เรื่องสั้น "สุรัตดา" (****กลับมาอีกครั้ง****) อัพตอนที่31แล้วนะครับ

บันทึก "สุรัตดา" ตอนที่31

“โธ่! ไอ้จืดเอ้ย มุขกากๆ อย่างนี้ยังกล้าเล่นอีกหรอวะ” ผมสบถต่อ บอกตรงๆ ผมไม่ค่อยถูกชะตากับไอ้หมอนี่สักเท่าไหร่ คือเอาแบบตรงๆ เลยดีกว่า คือหน้ามันกวนบาทามาก

อ๋อ! ผมลืมบอกไปนอกจากคุณทวีป และผมแล้ว ที่เป็นผู้ชายอ่ะไม่ใช่แค่สองคนหรอก แต่มีไอ้จืดนี่อีกคน ผมลืมนึกถึงไอ้นี่เลย จึงไม่ได้แจ้งท่านผู้เขียนในตอนก่อนหน้านี้

เดี๋ยวจะหาว่าผู้เขียน เขียนแล้วงงเอง มาต่อกันดีกว่า รู้สึกว่าไอ้จืดนี่มันจะเข้ามาแทนคุณสิทธิ์ คุณสิทธิ์แกเป็นหนึ่งในเรื่องการตลาด แต่แกก็เป็นแค่พนักงานธรรมดาเหมือนอย่างผม

ไม่ได้เป็นหัวหน้า หรือซีเนียร์แต่อย่างใด แกออกไปทำธุรกิจส่วนตัว แบบว่าได้เมียรวย เลยพากันก้าวหน้าไม่ได้ต๊อกต๋อยอย่างหนุ่มไอทีที่หน้าตาดีแต่ไม่มีตังค์

หรือหน้าตาไม่ดีแถมตังค์ก็ไม่มี จะเป็นอะไรก็ช่าง มาเรื่องคุณสิทธิ์กันต่อ ผมนี่ออกนอกเรื่องเป็นประจำ ต้องยอมรับเลยคุณสิทธิ์แกโชคดี เขาบอกกันว่า

“แข่งอะไร แข่งได้ แต่แข่งโชควาสนา แข่งไม่ได้” สงสัยมันคงจริงอย่างคำโบราณว่าไว้ ถ้าคุณทวีปกล้าพอที่จะจ้างไอ้จืดนี่ ผมว่ามันก็คงมีดีไม่น้อย

เพราะถึงขนาดให้มาต่องานของคุณสิทธิ์ทั้งหมด นับว่ามันคงเจ๋งพอตัว ส่วนไอ้เรื่องงานการตลาดอะไรนั่น ผมไม่ค่อยสันทัดเท่าไหร่ มันมีการบริหารวิธีจัดการอะไรยังไง

ผมไม่รู้หรอก แต่เท่าที่ดูคุณสิทธิ์แกทำงาน ก็โอเคนะ เพราะผมดูจากยอดสมาชิกของลูกค้าที่เพิ่มเข้ามาในระบบ ในระยะหลังมานี่เพิ่มแบบน่าตกใจ ก็คงเป็นฝีมือคุณสิทธิ์

นั่นแหละ ส่วนไอ้จืดจะเข้ามาแล้วสานต่อความเก่งของคุณสิทธิ์ได้ไหม นั่นก็เป็นเรื่องของ “กึ๋น”

ผมรู้สึกว่าเบลจะสนิทสนมมากไปแล้ว “เอ่อ น้องอะไรนะ พี่จำชื่อไม่ได้” “ผมเซนต์ครับ” มันยิ้มเล็กน้อยให้ผม และหันไปคุยกับเบลต่อ ผมไม่ละความพยายาม

“เอ่อ! พี่ชื่ออู๊ดนะ อยู่ไอที มีอะไรถามได้” “ครับ” สั้นๆ แต่เจ็บปวด มันไม่อยากเสวนากับผม ถามคำแม่งตอบคำห่าเอ๊ย! เห็นกูเป็นตัวตลกหรือไงวะ

“เบลจ้ะ” ผมเรียกเบลด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “ค่ะ” เธอละสายตาจากหอกหักนั่น หันมามองผม “พี่อู๊ดเรียกหนูหรอ” เธอไม่แน่ใจว่า ใครเรียก เลยย้ำถาม

