ซึ่งวิถี " ๑ คัน ๑ กระบอก กับ ๑ ชีวิตที่อิสระ "

[ขุนช้าง-รักในหลวงและสมเด็จพระเทพ]

เข้ามากริ๊ด..............................หนุ่มๆพี่Ro@d - รักในหลวง  หล่อมากกกกก

[Ro@d - รักในหลวง]

เข้ามากริ๊ด..............................หนุ่มๆพี่Ro@d - รักในหลวง  หล่อมากกกกก

ขอบคุณมากครับ..   ผมไม่เคยรู้สึกตัวสักทีเลยครับ 

[pasta]

เข้ามากริ๊ด..............................หนุ่มๆพี่Ro@d - รักในหลวง  หล่อมากกกกก

ขอบคุณมากครับ..   ผมไม่เคยรู้สึกตัวสักทีเลยครับ  

 พี่ Ro@d หล่ออย่างเดียวเสียเมื่อไหร่ นิสัยดีด้วยครับ แถมเลขทะเบียนรถสวย 3ษ - 5656  

[Ro@d - รักในหลวง]

Trip ห้วยโกร๋น-น้ำเงิน..  >>>  หงสา - ท่าช่วง.  ๓

Google Earth    Hongsa,ลาว.              จากห้วยโกร๋น  จะเห็นเส้นทาง คดไปคดมา บนภูเขาสูง

ท่าช่วง ชื่อนี้ไม่มีในแผนที่  แต่อยู่ติดแม่น้ำโขง ๙๐ องศา เหนือเมืืองหงสา ห่างไปราว ๔๐ กม..  ถ้าขยายภาพ
จะเห็นดอนสามเหลี่ยม และซีกซ้ายในน้ำโขงมีแก่งเล็ก ๆ ให้สังเกตุ และมีแนวถนนสีขาวตรงขึ้นไป..   ๒ ข้างทางเป็นทางบนเขาข้างเป็นป่าโป่ง - ทึบสลับกัน
วิ่งกันฝุ่นตลบ ๔๕ นาที  ไม่มีรถสวนเลย สักคัน

ท่าช่วง เป็นหาดทราย ไม่กว้างนัก  น้ำโขง สีเป็นสีโคลน เป็นจุดขนถ่ายสินค้า และรับคนโดยสาร ล่องตามน้ำไป หลวงพระบาง ราว ๗ ชม..  

ไปถึง ก็พบเรือกำลังขน กระสอบพืชผลแบบหัวฯ กระเทียม ฯลฯ เราไปนั่งร้านก๋วยเตี๋ยว ล่อกันคน ๑ ชาม ก็อิ่มแล้ว เพราะไม่คุ้นลิ้น มันช่าง จืดชืด
ราคาเหมือนจะแค่ ๗ บาท เ่ท่านั้น เราก็ซื้อขนม กินให้ครบ ๑๐, ๒๐, ๓๐, ๔๐ บาท เพื่อไม่ต้องทอนตังค์ กัน    

รากงอกอยู่ตรงนั้น ไม่นานนัก เพราะ ๑๕.๐๐ น นิด ๆ  แล้ว

เราจะต้องรีบกลับให้ทันด่านปิด ก่อน ๕ โมงเย็น เผื่อเวลาเดินทางสักเกือบ  ๒ ชม.  น่าจะทัน        มั้ง.  

[Ro@d - รักในหลวง]

เข้ามากริ๊ด..............................หนุ่มๆพี่Ro@d - รักในหลวง  หล่อมากกกกก

ขอบคุณมากครับ..   ผมไม่เคยรู้สึกตัวสักทีเลยครับ  

 พี่ Ro@d หล่ออย่างเดียวเสียเมื่อไหร่ นิสัยดีด้วยครับ แถมเลขทะเบียนรถสวย 3ษ - 5656  

ขอบคุณมากครับ..  ทะเบียนรถ  เพื่อนผม จัดให้ครับ
๕๖๕๖ ๕๖๕๖  ๕๖๕  ๑๑๓๓  ๔๙๙๔   ๑๔๑๕  เป็นรถผม  

๖๗๖๗  ๔๕๔๕  ๘๒๘ อันนี้ไปขอให้เพื่อน ครับ.   ครั้ง ก่อนเปิดการประมูล นะครับ.  

[pasta]

ที่จอดรถ ตรงจุดชมวิว  มีร่องรอย กับป้ายเหล็กที่หนาราว ๑ หุน ดูจากแนวกระสุน น่าจะเป็น .๓๘ สเปเชียล  ..  

