เรื่องนี้เป็นเรื่องใหม่ในสังคมไทย และผมไม่คิดว่าจะสามารถทำได้ง่ายๆ ต่อให้ในกฎหมายสามารถเข้าชื่อได้ ๑๐,๐๐๐ คนก็เถอะ พอถึงเวลาจะเขียนใหม่ หรือจะแก้ไข หรือเปลี่ยนแปลงกฎหมาย การที่จะผ่านกฎหมายจากรัฐบาลตัวรัฐเองคงต้องมาพิจารณาว่ามีผลดีผลเสียตัวรัฐบาลตัว รัฐธรรมนูญผ่านแต่ยังมีอีกหลายประเด็นที่มีปัญหา คงต้องมาดูเป็นเรื่องๆ ไปครับ แต่ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีครับ ทำให้คนเข้าถึงรัฐธรรมนูญได้ง่ายไม่ใช่วางอยู่บนพานอย่างเดียว
สำหรับการขอ ป ๑๒ มีคดีหมายเลขแดงที่ อ.๑๕๑/๒๕๕๐ เป็นผลคำตัดสินของศาลปกครองสูงสุดเรื่อง การขออนุญาตขอ ป ๑๒ (ขอพกพาอาวุธปืน) ซึ่งเท่าที่อ่านคดีนี้เป็นช่วงที่งานทะเบียนอยู่ภายใต้ตำรวจ เพราะผู้ถูกฟ้องคือ สำนักงานตำรวจแห่งชาติ บังเอิญผมไม่ค่อยสนใจเรื่องพกพาอาวุธปืน แต่เรื่องที่น่าสนใจคือการที่ผู้ฟ้องระบุถึงสิทธิของผู้ฟ้องตามกฎหมายรัฐธรรมนูญ (ปี ๔๐) และอำนาจหน้าที่ของผู้ถูกฟ้อง และผู้ฟ้องมีความรู้ทางเนติศาสตร์ดี เพราะกำลังสอบเป็นผู้พิพากษา ได้แจกแจงประเด็นถึงสิทธิซึ่งความไม่เท่าเทียมกัน โดยระบุว่ามาจากระเบียบ คำสั่งของสำนักงานตำรวจแห่งชาติ (ซึ่งไม่ใช่กฎหมาย) ผลการตัดสินของตุลาการปกครองสูงสุด คือ ยกฟ้องครับ สำหรับรายละเอียดคงต้องไปอ่านเอง เพราะว่ามันค่อนข้างยาว แต่ไม่ใช่นักกฎหมายก็พออ่านแล้วทำความเข้าใจได้ครับ
ผมไปสอบค้นจากเลขคดีที่คุณcht.ระบุไว้ แต่หาไม่พบครับ พอจะช่วยตรวจสอบ/ให้รายละเอียดเพิ่มเติมได้ไหมครับ
ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องเดียวกับที่นักกฎหมายท่านหนึ่ง ได้ฟ้องไว้หรือไม่
ซึ่งตอนนั้นศาลยกฟ้อง แต่มิใช่ด้วยสิทธิตามรัฐธรรมนูญ แต่เป็นด้วยเหตุที่มิได้ดำเนินการในกระบวนการของกม.ปกครองให้ครบถ้วนเสียก่อน
ตามlinkนี้ครับ
http://www.admincourt.go.th/44/S44-0044-O01.pdf
