ยิงๆแม่งให้ตายให้หมดเลยพี่ตั้ว...( แต่ต้องยิงสักกี่คนละกว่าคนที่พี่ไม่พอใจ,ไม่ชอบฯ จะตายหมด ) แล้วถ้าโชคร้ายพี่ก็ไปนอนในคุกไม่ก็หนีหัวซุกหัวซุนโชคดีก็โดนอีกฝ่ายยิงตาย...(ไม่ต้องรับรู้อะไร)ปล่อยให้ลูกเมียโชคร้ายกับโชคร้ายทุกทางไป_ดีไหม
คงรู้ว่าผมประชด
เบื่อพี่ตั้วอ่ะอายุก็ไม่น้อยมีเมียมีลูกอีกสาม...ยังจะใจวุปๆวาปๆอีก อารมย์ก็คุมๆมั่ง
แถมเรื่องผมมหน่อย...
เมื่อสองสามวันก่อนผมก็มีเรื่องเกื่อบได้ยิง....แต่ไม่มีอารมย์ใดๆแค่รอให้มัน...ทำอะไรก็แล้วแต่คุกคามชีวิตผม...ทั้งที่พวกมันเปิลเครื่องรถมอเตอร์ไซค์ตะโกนท้าผมอยู่น่าบ้านผมเองตอนตีสอง..ผมก็ไม่เห็นว่าพวกมันควรตายหรือโดนยิง...
ผมได้แต่ถือปืนยืนหลบเหลี่ยมยืนดูมันอย่างเย็นๆ มันเห็นผมก็แค่เงาลางๆของตาข้างเดียวของผม ถ้ามันไม่ควักปืนมายิงใส่ผมจะเผาบ้านผมหรืออะไรที่หนักว่านั้นผมก็จะยืนดูเฉยๆ..ทั้งที่ก็อยู่ในระยะหวังผลของผมอยู่แล้ว...
สักครู่มันก็ไป...แต่เหลือเพื่อนมันที่ทำตกไว้ก่อนหน้า
ผมก็ถามมันว่าเอ่ยไอ้หนูเพื่อนเองเป็นไรมากป่าววะ...หลับไม่ได้สติเลยนิ...ให่เรียกรถกู้ภัยให้ไหมเอาไปส่งโรงพยาบาลไปหาหมอซะหน่อย...มันรีบบอกว่าไม่เป็นไรแล้วก็ว่า..
. ผมขอโทษแทนเพื่อนด้วยครับลุง
เดียวผมไปจัดการมันให้มันไม่ควรทำอย่างนี้...ผมของโทษจริงๆครับ
แล้วก็ยกมือไหวประลกๆ อีสองคนก็ช่วยกันยกไอ้คนที่ไม่มีสติวางบนเบาะมอเตอร์ไซค์แล้วพยายามนั่งประกบ...
ผมตอบไปว่า... โห...เฮย เรียกตรูลุงเลยเหรอ
มันว่าขอโทษครับลุงเดียวผมไปจัดการเพื่อนให้....
ผมก็เลยบอกให้เอาเพื่อนไปหาหมอซะแล้วก็โปกมือให้มันไป....(ไม่ต้องขอโทษแล้ว(เซ็งที่มันเรียกลุง))
คืนนั้นเซ็ง..โดนเรียกลุง....
สักแป็บแม่ผมลงมาจาบ้านชันบนบอกว่ายืนฟังอยู่ชั้นบนดีแล้วที่ไม่ทำอะไรไปมีแต่เสียๆกับเสีย...(แต่ท้าทำแม่ผมก็คงไม่ห้าม
เพราะรู้ว่าเราคิดก่อนทำ)ผมตอบแม่ว่า ไม่ใช่เรื่อง. การกระทำแค่นี้มันไม่ควรโดนยิงหรอก
ผมคิดเหมือนพี่ตั้วว่าไม่ไม่รู้เลยว่าแค่เสี้ยววินาทีมันเกือบไปเจอยมบาล...ผมเกื่อบไปไหนไม่รู้(ไม่หนีก็นอนคุก)
...ต่างที่ว่าพี่ข่มใจไม่ให้ยิง ผมยังไม่คิดจะยิง แล้วพี่จะข่มใจได้อีกกี่มากน้อย...ถ้าไม่พอใจใครต่อใครแล้วคิดจะยิง
+ 1 ให้กำลังใจ แต่อยากลบสิบที่ใจร้อน
หลังๆไม่ได้คุยกันเลยนะพี่...