[pasta]

ร่วมย้อนรอยความสุขในความทรงจำครับพี่ ( ภาพของพี่ Ro@d ถ่ายไว้ครับ ในกระทู้ ผีเสื้อ )  

ขอบคุณครับพี่ แล้วต้นไม้ที่เอียงๆ คงเอียงมานานแล้วหรือเปล่าครับ(เอียง ยินดีต้อนรับ)  /  ถ้าเป็น .40 S&W ของพี่ Ro@d ป้ายทะลุไปแล้ว ( ทะลุไปโดนมือไอ้คนยิง .38 สเปเชียล  จะได้หายซ่า                 )

ต้นไม้นี้ เอียงมานานแล้ว ก่อนที่ผม จะไปเห็นครั้งแรกเมื่อปี ๒๕๔๒ ..  
จากต้นไม้พ้นโค้งขวา ก็ถึงลานจอดรถ.. มีห้องน้ำ ห้องอาบน้ำ อย่างดี ตามแบบของ อช.

แต่ท่อน้ำ ถูกหิน สายน้ำ ถล่มทำลาย ถ้ามีปัญหาเรื่องน้ำใช้ ก็ลงไปเล่นน้ำ ในลำธาร ได้เลยครับ.  

ป้ายนี้ ผมยิงไปแล้วครับ  ด้วยกล้อง Compact ราคาถูก  ๒  นัด.  

[นายรัก-รักในหลวง-]

ระหว่าง ที่ร่วมแชร์กระทู้ นี้ ท่านใดที่สนใจ อยา่กฆ่าเวลาด้วยการอ่าน  และอยากทราบว่า คนการเมืองอย่างผม ในยุคของผม
ได้บรรเลงชีวิตทางการเมืองอย่างไร  เมื่อล่วงมา กว่า ๓๕ ปี  มาวันนี้ นอกจาก เรื่องท่องเที่ยว อยู่กับธรรมชาติแล้ว  มีอะัไรที่จะบอกเล่า กันอีกไหม ..  

เพื่อนรุ่นพี่ผมจะเล่าแทนให้ครับ.. พี่เค้าได้บันทึก การต่อสู้ทางการเมือง.. เรื่องจริง ชื่อจริง ตัวตนมีจริง ถูกยิงหัวทะลุ และตายจริง
อาจเติมสีสันต์ ลงไปบ้าง ให้เป็นนิยายอ่านสนุกขึ้น

"ปฎิวัติบนสายรุ้ง"   การเคลื่อนไหว การต่อสู้ จริง ๆ ของตัวผมเอง ถูกนำมาเป็นตัวละครหนึ่ง และบันทึกลงในเรื่องนี้ด้วย เคยลงใน มติชนรา่ยสัปดาห์ กว่า ๑ ปี
"ประจวบ" หรือ"ถ่อง" ตัวละครหนึ่งในนั้น เป็นชื่อจริงและชื่อเล่น คือตัวผมเอง..  ท่านใดสนใจ ติดตามได้ที่นี่.. เขียนจบแล้ว แต่ลงไม่หมด กำลังรอพิมพ์เป็นเล่ม นะครับ  


"ปฎิวัติบนสายรุ้ง" http://www.fo3p.net/index.php?option=com_content&task=category&sectionid=26&id=49&Itemid=92

 

ขอบคุณครับพี่ Ro@d 

[Ro@d - รักในหลวง]

ช่วงชีวิตหนึ่ง ของแต่ละคน แต่ละท่าน มีเรื่องที่น่าสนใจ นำมาแทรกไว้ ในกระทู้นี้ ได้นะครับ..
ผมขอเริ่มก่อนแล้วกัน  อยากจะบันทึกเรื่องนี้ ของเพื่อนรัก คนหนึ่งของผม ไว้

เมื่อราวต้น ปี ๒๕๒๗  ผมมีเพื่อนทนายรุ่นเดียวกันยังเป็นคนหนุ่ม  เค้าคิดเองว่า คงไม่รุ่งกับอาชีพนี้ จะขอเปลี่ยนแนวไปทางสายตุลาการ
โดยจะหยุดอาชีทนายไปเรียนเนฯ ..  ผมสนับสนุน ว่าเพื่อนต้องทำฝันให้ได้ .. พร้อมกับพูดขณะที่ ต่างสูบบุหรี่

