เลยเถิดไปหน่อยดิครับพี่  ::005::

ไม่โม้หรอกครับจ้าว หมอรุทคงไม่รู้ว่า ..  จ้าวรวมหนังสือที่มีรูปภาพผู้หญิงมากกว่าตัวหนังสืออยู่ด้วยครับ  ;D

จำนวนไม่ทราบครับแต่ผมชอบอ่านจากหลังมาหน้าครับ

ถ้ารามขายหัวเราะ กับ มหาสนุกด้วย  เกินกว่าร้อยครับผม

อ่านเยอะพอสมควรครับ  แต่คิดว่าน้อยกว่าพี่สมชายเยอะครับ   :VOV:

วิธีนี้เหมือนที่อาจารย์ภาษาอังกฤษสอนผมเปี๊ยบเลยครับ...  ::002::


หลังๆผมก็อ่านพวกนิตยสารแบบนี้ครับ...

อ่านอวป.ก็อ่านจากคอลัมน์ของท่านผอ.สุวิทย์ก่อนเลย...  :D

แฮ่ๆ... ก็นายสมชายจำมาจากครูภาษาอังกฤษของนายสมชายเหมือนกันครับ...

ครูภาษาอังกฤษที่นายสมชายว่าเก่งที่สุดตลอดกาล คือสอนรู้เรื่อง และผูกเรื่องโน้นต่อเรื่องนี้ จนทิ้งประเด็นเอาไว้ในสมองนายสมชายให้ไปค้นต่อได้มากที่สุดคือ อ.สงวน วงศ์สุชาต ครับ... คนอะไรก็ไม่รู้สอนเรื่องยากๆ ให้กลายเป็นเรื่องง่ายๆ แค่นั่งดู VDO แล้วจดตามยังไม่มีปัญญาจดได้ทัน จนต้องนั่งดูซ้ำๆ เพราะอยากได้ชื่อบุคคลกลับไปถามพ่อให้เล่ารายละเอียดให้ฟังครับ(สมัยนี้ถามกูเกิ้ล)...

ในเว็บนี้ที่นายสมชายยกโป้งมือให้สุดแขนคือคุณต๊อกฯ ณ.ประเทศสเปญ อีกท่านนึงครับ... ถ้าท่านเลิกอาชีพจับปืนเป็นผู้รักษากฎหมายแล้วไปสอนภาษาอังกฤษเมื่อไหร่ ก็จะได้ อ.สงวนฯ เพิ่มมาอีกหนึ่งท่านครับ... เย้...

เพิ่งรู้ตัวว่าผมอ่านหนังสือแบบที่พี่นายสมชาย(ฮา)ว่าไว้จริงๆครับ ช่วงที่อ่านหนังสือแปลของริชาร์ด เพาเวล (โดยเทศภักดิ์) ก็อ่านไล่ไปเรื่อยจนหมดชุด
เมื่อวานเพิ่งวางแผ่นดินนี้เราจอง ก่อนหน้านั้นก็เป็นฟ้าใหม่ในซาน มาร์โค น้ำวน
เปลี่ยนมาเป็นเพชรพระอุมาก็ไล่ไปเรื่อยจนครบ 48 เล่ม อ้อ..ผมอ่านหนังสือตอนกินข้าวเย็นครับ มื้อกลางวันก็จะเป็นหนังสือพิมพ์บ้าง ขายหัวเราะบ้างตามสะดวก
หมดเพชรพระอุมาก็เปลี่ยนเป็นสไนเปอร์ภาค1 ภาค 2 บ้าง(รอ ภาค 3 อยู่ครับ) เปลี่ยนเป็น โกวเล้งโดย น.นพรัตน์ก็ไล่ไปตั้งแต่ หงส์ผงาดฟ้า ไปเรื่อย ว.ณ เมืองลุงบ้าง
เป็นเรื่องแปลของมนันยาบ้างไปจนถึงเรื่องชุด กอดลมไว้อย่าให้หงอยของดำรงค์ อารีกุลบ้าง นานๆก็หยิบผลงานของอุษณา เพลิงธรรมมาอ่านแล้วต่อด้วยเรื่องแปลของประมูล อุณหธูป
หมดชุดก็ต่อด้วยเรื่องของท่านวศิษ เดชกุญชร ชุด ธนุส นิราลัยบ้าง เรื่องอื่นๆบ้างล่าสุดที่มีก็คือพรมแดนครับ

อ่านทุกวันครับ เมื่อก่อนไปงานหนังสือทั้งงานต้นปี งานปลายปี ทุกครั้ง แต่หลายปีหลังมานี่ ไปแล้วไม่ค่อยได้อะไรก็เลยห่างไปบ้าง

นั่งนึกหนังสือที่ชอบอ่าน....

