เซ็นทรัลฯบ่ายวันเสาร์ , จังซีลอนเย็นวันอาทิตย์ , โรงเรียนลูกตอน07.50 ฯลฯ ที่ไหนที่ว่าหาที่จอดยากนักยากหนาผมจอดง่ายตลอดแหละ
วิธีง่ายๆคือแค่ยิ้มให้ยามครับ ไปที่ไหนบ่อยๆก็ให้พยายามจอดในบริเวณเดิมๆ ยามมาโบกให้ก็ยิ้มให้ซักนิด เวียนรถผ่านก็เคาะแตรทักซักที ทำแค่นี้ไม่กี่ครั้งต่อไปใครไม่มีที่จอด รับรองว่าเราต้องมี วนรถรอบแรกช่องเต็มวนรอบ2ยามกันที่ไว้ให้แน่นอน มีของก็มาช่วยหิ้วช่วยยกขึ้นรถ
สตางค์ไม่ต้องให้ครับ ให้ไมตรีไป....สำหรับบางคน/บางสถานะ ไมตรีและความรู้สึกของการถูกเห็นว่าเป็นคนมีราคากว่าเงิน20บาทเยอะ
ผมให้คะแนนยาก แต่ต้องให้ ดอกนี้
แต่รถก็เกือบหายกะยาม 1คัน มะแร่ง มันเป็นสายโจร..แค่ไม่มีหลักฐานคาหนังคาเขา แค่นั้นเอง...หึๆๆ รถจอดห่างตู้ยามแค่ผมคันที่สี่....ผมเดินผ่านยามก่อนจะไปที่รถ มันส่งสัญญาณกันยังไง ไม่รู้ ผมเดินสวนกะโจร(ประมาณเอาว่าโจร เพราะตอนนั้น ไม่ได้สังเกตุ แต่เห็นแว๊ปๆ ว่ามันเดินออกมาจาก แถวๆรถผมจอดนั่นแหละ พอดีมันไม่สว่างนัก หัวค่ำ มาที่รถแล้ว อีกพักหนึ่ง กว่าจะรู้ว่ารถถูกงัดเปิดประตูได้แล้ว...และโจรมันขึ้นไปนั่งแล้ว จำได้เพราะมันไปรื้อของ เปลี่ยนตำแหน่งที่วางใว้ คือวิทยุCB. พอรู้ก็เดินกลับมาถามยาม ผมเดินมา มันมุดนั่งในตู้ ผมเห็นก่อนแล้ว พอถาม มันรีบปฏิเสฐ ว่าไม่รู้ไม่เห็นใคร อิๆๆ ผมแค่ถามว่า ใอ้คนสูงๆเมื่อกี้เดินไปทางใหน แม่ม มันน่าถรีบจริงๆ ก็ใอ้เป-รดนั้น มันเดินสวนผมแล้วก็เดินผ่านหน้ามันไปแหละ แล้วคนก็มิได้มากมาย เกินกว่าที่มันจะจำไม่หวาดไม่ใหว แทบไม่มีคนซ๊ะด้วยซ้ำ บริเวณนั้น
เวรผมมีกระบะมิตซู สองคัน ตอนนั้น มิตซู ไม่ได้เป็นที่ต้องตาโจร จะมีดังๆ ก็พวกอีซุ โตต้า ที่หายบ่อย ตกลงว่ารถผมคันหนึ่งหาย ผ่อนกุญแจเปล่า อีกคัน เกือบหาย เวรจริง
ขออภัยที่ ออกคำหยาบบ้างน๊ะครับ และออกนอกประเด็น เพราะพอวกเข้าเรื่องนี้ทีไร ผมยังมีความแค้น ที่ไม่เคยอภัยเลย..