“จ๊ะ พี่เรียกเอง ไม่มีอะไรหรอก เห็นนั่งเหงาๆ” “ไม่เหงาหรอกค่ะ ได้พี่เซนต์คุยเป็นเพื่อน พี่เหงาหรอ” เบลสาวน้อยน่ารัก ยังไงเธอก็ยังน่ารักเหมือนเดิม

“ปล้าว! ใครเหงา พี่สนุกสุดเหวี่ยง อะไรมันช่างจะสุขปานนี้” ผมพูดจบ ยิ้มแหะๆ แล้วกลับไปกินเหล้าต่อ “อู๊ด บ้าปะเนี๊ยะ พูดอะไรเลอะเทอะ” นิด เธอเป็นอะไร หงุดหงิดอะไรเนี๊ยะ

ผมก็เป็นของผมอย่างนี้ประจำ สงสัยประจำเดือนมาแน่ๆ “เปล่าจ้า ก็คนมันมีความสุข ทำอะไรมันก็สุข เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว หรือนิดว่าไง” ผมทำทียักไหล่ “นิดคิดว่าอู๊ดบ้าจ๊ะ”

เธอพูดจบ ทำทีลุกหนี “นิดจะไปไหน ไปห้องน้ำหรือเปล่า” “อือ” เธอพยักหน้ารับ “งั้นอู๊ดไปด้วย รอแป๊บ เบลไปห้องน้ำไหม” “ไม่ค่ะ ยังไม่ปวด พี่อู๊ดดูแลพี่นิดด้วย หนูว่าพี่นิดเริ่ม

เมาแล้วหล่ะ” เบลชักสีหน้าเป็นห่วง และเบลไม่หึงหวงผม เหมือนก่อนหน้านี่แล้วหรือ หรือพอเจอหนุ่มๆ ก็พลันเปลี่ยนใจ อ่อนละทวยคล้อยตามไปกับมัน

นึกแล้วอยากโดดเตะปากสักป้าบ “จ๊ะ ไม่ปวดก็ไม่ปวด” “อู๊ด จะไปไหม ลีลาเยอะจริงๆ” นิดหงุดหงิดอะไรวะเนี๊ยะ สงสัยมีเมนส์จริงๆ “จ้าๆ ไปแล้ว ไปแล้ว”

ผมลุกพรวดสปีดฝีเท้าตามนิดที่เดินนำไปก่อนหน้านั้น “ทางไปห้องน้ำนี่มืดเนอะ” นิดเปรยเบาๆ “กลัวอะไร มานี่เดี๋ยวอู๊ดนำเอง” ผู้หญิงนอกจากจะอ่อนแอกว่าแล้ว

ยังต้องการฮีโร่ เพื่อปกป้องเธอจากอันตรายในเงามืด “กลัวหรอ” ผมคว้าจับมือเธอแน่ ก่อนพาก้าวข้ามความหวาดกลัว เธอก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด หรืออีกนัยหนึ่งคือเธอไม่ได้คิด

อะไรนั่นเอง หึ! หึ! “แต่ผมคิด” ความเลวเข้าครอบงำ ฮ่า!ๆ ข่มขืมเธอดีกว่า ความคิดกูนี่ช่างอับปรีย์จริงๆ “อู๊ด อย่าเดินเร็วสิ เดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก” ทางเดินไปห้องน้ำเป็นสะพานไม้

ทางเดินไม่กว้างมากนัก นิดกลัวผมจะพาเธอตกลงไป แทนที่จะกลับไปนั่งกินเหล้าต่อ แต่ต้องไปนอนกินน้ำเกลือแทน ซะอย่างนั้น “นี่ก็ไม่ได้เร็วนะนิด นิดเดินช้าเองหรือเปล่า”

“อู๊ด เดินช้าหน่อยได้ไหม” ผมก็ไม่ได้เดินเร็วนัก ผมว่าเธอเมามากกว่า ผมหยุด และหันไปคุยกับเธอ “นิดเมาหรือเปล่า” “เปล่า ทำไมหรอ” “ไม่มีอะไร ถามดู ถ้าเมาเดินไม่ไหวก็บอก