จริงๆก็ต่างกันออดกไปตามช่วงอายุ....

วัยเด็กผมอ่านนวนิยายเช่นของ รพีพร ท่าน ว ณ ประมวญมารค.....อะไรประมาณนี้...เพราะคุณแม่อ่าน แว ผมเลยอ่านต่อ
โตขึ้นมาหน่อยช่วงม.ปลาย...ชอบนิยายวิทยาศาสตร์มาก นักเขียนคนโปรดคือ ไอแซค อาซิมอฟ...

ช่วงเรียนมหาวิทยาลัย....ส่วนมากอ่านแต่ตําราเรียน....แต่ช่วงปีท้ายๆ....เป็นช่วงค้นหาความหมายของตัวเอง....ชมชอบนวกรรมของรัสเซีย...ผมชอบอ่านของ ตอลสตอย  กอร์กี้ ดอสโตเยฟสกี้ ......แต่เอาเข้าจริงคนโปรดผมคือ อัลแบร์ กามูร์

เรียนจบมาจนถึงตอนนี้..เริ่มมั่ว....อ่านทุกอย่างครับ...........แต่ก็ชอบJohn Grisham เป็นพิเศษ.......

แสดงว่าพี่ไดเมียวต้องเป็นแฟนต่วย... ::014:: ;D

ผมชอบอ่านเรื่องเกี่ยวกับการผจญภัย... พวกนิยายเรื่องป่าๆ ของวัธนา บัญยัง...และนักเขียนอีกหลายท่าน... รวมทั้งน้อย อินทนนท์... และที่ขาดไม่ได้... เพชรพระอุมาอันลือลั่น... ที่อ่านมาหลายรอบแล้ว...

...ผมติดนิสัยชอบอ่านหนังสือ... เพราะตอนเด็กๆ พ่อให้ลองอ่านหนังสือนิยาย... พวกทหารรับจ้างของสยุมภู ทศพล... โตขึ้นมาหน่อย... ช่วงเรียน ม.ต้น... ก็อ่านนิยายจากหนังสือบางกอก... ทานตะวัน... บางช่วงติดงอมแงม... จนถึงกับโดนดุก็มีครับ...

...ทุกวันนี้กำลังหาเก็บสะสมหนังสือแบบเรียนเก่าๆ ที่เคยเรียนตอนวัยเด็ก... มานี... มานะ... ปิติ... ชูใจ... ฯลฯ

...ปีก่อนครู(กระเทย)ที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลห้องสมุด... เอาหนังสือมาชั่งกิโลขายเกือบทั้งหมด... ผมเสียดายแทบแย่... ขายหนังสือทั้งห้อง... ได้เงินพันกว่าบาท... เวรจริงๆ

(http://image.free.in.th/z/if/dsc029441.jpg)

เล่มนี้ก็น่าอ่านครับ  เกี่ยวกับประวัติการใช้ชีวิต  ธรรมชาติ  บ้านนอก ๆ  ;D

อ่านประจำ จำได้มั่ง ไม่ได้มั่ง ก็ อวป.ครับ........ ;D
สมัยก่อนก่อนมีเมียอ่านหนังสือก่อนนอนครับ แต่พอมีเมีย เลยไม่ได้อ่านหนังสือก่อนนอน ::005::
จขกท.ต้องว่าผมพาออกทะเลอีกแน่ ๆ เลย ::005::

ใช่ครับ.......

อ้อ.....ติดพล นิกร กิมหงวนตั้งแต่มัธยมด้วยครับ..........

