ผมขออนุญาตนอกประเด็นหน่อยนะครับ
พฤติกรรมหรือการแสดงออกแบบนี้(ตามกระทู้นะครับ) มันเป็นมาตั้งแต่การเลี้ยงดูของแม่ กล่าวคือคนแต่ก่อนแม่จะให้นมแม่แก่ลูกตั้งแต่เกิดซึ่งผิดกับปัจจุบันที่คุณแม่หันมาเลี้ยง
ลูกด้วยนมขวด นมผง ทีนี้พฤติกรรมการดูดนมมันต่างกัน คือ
นมจากแม่ต้องใช้ศิลปะในการดึ่ม ต้องค่อยๆบรรจงดูดผสมผสานกับการรอให้น้ำนมไหลมาให้ดึ่ม ลูกจึงจะได้น้ำนมกิน บวกกับการโอบกอดในอ้อมแขนของแม่และสายตามองลูกในตัก
นมจากขวด (นมผง) ผสมเสร็จป้อนให้ถึงปากลูก ใคร่จะดูด จะกินเท่าไรได้เต็มที่น้ำนมไหลได้ตามใจฉัน แม่หรือพี่เลี้ยงก็ต้องทำงานอย่างอื่นด้วย ร้องเมื่อไรก็หานมขวดมาป้อนให้
เลยทำให้มีพฤติกรรมเหล่านี้ติดตัวแตกต่างกัน กล่าวคือการยับยั้งชั่งใจ รู้จักที่รอคอยดังเช่นลูกที่ถูกเลี้ยงดูจากมารดา กินนมแม่จะมีแนวโน้มทางสร้างสรรมากกว่า
เปรียบเทียบกับลูกที่ถูกเลี้ยงจากนมขวดจะมีพฤติกรรมต่างกัน ประมาณว่าต้องด่วนได้ ตามใจฉัน ต้องการสิ่งใดต้องได้รวดเร็วดังใจต้องการ รอไม่เป็น อะไรแบบนี้ละครับ
ผิดถูกประการใดขออภัยด้วยครับ
เลยเป็นที่มาของการฆ่ากันง่ายๆ นะครับ.
