เอามั่ง..
เริ่มสนุก...สุขสนาน...สรรค์สนอง
ชาวไอพี...ทั้งผอง...หน้าผ่องใส
รู้แพ้...รู้ชนะ...รู้อภัย
คือหัวใจ..แข็งเข้ม..เกมส์กีฬา
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ
....แต่คนที่จะมีสปิริต รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย ได้นั้น ที่เคยเห็นมาส่วนมาก ใจจะใหญ่กว่า(..)มดนะครับ
(ท่านรองฯของพวกเราเป็นคนหนึ่งที่เป็นคนใจใหญ่ใจกว้างเหมือนหลายคนที่ผมรู้จักครับ
)
ผมขอด้วยคน...
แต่ละคน ด้นกันมันส์ ฉันสยอง
เมียแอบมอง อยู่ข้างหลัง ฉันหวั่นไหว
ถึงวันเเข่ง ท่านสั่งมา ฉันอดไป
ขออภัย ชาวไอพี เมียคุมเอย...
ผมเกรงใจแฟนมาก ผมมันดื้อไม่ดีเอง แฟนเลยชอบโกรธผมบ่อยๆเรื่องปืน ผมชอบปล่อยปลาไหลจัง
คนเกรงใจเมียส่วนมากจะใจถึงใจเด็ด
....(แต่ผมไม่กลัวเมียนะ ขอบอก :
)
เห็นมาสเตอร์หนุ่มร่ายกลอนแบบนี้ ทำให้ผมนึกถึงบทกลอนพื้นบ้านของทางภาคใต้บทหนึ่งที่เคยได้ยินมา ดังนี้ครับ(ไม่แน่ใจว่าเคยลงที่นี้หรือยัง ถ้าเคยก็ฉายซ้ำแล้วกัน)
สิบได้ไม่เท่าเสีย
ไม่กลัวเมียจะกลัวใคร
คนอื่นจะกลัวทำไม
ไม่ได้หุงข้าวให้เรากิน...........
(คนบ้านนอกชนบทส่วนมากแม่บ้านจะเป็นผู้หุงหาอาหารน่ะครับ)