ประมาณม.2-ม.3รึเปล่าครับพี่

ผมก็อ่าน ติดงอมแงมจนพอหมดที่ป.แต่งเจอพวกที่ป.ตัวปลอมมาสวมรอยแต่งก็ก็ยังยอมเช่ามาอ่าน.....กันตาย  ;D

ผมอ่านน่าจะเยอะ ม.ราม1ใบ ม.สุโขทัยธรรมาธิราช2ใบ ยังไม่รวมธรรมะ อาวุธปืน อสท. ความรู้คือประทีป พระเครื่อง มอเตอร์ไซค์ วรรณกรรม ศิลปวัฒนธรรม ฯลฯว่างเป็นซื้อ แล้วเข้ามุมโปรด อ่านๆๆๆๆๆ ลูก+เมียห้ามกวน ::005:: ::005:: ::005:: ::011:: ::011:: ::011::

+1วางขายที่ไหนบ้างครับ ขอบคุณที่เเนะนำครับ :D~

ชอบอ่านหนังสือ..แต่อ่านแล้วไม่จำ แบบนี้นิสัยไม่ดี........จำแค่เลือนลาง ว่า อะไร อยู่ในหนังสือประเภทใหน ทำให้กลับมาอ่านซ้ำได้อีก...กะหนังสือที่มีในบ้าน และทั่วๆไป ประมาณการณ์เอาว่า ตั้งแต่อ่านหนังสือเป็น ผมน่าจะอ่านหนังสือเกือบทุกวัน เป็นเวลา สามสิบกว่าปีมาแระ

แต่ก็อ่านเอาบันเทิงเยอะกว่าเอาสาระ

ขณะนี้กำลังหัดสอนลูก(อนุบาล) ให้เขาชอบอ่านหนังสือ ซึ่งคิดเอาว่ามันจะเป็นประโยชน์สำหรับเขา ต่อไป ภายภาคหน้า

ถูกครับ....ผมเองเคยเจอหลายท่านที่มีห้องสมุด และคนมีห้องสมุดมักจะัหวง ไม่ค่อยให้ใครเข้า เว้่นแต่คนกันเอง
หรือวางใจกัน คนที่เป็นหนอนหนังสือที่มาเยี่ยมยียน มักถาม มีหนังสือแนวนั้น แนวนี้ จำพวกนั้น จำพวกนี้ไหม
แต่ถ้ามีใครสักคนที่เป็นผู้ติดตามมาด้วย มักถามว่า"ในห้องสมุดนี้มีหนังสือกี่เล่ม?" ซึ่งสุดท้้ายเวลาคุยกันเรื่องหนังสือ
เขามักจะค่อยเงียบไปเอง แต่คนที่ถามประเภทหนังสือ ถามแนวหนังสือ พอจับจุดได้ว่าอ่านแนวไหนที่เหมือนกัน
คืนหนึ่งก็น้อยไป ที่จะนั่งคุยกัน

ในเวบนี้ก็เคยมีนะ ที่เคยมีสมาชิกตั้งกระทู้สอบถามว่า ท่านชอบอ่านหนังสือแบบไหน แนวไหน
(จำชื่อกระทู้ไม่ได้) คนคนนั้นผมนิยมว่าเป็นหนอนหนังสืออย่างแท้จริง


+1ครับ

คนธรรมดาๆ ที่ไม่ธรรมดาครับ
ผู้เคยรุ่งเรืองสุดขีด ได้รับการยอมรับในระดับสูง ทำงานสำคัญระดับชาติมามากมาย
เพื่อค้นพบว่า แท้จริงแล้ว สิ่งที่ยิ่งใหญ่ หาได้อยู่สูงหรือห่างไกลไม่

ปัจจุบันอาจารย์ก็ผันตัวเองมาอยู่กับ"เศรษฐกิจพอเพียง" ตามคำสอนพ่อหลวงครับ

(http://image.free.in.th/z/ii/dsc029461.jpg)

+๑ ทอนคืนครับ  ถ้าจะซื้อมาอ่านเล่มนี้ดีกว่าครับ  ผมซื้อมานานแล้วว่าง ๆ ก็เอาออกมาอ่านทบทวนครับ   :VOV:

สมัยวัยรุ่นชอบอ่านหนังสือกำลังภายใน อ่านมังกรหยกจนตาแฉะตาแดง
 อ่านทุกภาค จำเนื้อเรื่องได้เกือบหมด ผ่านมาเกือบ40ปีก็ยังพอจำได้อยู่
อีกเรื่องก็ฤทธิ์มีดสั้น ;D  ที่อ่านมากจะเป็นพวกพ๊อคเก็ตบุค นักเขียนที่ชอบก็ อรวรรณ คำพูน  ทมยันตี
 นเรศ นโรปกรณ์ รงค์ วงษ์สวรรค์ นิมิตร ภูมิถาวร.... จำนวนเล่มไม่เคยนับ ระยะหลังๆสายตาไม่ค่อยดีอ่านหนังสือได้ไม่นาน เลยดูแต่หนังญี่ปุ่น 

เหมือนผมเลยครับ  ;D

คนไทยนี่ก็แปลก บางคนไม่ได้เรียนภาษาญี่ปุ่นมา แต่ดูหนังญี่ปุ่นรู้เรื่อง
ลองตั้งใจ คนไทยไม่แพ้ชาติใดในโลก

ว่าแต่ดูเรื่อง Air Doll กันแล้วหรือยังเล่าครับ... เป็นหนังญี่ปุ่นที่เข้าแรต 18+ เพราะมีฉากเห็นหน้าอกนางเอก, แต่ถ้าดูจริงๆ จะพบว่าเป็นหนังชีวิตเศร้าครับ... เย้...

แวปมาตามที่พี่สมชายให้เกียรติพาดพิง เลยขอคุยเรื่องนี้ด้วยครับ

ก่อนอื่นเลยขอชี้แจงว่าไม่รู้สึกว่าผมสามารถสอยภาษาอังกฤษใครได้ครับ แนะนำหนังสือเรื่องที่ผมสนใจพอได้ แต่เรื่องภาษาแล้วแต่ความชอบพอและพยายามของท่านเอง ท่านที่ชอบอ่านหนังสือมากไปถึงจุดหนึ่งจะเริ่มติดใจสำนวนภาษาของนักเขียนบางท่าน หรือภาษาของแต่ละยุคไม่ว่าจะเป็นภาษาไทย อังกฤษ ฯลฯ ซึ่งก็จะเป็นเรื่องที่เพิ่มความบยันเทิงให้แก่ตัวท่านเอง

บางครั้งผมก็อิจฉาคนที่มีิอาชีพอ่านหนังสือ คิดวิเคราะห์ และสร้างสรรค์ความรู้เพิ่มเติมเอาไปคุยกับคนอื่น ซึ่งก็คือ อาชีพครู และนักเขียนในรูปแบบต่างๆ ไม่ว่าเขียนหนังสือเฉพาะเรื่อง เขียนบทคตวาม ฯลฯ แต่เมื่อดูจริงๆ แล้ว รู้สึกว่าเป็นงานหนักอย่างมากเพราะงานเขียนที่ดีไม่ใช่แค่การนำคำมาเรียงกันให้อ่านออก แต่ต้องเป็นการสร้างงานที่มีคุณภาพ โดยไม่มีสาระ หรือสื่ออะไรที่มีคุณค่าทางวิชาการ ภาษา หรือระดับความคิด และจิตใจ

สำหรับความชอบอ่านหนังสือเริ่มตั้งแต่มีคุณตา และแม่เรียนคณะอักษาศาสตร์ และยังมีอาชีพสอนหนังสือทั้งคู่ ตอนนี้ก็มีเมียเรียนคณะอักษรฯ เมหือนกัน แต่ผมก็ไม่ใช่คนกลัวเมีย เอ๊ย ชอบอ่านหนังสือมาก่อนแล้ว ไม่ใช่ทำอะไรตามเมียไปหมด พ่อผมก็ชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน สรุปได้ว่าพฤติกรรมปกติที่บ้านตั้งแต่ไหนแต่ไร ทุกคนนั่น/นอน อ่านหนังสือกันแต่เช้ายันดึก เป็นเรื่องธรรมดา และผมก็เป็นคนไม่ชอบดูทีวีซะอีก ดูแค่ข่าวกับภาพยนต์เป็นบ่างครั้ง ไม่ดูละคร ซีรีย์ไทย/ฝรั่ง/เกาหลี ก็เลยนอนอ่านหนังสือไปนี่ละครับ

