
เล่าให้ฟังด้วยคน....
ตอนนั้นยังเด็กๆ อยู่ วิ่งเล่นอยู่ใต้ถุนโรงพัก...ตจว. ห่างไกลมากๆ
ลูกน้องพ่อเพิ่งกลับจากเข้าเวรที่ป้อม...ห่างจากโรงพัก 20 กว่าโล
เข้าเวรทีนึงก็ร่วมๆ อาทิตย์เพราะเดินทางลำบาก
กลับมาถือก็เอาปืนมาคืนคลัง...ก่อนคืนต้องล้างก่อน...จำได้ว่าเป็น HK
เค้าเดินตามกันมาสองคนห่างกันนิดหน่อย...
คนแรกมาถึงปลดซองกระสุนแล้ววางไว้...หันไปหยิบของในกระเป๋า...
คนที่เดินตามมาก็ทำเหมือนกัน...แล้วหันไปหยิบของเพื่อน...จับตั้งขึ้น...แล้วเหนี่ยวไก...
ปัง!! สนั่นโรงพักเลย...ผมยืนดูอยู่ห่างๆ ตกใจมากหูอื้อทำอะไรไม่ถูก
ทั้งสองคนนั้นก็อึ้งไปเหมือนกัน...เพราะคนที่สองคิดว่าเคลียร์รังเพลิงแล้ว...ก็จะช่วยล้างให้...
โชคดีที่ข้างบนเป็นห้องที่ไม่มีใครอยู่...เลยไม่มีใครเป็นอะไร
ครั้งที่สอง...ลูกตำรวจสัก 10-11 ขวบขโมยลูกปืนพ่อมาสองสามนัด...
ภารโรง...(พ่อผมเอง...เป็นสว. แต่ไม่มีอะไรทำ...อยู่โรงพักนุ่งขาก๋วยตัวเดี่ยว...กวาดโรงพักทั้งวัน...เผาขยะทิ้งไว้
เด็กคนนั้นเอาลูกปืนโยนเข้าไปในกองไฟ...แล้ววิ่งไปหลบหลังแท้งค์น้ำ...แป๊บเดียวตูมเบ่อเร่อ..
โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไร...
ครั้งที่สาม...ลูกน้องภารโรง...ทำกระสุนสำรองในกล่องหนังเล็กๆ ที่คาดกับเข็มขัดหล่นในเก๊ะหน้ารถ
หนึ่งนัดเท่านั้น...จอดตากแดดตอนกลางวันชนิดที่ว่าร้อนผิดปกติ...ตูมเบ่อเร่ออีกแล้ว...คอลโซลหน้าเป็นรูเลย...
โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไร...
ใครที่ๆ บ้านมีปืน...มีเด็ก...หรือมีคนที่ไม่รู้เรื่องปืนอยู่...ต้องเก็บให้มิดชิดนะครับ...