การรจนาโคลงสี่แบบที่ท่านทศกัณฐ์ว่าไว้นั้น เป็นการแต่งโคลงสี่แบบ
"โคลงกระทู้" ซึ่งจะมีการซ่อนรหัสไว้ในตัวโคลงโดยการเน้นที่คำแรกหรือ ๒ คำแรกของทุกบาทเพื่อเป็นรหัสให้คนอ่านพิจารณาเอง โดยอาจจะเป็นการคำซ้ำแทนก็ได้ เช่น
๏ ห้าม เพลิงไว้อย่าให้ มีควัน
ห้าม สุริยแสงจันทร์ ส่องไซร้
ห้าม อายุให้หัน คืนเล่า
ห้าม ดังนี้ไว้ได้ จึ่งห้ามนินทา ๚ะ๛
๏ เพื่อนกิน สิ้นทรัพย์แล้ว แหนงหนี
หาง่าย หลายหมื่นมี มากได้
เพื่อนตาย ถ่ายแทนชี- วาอาตม์
หายาก ฝากผีไข้ ยากแท้จักหา ๚ะ๛
ที่มา : โคลงโลกนิติ
หมายเหตุ
๑. เครื่องหมาย ๏ เรียกว่า
ฟองมัน ๒. เครื่องหมาย ๚ เรียกว่า
อังคั่นคู่๓. เครื่องหมาย ๛ เรียกว่า
โคมูตรถ้าอังคั่นไม่มีเครื่องหมาย | ตามหลัง เรียกว่า "ไปยาลน้อย (ฯ)"
ถ้ามีเครื่องหมายวิสรรชนีย์หรือนมนางตามหลัง (-ะ) เรียกว่า "อังคั่นคู่วิสรรชนีย์ (๚ะ)" แปลว่าจบบทกวี
ถ้ามีเครื่องหมาย ๛ ตามหลังอังคั่นคู่วิสรรชนีย์ เรียกว่า "อังคั่นคู่วิสรรชนีย์โคมูตร (๚ะ๛)" แปลว่าจบบริบูรณ์ (ปัจจุบันเครื่องหมายเหล่านี้หาที่ใช้ได้ยากมากครับ ต้องหาอ่านตามหนังสือไทยเก่าๆ
)