ตั้งแต่เด็กก็หยิบหนังสือในบ้านอ่านไปเรื่อยๆ เท่าที่พอจำได้ว่าอ่านเรื่องไหนจบตอนไหน คือ "เมาคลีลูกหมาป่า" ฉบับแปล ปกแข็งสีน้ำตาลมีภาพเขียนลายเส้นเหมือนจริงประกอบ และ "เหมาโหลถูกกว่า" สมัยนั้นก็เป็นปกแข็ง สองเรื่องนี้อ่านจบตอน ป.๒

ชุด "ทรัพย์ในดิน" ของ Pearl S. Buck นักเขียนอเมริกัน เป็นนิยายเกี่ยวกับชีวิตอันยากแค้นของชายจีนนาย หวางหลุง ซึ่งมีเรื่อง "ทรัพย์ในดิน" "สายโลหิต" "บ้านแตก" อ่านจบตอน ป.๔

"ไทยรบพม่า" "สี่แผ่นดิน" "ชุดบ้านเล็กในป่าใหญ่" "ชุดเชอร์ล๊อกโฮลม์" "เพชรพระอุมาภาค ๑" อ่านจบตอนประมาณประถมปลาย

ม. ต้น ไปไล่อ่านของ พระราชวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้ารัชนีแจ่มจรัส กรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ (น.ม.ส.) พระองค์เจ้าจุลจักรพงษ์ หม่อมเจ้าวิภาวดีรังสิต ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เพิ่มเติม พล นิกร กิมหงวน ก็เริ่มอ่านตอน ม.๑ และเรื่องประวัติศาสตร์สงครามของนักเขียนฝรั่งอย่าง Cornelius Ryan

ม. ปลายไปชอบแนววรรณกรรมฝรั่ง Hemingway, Steinbeck, Satre, Camus, Graham Greene, Orwell ฯลฯ แนววิชาการไปติดของ Magaret Mead อยู่พักหนึ่ง

เรียนจบมาตอนนี้เลิกแนววรรษกรรมไปมาก อ่านแนววิชาการ ประวัติศาสตร์ โดยเฉพาะการทหาร ชีวิประวัติ หรืออัตชีวประวัติของบุคคล ที่น่าสนใจสมัยนี้คือมีการเชียนหนังสือประวัติเฉพาะเรื่องออกมาในรูปแบบวิชาการเบาสมอง ให้ข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนั้นๆ เอง หรือเอาไปจับกับเรื่องอื่น เช่น เรื่องที่เล่าประวัติศาสตร์โลกจากเครื่องดื่ม ๖ ชนิด เกลือ ชา ของเล่น หรือเรื่องทางนามธรรม เช่น ความกลัว

นอกจากนี้ก็ติดตามของนักเขียนบางคน ออกมาต้องขอเก็บเข้าคิวไว้รออ่าน เช่น  การทหาร- John Keegan, Antony Beevor, Norman Davies, Martin van Creveld มานุษยวิทยา- Jared Diamond, Richard Dowkins โรมัน- Adrian Goldsworthy ฯลฯ

ในที่สุดหนอนหนังสือตัวจริงก็มา ระดับนางพญาผีเสื้อซะด้วย  ;D

อ่านเพิร์ล เอส บัคเหมือนกันเลย

ฉะนั้น

หน่ะ ส่งต่อผมเหอะ ตามเต๊าะมาหลายปีแล้วนา

นะ นะ นะ  ;D

มีแนวโน้มสูงที่หนังสืออัตชีวิประวัติจะไม่ให้ข้อมูลรอบด้าน ครอบถ้วน ถูกต้อง เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ เหตุการณ์หรือผู้แต่งเอง แต่น่าอ่านเพราะที่สุคัญที่สุกคือเป็นการแสดงว่า “คนๆ นั้น” ต้องการเขียนอะไรให้คนอื่นรู้เกี่ยวกัยตัวเขาบ้าง และเมื่อนำข้อมูลไปเปรียบเทียบกับเรื่องจากหนังสืออื่นๆ แล้วก็จะพอประมวลผลได้ว่าเรื่องใดพอเชื่อถือได้ ทำให้รู้จักตัวผู้แต่งได้ดีขึ้นมาก

