ความสำเร็จในชีวิตพี่ๆคิดว่าอะไรคือตัววัดครับ

[powerboy]

ผมถามใจตัวเองว่าวันนี้เราประสบความสำเร็จหรือยัง (อายุสามสิบต้น)
เริ่มมองไปที่เพื่อนรุ่นเดียวกัน
- บางคนผ่าน IBM Certified System Administration Professional/Advance ทำงานเมืองนอก เงินเดือนปีนึงถอยเบนซ์เป็นของขวัญแม่ยายสบายๆ
- บางคนทำงานไต่ไปจนเป็น Senior/Old Engineer เงินเดือน สี่ห้าหมื่น
- บางคนเป็นคนเล่นหุ้นนอนตีพุงที่บ้าน วันไหนเฮงก็กระเป๋าตุง วันไหนแห้วก็กระเป๋าแฟ๊บ

มองย้อนมาที่ตัวเองพึ่งเริ่มต้นชีวิตหลังจากการจบการศึกษามาได้สามปี
คงต้องไต่เต้าไปหาตำแหน่งทางวิชาการกันต่อไปอีก ห้าปี สิบปี หรือทั้งชีวิต

แต่ทุกวันนี้ตื่นเช้า เดินยิ้มออกจากบ้าน ไปทำงาน ไปสอนนักศึกษา
ผมรู้สึกว่าผมเดินเลยจุดที่เรียกว่าประสบความสำเร็จในชีวิตแล้ว
ส่วนที่เหลือที่จะได้หลังจากนี้ ผมถือว่าคือของขวัญ

ถึงแม้เงินเดือนผมเมื่อเทียบกับเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันแล้ว น้อยกว่า สอง/สามเท่า
แต่มันก็มากพอจะทำให้ผมใช้ชีวิตแบบสบายๆ ได้เล่นของเล่นที่ผู้ชายเล่นกัน (ปืน แว่นตา เครื่องเสียง แบบพอเพียง) มีเงินเก็บสำหรับยามฉุกเฉิน
ที่สำคัญไม่ต้องระหกระเหเร่ร่อนเข้าเมืองใหญ่/ไปเมืองนอก แต่ได้อยู่บ้านนอกดูแลบุพการี
ได้อยู่ให้ท่านบ่นทุกวัน แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับผม  

[indojeen@รักในหลวง]

ผมถามใจตัวเองว่าวันนี้เราประสบความสำเร็จหรือยัง (อายุสามสิบต้น)
เริ่มมองไปที่เพื่อนรุ่นเดียวกัน
- บางคนผ่าน IBM Certified System Administration Professional/Advance ทำงานเมืองนอก เงินเดือนปีนึงถอยเบนซ์เป็นของขวัญแม่ยายสบายๆ
- บางคนทำงานไต่ไปจนเป็น Senior/Old Engineer เงินเดือน สี่ห้าหมื่น
- บางคนเป็นคนเล่นหุ้นนอนตีพุงที่บ้าน วันไหนเฮงก็กระเป๋าตุง วันไหนแห้วก็กระเป๋าแฟ๊บ

มองย้อนมาที่ตัวเองพึ่งเริ่มต้นชีวิตหลังจากการจบการศึกษามาได้สามปี
คงต้องไต่เต้าไปหาตำแหน่งทางวิชาการกันต่อไปอีก ห้าปี สิบปี หรือทั้งชีวิต

แต่ทุกวันนี้ตื่นเช้า เดินยิ้มออกจากบ้าน ไปทำงาน ไปสอนนักศึกษา
ผมรู้สึกว่าผมเดินเลยจุดที่เรียกว่าประสบความสำเร็จในชีวิตแล้ว
ส่วนที่เหลือที่จะได้หลังจากนี้ ผมถือว่าคือของขวัญ

ถึงแม้เงินเดือนผมเมื่อเทียบกับเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันแล้ว น้อยกว่า สอง/สามเท่า
แต่มันก็มากพอจะทำให้ผมใช้ชีวิตแบบสบายๆ ได้เล่นของเล่นที่ผู้ชายเล่นกัน (ปืน แว่นตา เครื่องเสียง แบบพอเพียง) มีเงินเก็บสำหรับยามฉุกเฉิน
ที่สำคัญไม่ต้องระหกระเหเร่ร่อนเข้าเมืองใหญ่/ไปเมืองนอก แต่ได้อยู่บ้านนอกดูแลบุพการี
ได้อยู่ให้ท่านบ่นทุกวัน แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับผม  

