ขอแสดงความเสียใจ ด้วย ครับ และด้วยความเห็นใจ จริง ๆ
สุนัขที่ผมเลี้ยงไว้เหมือนลูก เสียชีวิตเมื่อ ๑๒ เดือนที่แล้ว ผมยังทำใจลำบากอย่างยิ่ง ที่สุดต้องอาศัย การสวดมนต์ แผ่บุญกุศลให้เขา
ทุกวัน พยายามทำใจให้นิ่ง ใช้การถือศีล ปฎิบัติธรรม เพราะคงไม่มีทางใดทำได้ดีกว่านี้อีกแล้ว ต้องปฎิบัติไปพร้อมกัน เพื่อให้จิตเรานิ่ง สงบ
ให้เห็นความไม่แน่นอนของชีวิต และเป็นเรื่องไม่มีใครอยากให้้เกิดขึ้น เวลาและจิตใจที่ยังอยู่ของตัวเราที่จะอยู่ต่อไป
เพื่ออธิษฐานช่วยให้เขา ไปสู่ภพภูมิที่ดีกว่า..
หากิจกรรมที่ทำเพื่อส่วนรวม ทำแล้วสบายใจ จะเกิดอุสาหะ ช่วยแบ่งเบาความทุกข์ โศรกเศร้า อีกทางหนึ่ง ขอเอาใจช่วยนะครับ
