สิงคโปร์ค่าครองชีพ แพงมาก น้ำดื่ม 1เหรียญกว่าไปทางครึ่ง บุหรี่200กว่า ข้าว3-8เหรียญ ไปโน่รได้ 1 แสน อยู่ไทยได้สัก 35,000สบายใจกว่าเยอะครับ
ตอนนั้นก็มีที่นี่ให้เค้า 40,000 หลังจากไปทำที่สิงค์โปรได้ปีนึงแต่เค้าไม่เอาครับ อยากหาประสบการณ์ต่อ
พอทำได้ 2 ปี ตามที่ตั้งใจไว้เค้าก็กลับมาหาที่เรียนต่อ ป.โท หาไปหามามีแต่แพงๆทั้งนั้น ฮอลแลนด์เอย เยอรมันฯเอย เงินที่เก็บไว้ไม่พอ ไม่อยากรบกวนพ่อแม่ ก็เลยไปหาประสบการณ์ต่อฟากออสเตรเลียครับ พอไปถึงก็ทำงานร้านอาหารบ้าง ห้างฯบ้าง ไม่ได้ทำเกี่ยวกับสถาปัตย์เลย
ปีนึงเต็มๆ กลับมาไม่ได้อะไรเลย เงินก็ไม่งอก ตอนก่อนไปที่บ้านก็เตือนกันแล้วว่าไปสิงค์โปรไม่ดีกว่าเหรอ จะได้เหลือพอเรียน ก็ไม่ฟังใครเลยครับ อยากไปค้นหาชีวิต สุดท้ายก็ต้องกลับไปสิงค์โปร ตอนนี้เรียนมหาวิทยาลัยแห่งชาติที่นั่นแบบเต็มเวลาอีกปีนึงก็จบครับ ทำงานไปด้วยก็ไม่ได้ ยังดีที่ขอทุนได้ครึ่งนึงเลยเบาเรื่องค่าใช้จ่ายหน่อย
เด็กสมัยนี้ เป็นอย่างนี้เยอะครับ อีโก้สูง พ่อแม่พี่น้อง พูดไม่ค่อยจะฟังกัน โดยเฉพาะพวกที่เรียนยิ่งเก่งยิ่งพูดด้วยยาก ตั้งแต่สมัยเอ็นท์เค้าสอบตรงเข้าสถาปัตย์จุฬาได้แล้ว แต่ไม่ยอมเอา บอกว่ามาสอบให้พ่อชื่นใจ มหาลัยโทรมาตาม 2 รอบ ไม่ยอมไปสัมภาษณ์ ทั้งๆที่ผลเอ็นท์ใหญ่ก็ยังไม่ออก ตอนนั้นที่บ้านประสาทจะกินกันทั้งบ้าน สุดท้ายค่อยยังชั่วได้ ลาดกระบังตามที่เค้าเลือกไว้
อยากเตือนน้องๆคนอื่นว่าบางทีพ่อแม่พี่น้อง อาจเรียนไม่เก่งเท่าพวกเค้า แต่อย่าลืมว่าตอนที่เราเรียน ค่าใช้จ่ายมันก็ได้มาจากพ่อแม่ทั้งนั้น ประสบการณ์มันมีค่ามากว่าคะแนนเยอะครับ ในการใช้ชีวิต