และจริงอย่างที่ท่านซับกล่าวครับ หนังสือของคนรักหนังสือมักเป็นของตกทอดในครอบครัวต่อกันมา หรือไม่ก็เป็นทรัพย์สินที่มีค่าของผู้สะสม ผู้รักหนังสือย่อมไม่อยากให้คนที่เขาไม่มั่นใจว่ามีความรับผิดชอบหยิบยืมหนังสือ เพราะจะเกิดอาการลืมคืน หรือทำความเสียหาย มาตรฐานการรักษาหนังสือของแต่ละคนต่างกัน บางคนกางหนังสือเอาคว่ำกับโต๊ะ บางคนใช้ของหนาคั่น บางคนไม่โยนหนังสือ บางคนวางตากแดด ฯลฯ นอกจากนี้หนังสือจำนวนมาก็ไม่สามารถหาซื้อ เป็นหนังสือฉบับพิมพ์เก่าที่ฉบับพิมพ์ใหม่ไม่สามาถทดแทนได้จริง หรือไม่ก็เป็นหนังสือที่มีคุณค่าทางจิตใจเพราะมีลายมือชื่อบุพการีเขียนไว้เมื่อ ๕๐-๖๐ ปีก่อน

ล่าสุดสั่งร้านหนังสือเก่าระดับมีหลายสาขาให้หาให้ หายไป3วันกลับมาร้องจ๊ากเลย  ::007::

ผมดูแต่..........ภาพ เน้น ปิดเสียง   ครับ :D~ :D~ :D~  

ฮ่า ฮ่า เล่มนั้นนะเหรอครับ ของพิมพ์สมัยก่อนเปลี่ยนแปลงการปกครองเชียวนา ต้องเก็บพิเศษครับ ของ จอมพลสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้าจักรพงษ์ภูวนาถ กรมหลวงพิษณุโลกประชานาถ ครับ มิใช่ของพระองค์เจ้าจุลฯ

ยังไม่ใจอ่อนแฮะ ไม่เป็นไร ปีหน้าตื๊อใหม่  ::005::







คุณต๊อกเริ่มอ่านหนังสือที่ให้ภาพลึกๆเร็วกว่าผมอีก

ป.4-ป.5ผมเพิ่งเริ่มอ่านสามก๊กเอง มัวแต่กรี๊ดกร๊าดวีรบุรุษอยู่

พอม.ต้นก็หันไปอ่านวิชาการทางเพศเสียเยอะ เก็บทฤษฎีแน่นเปรี๊ยะทั้งอินเดีย จีน ญี่ปุ่นเลย  ::005::

หนังญี่ปุ่นเศร้าเกือบทุกเรื่องครับ  ยิ่งนางเอกยิ่งน่าสงสาร  บางเรื่องใส่เสื้อผ้าขาด ๆ  บางเรื่องไม่ได้ใส่  บางเรื่องโดนรุม  บางเรื่อง....  ฮา.....   ::005::

อิ อิ นิยายบางเรื่องที่ผมอ่านก็ออกแนวภาพโรแมนซ์ครับ รุ่นเก่าๆ ก็พวก กีย์ เดอ โมปาสซังค์ (อาษา ขอจิตต์เมตต์ แปล) ให้อารมณ์เก่าดีพิลึก/ ดี เอช ลอว์เรนซ์ มาตอนหลังตผมอ่านนิยายผจญภัยชุดๆ ของ วิลเบอร์ สมิท ก็ดันมีแทรกๆ มา

โห... คุณต๊อกมาแล้ว... เย้...

นายสมชายพาดพิงไม่ใช่แค่เรื่องภาษาอังกฤษนะครับ... แต่พาดพิงไปถึงเรื่องความสามารถในการวิเคราะห์จับประเด็นโน้นร้อยเรียงกับประเด็นนี้ของคุณต๊อกฯ แล้วไล่สายทะลุลงมาหาแก่นร่วมกันของหลายเรื่องที่สามารถมองเป็นเรื่องเดียวกันเชิงเปรียบเทียบ ซึ่งทั้งหมดที่พูดถึงนี่เป็นสไตล์การสอนหนังสือ ของ อ.สงวนฯ น่ะครับ, หากใครได้เรียนกับท่านแล้วจะต้องบอกว่าท่านคือปราชญ์หนึ่งคน เพียงแต่บังเอิญมาสอนภาษาอังกฤษครับ...

หากท่านสมาชิกใหม่ยังนึกภาพไม่ออก... ให้ค้นกระทู้เก่าของคุณต๊อก(Don Quixote)ได้เลยครับ, รับรองว่าจะได้คีย์เวิร์ดไปค้นต่อได้แยะ... แฮ่ๆ...