ผมเอาบุหรี่จี้ไปที่ข้อมือเขา และเขาก็เอาบุหรี่ที่สูบจี้ข้อมือ ซ้าย มีแผลเป็นคราบดำถึง ทุกวันนี้

เค้า่ตัดสินใจ พรุ่งนี้ิจะขึ้นรถไฟเข้ากรุงเทพ จะไปลงเรียนเนฯ  เราซ้อนรถเครื่องจากพิจิตร ไปตะพานหิิน ผมเป็นคนขับแซงรถเมลล์ และตัดหน้า ๑๐ ล้อ ในระยะไกล
เพราะรถเ้ครื่องมันอืด เกือบแบนไปแล้ว ๑๐ ล้อ มันก็ถือทางตรงแน๋ว

ผมนอนบ้านเพื่อนและไปส่งที่สถานีตะพานหิน ตอนตี ๕  เดินทางเข้า กรุงเทพฯ  และไม่เจอกันอีก ตลอด ๓  ปี  
มาทราบตอนหลัง เมื่อได้รับ ปณ. ที่ทางสถาบันตุลา่าการฯ มีหนังสือมาถึง ว่าเพื่อนผมคนนี้ กำลังติดตุลาการ
และประสงค์จะทราบ อุปนิสัย ในฐานะที่ผมถูกระบุเป็น  บุคคลที่อ้่างถึง

เพื่อนผมคนนี้ สอบเนฯ ได้เลขตัวเดียวอันดับต้น ๆ และสอบได้เป็นผู้ช่วยผู้พิพากษา เลขตัวเดียว อันดับต้น ๆ .
ล่าสุดเมื่อ ๒ ปีก่่อน ดูจากทำเนียบ มาตำรงตำแหน่ง เป็น อธิบดีผู้พิพากษา ภาค ๖ เพิ่งจะเปลี่ยนเป็นท่านใหม่..ท่านนี้ ก็สนิทกับผมอีกเหมือนกัน
เป็นเจ้าของถ้วยรางวัล ยิงปืน ที่จัดขึ้นโดย ศาลจังหวัดหล่มสัก

ด้วยแรงบันดาลใจจากตัวเขา.. อีกไม่กี่ปี พี่ชาย-น้องสาวของเขา และเพื่อนรักอีกคน เดินแนวเดียวกับเขา เป็นผู้พิพากษาตามไปอีก ๓ คน  

[Ro@d - รักในหลวง]

Trip ชมพู ภูคา - หงสา ท่าช่วง  ๔ .. >>>>>>>  > จากท่าช่วง ย้อนเส้นทางเดิม

Border Pass จะทำตัวพเนจร อยู่ในเขต สปป.ลาว ได้ ๓ วัน  แต่ต้องพักในโรงเรือนที่มีเจ้าของ .. จะกางเต้นท์นอน ไม่ได้
เพียงเท่านี้ เราก็ ขอย้อนกลับทางเดิมดีกว่า ..

ย้อนทางเดิม และต้องชอนตะวัน ในยามเย็นไปด้วย ผมขับตามหลัง ต้องให้ห่างเพื่อให้ฝุ่นจางตัวลง และก็ไม่ลืิมว่า ยังวิ่งอยู่บนภูเขา ..  
เราผ่าน เมืองหงสา แบบไม่ใยดี ไม่มีแวะ ..  และทะลุเข้าหมู่บ้าน ซึ่้งไม่ทราบชื่อ ตั้งแต่ขาไปแล้ว ..พอพ้นมานิดเดียว ที่่จะลงที่ต่ำ แล้วจะวิ่งขึ้นเขา  
 มีชาวลาวแตกตื่น โบกมือห้าม

ได้ความว่า ทางข้างหน้าสัก ครึ่งชั่วโมง ยังไม่มีใครกล้าผ่าน เพราะมีช้างตกมัน  และเห็นมีแต่ช้างอีกตัวที่มี ควาญขี่คอยกันไว้ห่าง ๆ  
ติดอยู่ตรงนั้น อย่างหนักใจ เพราะเวลามันคล้อยไปมากแล้ว กว่า ครึ่งชั่วโมง มันนานมากเลย ..
แล้วก็มีคนมาส่งข่าว และมีคนชาวบ้าน ๕ -๖ คน มาขอขึ้นหลัง Toyota ไปเป็นเพื่อนเพื่อลงในหมู่บ้านข้างหน้า ..  