ขี่หลังอู๊ดก็ได้” เธอหยุดคิด “อู๊ดเป็นควายหรอ” เธอหัวเราะลั่น “นิด เดี๋ยวก็โดนควายควิดหรอก” เธอยังหัวเราะไม่หยุด “เดินไหวมั้ย” ผมทำทีขึงขัง “อู๊ดอย่าดุซิ”

“ไม่ได้ดุ แต่นิดเมาแล้ว ไม่ยอมฟังอะไรเลย ทำเป็นเล่นไปหมด” ท่าทีผมจริงจังขึ้น “ขี่ก็ได้” ผมย่อเข่าลงเล็กน้อย ยังไม่ทันจะตั้งท่า เธอกระโดดเกาะยังกับลิง

“โอ๊ะ! นิดไม่ให้ตั้งตัวเลยนะ เกาะแน่นๆ นะเดี๋ยวตก” ตัวเธอไม่นักมาก เต็มที่ก็ไม่เกินห้าสิบโล ผิวพรรณเธอดีจริงๆ เพราะยังไงมือผมก็ต้องถูกช่วงขาอ่อนของเธอ “นิ่มจัง”

ผมเปรยเบาๆ เธอไม่ได้ยินหรอก เพราะเธอมัวแต่พูดนู้นพูดนี่อยู่ พูดถึงดาวอะไรต่อมิอะไร ต่างๆ นาๆ “นู้นอู๊ด ดาวตก อธิฐานเร็ว” พลางชี้ไปนู้น ผมไม่ได้สนใจในสิ่งที่เธอพูดหรอก

มัวพะวงอยู่กับขาเนียนนุ่มของเธอ “อู๊ด ถามไรหน่อยสิ” ถ้าเธอกระซิบข้างหูผมได้ นั่นคือเธอต้องกอดคอผม แนบสนิทชิดเนื้อผม เธอคงลืมตัว ตอนนี้นมเธอติดหลังแบบเต็มสองเต้า

“ถามอะไรจ้ะ” น้ำเสียงผมดูช่างสุขยิ่งนัก “อู๊ด เหงาบ้างหรือเปล่า เวลาที่ไม่มีใคร” “ใครในที่นี้ หมายถึงอะไรหล่ะ” “ก็ใครไงอู๊ด ใครที่จะอยู่เป็นเพื่อนเรา เวลาที่เราเหงา

ไปกินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน อะไรแบบนี้อ่ะ” เธอคงหมายถึงคนรัก เธอคงเหงา แถมยังกินเหล้าเข้าไปอีก ทีนี้ยิ่งเหงาใหญ่ “นิดหมายถึง แฟนหรอ” “อืม” เธอเอ่ยเบาๆ

เสียงเธอเศร้าอย่างเห็นได้ชัด “นิด คิดถึงแฟนเก่าหรอ” “อู๊ด นิดขอได้ไหม อย่าพูดถึงไอ้เวรนั่นอีก” โอ้โห่! ดูเธอเกลียดแฟนเก่าเข้าไส้จริงๆ ผมพูดแย่เธอต่อดีกว่า

“นิด อู๊ดว่านะ บางทีเขาอาจจะไม่ได้ตั้งใจก็ได้ แบบว่ามันเกิดได้กับทุกคน ไอ้อาการชั่ววูบเนี๊ยะ” “หรอ” เธอตอบสั้นๆ ก่อนผละตัวออกจากหลังผม “ไม่น่าจี้จุดเลยกู” ผมนึกในใจ

“อู๊ด เดินเร็วหน่อย วันนี้จะถึงไหมเนี๊ยะ” ดูเธออารมณ์เสียมากกว่าตอนมาซะอีก “ถึงแล้วจ้า โอ๊ย! เมื่อยฉิบ” “แหม่ แค่นี้ทำเป็นบ่น ขากลับแบกอีกไหม” “ฮือ!” ผมส่ายหน้ายิกๆ

บรรยากาศห้องน้ำตอนกลางวันกับกลางคืนนี้มันช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว มันน่ากลัวแบบขลังๆ มีแมลงตัวเล็ก ตัวน้อย ไต่กันให้ยั๊วเยี๊ยะเต็มผนังไปหมด ยิ่งตรงไฟส่องทางไม่