อิ อิ ขอบคุณมากครับพี่สมชาย

คุยเรื่องเทคนิก

......ผมอ่านไปก็นึกภาพตามไปด้วยครับพี่สมชาย เป็นฉากๆ เป็นหนังละครเลย เข้าใจง่าย ได้ภาพรวมแถมสนุกกว่าถ้าคิดรายละเอียดเห็นภาพตามไป เช่น บ้านเลขที่ 112 ถนนเบเกอร์ของเชอร์ล๊อก โฮล์ม ผเวลาอ่านผมคืดภาพเห็นไปว่าทางเดินกลับบ้านไปทางฟุตบาทด้านซ้าย ประตูไม้ทึบสีน้ำตาล ฯลฯ

การคิดภาพตามทำให้สนุกขึ้นด้วยครับ เพราะรายละเอียดอะไรนึกภาพไม่ออกก็ได้มีเรื่องไปหาหนังสืออ้างอิงมาอีก เช่น ม้าพันธุ์ต่างๆ อุปกรณ์(ส่วนมากก็อาวุธนี่ละครับ) รายละเอียกเรื่องนักบุญต่างๆ ฯลฯ

......และเพื่อลดความล้าที่อาจเกิดขึ้น ผมมักอ่านหนังสือ 2-3 เล่ม ควบกันไป คือเลือกหนังสือที่มี "ระดับความเข้มข้นของเนื้อหา" ต่างกัน คือเรื่องที่ต้องคิดตามยาก คิดตามง่าย

หรือไม่ก็หนังสือที่มี "ระดับมุมมอง" ต่างกัน เช่นเรื่องชีวิตบุคคล เรื่องวิชาการในภาพรวม

ช่วงเวลาว่างอ่านหนังสือในวันหนึ่งๆ อาจมีสมาธิต่างกัน สิ่งแวดล้มรบกวนต่างกัน ความเหนื่อยต่างกัน เปลี่ยนระดับความเข้มข้นและระดับมุมมองของหนังสือไปจะช่วยให้ไม่ล้าและ/หรือ เริ่มรู้สึกว่าต้องใช้ความพยายามโดยไม่ควรได้ครับ

เอ่อ...โฮล์มกับดอกเตอร์วัตสันหุ้นกันเช่าห้องเลขที่ ๒๒๑ บี ถนนเบเกอร์ มากกว่ามังครับ...

ห้องอยู่ชั้นสองของบ้านสไตล์วิคตอเรีย บันไดทางขึ้นแคบๆชันๆหน่อย ในห้องรกรุงรังไปหมด...

แถมโฮล์มชอบยิงปืนเล่นในห้องด้วย...ฮา... ::005::

ผมก็ชอบจิตนาการไปเวลาอ่านหนังสือเหมือนคุณต๊อกครับ... :D

กว่าผมจะมาอ่านซีรี่ส์ทรัพย์ในดินของเพิร์ล เอส บัค ก็ปาเข้าไปตอนจบมหาวิทยาลัยแล้วครับ... :D

ตอนนั้นม.ต้นไม่มีอะไรทำครับพี่ อยู่บ้านคนเดียว กลับถึงบ้านถ้าไม่ขี้เกียจก็ไปวิ่ง วิ่งเสร็จยื้อเวลาได้เต็มที่คือแวะค่ายมวย ยังไงก็ต้องกลับบ้าน

มีไปนอนที่โรงแรมเป็นพักๆ แต่ที่สุดก็ต้องกลับมาอยู่บ้านคนเดียว มีแต่ทีวีที่ไม่มีอะไรให้ดูกับหนังสือ3ผนัง  ::004::

จำได้แม่นเพราะนับจนขึ้นใจ ว่าชั้นหนังสือที่บ้านนั้นแบ่งเป็น34ล็อค ผมอ่านไป31ล็อค ไม่อ่านโหราศาสตร์กับศาสนากับคู่มือถ่ายหนัง

เคยว่างจัดขนาดนอนนับแผ่นกระเบื้องปูพื้นว่าห้องไหนปูไว้กี่แผ่น แต่ไม่ได้จำไว้ พอม.ปลายก็ลืมหมดแล้ว  ;D