โล่งใจไปได้ นิดนึง  พอชาวบ้านลงหมดแล้ว เราก็บึ่ง แข่งกับเวลา เพราะนี่มันจะ  ๑๘.๐๐ น. แล้วนะ
จะเอาเหตุ ช้างตกมัน ไปบอกนายด่าน สปป.ลาว..  แล้วเขาจะฟังไหม หนอ

กวดกันมาแบบไม่กลัวหลงทาง เพราะ ไม่มีทางร่วมทางแยก  เพียงแต่ยังไม่ต้องเปิดไฟหน้าเท่านั้น เพราะอยู่บนเขา
และเป็นด้านตะวันตก ที่รับแสงอาทิตย์ ได้เต็ม ๆ

แล้วเราก็มาถึงด่าน ที่มีไม้กระดกปิดขวางทาง ออกไม่ได้  เวลา ณ.ตอนนั้น ๑๙.๐๐ น. เศษ  ด่านปิดแล้ว และมืดตื๋อเลย..
เหมือนรู้กัน คันหน้าก็ปิดไฟ ผมก็ปิดไฟหน้าตาม และเพื่อนอีกคน ลงจากรถ วิ่งไปที่ไม้กระดก และยกขึ้น ดีที่ไม่่ร้อยโซ่กุญแจไว้  

คันหน้า ก็เปิดไฟ และพุ่งออกไปอย่างเร็ว..  แต่คันผมพอพ้นไม้ ก็ต้อง รอให้เพื่อนทิ้งไม้ แล้ววิ่งมากระโดดขึ้นหลังรถ รีบเผ่นตามคันหน้า ไปทันที

พอเข้าด่านฝั่งไทย จนท. ซึ่งคงเป็น ตชด. บอกพวกพี่โชคดีมาก นี่ด่าน ฝั่งโน้น ปิดมาตั้ง ชมแล้ว ครับ.  

เรา ๔ คน จึงถ่ายของ ได้ใช้รถ ๓ คันเหมือนเดิม หัวใจยังเต้นแรงอยู่เลย ไม่มีใครอยากพักนอนที่ ห้วยโกร๋น..
จึงชวนกันตีรถยาวกลับน่าน ไม่ย้อนทางเดิม.. โดยใช้อีกเส้นที่ตัดใหม่ ตียาวมานอน ที่ เดิม
"ภูคา  น่านฟ้า"  และคืนนี้ ผ่านเวลาหัวค่ำ มาราว  ๒ - ๓  ชั่วโมง แล้วเรา ก็หลับกันง่ายมาก ๆ  

[Nat_usp]

รออ่านอยู่เรื่อยๆครับพี่

[Ro@d - รักในหลวง]

รวมไว้ด้วยกัน ครับ

Trip ชมพู ภูคา - หงสา ท่าช่วง. ๑

ครั้งที่ไปดูชมพู ภูคา. เป็นวันที่ ๓ ที่ออกจากกทม. และเป็นวันที่ ๒ ที่ออกจากหล่มสัก .. หลังนอน รร. เรือนไม้ "ภูคา  น่านฟ้า" น่าจะใกล้เคียงโรงเตี้ยม
คุยกับเพื่อนที่ไปด้วย ถัดจากดู ดอกไม้ แล้ว เราน่าจะไปกันต่อ  ไปให้.. จดริมฝั่งโขง ใน สปป.ลาว กันดีกว่า

เรื่อง การข้ามแดน ผมไม่ทราบเรื่องเท่าไร ในตอนนั้น จึงไปพบ อัยการจังหวัดน่าน (รุ่นพี่คนที่บ้าน แต่รู้จักกันดี) ขอคำแนะนำ
ท่านก็ช่วยกรุณาให้เสร็จใน ๑๕ นาทีสำหรับคน ๔ คน ได้ Border Pass ทีี่บังเอิญ มีรูปและทะเบียนบ้านติดไปด้วย 

เส้นทางที่ผ่านไป กำลังทำทาง และวิ่งสวนกับแสง ตอนสายแก่ ๆ  ทีี่ลอดผ่าน กิ่งไม้บนเขา.. ในแสงแดดที่ทะลุมานั้น ยังเห็นหมอก เป็นสาย จาง ๆ

ไปถึง และได้เห็น ดอกชมพู ภูคา ที่ฝันอยากไปดูมานานปี.. เหมือนดอก ผักตบชวา ที่มีคนเอามาปัก ตั้งฉากลงบบนกิ่งไม้ ยังไง ยังงั้น ..
หลังจากนั้นก็ แถล ไถล ขับรถตียาว ไปบนเส้นลอยฟ้า  วิทยุคุยกัน .. มารู้ตัวอีกทีจะ ๕ โมงเย็นแล้ว ที่กางเต้นท์ ยังไม่รู้จะเป็นที่ใด เลย