 

[Tulakan11]

    สำหรับผม...ความสำเร็จในชีวิต...คือการได้เห็นลูกหลานเติบโตมีหน้าที่การงานที่มั่นคงมีครอบครัวที่อบอุ่น
เป็นคนดีของสังคม-ประเทศชาติ รู้จักการใช้ชีวิตที่พอเพียง มีทรัพย์สินพอประมาณสำหรับเลี้ยงชีวิตตนเองและ
ครอบครัวให้มีความสุข ที่สำคัญต้องทำหน้าที่ของพลเมืองปกป้องทนุบำรุงชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ เท่านี้
ก็ถือว่าประสบความสำเร็จในชีวิตที่ได้เกิดมาภายใต้พระบารมีของราชวงศ์จักรีแล้วละครับ

[โทน73 -รักในหลวง-]

ตัววัดมีสองแบบ

แบบแรก ใจเราวัด
แบบที่สอง ใจคนอื่นวัด

[lek]

พอได้อยู่ได้กิน  อยากอะไรก็พอได้ตามฐานะครับ

[sig_surath7171]

มีพอให้ดูแลตัวเองและครอบครัว ดูแลผู้มีพระคุณบุพการรีย์ได้ ไม่ให้ตกระกรำลำบาก ผมก็ถือว่าสำเร็จแล้วครับ

ส่วนเงินสำคัญมั้ย "สำคัญครับ"แต่ควรเป็นเงินที่มาจากการประกอบสัมมาอาชีพ ไม่ผิดกฎหมาย ไม่ทำร้ายสังคม ทำงาน เสียภาษี แค่นี้ก็เป็นคนดีแล้วครับ  


แต่เงินไม่ใช่เครื่องตัดสินว่า จะมี"ความสุขในชีวิต"ได้ เงินซื้อทุกอย่างไม่ได้หรอกครับ แค่ซื้อความเป็นอยู่ในที่ดีได้ ก็แค่นั้น

ความสุขคนเราไม่เท่ากัน ใครสุขง่าย กิเลสน้อย ก็พ้นทุกข์ไว ใครยังกิเลสหนา ก็ทุกข์ไปเรื่อยๆ ตราบสิ้นลมหายใจ ทุกอย่างล้วนว่างปล่าว  

+ 1 ครับ ที่ชี้ทางให้คนหลายๆคน รวมทั้งผม

ผู้ที่ประสบความสำเร็จในชีวิตคือผู้ที่มีความกตัญญู

และ

เงินไม่ไช่สิ่งสำคัญ แต่เงินเป็นแค่สิ่งจำเป็นเท่านั้น

ใครหาเงินมาได้มากมายมากโดยใช้วิธีสกปรก เรียกได้ว่าเงินสกปรก แต่เป็นที่น่านับหน้าถือตาอยู่ในสังคม หาไช่ผู้ประสบความสำเร็จในชีวิตไม่

[Daimyo]

ตัววัดมีสองแบบ

แบบแรก ใจเราวัด
แบบที่สอง ใจคนอื่นวัด

อย่างหลังนี่แหละครับ.....ที่ทําให้ใจเขว......และหลุดเข้าไปในวังวนวัตถุนิยม....

[USP40]

ตัววัดมีสองแบบ

แบบแรก ใจเราวัด
แบบที่สอง ใจคนอื่นวัด

อย่างหลังนี่แหละครับ.....ที่ทําให้ใจเขว......และหลุดเข้าไปในวังวนวัตถุนิยม....

อย่างหลังนี่ผม ไม่สนใจเลย หุหุหุ จะยังไงก็ไม่ได้ขอใครกิน ไม่สน 5555
แต่เมืองไทยคงลำบากหน่อย เพราะสังคมเป็นแบบนั้น ไปเมืองไทยทีไร โดนทุกที อิอิอิ เพราะไม่ใส่เครื่องประดับ เสื้อผ้าโหลๆ คนขายของตามห้างใหญ่ๆแต่งตัวดีกว่าผมอีก อิอิอิ

[SillyOldMan]

ตัววัดมีสองแบบ

แบบแรก ใจเราวัด
แบบที่สอง ใจคนอื่นวัด

อย่างหลังนี่แหละครับ.....ที่ทําให้ใจเขว......และหลุดเข้าไปในวังวนวัตถุนิยม....

