ของผมไม่ "เกือบ" ครับ... เรียบร้อยไปแล้วแต่มี "ปาฏิหาริย์" เกิดขึ้น...
วันที่ 28 ธ.ค. 2555 เวลา 14.30 น. ระหว่าง วนหาที่จอดรถบริเวณที่จอดรถของห้างแห่งหนึ่ง ได้มีเด็กหญิงอายุ 3 ขวบกว่าวิ่งออกมาจาก "ซอก" ของรถที่จอดอยู่ในที่จอดรถ...
จังหวะจะโคนพอดีกันเป๊ะ คือถ้ารถผมเข้ามาช้ากว่านี้ซัก 5 วินาที ก็คงไม่เกิดเหตุสลด... ผมเห็นเด็กตอนที่ศรีษะเด็กอยู่ตรงมุมหน้าขวาของรถ คือชนพอดีและล้อหน้าขวาได้เหยียบทับบนตัวเด็ก...
ผมกัดฟันให้ล้อรถข้ามตัวเด็กไปก่อนแล้วค่อยเบรค เพราะถ้าตกใจรีบเบรคตอนล้อรถอยู่บนตัวเด็ก เด็กจะต้องสาหัสกว่าเดิม...
พอรถหยุดผมรีบเปิดประตูรถ เด็กอยู่ตรงเท้าผมพอดี... ผมรีบลงไปอุ้ม พ่อแม่เด็กกรี๊ดสนั่น..!! ผมรีบอุ้มเด็กขึ้นรถ พ่อแม่เด็กกระโดดขึ้นรถผมเสร็จแล้วรีบบึ่งรถไป ร.พ. ที่ใกล้สุดทันที...
สำรวจตัวเด็กคร่าวๆด้วยสายตาเริ่มมีความหวัง ศรีษะ ลำตัว ไม่มีบาดแผล แต่มีรอยเลอะและกางเกงฉีกขาดบริเวณเหนือหัวเข่าทั้งสองข้าง... ที่เหลือไปวัดดวงที่โรงพยาบาล...
ไปถึง ร.พ. เข้าแผนกฉุกเฉิน แพทย์เอ็กซเรย์ทั้งตัวไม่พบอาการผิดปกติอะไรทั้งสิ้น กระดูกขาไม่แตก ไม่หัก ไม่มีรอยร้าว มีแต่รอยถลอกบริเวณที่ถูกรถทับ..... แต่ด้วยความกังวลของทั้ง 2 ฝ่ายทางแพทย์เลยให้พักดูอาการอีก 2 คืนเพื่อจะดูอาการแทรกซ้อน...
อีกวันแพทย์ได้เอ็กซเรย์แบบ CG อีกรอบ ตรวจทุกอย่างก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ดูอาการจนถึงวันที่ 30 ธ.ค. แพทย์มีความเห็นว่าให้กลับบ้านได้...
ทะเบียนรถผม กับ พระที่เด็กใส่อยู่ ถูกถามตลอดเวลาจากญาติและคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องราวนี้...
และตอนนี้ยังอยู่ในช่วงเทศกาลพักผ่อน แต่ก็อยากเตือนเป็นอุธาหรณ์ว่าถ้าเกิดเด็กเสียชีวิต นอกจากผู้ขับขี่จะโดนคดีความแล้ว.. ผู้ปกครองก็จะโดนดำเนินคดีด้วยเช่นกัน เพราะไม่ดูแลบุตรให้อยู่ในความปลอดภัย(ข้อนี้รบกวนพี่นักกฏหมายช่วยขยายความอีกทีครับ...)
เหตุการณ์นี้ "ปาฏิหาริย์มีจริง" และคงจะไม่มีโอกาสเกิดขึ้นอีกแล้ว...
ดูแลบุตรหลานของทุกท่านให้ดีๆครับ เพราะเค้าเหล่าคือ "กำลังใจ" ให้เราอยู่รอดได้.. และขับรถให้ "ระวัง" ให้มากกว่าเดิมครับ...