ถึงตอนนี้ เรา  ๔ คน ๓ คัน ผมใช้ Toyota Ln ๑๐๖ ส่วน อีก ๒ คัน เป็น Land rover Discovery และคนขับเป็นมุสลิม อีก ๑ 
๕ โมงเย็นบนเขา ในภาคเหนือ ที่รับลมเย็น เป็นช่องจาก มองโกเีลียนี่.. หนาวและ  มืดลงเร็วมาก.. ไม่รอพวกเราซะด้วย

พอลงพ้นตีนเขา ถึงทางราบ ข้ามสะพาน ผมเห็นทำเล จึงวิทยุบอก เฮ้ย ! หยุดก่อน อีก ๒ คันที่เลยไปต้องย้อนกลับ. 
ผมเลี้ยวขวา ตามธารน้ำ วกซ้ายไปตามธารน้ำอีกครั้ง  ก็พบ ทำเล ที่มุดหัว กันได้ซะที

ซ้ายก็ทางน้ำ ขวาก็ทางน้ำ ตื้น ๆ ไหลไปบรรจบกัน โดยมีพื้นที่ตรงกลาง คือทำเล ที่ต้องรีบจับจอง ปักเต้นท์ ทำครัว..
หลังปักเต้นท์ งานนี้ เพื่อนมุสลิม เป็นพ่อครัว ผมหุงข้าว กับ ๒ หม้อข้าวสนาม เพื่อนอีก ๒ คน ไปหากิ่งไม้ไว้สุมไฟไล่ความหนาว ตอนกลางคืน

บรรยาศ อย่างนี้ เหมือนสวรรค์ ชั้นอนุบาลบนดิน เลยละครับ.. มีน้ำให้อาบ ให้เล่น ให้ล้างรถ   มีที่ให้นอนดูดาว แบบหนาว ๆื  ด้วยอีก 

  Trip ชมพู ภูคา - หงสา ท่าช่วง ๒ .. >>>>>>>  >

การเที่ยวป่า ควรต้องนอนไม่ดึกนัก สัก ๓ ทุ่ม +/- ก็เพื่อจะได้ตื่นก่อนพระอาทิตย์ขึ้น เพราะจะได้เห็นแสงอรุณรุ่ง ณ. ตอน นั้น

บรรยากาศในเช้าวันนั้น เมื่อเห็นสิ่งรอบข้างได้ชัดขึ้น จุดที่พักแรม ห่า่งจาก แนวป่าเชิงเขาไม่มากนัก แสงแดด จะส่องผ่านกิ่งไม้ลงมาก่อน
ไอหมอก เป็นสายจาง ๆ จากพื้นดิน แต่ในป่านั้น หมอกเหมือนกับควันไฟ เลยละครับ.

ผมเดินเล่นไปไม่ไกลนัก ก็ย้อนกลับ เห็นกอไม้ล้ม เป็นโพรงไม้ และมีคาบที่งูลอกทิ้งไว้  ถ้าจะเป็นงูเห่า ตัวสักข้อมือคงไม่ผิดนัก 
งูเห่า ลูกงูจะฟักตัวออกจากไข่ ทุกปีในช่วงเมษา ระยะนี้ ก็คงเป็นช่วง งูไล่พันกัน แน่ ๆ

เ้ช้านี้ เราทำตัวขี้เกียจได้ไม่นานนัก เพราะไม่ทราบว่าต้องไปอีกไกลเท่าไร กว่าจะถึง ห้วยโก๋น-น้ำเงิน ด่านผ่านออกจาก ราชอาณาจักรไทย-เข้า สปป.ลาว.
ไปถึง หมู่บ้านนห้วยโกร๋น ที่รถต้องวิ่งจากที่สูง สู่ที่ต่ำ .. ทิ้ง Landฯ ไว้ที่ด่าน ๑ คัน วิทยุ มีด Sig ๒๒๖ + ซองกระสุน นำมาเก็บรวมไว้
ไม่นำเข้าไปด้วย เพราะเป็นของห้ามนำเข้า  สปป.ลาว อยู่ต่ำลงไป มีแดนกันชน ราว ๒๐๐ เมตร หลบมุมมองไม่เห็นกัน

