แมชนี้ ไม่เจอพี่ BSW เจอแต่ซานตา ครับ
วันนั้นก็ได้เจอกับคุณส้มเช่นกัน แต่ได้แค่ทักทายสวัสดีกันเพราะต่างต้องไปเตรียมตัวลงยิง ปกติผมเจอคุณส้มจะต้องขอจับมือ(ทำมานานตั้งแต่แข่งแมชย์แรกที่ฟาร์มเมื่อปลายปี 48) เหตุผลคือต้องการรับพลังการยิงเร็วๆมันส์ๆแบบเขาบ้าง....เรื่องนี้มีที่มาคือตอนผมไปรอเรียนยิงไอพีที่บบท.ก่อนถึงเวลาบังเอิญคุณส้มไปตั้งเป้าเพลทและป็อปเปอร์ซ้อมอยู่ก่อน ผมนั่งดูแกยิง ยืนยิง เดินยิง ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...ได้อารมณ์ดีจริงๆ แล้วจากนั้นมาเห็นยิงในแมชย์ก็ยิงได้สนุกและมันส์ดีมากๆ...ก็เลยถ้ามีจังหวะจะขอจับมือมาตลอด
นอกจากนี้ก็ยังได้เจอพี่ๆน้องๆอีกหลายท่าน มีทั้งได้คุยกันมากน้อยตามจังหวะเวลาที่มี อาทิ เฮียชิวพี่เอื้อยของไอพีบ้านเรา พี่จเร คุณคาร์ คุณเล็ก คุณโทนี่ คุณpimuk คุณนายบอย คุณติ๊ป คุณอ๋อง คุณโบว์ คุณสวัสดิ์วงศ์ คุณวิเศษ คุณตริน คุณตัง เป็นต้น
การเล่นกีฬาแล้วได้รู้จักคนได้มีมิตรสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน สำหรับผมถือเป็นเรื่องสำคัญเพราะผมมายิงเพื่อสันทนาการ ไม่ซีเรียสกับเกมส์มากนัก
ผมคิดของผมเองว่าแบบนี้ทำให้เกิดภาวะรีแลกซ์ที่แท้จริง..ดังภาษิตจีนที่ว่า มีมิตรร้อยคนยังน้อย มีศัตรูเพียงหนึ่งคนก็ถือว่ามากไปแล้ว...ชีวิตคือการแสวงหาความรื่นรมณ์ครับ.....(ไม่ใช่หาพวกนะครับ เพราะผมมีมากจนต้องหนีแล้ว555)
..จ่ายเงิน ยิง พบปะทักทาย ฟังผล กลับบ้านด้วยความสุขกายสบายใจ...แค่นี้จริงๆครับ
