แก่มีอายุแล้วแต่ยังแข็งแรงดีมากๆเลย ถึงจะแสดงแลกเงินก็ยังดีกว่าขอทานไทยที่ไม่คิดจะทำอะไรเอาแต่ขอลูกเดียว
ก็มีบ้างครับ ที่แสดงความสามารถแลกเงิน เช่น ร้องเพลง
ขอทาน(ร่างกาย(ครบ) ผมไม่ให้
ขอทาน ที่ร่างกายพิการ จริงๆ ผมให้10-20 แล้วแต่ล้วงเจอ (เหรียญ )
ส่วน วณิพก(ไม่ขอเรียกว่า"ขอทาน") ต่างๆ 20 + ให้แบ๊งค์ตลอด ถ้าผมมีเวลา จะขอเพลง แล้วยืนฟัง จะไพเราะหรือไม่นั้น ว่ากันอีกเรื่อง แต่ที่ผ่านมา ผมว่าเสียงดีกว่า พวก นักร้อง แกรมมี่ อาร์เอส บางคนเสียอีก
เคยให้สูงสุด 80 บาท พี่ท่านเสียงยังกะ "พงษ์เทพ"
ตอนนั้นอยู่ สุราษ เค้ามาเปิดหมวกที่หน้า ห้างสหไทย
ผมเคยขอเพลง "เป็นลูกผู้ชาย ทำเพื่อชาติไทย" (ตอนนั้นยังไม่รู้จักชื่อเพลง)
กับคนตาบอดที่เดินร้องเพลง (มีคนจูงนะครับ)
กว่าแกจะหาเพลงเจอ แกใช้ความพยายามนานมาก นานจนคนที่จูงบอกว่าสงสัยไม่มีมั้ง
แต่นักร้องตาบอดยืนยันว่ามีแน่ๆ แกหาจนเจอ แถมร้องเพราะอีกตะหาก ผมให้ 60 เพื่อนผมให้อีก 40 ไม่เสียดายเงินเลยครับ
ผมว่านะต๊อก พวกวณิพก ผมถือว่าเป็นอาชีพ ที่สร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำได้ทีเดียว สมัยเรียน เพื่อนผมคนนึงเคยเปิดหมวกดีดกีต้าร์ ส่งตัวเองเรียน ไม่รบกวนพ่อแม่ ทั้งๆที่บ้านเค้าก็ไม่ได้ยากจนอะไร เมื่อก่อนนะ ผมมองคนพวกนี้ว่า ก็ขอทานดีๆนี้เอง
แต่เมื่อได้รู้จักกับเพื่อนคนนี้ ผมถามว่า"จะไปไหน" มันตอบแบบ หนักแน่นว่า " ไปเปิดหมวก ร้องเพลง " ตอนนั้นมันไปเปิดหมวกที่
เดอะมอล งามวงวาน บนสะพาน ที่ข้ามฟากไปห้าง บางลำพู(ถ้าจะไม่ผิด) จำได้ ผมไปช่วยมันเป็นหางเครื่องกับเพื่อน 2 ึคน
สมัยนั้นลูกบ้าผมเยอะ
เสร็จงานมันเลี้ยงข้าวผมด้วยครับ จากเที่ยงถึง 4โมงเย็น เต้นมั้ง หอบมั้ง เหนื่อยสุดๆ
ได้ตั้ง 800 กว่าบาทแน่ะ คนมุงเพียบ
เค้าคงสงสัยใครเอาหมู มา ทรมาร ว่ะ
จริงๆเพื่อนบอกว่า "ปกติจะกลับประมาณ บ่ายสอง เพราะต้องไปธุระอีก ได้วันก็ 100-200 ก็พอแล้ว เห็นวันนี้ มรึงของขึ้น
เลยจัดยาว
ไอ้เราก็ยืนเต้นไปคิดไป เมื่อไหร่มรึงจะเลิกว่ะ กูเหนื่อยอิ๊บอ๋าย