ต้องพูดถึง หลากหลายสายพันธุ์ ส่วนห้องน้ำมีเป็นสิบห้อง แต่มันเปิดใช้งานจริงๆ แค่สองห้อง ที่เหลือล็อคหมด ไม่รู้กลัวเอี้ยอะไร สงสัยกลัวขันหาย ถ้ามึงกลัวหายนัก

ก็เจาะรูแบบโน๊ตจมูกโตบอกก็ได้ แป๊ก! แป๊ก! “ซวยแล้วนิด ไฟไม่ติด” “อู๊ดลองห้องนี้ยัง” แป๊ก! แป๊ก! “นี่ก็ไม่ติดอ่ะ” “ทำไงดีอู๊ด ปวดจะตายอยู่แล้ว” ใบหน้าของนิดบิดเบี้ยว

สงสัยคงปวดมาก “เอ่อ! เดี๋ยวนะ เอางี้ม่ะ ก็ไม่ต้องปิดประตูไง แสงข้างนอกจะได้ลอดผ่านไปข้างในได้” “อู๊ดจะบ้าหรอ ยังจะมาทำเป็นเล่นอีก เร็วสิ” แล้วกูจะทำยังไงหล่ะ

ก็ไฟมันไม่ติด ห้องน้ำแม่งก็มืดอะไรอย่างนี้วะ แล้วทำไมกูไปฉี่ที่ห้องวะ ห่าเอ๊ยโง่จริงๆ “นิด แล้วทำไมเราไม่ไปเข้าห้องน้ำที่ห้องหล่ะ” “เออ นั่นสิ นิดก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน”

จริงๆ ผมก็คิดได้ตั้งนานแล้วหล่ะ แต่ห้องพักมันอยู่ค่อนข้างไกล ก็เลยขี้เกียจเดิน แต่งานนี้คงเลี่ยงไม่ได้ “นิดเอากุญแจห้องมาหรือเปล่า” นิดทำทีตบกระเป๋ากางเกง

“ไม่ได้เอามาอ่ะ สงสัยวางอยู่ที่โต๊ะแน่เลย” “ไม่เป็นไร งั้นไปห้องอู๊ดก็ได้” “ยังไงก็ได้ นิดปวดจะแย่อยู่แล้ว” เธอยืนบิดไปบิดมา

แก๊ก! ประตูห้องยังไม่ทันเปิดสุด นิดก็พรวดเข้าไปในห้องทันที ปัง! สงสัยอั้นมานาน “อู๊ด” นิดตะโกนออกจากมาห้องน้ำ “ว่า” ผมขานรับ “ยังอยู่นะ” สงสัยกลัวผีแน่นอน

ถึงได้เช็คความอุ่นใจ “ยังอยู่จ้า เสร็จยังหล่ะ อู๊ดก็ปวดเหมือนกัน” “เดี๋ยว อีกแป๊บ” แก๊ก! “นิดรอด้วยนะ” “กลัวผีหรออู๊ด” เธอได้ทีข่มใหญ่ “นิดมากกว่าม้างที่กลัว”

ผมตอกเธอกลับก่อนเดินเข้าห้องน้ำ ปัง! “อู๊ดเสร็จยัง” เธอรบเร้า งอแงอยู่หน้าห้อง “เดี๋ยวสิ รีบมากก็ไปก่อนเลย คนจะอี้เร่งอยู่ได้” “โห่! ไหนบอกปวดปวดฉี่ไง”

“ตอนนี้ปวดขี้แล้ว รอแป๊บ” ดูๆ ไปนิดก็เหมือนสุรัตดาเหมือนกันนะ น่ารักดี แก๊ก! “ป่ะ เสร็จแล้ว” “นานมากเลยอู๊ด เหม็นด้วย” คำพูดคำจาก็คล้ายๆ กัน มันเป็นพี่น้องกันเปล่าวะ

“นี่ดา เอ๊ย! นิด” ผมนึกถึงสุรัตดามากไปหน่อย ถึงขั้นเรียกชื่อเธอผิด “แอ๊ะ! ใครหน่ะ ดา แฟนหรอ หรือว่า กิ๊ก” หูดีฉิบเป๋ง “ก๊ง กิ๊ก อาราย ไม่มีหรอก อู๊ดเนี๊ยะโสดเรียกพ่อเลยหล่ะ”

