ท่านก็น่าจะรู้ว่า การเขียน กฏกติกา หรือ การคุมกฏกติกา มันปวดหัวขนาดไหน เพราะเวลา ไม่อนุญาติให้ทำอะไร ก็จะมีคนพยายามทำ แต่พออนุญาติให้ทำอะไร ก็บ่นอีกว่าเสียเงินเสียทองทำอีก แล้วก็กฏไม่ว่าจะเป็นเรื่องศูนย์ หรือ ด้าม ก็ไม่ได้มีการบังคับว่านักกีฬาทุกคนต้องทำนี่ครับ เพียงแต่ว่าถ้าใครอยากทำเพิ่มเติมก็ได้ ไม่อยากทำก็ไม่ได้บังคับอะไร
กฏกติกา Production Division ธรรมชาติมันเป็นอย่างนี้เองครับ จุดมุ่งหมายของ Division นี้ คืออยากให้ใช้ปืนโรงงานโดยไม่ต้องแต่งอะไรเลย แต่พอจะกำหนดเข้มงวด อย่างนั้นออกไป ก็จะมีปัญหาตามมาอีก เช่น หาอะหลั่ยโรงงานไม่ได้ ทำไมใช้อะหลั่ยจากที่อื่น ซึ่งเหมือน ๆ กันไม่ได้ ไม่เห็นได้เปรียบอะไรเลย เป็นต้น แต่พออนุญาติให้ใช้อะหลั่ยจากแหล่งอื่นได้ ก็อยากจะให้ตบแต่งได้บ้างเพราะว่าอะหลั่ยที่ได้มามัน oversize. แล้วมันจะไปสิ้นสุดที่ไหนละครับท่าน
ผมเห็นด้วยในหลักการกับป้อมเป๊ะเลยนะครับ
แต่ในทางปฏิบัติ กฏควรมีรายละเอียดให้น้อยที่สุด แต่ข้อกำหนดต่างๆต้องบังคับใช้ได้ง่าย ผู้ดูแลกฏปวดหัวน้อยที่สุด เช่น
การห้ามแต่งภายใน บังคับใช้ยากมากดังนั้นปล่อยให้แต่งภายในไปเลยเต็มที่ แต่สามารถคุมโดยอ้อมเช่น น้ำหนักไก น้ำหนักปืน
แต่ถ้าบอกว่าภายนอกต้องเหมือนสภาพโรงงาน ห้ามติด แปะ หรือต่อเติมใดๆทั้งสิ้น อันนี้บังคับใช้ได้ง่าย
ห้ามไฟเบอร์ออปติก อันนี้บังคับใช้ได้ง่ายมาก
ห้ามบรรจุเกิน 15 นัด อันนี้ก็บังคับใช้ได้ไม่ยากนัก
ด้ามของคุณวรกฤษ ตามรูปนั้น ผมก็ว่าไม่ได้ เพราะไปเข้ากฏข้อ 19.1 ครับ Modificationto them, other than minor detailing are prohibited. ครับ กฏเต็ม ๆ ไปหาอ่านได้ใน
www.ipsc.org ครับ
ถ้ามีใครก็ตามผลิตประกับด้ามแบบนั้นแต่ใช้กาวสีดำ แล้วประกาศขายหล่ะครับ เราจะเรียกว่า Modifications to them หรือ aftermarket parts
แล้วคำว่า minor detailing นี่มีขอบเขตแค่ไหน ใครจะเป็นคนตีความ สุดท้ายก็ต้องกลับไปที่คนเขียนกฏ(ถ้าจำไม่ผิดฝรั่งก็เข้าไปถกเรื่องนี้กันพอสมควร) ความเห็นของผมคือตัดคำนี้ออกจะดีกว่า
เหมือนที่เคยเสนอไปแล้ว ตามความเห็นส่วนตัว ผมว่า กฏ Production ของ USPSA ค่อนข้างง่ายในการบังคับใช้ แต่ผู้เขียนกฏของ IPSC ก็คงไม่ยอมเสียเหลี่ยมไปใช้หรอก มันเป็นธรรมชาติของคนเราทุกคนนะ(ผมก็เป็น) พอทำงานไปนานๆก็อดมีความรู้สึกเป็นเจ้าของไม่ได้ กลัวเสียเกียรติภูมิที่จะบอกว่า "เออ! ยอมก็ได้ว่าของเองดีกว่าของข้า"