การผ่านด่าน ผมได้ชื่อนำหน้า ว่า ท้าว ฯ  ค่ารถค่าคน ตกไม่ถึง ๑๐๐ บาท .. จนท.ขอมาตรวจดูรถ และปรกติก็ต้อง พับเบาะรถ และก็ได้ หนังสือ อวป.๓ เล่ม
บอกหนังสือหายาก ขอไว้อ่าน ..ทั้งหมด.   กระบวนการผ่านด่านตรงนั้น มาตอน จนท.พักนอนหลังเที่ยงพอดี กว่าจะเสร็จ ก็พ้นบ่ายโมงไปแล้ว

เราไป ๒ คัน ผมตามหลัง เป็นถนนกำลังก่อสรร้าง จากบริษัทรับเหมาสร้างทางจากไทย  ผ่านแยกเมืองเงินซ้ายมือ เราออกทางขวาตรง เข้าเมืองหงสา
ช่วงแรก เราขับชิดซ้าย และเกือบชนกับรถเครื่องที่สวนมา จึงรู้ตัวและเกาะชิดขวา ซึ่งถัดไปคือเหว ทั้งนั้น .. 

ผ่านหมู่บ้าน และถามทางไปริมโขง ก็ได้คำบอกให้ตรงไป ให้ถึงเมือง หงสา แล้วตั้งต้นใหม่ที่นั่น
ราว ๔๐ นาที ก็มาถึง เป็นชนบท เห็นแต่พื้นดิน พื้นกรวด มองไม่เห็นคอนกรีต หรือลาดยาง  พบตลาดแลง (ตลาดบ่าย) มีไก่ป่าเผาแห้งๆ  ขายแบบให้ไปทำกินเอง..
ข้าวเหนียว-ไก่ยาง หาไม่พบสักตัว 

รีบมองหาก็ได้ Wine Chang Yu  จากจีน ๑๒๐ บาท เป็นที่ระลึก เก็บมาถึงวันนี้ยังไม่เปิดขวด.. คงบูดหมดแล้ว   

เราไปตามคำบอก..  แวะถามทางอีกทีให้แน่ใจว่า ท่าช่วง ใช่ทางข้างหน้าไหม..  และก็อาจถือว่าเป็นโชค จากมืองหงสา   
ได้่พบ ตำรวจเด็กหนุ่ม ๒ คน รอรถที่จะไปท่าช่วง และคงรอรถมาหลายชั่วโมงแล้ว  เพื่อต่อเรือไป หลวงพระบาง 
ผมจึงชวนขึ้นหลัง LN ๑๐๖ ผมมองที่เอว ก็เห็น Tokaref 7.65 x 25

เส้นทางลาวเหนือ เป็นเส้นที่มีอันตรายพอสมควร เท่ากับ เรา มี รปภ. และคนบอกทาง เป็นตำรวจ ไปด้วย เส้นทางเป็นทางฝุ่น วกเลาะไปตามภูเขา ราว ๔๕ นาที
ก็ไปจบที่ริมหาดทราย ชายโขง เมืองท่าช่วง ซึ่งเป็นจุด ขนถ่ายสสินค้า เพื่อล่องตามน้ำไป หลวงพระบางราว ๗ ชม
ตอนจากกัน..  เขาถามผมพี่เป็นอัยการเมืองไทย เหรอ เห็นสติ๊กเกอร์ ติดกระจกหลัง..   

Trip ห้วยโกร๋น-น้ำเงิน..  >>>  หงสา - ท่าช่วง.  ๓

Google Earth    Hongsa,ลาว.              จากห้วยโกร๋น  จะเห็นเส้นทาง คดไปคดมา บนภูเขาสูง

ท่าช่วง ชื่อนี้ไม่มีในแผนที่  แต่อยู่ติดแม่น้ำโขง ๙๐ องศา เหนือเมืืองหงสา ห่างไปราว ๔๐ กม..  ถ้าขยายภาพ
จะเห็นดอนสามเหลี่ยม และซีกซ้ายในน้ำโขงมีแก่งเล็ก ๆ ให้สังเกตุ และมีแนวถนนสีขาวตรงขึ้นไป..   ๒ ข้างทางเป็นทางบนเขาข้างเป็นป่าโป่ง - ทึบสลับกัน
วิ่งกันฝุ่นตลบ ๔๕ นาที  ไม่มีรถสวนเลย สักคัน

ท่าช่วง เป็นหาดทราย ไม่กว้างนัก  น้ำโขง สีเป็นสีโคลน เป็นจุดขนถ่ายสินค้า และรับคนโดยสาร ล่องตามน้ำไป หลวงพระบาง ราว ๗ ชม..   