อย่างหลังนี่ผม ไม่สนใจเลย หุหุหุ จะยังไงก็ไม่ได้ขอใครกิน ไม่สน 5555
แต่เมืองไทยคงลำบากหน่อย เพราะสังคมเป็นแบบนั้น ไปเมืองไทยทีไร โดนทุกที อิอิอิ เพราะไม่ใส่เครื่องประดับ เสื้อผ้าโหลๆ คนขายของตามห้างใหญ่ๆแต่งตัวดีกว่าผมอีก อิอิอิ

พี่เคยโดนถามว่า"มาจากจังหวัดอะไร"ป่ะหล่ะ 

[อิติปิโสธงชัย รักในหลวง]

 การเข้าใจในการใช้ชีวิตครับ  ไม่สูง-ไม่ต่ำจนเกินไป

[kensiro]

ผมถามใจตัวเองว่าวันนี้เราประสบความสำเร็จหรือยัง (อายุสามสิบต้น)
เริ่มมองไปที่เพื่อนรุ่นเดียวกัน
- บางคนผ่าน IBM Certified System Administration Professional/Advance ทำงานเมืองนอก เงินเดือนปีนึงถอยเบนซ์เป็นของขวัญแม่ยายสบายๆ
- บางคนทำงานไต่ไปจนเป็น Senior/Old Engineer เงินเดือน สี่ห้าหมื่น
- บางคนเป็นคนเล่นหุ้นนอนตีพุงที่บ้าน วันไหนเฮงก็กระเป๋าตุง วันไหนแห้วก็กระเป๋าแฟ๊บ

มองย้อนมาที่ตัวเองพึ่งเริ่มต้นชีวิตหลังจากการจบการศึกษามาได้สามปี
คงต้องไต่เต้าไปหาตำแหน่งทางวิชาการกันต่อไปอีก ห้าปี สิบปี หรือทั้งชีวิต

แต่ทุกวันนี้ตื่นเช้า เดินยิ้มออกจากบ้าน ไปทำงาน ไปสอนนักศึกษา
ผมรู้สึกว่าผมเดินเลยจุดที่เรียกว่าประสบความสำเร็จในชีวิตแล้ว
ส่วนที่เหลือที่จะได้หลังจากนี้ ผมถือว่าคือของขวัญ

ถึงแม้เงินเดือนผมเมื่อเทียบกับเพื่อนรุ่นราวคราวเดียวกันแล้ว น้อยกว่า สอง/สามเท่า
แต่มันก็มากพอจะทำให้ผมใช้ชีวิตแบบสบายๆ ได้เล่นของเล่นที่ผู้ชายเล่นกัน (ปืน แว่นตา เครื่องเสียง แบบพอเพียง) มีเงินเก็บสำหรับยามฉุกเฉิน
ที่สำคัญไม่ต้องระหกระเหเร่ร่อนเข้าเมืองใหญ่/ไปเมืองนอก แต่ได้อยู่บ้านนอกดูแลบุพการี
ได้อยู่ให้ท่านบ่นทุกวัน แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับผม  

เพื่อนร่วมรุ่นมีคำว่า DR นำหน้ากันหลายคน บางคน ป โท สองสามใบ

มีทุกอย่าง ที่เขาต้องการ เงินเดือนแต่ละคน 70 k -250 k โอ้ อายุแค่ 36 เองกันเองนะครับ

มีอีกคน อายุ 28 รุ่น้อง ตอนนี้ 800 k ไปแล้ว เห็นว่า ถ้าสอบผ่านจะ อยู่ที่ 1300 k

รวยกันไปตามๆ เรายังตามใช้หนี้เก่าอยู่เลย 55555 วิถีชีวิตครับ

แต่สำหรับผม เงินร้อยล้านหาได้ภายในคืนเดียว เพราะฉนั้น จงเดินไปในทางที่ ดี ไม่คิดชั่ว วิชาที่มีติดตัว จงนำไปใช้ในทางที่ดี

ยอมลดอายุตัวเอง สัก 1 ปี ขนยา ด้วย วิธีที่ คนอดีต ใช้กัน คนเป็นร้อยเป็นพันก็หาไม่เจอ แต่นั้นไม่ใช่ผม หมดยุคไปแล้ว

