ทางไกลแค่ไหนถ้าเรา มีจุดหมายที่เด่นชัด เดินต่อไปอย่างไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคใด ๆ ...
สักวันต้องไปถึงครับผมเพิ่งทราบมาว่าการยิงไอพีในบ้านเราเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นเมื่อ..
พฤศจิกายน 2546.. นี่เอง นับถึง พ.ศ.นี้ ก็หย่อนๆ 4 ปีนิดหน่อย(แต่ไม่รู้ว่าก่อนนั้นยิงแบบสาธิตในกลุ่มกันมาก่อนหรือเปล่า)
ดังนั้นคนที่เราเห็นยิงเก่งๆทั้งหลายนั้น เขาเหล่านั้นเป็นผู้เดินมาก่อน พวกเขาจึงใกล้จุดหมายหรือถึงจุดหมายก่อนเป็นธรรมดา...
ชื่นชมและเรียนรู้ แต่อย่าทึ่งอย่างงกับความสามารถของเขา แล้วเราจะไม่ถูกครอบงำและเราจะทำได้ครับซึ่งในการเิดินทางดังกล่าวนั้น ด้วยเงื่อนไขข้อจำกัดต่างๆ ..แต่ละคนก็อาจจะใช้วิธีในการเดินทางไม่เหมือนกัน ดังนั้นบางคนอาจจะเิดินทุกวัน บางคนอาจจะเดินบ้างพักบ้าง แต่ผมเชื่อว่าสุดท้าย
ถ้ามีเจตจำนงที่แนวแน่...ย่อมเดินทันกันหมดครับ!ขอเป็นกำลังใจให้นักกีฬาไอพีทุกทานครับ.....รวมทั้งตัวผมเองด้วย
