ปัญหาต่อไปคือ สัจจะ จะใช้ไม่ได้น่ะครับ ในยุคปัจจุบันจนถึงรุ่นลูกผม...
พี่ฐาคือฮีโร่ หลายๆคนในเวปเราก็คือฮีโร่ แต่ส่วนใหญ่มักโดดเดี่ยว...
วันก่อนผมดูเรื่อง The talking of pelhem 123 ดูแล้วสะท้อนใจนิดนึง เป็นผู้เสียสละให้ส่วนรวม ผู้คนทั้งเมืองยกให้เป็นฮีโร่.. แต่ไม่มีเงินแม้แต่จะซื้อนมให้ลูกกินตอนกลับบ้าน...
บ้านเราเหี้ยครองเมือง ทำชั่วได้ดี ไม่มีตัวอย่างที่ดีให้เด็กรุ่นใหม่ได้มองเลย สังคมเลวลงไปเรื่อยๆ...
หากเงินเป็นใหญ่อยากยุคปัจจุบัน เราจะเสียสละไปเพื่ออะไรครับ...
ขอบใจมาก ตั้ว ผมได้่อบรมลูกผม ลูกผมไปบอกต่อ ถ้าไม่ใช่ของเรา อย่าไปยึดถือเป็นของเรา ต้องไปคืนเขา
เขาเก็บ เงินได้ ๕๐๐ ในห้าง ก็ไปส่งให้ รปภ.ประกาศหา พบ เครื่อง Organizer นำกลับบ้านก่อน รุ่งขึ้นไปให้ ทางโรงเรียนประกาศหาเจ้าของ
และเมื่อถึงตัวเขาเอง ลืมมือถือตอนไปสอบ ในราม .. รุ่งขึ้น ไปตามของก็ได้คืน
และอีกครั้ง หลานผม ที่เคยอบรมไว้ เก็บกระเป๋าตังค์ มีเงินอยู่ ๒๖,๐๐๐. พร้อมบัตรเครดิต ๓ - ๔ ใบ
ตัวเขาตกใจ ทำอะไรไม่ถูก โทรมาปรึกษา ผมบอกต้องคืนเขา มันไม่ใช่ของเรา ที่สุด นำมาลงประจำวัน ที่ สภ.อ. เมืองปากน้ำ
และให้ จนท.ติดต่อ ให้เจ้าของตามบัตรประชาชนให้มารับไป
สิ่งใด เมื่อตัวเรารู้ว่า เป็นสิ่งดี ที่ถูกต้อง กระทำต่อไปครับ ใครไม่รู้ แต่ตัวเรานั้นรู้ตัวเราดี นี่เป็นสิ่งที่ คนที่ เรียกว่า ฝ่ายธรรมะ พึงเลือกกระทำ ไม่มีบิดพริ้ว
ผมอยู่กับสิ่งเหล่านี้ มาแบบรู้สึกได้ ตั้งแต่ สมัยเรียนมัธยมปลาย มันซึมอยู่ในสายเลือดไปแล้ว
นับถือๆ มนุษย์ต้องได้รับการสอนสั่ง...ผมขอโม้ต่อนิดๆครับ สองวันก่อนไปซื้อของในห้าง ลูกสาวตัวเล็ก ป.1 อยู่มันวิ่งหายแว๊ปไป วิ่งตามไปดู "น้องวิ่งเอาเงินไปคืนพี่เขา พี่เขาทำเงินตก" ผมเองไม่เห็นเหตุการณ์ ตอนที่เงินตก และเขาเก็บเงิน เห็นแต่ตอนที่เขาวิ่งตาม ผมก็ตามเขาไป และก็ไม่เห็นคนที่เขาเอาเงินไปคืน..ถามว่า ไปใหนมา เขาก็บอกให้ฟัง...
ก็แอบดีใจลึกๆว่า มนุษย์ ต้องได้รับการสอนสั่ง
นี่ละครับ เด็กดีก็เพราะ มีผู้ใหญ่ที่ดี ช่วยอบรม แนะนำ สิ่งที่เขากระทำ คือส่วนหนึ่งของคุณธรรม ความดี เป็นสิ่งที่น่ารัก น่าภูมิใจ
เมื่อเด็กที่ดีนี้ เติบโต จะเป็นหลักประกันให้บ้านเมือง.. สังคมจะมีความสุข ความเจริญ ได้อย่างยั่งยืน. .