ไปถึง ก็พบเรือกำลังขน กระสอบพืชผลแบบหัวฯ กระเทียม ฯลฯ เราไปนั่งร้านก๋วยเตี๋ยวบนหาดทรายริมน้ำโขง ล่อกันคน ๑ ชาม ก็อิ่มแล้ว
เพราะไม่คุ้นลิ้น มันช่าง จืดชืด ราคาเหมือนจะแค่ ๗ บาท เ่ท่านั้น เราก็ซื้อขนม กินให้ครบ ๑๐, ๒๐, ๓๐, ๔๐ บาท เพื่อไม่ต้องทอนตังค์ กัน   

รากงอกอยู่ตรงนั้น ไม่นานนัก เพราะ ๑๕.๐๐ น นิด ๆ  แล้ว

เราจะต้องรีบกลับให้ทันด่านปิด ก่อน ๕ โมงเย็น เผื่อเวลาเดินทางสักเกือบ  ๒ ชม.  น่าจะทัน        มั้ง. 

Trip ชมพู ภูคา - หงสา ท่าช่วง  ๔ .. >>>>>>>  > จากท่าช่วง ย้อนเส้นทางเดิม

Border Pass จะทำตัวพเนจร อยู่ในเขต สปป.ลาว ได้ ๓ วัน  แต่ต้องพักในโรงเรือนที่มีเจ้าของ .. จะกางเต้นท์นอน ไม่ได้
เพียงเท่านี้ เราก็ ขอย้อนกลับทางเดิมดีกว่า ..

ย้อนทางเดิม และต้องชอนตะวัน ในยามเย็นไปด้วย ผมขับตามหลัง ต้องให้ห่างเพื่อให้ฝุ่นจางตัวลง และก็ไม่ลืิมว่า ยังวิ่งอยู่บนภูเขา .. 
เราผ่าน เมืองหงสา แบบไม่ใยดี ไม่มีแวะ ..  และทะลุเข้าหมู่บ้าน ซึ่้งไม่ทราบชื่อ ตั้งแต่ขาไปแล้ว ..พอพ้นมานิดเดียว ที่่จะลงที่ต่ำ แล้วจะวิ่งขึ้นเขา 
 มีชาวลาวแตกตื่น โบกมือห้าม

ได้ความว่า ทางข้างหน้าสัก ครึ่งชั่วโมง ยังไม่มีใครกล้าผ่าน เพราะมีช้างตกมัน  และเห็นมีแต่ช้างอีกตัวที่มี ควาญขี่คอยกันไว้ห่าง ๆ 
ติดอยู่ตรงนั้น อย่างหนักใจ เพราะเวลามันคล้อยไปมากแล้ว กว่า ครึ่งชั่วโมง มันนานมากเลย ..
แล้วก็มีคนมาส่งข่าว และมีคนชาวบ้าน ๕ -๖ คน มาขอขึ้นหลัง Toyota ไปเป็นเพื่อนเพื่อลงในหมู่บ้านข้างหน้า .. 

โล่งใจไปได้ นิดนึง  พอชาวบ้านลงหมดแล้ว เราก็บึ่ง แข่งกับเวลา เพราะนี่มันจะ  ๑๘.๐๐ น. แล้วนะ
จะเอาเหตุ ช้างตกมัน ไปบอกนายด่าน สปป.ลาว..  แล้วเขาจะฟังไหม หนอ

กวดกันมาแบบไม่กลัวหลงทาง เพราะ ไม่มีทางร่วมทางแยก  เพียงแต่ยังไม่ต้องเปิดไฟหน้าเท่านั้น เพราะอยู่บนเขา
และเป็นด้านตะวันตก ที่รับแสงอาทิตย์ ได้เต็ม ๆ

แล้วเราก็มาถึงด่าน ที่มีไม้กระดกปิดขวางทาง ออกไม่ได้  เวลา ณ.ตอนนั้น ๑๙.๐๐ น. เศษ  ด่านปิดแล้ว และมืดตื๋อเลย..
เหมือนรู้กัน คันหน้าก็ปิดไฟ ผมก็ปิดไฟหน้าตาม และเพื่อนอีกคน ลงจากรถ วิ่งไปที่ไม้กระดก และยกขึ้น ดีที่ไม่่ร้อยโซ่กุญแจไว้ 

คันหน้า ก็เปิดไฟ และพุ่งออกไปอย่างเร็ว..  แต่คันผมพอพ้นไม้ ก็ต้อง รอให้เพื่อนทิ้งไม้ แล้ววิ่งมากระโดดขึ้นหลังรถ รีบเผ่นตามคันหน้า ไปทันที

พอเข้าด่านฝั่งไทย จนท. ซึ่งคงเป็น ตชด. บอกพวกพี่โชคดีมาก นี่ด่าน ฝั่งโน้น ปิดมาตั้ง ชม.แล้ว ครับ. 

