ทิ้งงานเลยน้องนายใหม่ใยคิดมาก
มีงานฝาก เราทำได้ในภายหลัง
ระดับเสี่ยเราสั่งไว้ใครก็ฟัง
ไอพีขลังไปยิงก่อนนอนฝันดี....

.(กลอนผมหนักไปทางนอน55)

อันการงานบ่แท้ มิเป็น สาระ
อันสิ่งภาระเห็น ห่อนให้
ติดเหตุอื่นลำเค็ญ ตัวก่อ เหตุนา
อีกแต่วันหนึ่งไซร้ จึ่งได้ พบกัน

-----------------------------------------------------------

ถึงพี่ใหม่ ที่เครารพ นับถือครับ
ตั้งแต่แข่ง ผมยังไม่เคยประสบพบ
ตะวันพลบ ตกจากฟ้า ก็ไม่เห็น
ผมแอบคิด ดังไปนิด ไม่ว่ากัน
พี่ใหม่มี สาวๆ คอยดูแล อยู่แนบชิด
แม้ชิวิต ก็ตกไป เป็นของเขา
ไม่ให้ไป เหมือน บางท่านในเวปเรา
หากเป็นงั้น ผมขอลาในทันที
หากไม่ใช่ ขออภัยในที่นี้ น้องคนนี้
มิได้กล่าว ล่วงเกินหนา
มันเป็นธรรมชาติ ที่สร้างมา
คนส่วนมากย่อม เกียมัวร์


อาหลุงบอกเอ่ยนั้น ถึงเธอ เคยพบ
ทุกแห่งไปสิเออ ไป่ห้าม
เพียงบอกก่อนตามเจอ ถึงแหล่ง
ฤๅต่อเธอมิคร้าม ห่วงให้ ตามกัน

-----------------------------------------------------------
เฮ้อ! นายใหม่ใจกระสันมั่นอยากอยากแล้วมาฝาก...บทกลอน...ออดอ้อนเอ่ย
เหตุไฉน...ยังฉงน...บ่นเปรียบเปรย
ไฉนเลย...ไฉนไม่(มา)...ไฉนกัน
เมื่อใจพร้อม...กายพร้อม...ใจยอมรับ
จะมัวนับ...หนึ่งทำไม...ตั้งใจมั่น
อาณาจักร...นักสู้...ผู้โรมรัน
การแข่งขัน...สุภาพบุรุษ...ลูกผู้ชาย
หากถึงวันพลันได้แข่งแสดงฤทธิ์สปิริต...นักกีฬา...ใยกลัวพ่าย
ในสนาม...คนกล้า...ความท้าทาย
คือสุดท้าย...พิสูจน์คน...ใจตนเอง
จงมา........
ร่วมฟันฝ่า...หาคนเก่ง
แพ้-ชนะ...ใช่..ให้ใครเกรง
จิตใจเร่ง...รับรู้..."ผู้มีชัย

"


ขอขอบคุณพี่แท้ ชักชวน
จะแข่งไปตามควร ไม่ช้า
กำลังมุ่งตามดวล ยิงต่อ เคยมา
ยังไฝ่มิเคยล้า ห่อนท้อ ประชัญ