“โสดจริงหรอ อืมแต่จะว่าไป ก็ไม่เคยเห็นอู๊ดคุยโทรศัพท์กับใครนะ” “จะมาสงสัยอะไรตอนนี้นิด ป่ะ! ไปกินเหล้าต่อดีกว่า” ผมทำทีผลักเธอให้ออกจากห้อง “อย่าดันสิ เดี๋ยวล้ม”

“เร็วๆ อยากกินเหล้าแล้ว ออกมานานแล้ว เดี๋ยวใครๆ เขาจะเข้าใจผิดกันหมด” “เข้าใจผิดเรื่องอะไร” นิดหันมาถามผม “เออ! น่า” ผมปัดเป็นเรื่องอื่นไป

“อู๊ดคิดมากไปเปล่า หรืออู๊ดกำลังคิดอย่างนั้นจริงๆ ถึงกลัวคนอื่นเข้าใจผิด” “จะบ้าหรอ นิดเมาแล้ว พูดจาเลอะเทอะ” ผมผลักเธอต่อ “ไปเลย รีบเดินไวๆ”

กว่าจะลากเธอมาถึงโต๊ะได้ เล่นเอาเหนื่อยเลยทีเดียว “พี่อู๊ด ทำไมไปนานจังค่ะ” เบลกระซิบถามเบาๆ “ไฟห้องน้ำมันเสีย พี่เลยไปเข้าที่ห้องมาจ้ะ” สงสัยเริ่มหึง

“แล้วไป นึกว่าแอบนอกใจหนู” นั่น! เธอหึงหวงจริงๆ “ใครนอกใจกันแน่ พี่เห็นเบลกระหนุงหระหนิงกับไอ้หน้าจืดนั่นอยู่ไม่ใช่หรอ” “พี่อู๊ด! ทำไมไปเรียกพี่เขาอย่างนั้น

นิสัยแบบนี้ไม่ดีเลยนะค่ะ” เบลทำเป็นออกตัวแทน “ทำไมพี่จะเรียกแบบนั้นไม่ได้ ก็หน้ามันจืดจริงๆ นิ๊!” ผมทำเมินเฉยต่อคำพูดของเบล “พี่หึงหนูหรอ” เธอยิ้มใหญ่

“เปล่า แล้วนี่ไอ้น่า! ” เบลแอบหยิกผม “ไม่เอาค่ะ ไม่พูดอย่างนั้น” ผมก็ไม่อยากต่อความยาว “จ้ะ ไม่พูดแล้วจ้ะ แต่ว่าเขาไปไหนแล้วหล่ะ” “เขากลับที่พักไปแล้วค่ะ

เห็นบอกว่าจะไปอาบน้ำ สงสัยเดี๋ยวคงจะมาใหม่” มันจะรายงานทำไมวะ จะไปทำห่าอะไรก็ไป ไม่ต้องมาบอกหรอก “เหรอ!” ผมตอบสั้นๆ เป็นนัยๆ ให้เบลรู้ว่า

ผมไม่ชอบไอ้หน้าจืดนั่น” “พี่อู๊ดเอาแก้วมา เดี๋ยวหนูชงให้ กิน..กิน.. จะได้ใจร่มๆ” เบลทำทีเอาใจผม แต่ผมก็ทำเป็นหึงไปอย่างนั้น ไม่งั้นชีวิตมันจะขาดรสชาติ

“พี่นิด เมาหรือยังค่ะ” เบลถามก็เพราะเห็นนิดหน้าแดง “ยังจ้า เป็นห่วงพี่อู๊ดเขาเถอะ ดูท่าจะไม่ไหวแล้วม้าง!” ผมทำเป็นไม่สนใจสิ่งที่เธอพูด “แค่นี้พี่อู๊ดไม่เมาหรอกค่ะ

พี่อู๊ดกินเหล้าเก่งจะตาย” เบลออกตัวแทน “เก่งแต่เรื่องดีๆ ทั้งนั้น” นิดประชดไม่เลิก “นิด แกเป็นอะไรของแก ไปประชดอู๊ดมันทำไม เมนส์มาหรอถึงได้หงุดหงิดแบบนี้”