สมัยนั้นทั้งจังหวัดมีร้านให้เช่าวิดิโอ2ร้าน ผมเช่าดูจนเกือบหมดทั้ง2ร้าน จนหนังใหม่มาไม่ทัน จนเจ้าของร้านต้องยอมให้เช่าหนังXตั้งแต่ม.2  ::005::

กว่าครึ่งชีวิตแล้ว  อ่านมามากพอสมควร ส่วนมากเป็นตำราเรียน เพราะอาศัยว่าตั้งแต่จบการศึกษาเบื้องต้นมา  ก็สึกษาด้วยตนเอง ศึกษามหาวิทยาลัเปิด มสธ. ตำราเยอะมาก  อ่านต้องครบจึงจะข้อสอบได้  นอกนั้นเป็นหนังสือการ์ตูน  ตั้งแต่เล่มละบาท  ห้าบาท  ขายหัวเราะ  ศาลาคนเศร้า ที่ชอบมาก ชุดพล นิกร กิมหงวน  ปัจจุบันซื้อสามก๊กฉบับเจ้าพระยาพระคลัง(หน)ชุดละ 3 เล่มมาเก็บไว้ยังไม่ได้เริ่มอ่านเลย ::014::

พี่ต๊อกหายไปนาน  นี่ระดับดักแด้หนังสือแล้วนะเนี่ย... ;D

สวัสดีครับคุณต๊อก  ไม่ได้เจอเสียนาน
เล่มที่ว่านี้เล่มไหนหรือครับ  อยากทราบเป็นความรู้

เป็นเกียรติครับ มีคนเก่งมาให้คำแนะนำ

...โอ้ ขอบคุณครับพี่รุต ผมความตจำเริ่มเลือนรางแล้ว อิ อิ

...พี่ wolf คิดว่าเป็นเรื่อง "พงษาวดารยุทธศิลปะ" นะครับที่คุณจ้าวติดใจอยู่ แต่ที่บ้านผมเก่ากรอบจนเปิดก็กระดาษจะหักแล้วครับ เก่า 80 กว่าปีแล้ว

 :          ผมก็ติดหนังสือนะครับ ยิ่งหนังสือดีๆนี่ไม่อยากให้หมดเล่มเลย...........หนังสือส่วนใหญ่ผมจะติดตามที่ผู้เขียนมากกว่าครับ

  แนวผจญภัย ต้องเพชรพระอุมา น้อยอินทนน วัธนา บุญยัง(เกือบครบ) บุหลัน รันตี (อันนี้ครบทุกเล่ม เพราะมีเรื่องตกปลาด้วย)

  แต่มีนักเขียนท่านหนึ่งครับ ที่ผมแสวงหาผลงานเขามานานแล้วแต่ไม่เคยได้อ่านอีกเลย (เคยอ่านในห้องสมุดโรงเรียน ภปร. เมื่อเกือบ 20 ปีที่แล้ว)

  มานพ แก้วสนิทครับ หาอ่านยากจริงๆ ไม่รู้เมื่อไหร่จะตีพิมพ์อีก ยิ่งใครมีเรื่อง "เรื่องสั้นชีวติชนบท ชุดที่ 1 - 2" ผมยอมซื้อเล่มละ 2000 เลยจริงๆครับ..... ::014::

ผมอ่านมา หลาย เล่มครับ

แต่ที่ประจำก็ ขายหัวเราะ มหาสนุก ลานโพธิ์ ครับ

ถ้ารวมหนังสือการ์ตูนด้วย คงเป็นพันครับ  แต่ถ้านิยายนี่ก็หลายเรื่องครับ  ทั่้ร้อยป่า  เพชรพระอุมานี่สามรอบ  ขุนศึกก็สามรอบครับ

ผม เป็นคนอ่านหนังสือเยอะ แต่พูดตามตรง จำอะไรไม่ได้เลย นอกจากแก่นของหนังสือ

ความจริง คือ อนาคต ผม เตรียมพร้อมที่จะหนีไม่พ้นเอาไซเมอร์ครับ

เพราะ บางเรื่องใกล้ตัวยังนั้งนึกตั้งนาน  วางของได้ไม่เกิน 5 นาทีลืม

แต่บางครั้งอะไรก็ไม่รู้ความรู้ใหลมาจากใหนก็ไม่รู้ สับสันตัวเอง