ใครไม่อยากโดนบังคับด้วยกฎหมายที่ไม่ชอบ ก็ไปแสวงหาดินแดนใหม่ที่ชอบ อิๆ
แต่ส่วนใหญ่แล้ว ใครๆก็อยากเขียนกฎเอง ทั้งนั้น
ตรงตัวแดงนี่แหละครับคือปัญหาของทุกสังคม... คือทุกฝ่ายก็บอกว่าฉันเป็นเสียงส่วนใหญ่ ดังนั้นฉันจะเป็นผู้เขียนกฎของฉันเอง ใครไม่เห็นด้วยก็ต้องโหวตนับคะแนนเสียงกัน ฝ่ายที่นับคะแนนเสียงแล้วแพ้โหวตก็ต้องยอมโดนบังคับไป...
ทีนี้หลักการพื้นฐานของสังคมมนุษย์คือมนุษย์ทำอะไรด้วยตนเองคนเดียวไม่ได้ทุกอย่าง จึงต้องมาอยู่รวมกันเป็นสังคม แล้วแบ่งหน้าที่กันตามความถนัดฯ... ปัญหามันเกิดตรงที่ผู้คนบางส่วนไม่รู้ตัวว่าตนเองถนัดทำงานด้านใด แต่พยายามทำงานที่ตนไม่ถนัด ตัวอย่างเช่นไปเขียนกติกาสังคม เพราะถือว่าตนเองก็เป็นเจ้าของแผ่นดิน และมีเสียงส่วนใหญ่ฯ...
เส้นแบ่งคือคนส่วนใหญ่ลากประเทศไปทางไหน? เข้าสู่ความเจริญรุ่งเรือง หรือลากประเทศเข้าสู่ความหายนะครับ... ความถูกต้องมันอยู่ตรงนี้ สิ่งที่คิดว่าเป็นความถูกต้องมาตลอด แต่ถ้ามันหากลากจนตกเหว, แปลว่านั่นคือไม่ถูกต้องครับ... เย้...
ขมวดปมให้เข้าตามท้องเรื่องในกระทู้นี้ก็คือ หากประเทศบรูไนฯ สามารถเจริญรุ่งเรืองได้ ผู้คนไม่อดอยากปากแห้ง ไพร่ฟ้าหน้าใส ฯลฯ... นั่นคือสิ่งที่ถูกต้องของสังคมนั้นครับ ซึ่งอาจไม่ใช่"ประชาธิปไตย"ตามเกณฑ์การตัดสิน ในสายตาของโลกตะวันตก หรือนักสิทธิมนุษยชนฯ...