สงสัยเจ๊ตุ๊กทนดูอยู่นาน นิดไม่ได้ตอบอะไร นั่งทำหูทวนลม ผมเห็นดังนั้นจึงทำทีล้อเลียนเธอ เธอเห็นผมดูมีความสุข ระรี้ระริก ยิ่งทำให้หงุดหงิดไปกันใหญ่

เพราะจะต่อปากต่อคำ ก็ไม่ได้ เพราะเดี๋ยวถูกเจ๊ตุ๊กเอ็ดเอาอีก “เป็นไรยัยนิด นั่งนิ่งเป็นหุ่นลองเสื้อเลย” เจ๊ตุ๊กเห็นเงียบผิดปกติ จึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่ได้เป็นอะไรค่ะพี่ตุ๊ก แต่พี่ตุ๊กดูอีตาอู๊ดสิ มันทำหน้าทำตาล้อเลียนนิดอีกแล้ว” เจ๊ตุ๊กทำทีหันมามอง “อู๊ดมันก็ทำหน้าปกติ มันก็นั่งกินเหล้าเฉยๆ

พี่ไม่เห็นมันจะทำหน้าทำตาอะไร” นิดสาวน้อย ทำไมช่างน่าสงสารอย่างนี้ ไม่มีใครเข้าข้างเธอเลย ผมเห็นสถานะการณ์ไม่สู้ดี จึงตัดบทด้วยการ “มา มา ชนกัน”

ทั้งโต๊ะร่วมกันยก แม้แต่นิดที่ยังอยู่ในอารมณ์ขุ่นเคือง ก็ยังยก ชนกริ๊กๆ กริ๊กๆ ส่งเสียง วี๊ด วิ่ว ทั้งโต๊ะ “หมดเลยนะ ใครไม่หมดขอให้ไม่มีคู่” นิดได้ยินดังนั้นยกหมดก่อนเพื่อนเลย

“พี่นิด กลัวไม่มีคู่หรอค่ะกินหมดก่อนใครเพื่อนเลย” “จริงด้วย” ใครๆ ก็ต่างพากันแซวนิด “นิดกินหมดอย่างนี้ สงสัยคืนนี้จะได้คู่” แซวดอกนี้ไม่ใช่ใครอื่น เป็นผมเอง

เจ๊ตุ๊กได้ยิน ถึงกับพรวดเหล้าที่อยู่ในปากออกมา “อู๊ด แรงอ่ะ” เจ๊ตุ๊กเปรย นิดได้แต่ทำเขิลหน้าแดงระรื่น เห็นเป็นเรื่องตลกโปกฮาไป ผมได้แต่นั่งทำหน้าเจื่อนๆ ทำปากซู๊ดซ้าด

เพราะเบลทั้งหยิกทั้งบิด จนเนื้อผมเขียวหมดแล้วหล่ะมั้ง วงเรานั่งกินกันไม่เลิก นี่ก็ไปเข้าไปเกือบห้าทุ่มแล้ว หลายๆ วงก็เลิก กลับเข้าห้องไปพักผ่อน บางคนก็เปิดบ่อน

เล่นป๊อกเด้ง ส่วนคาราโอเกะก็เริ่มเงียบ อาจเป็นเพราะว่าเริ่มดึก ตอนนี้นับคร่าวๆ เหลืออยู่ไม่ถึงห้าโต๊ะ บรรยากาศก็เลยดูไม่วุ่ยวายเหมือนอย่างช่วงหัวค่ำ

ส่วนกับแกล้มเหลือเต็มโต๊ะ เพราะไม่มีใครสนใจ สงสัยติดใจในรสของแอลกอฮอลล์กันหมด บอกตรงๆ ตอนนี้บรรยากาศดีมาก ดีกว่าตอนเย็นซะอีก ลมทะเลค่ำคืนนี้เย็นยะเยือก

และเสียงคลื่นก็ไกลออกไป ไกลออกไปทุกที ผมได้แต่นั่งคิดว่า คืนนี้จะจบลงอย่างไร

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เรื่องสั้น "สุรัตดา" (**กลับมาอีกครั้ง**) อัพตอนที่31แล้วนะครับ (อ่าน 38797 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้