เรา ๔ คน จึงถ่ายของ ได้ใช้รถ ๓ คันเหมือนเดิม หัวใจยังเต้นแรงอยู่เลย ไม่มีใครอยากพักนอนที่ ห้วยโกร๋น..
จึงชวนกันตีรถยาวกลับน่าน ไม่ย้อนทางเดิม.. โดยใช้อีกเส้นที่ตัดใหม่ ตียาวมานอน ที่ เดิม
"ภูคา  น่านฟ้า"  และคืนนี้ ผ่านเวลาหัวค่ำ มาราว  ๒ - ๓  ชั่วโมง แล้วเรา ก็หลับกันง่ายมาก ๆ 

[Ro@d - รักในหลวง]

ทุกครั้งที่ออกเดินทาง นอกจากสถานที่ไป ซึ่งจะกำหนดไว้พร้อมกับวันเวลา ล่วงหน้า แต่ก็จะราว  ๑ - ๒ อาทิตย์ ที่ไม่นานนักเหตุเพราะจะทนรอนานไม่ไหวกัน

สภาพรถที่ใช้ คือรถยนต์ ขับสี่ล้อ  WD หรือ  4x4 ที่พวกเราจะมีการรวมกลุ่มหลังจากคบหา จนถูกคอกัน  พวกถ่อย อีเดียด เราไม่คบไม่ชวนเข้ากลุ่มอยู่แล้ว
และก็เป็นความจริงที่ว่า คนที่พัฒนาแล้ว  เมื่อคบกัน ด้านบวก จะเป็นด้านหลักที่ทำให้เราคบหากัน ยึดยาว

อุปกรณ์ประจำรถ ต้องพร้อมที่จะช่วยตัวเอง และช่วยเพื่อนร่วมทางได้ ช่วยคือช่วยจริง ๆ แบ่งปันกัน และไม่รู้ว่าจะถึงคิวของเราเมื่อใด 
แต่ตอนนี้ เราต้องมีน้ำใจไว้ก่อน  ไม่มีค่าตอบแทน นอกจากใจ.. น้ำใสใจจริง

ผมเคยตกถนน รถคว่ำ ก็ได้เพื่อร่วมขบวน ช่วยกัน วินส์ .. รถเพื่อนผมเพลาหลุด ผมต้องลากขึ้นเขาชััน ตลอดระยะ ๕ - ๖ กม. ยางรถที่เป็นดอกใหม่ กลายเป็นรุ่งริ่ง
รถในกลุ่ม ที่มาแชร์ด้วย เืฟืองท้ายฟัง กลางดึก มีผมกับเพื่อนอีก ๒ คัน ช่วยกันลาก และบล๊อก หลัง จาก ร่องกล้า จนถึงหล่มสัก 
ขณะที่เพื่อนพวกเขาทิ้ง หายหัวหนีกลับกรุงเทพฯ หมด

ในกลุ่ม มีคนที่สูบบุหรี่ และดื่มเบียร์เหมือนจะมีผม กับเพื่อน ๒ - ๓ คนเท่านั้น  และัทุกครั้งหลังเหนื่อยมาตลอดการเดินทาง
พอสุดทาง ใครจะทำอะไร ตามสะดวก แต่ผมกับเพื่อน ๒ - ๓ คน จะหาทำเล ขอล่อป๋องเขียวกันเพลินก่อน + วินส์ตัน ไม่ก็ มาร์โบโล่ พ่นควันอ้อยอิ่ง

และก็ไม่ลืม ตบก้นด้วย กาแฟ ซึ่งผมเป็นคอด้วยคนหนึ่ง  และเป็น Hub ให้กับทุกคนในกลุ่ม .. 

[คีนูแป๊ะ-รักในหลวงครับ]

สวัสดีครับ

หากระทู้อยู่พักใหญ่ ที่แท้พี่ Ro@d เปลี่ยนชื่อกระทู้นี่เอง

[PsanP_IT.31(ไพศาล ๓)]

เอ่อ...ขออนุญาตแอบอ่าน ด้วยความชื่นชมครับ