เด็กดีส่วนใหญ่ได้ดีเพราะผู้ใหญ่ดีๆเป็นคนสอน ..... จริงอยู่การอบรมสั่งสอนที่ดี ทำให้เด็กมีโอกาสโตมาดี
อันนี้แต่ละคนนั้นอาจความดีไม่เท่ากัน ... แต่ถ้าไม่สอนกันเลยน่าจะยุ่ง
ผมมีเรื่องจริงเรื่องนึงที่เคยได้ยินจากคนทำเล่าคุยกันให้ได้ยิน...
..... สมัยนั้นผมยังเรียน ปวส.อยู่เลย... เด็กชายวัยประถมปลายคนนึง เก็บเงินได้จำนวนนึง...
หลังจากเก็บเงินได้...เขานิ่งคิดสักพัก...เขาก็เอาเงินไปแจ้งให้คุณครูทราบ...ผมเก็บเงินได้ สองร้อยบาท ...
คุณครูรีบประกาศหา ... ผู้ที่ทำเงินหาย...แต่ไร้ผู้มาขอรับเงินสองร้อยบาทคืน
คุณครู แสดง ชื่นชม ยินดี ... ต่อหน้านักเรียนหน้าเสาธง เวลาเคารพธงชาติ ในวันถัดมา
... หลายวันต่อมาไม่มีผู้มาขอรับเงินคืน.....คุณครูประกาศให้เงินที่เก็บได้นั้น ให้กับนักเรียนที่เก็บได้...
เรื่องนี้จะเป็นเรื่องดี น่ายกย่อง จบสวยงาม ... ถ้า เด็กคนนั้น เก็บเงินได้ สองร้อยบาทจริงๆ....แต่เรื่องจริงคือ
เขา...เก็บได้เป็นเงิน 500 บาท...ธนบัตรใบละ500 จำนวน1ใบ แต่เขาเอาเงินตนเองสองร้อยไปแจ้งครู... คงมีคนมาขอคืนหรอก
เชื่อไหมว่า..เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริงๆ...แต่จำนวนเงินที่เก็บได้ไม่แน่ใจว่า หนึ่งพัน หรือ ห้าร้อย แต่ที่
ฟังครอบครัว เขาคุยอย่างภูมิใจ(ตรงไหน)... ประมาณว่า เก็บได้แจ้งครึ่งนึง ได้ทั้งของและคำชม...
แม่ผมได้ยินแล้ว
....แต่ครอบครัวคนทำกลับชื่นชมสะงั้น...ที่รู้เพราะเขาคุยให้คนอื่นฟัง ผมดันไปได้ยิน
เด็กๆวัยประถมฯผมเคยไปเล่นกับเพื่อนช่วงปิดเรียน เจอแบงค์500 พับเป็นก้อนตกเปื้อนดินอยู่... ตอนแรกนึกว่าแบงค์โดเรมอน สมัยนั้นเด็กๆชอบเอามาพับวางบนพื้นแกล้งกัน พวกเพื่อนๆผมเล่นกันไม่มีใครสนใจ ผมหยิบมาจะขว้างเล่นใส่เพื่อน...มองดูของจริงนี่หว่า สรุป อีก วันสองวันนั้น ขนมกินเพียบ...(แบบเด็กๆ) ที่เจอตอนนั้น ปิดภาคเรียน ไม่รู้จะไปแจ้งคืนให้ใคร ไม่ใครอยู่ให้แจ้ง....เด็กๆคิดอะไรไม่ออก ก็ซื้อของกินมาช่วยกันกิน แต่ให้เทียบระหว่างผมกับเพื่อนที่เจอแล้วไปกินขนมกัน กับเด็กที่ ไปแจ้ง ครู โดยที่ยอดเงินไม่ตรงนั้น...ผมว่า เทียบกันไม่ติดเลย
โตมาก็ไม่เคยเอาของใคร... เจอกระเป๋าเงิน ก็ส่งคืน ทีอยู่ตามบัตร..(หลายครั้ง บางครั้งมีเงินหลายพัน...แต่ก็มีบางกระเป๋าไม่มีเงินเหลือมีแต่กระเป๋ากับบัตรต่างๆผมก็ส่งคืน).... แต่ล่าสุด เจอผู้หญิงลุกจากเก้าอี้ แล้วมือถือ หล่นบนเก้าอี้ไม่รู้ตัว ก็เดินไปเรียกคืน...เชื่อไหมไม่มีแม้แต่คำขอบคุณ...เหอๆ
