สมัยหนึ่ง ทหารมะกัน ผลิตลูกซับโซนิก แน่นอนว่าความเร็วต่ำกว่าเสียงมาใช้ เริ่มด้วย
การพัฒนาของวินเชสเตอร์ ใช้รหัสกระสุนว่า L2 หรือ อะไรซักอย่าง หัวหนัก 140
หรือ 145 เกรน แล้วเพิ่มเป็น 147 เพื่อเพิ่มรีคอยล์ แก้ไขปัญหาการขัดลำ
สมัยหนึ่งเอฟบีไอ ใช้กระสุนชนิดนี้กันพักนึง เพราะมีเหตุวินซิลเวอร์ทิป 115 เกรน
หัวรู เจาะตัวคนโตๆ ไม่ลึกพอ ในก่อนหน้านั้น
ภายหลัง ก็เปลี่ยนอีกเหตุเพราะ 147 เกรนหัวรู บานไม่มากพอหรือไม่บาน ทำให้
ขาดอำนาจหยุดยั้ง
ถึงปัจจุบัน การพัฒนาหัวรู ก้าวไกลมามาก แม้ว่าความเร็วต่ำก็ยังบานดีมากๆ
มะกันชนหลายๆ คนเลือกใช้ 147 ที่ความเร็ว 950-1,000 ฟุต/วินาที หรือ
กว่านิดๆ
เดี๋ยวนี้ กระสุน Subsonic คงไม่ได้เป็นภาษาติดปาก สำหรับผู้ใช้ทั่วไป อีกต่อไป
(ในทางทหาร น่ายังจะยังคงเรียกกันอยู่ เพื่อให้ชัดเจนในการใช้กับปืนเก็บเสียง)
ถ้าโม้ผิด ขออภัยมา ณ ที่นี้ ด้วยครับ
ภาพข้างล่าง ที่นำมาฝาก เป็นกระสุนของวินเชสเตอร์ แต่ขนาด .40 S&W ครับ
อยากได้ 9 ม.ม. ซับโซนิก ของทหาร ผมว่าพี่ Point Blank น่าจะหาได้สบายๆ
กว่าพวกผมครับ
ป.ล. ว่างๆ ก็โฉบปีกหมุน มาแถวบ้านผมบ้าง อยู่ไม่ไกลจากพี่ซับ
[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]