ไม่เช่นนั้นผมคงต้องเดินตาม วิถีของลุงๆ ในอดีต ยอมอดดีกว่า ที่จะเข้าไปอยู่ใน วิถีชีวิต แบบนั้น

[Wachira1973]

...สำหรับผมคือการอยู่ในสังคมได้อย่างปรกติสุข ได้เฝ้าดูลูกเติบโตเป็นคนดีมีคุณค่าของสังคม
มีกินมีใช้อย่างไม่ลำบากสมฐานานุรูปของตน...และไม่ทำให้บุพการีผิดหวังในตัวเราครับ 

[submachine -รักในหลวง-]

ผมอยากรู้ว่าความสำเร็จในชีวิตนั้นอะไรคือ เครื่องตัดสินมันจะใช้เงินทองที่เราหามาได้เหรอครับ หรือว่าจะเป็นความสุขในชีวิต

มีความสุข ความพอใจในชีวิตและังาน โดยที่ไม่ฝืดเคืองกับการอยู่ในสังคม

[Daimyo]

ตัววัดมีสองแบบ

แบบแรก ใจเราวัด
แบบที่สอง ใจคนอื่นวัด

อย่างหลังนี่แหละครับ.....ที่ทําให้ใจเขว......และหลุดเข้าไปในวังวนวัตถุนิยม....

อย่างหลังนี่ผม ไม่สนใจเลย หุหุหุ จะยังไงก็ไม่ได้ขอใครกิน ไม่สน 5555
แต่เมืองไทยคงลำบากหน่อย เพราะสังคมเป็นแบบนั้น ไปเมืองไทยทีไร โดนทุกที อิอิอิ เพราะไม่ใส่เครื่องประดับ เสื้อผ้าโหลๆ คนขายของตามห้างใหญ่ๆแต่งตัวดีกว่าผมอีก อิอิอิ

พี่เคยโดนถามว่า"มาจากจังหวัดอะไร"ป่ะหล่ะ 

เด็กรุ่นนี้......ต้องใช้ I phone 4....ถือ LV ......นาฬิกา Rolex หรือ Panerai.....แต่ยังขอเงินพ่อแม่ใช้....

พอมีก็จมไม่ลง..คิดว่าของพวกนี้เป็นเครื่องมือแสดงความมีตัวตนของตัวเอง.....

เด็กที่บ้านไม่มีเงิน......ก็ดิ้นรนให้มี.....ถึงขั้นขายตัวแลกไอโฟน ก็มีเห็นด้บ่อยๆ.....

เด็กที่บ้านมีเงิน.....ก็จมไม่ลง.....จบมาทํางานเงินเดือนหมืน2หมื่นไม่ได้...เพราะค่ากระเป๋า เสื้อผ้ารองเท้า เดือนๆหนึ่งก็หลายหมื่นแล้ว........


นายๆผมเป็นอเมริกันเยอะ.....นาฬิกาที่ใส่ๆกัน ไม่ซื้อริมถนนสุขุมวิท ก็ ซื้อเมืองจีน.....ของปลอมทั้งนั้น

นายคนทยผมไปฮ่องกง เดินเข้าร้านIWC.....นายฝรั่งถามหน้าซีเรียส...Are you stupid?

[RMAY]

ความสุขทุกวันของผม คือ  แต่งตัวสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์ ขาดๆ รองเท้าอีหนีบ
อยากกินอะไรก็กิน ตามใจและกำลังทรัยพ์ ไม่เที่ยวห้าง เพราะวุ่นวาย ไม่ยุ่งเกียวกันใครเพราะคุยคนละภาษา  คนละทัศนะคติ
ทำงานมากเครียดก็พัก เซ็งๆก็ปิดร้าน 
เร็วๆนี้อาจจะเปิดสมองด้วยการไปเที่ยว ซัก 2-3 วัน เพราะ หลังจากนี้ 4 เดือน ทุกอย่างคงจะดีกว่าที่เป็นอยู่  แต่ภาระต้องหนักและมากขึ้นอย่างแน่นอน

  จุดสูงสุดของชีวิต คือ  การที่เราได้ ตายในสภาวะแวดล้อมที่ตัวเองรัก และปราถณา