บ้านผมอยู่ติดแม่น้ำ เสียงก้อง โดนประเภท ที่จุดแล้วมันจะพุ่งข้ามแม่น้ำและระเบิด...ปัง หรือที่เด็ก ๆ เรียกว่า วี๊ด..ปัง นะครับ
ฟากตรงข้ามบ้านผม เป็นที่รวมตัวของกลุ่ม วัยรุ่น เล็ก ใหญ่ คละกันไป รวมตัวกันจุดประทัดยักษ์บ้าง ลูกบอลบ้าง กระจับบ้าง วี๊ด..ปังบ้าง
ลำพังแค่จุด ณ ตรงนั้น เสียงก็ก้องดังไปทั่วคุ้งน้ำแล้ว แต่นี่ กรณี วี๊ด..ปัง พวกเล่น ตั้งฐานเอียงมาใส่บ้านผมเลย ตามความเป็นจริงมันก็ไม่ถึงบริเวณบ้านหรอกครับ
แต่มันจะมา แตกใกล้ ๆ บ้าน เสียงดังเป็นน่ารำคาญมาก จนพ่อ - แม่ ทนไม่ไหว ก็นั่งบ่น ๆ ๆ ไป ให้ลูกหลานฟัง จนผมทนไม่ได้บ้าง
ตอนแรก ก็กะว่า จะเอาน้องเอ๋อ ออกมาระบาย ลำกล้องบ้าง พอกลบ ๆ ให้ฝั่งตรงข้ามหนีหายไป คิดได้ไม่ดีกว่า เปลืองลูก เก็บไว้ซ้อมในสนามดีกว่า
ได้ความคิดใหม่ ทุนเราสูงกว่า ว่าจะไปซื้อหา มาจุดยิงกลับไปบ้าง เอาซัก ๕๐ - ๑๐๐ ลูก ดีไหม สุดท้าย เก็บตังค์ไว้ซื้อขนมให้ลูกดีกว่า
สุดท้าย พึ่งเจ้าหน้าที่ครับ โทรไปหาท่านผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ดีกว่า ได้ผลครับ ประมาณไม่เกิน ๓๐ นาที มีรถจักรยานยนต์ พร้อมตำรวจ ๒ นาย
มาว่ากล่าวตักเตือน ก็เป็นอันว่า วงแตกครับแยกย้ายหนีหายกันไปหมด ท่าน จนท. พูดเสียงดัง จนผมยังได้ยิน ประมาณว่าถ้าหากมีการจุดอีก
และมีการแจ้งร้องเรียนมาอีกจะดำเนินการจับกุมผู้ปกครองครับ (ปล.ต่างจังหวัดดีอย่างนี้แหละครับ รู้จักกันไปหมด)
ด้วยความเคารพครับ
ปล. ดีนะ ที่คิดได้ ตอนแรกกะว่าจะไปเตือนด้วยตนเอง แต่ติดที่ว่า ไอ้เรามันไม่ใช่ เจ้าหน้าที่นี่ครับกลัวเขาไม่เชื่อฟังเรา
