ผมไม่เคยรู้สึกว่าน่าสงสารเลยครับ ไม่อยากไปก็อย่าไป ไม่ถูกต้องก็อย่าทำ
เห็นว่าผิดว่าเลว....เต็มที่ก็ลาออก แรงงานพม่าที่พวกท่านๆชอบจับหารายได้เวลาเจอนายเลวๆเขายังกล้าลาออก ก็ไม่เห็นมีใครอดตาย
สารพัดเรื่องเลวทรามต่ำช้าที่ตำรวจทำ ทำแล้วก็ชอบมาอ้างว่าไม่กล้าขัดคำสั่ง พูดให้ทุเรศเปล่าๆ
ตำรวจส่วนหนึ่ง(ไม่ทั้งหมด)ทำมาหากินอย่างอื่นไม่เป็นครับ... เข้ามารับราชการแต่ไม่ได้หวังรับใช้ราชการฯ แต่หวังรับใช้นักเลง, สอบได้ปุ๊บฯ ก็วิ่งเต้นหวังได้ย้ายไปลงในตำแหน่งเงินตำแหน่งทองฯ...
คุณลุงผมพอจบมธ.แล้วก็เบนเข็มมารับราชการตำรวจ
ไต่เต้าจากพลตำรวจ ตั้งหน้าตั้งตาทำราชการอย่างซื่อสัตย์สุจริตไม่เคยมีเรื่องด่างพร้อย ไม่เคยมีคำครหา ลุ่มๆดอนๆตามวิสัยตงฉินจนเกษียณที่ตำแหน่งผู้กำกับเมืองชุมพร
เก็บหอมรอมริบทำสวนยาง-สวนผลไม้คุ้นๆว่าตั้งเกือบสามสิบไร่ จนถึงวันนี้ก็ยังผ่อนไม่หมดทั้งบ้านทั้งสวน , รถกระบะที่ใช้ผมเห็นมาตั้งแต่ม.2
เป็นพ.ต.อ.อยู่หลายปีจนวันเกษียณก็ไม่ขอเลื่อน ทั้งที่ช่วงนั้นมีเครือญาติเป็นรมต.ร่วมรัฐบาลอยู่หลายคน
ตั้งแต่ผมเริ่มรู้ความ คุณงามความดีที่ท่านสั่งสมไว้สะท้อนมาจากคนที่ไม่ผมเคยรู้จักทั้งนั้น แม้แต่อันธพาลสันดานเลวที่ท่าแพสงขลาหรือผู้ต้องหามีหมายจับที่หนีท่านลงไปรกรากที่หาดใหญ่พอรู้ว่าเป็นหลานลุงวิพันธ์ก็ยังต้องชูนิ้วยกย่อง
นี่ก็ตำรวจชั้นผู้น้อยเหมือนกัน ผ่านนายเฮงซวยมาเยอะเหมือนๆกัน
