พี่เสือครับ สำหรับผม ipsc เป็นมากกว่ากีฬาครับ ตื่นเต้นเร้าใจเต็มด้วยสีสรรและมิตรไมตรี ช่วยให้ผมออกกำลังกายฟิตเนตอย่างมีเป้าหมาย ได้ฝึกซ้อม ได้แต่งตัวเท่ห์ๆไปแข่งขัน ได้ไปพบปะพี่น้องผองเพื่อน ได้สวรเสเฮฮา...สนุกมากๆ แต่ก่อนคัพAเดี๋ยวนี้คัพMสิ่งที่ต้องฝึกไม่แค่ร่างกาย แต่ต้องฝึกมากที่สุด คือ วิธีคิด....การวางแผน ยิงได้ครั้งเดียวจะยิงอย่างไรดี อันนี้มันส์เข้าไส้...ถ้าสนามสวยน่ายิงมันก็ยิ่งเร้าใจ
ผมดูภาพที่ครูตุ้มกรุณาให้ไปแล้ว ประกอบกับผมสังเกตพฤติกรรมของครูตุ้มในยามแข่งขัน......จึงประมวลผลได้ว่า ครูตุ้มเป็นนักกีฬาipscที่มีความสุขมากๆ ไม่ว่าจะเป็นการแสดงออกในด้านปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ไม่ว่าจะเป็นความละเอียดอ่อนในเกมส์การยิง ไม่ว่าจะเป็นการแสดงออกอย่างมีความสุขในอิริยาบทต่าง เช่น ท่าโบยบินเหมือนนกที่โผผินไปในท้องฟ้าอย่างมีความสุขและอิสระเสรี(ท่านี้ผมชอบมาก แต่วัยอย่างผมคงไม่เหมาะแล้ว 55)
ที่ครูตุ้มพูดมาทั้งหมดนั้นคือ เรามีความสุขเมื่อได้ทำในสิ่งที่เราชอบครับ ...และสิ่งนี้แหละที่ชักนำในพวกเราได้มาพบกันไงล่ะครับ ดังนั้นสมควรที่ทุกคนจะถนอมมิตรไมตรีอันเกิดมาจากกิจกรรมแห่งความสุขนี้ไว้ให้ได้นานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้....เพี่อความสุขของพวกเราทุกคนครับ
ตอนนี้ครูตุ้มเน้นไปที่เคล็ดวิชาฝึกทางด้านจิตใจคือการคิดหรือเม็นทอลเกมส์ แสดงว่าพลังฝีมือกำลังจะก้าวไปสู่ขั้นสุงสุดแล้ว ....ความจริงพระท่านว่าพฤติกรรมของคนเรานั้นมาจากจิตใจ เคล็ดวิชาทางพุทธในเรื่องนี้ที่เคยได้ยินมาคือ....จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว.....ถ้าครูตุ้มบรรลุขึ้นมาในวันไหน วงการนี้คงจะมีอะไรมาให้เซอร์ไพรซ์กันอีกแน่นอน
