รายการภัตตาคารบ้านทุ่ง

[pasta]

ปล่อยแต่หัวกระสุนครับ...แบบจ่อๆ 















ล้อเล่นนะครับ   

[สหายอ๋อง เซียนปลาซิว]

 

ปล่อยไปใส่  คนที่ถอดเสื้อเลยครับ

[JUNGLE]

น้าจักรครับ... ปืนพกที่สั่งทำ... เสร็จแล้วนะครับ... เดี๋ยวส่งไปให้...

[JUNGLE]

อ่านสะตาลาย

ส่วนผมน้ำตาไหลครับ  ไม่ใช้ซึ้งนะครับ  แต่วันนี้ลืมเอาแว่นตามา

สมัยเด็กผมก็สนไม่ใช่เล่น แอบไปเล่นน้ำตามบ่อในทุ่งนาบ่อย คุณพ่อตามไปตีถึงบ่อ หลังๆเพื่อไม่ให้เสียเที่ยวเลยงมหอยจุ๊บบ้างหาปลาบ้างเก็บสายบัว

กลับไปฝากเลยไม่โดนตี

มีน้องผู้หญิงคนหนึ่ง... เล่าให้ฟังว่า... แกชอบพาเพื่อนๆ ไปเล่นน้ำในสระของหมู่บ้าน... ผู้ใหญ่บ้านมาบอกให้ขึ้นก็ไม่ยอมขึ้น... หลายครั้งหลายครา... จนผู้ใหญ่บ้านแกคิดขึ้นได้... ประกาศออกเสียงตามสาย... เรียกแม่ของน้องคนนี้(ตัวหัวโจก)ให้มาบอกลูกสาวกลับบ้าน... แค่นั้นแหละ... วงแตก... ต่อมาพอเห็นท่าว่าเด็กๆ จะมาเล่นน้ำ... ผู้ใหญ่บ้านแกก็จะเปิดเครื่องขยายเสียงรอเลย... ได้ผลครับ...

...ปัจจุบัน... น้องคนนั้น... เป็นนักข่าวช่องสามครับ... ตอนรายงานน้ำท่วม... เป็นห่วงว่าน้ำจะท่วมหัว... เพราะสูงน้อยไปหน่อย...

[carrera]

น้าจักรครับ... ปืนพกที่สั่งทำ... เสร็จแล้วนะครับ... เดี๋ยวส่งไปให้...

คุกเห็นๆ Delivery ด้วยเปล่าครับ จะได้สังบ้าง 5555 สักจาน

[สหายอ๋อง เซียนปลาซิว]

น้าจักรครับ... ปืนพกที่สั่งทำ... เสร็จแล้วนะครับ... เดี๋ยวส่งไปให้...

ขอบคุณครับ   

[คมขวาน รักในหลวง]

        พี่แกเลยติดนิสัย
เอาตัวรอด จากที่เริน มาจนทุกวันนี้ ครับ

ข้าวตัม นี้ถือว่าบ้านทุ่งมั้ยครับครูหมู

        เพื่อนอยู่บ้านนอก
แดนกันดาร  ถนนลูกรัง
เมาตื่นขึ้นมา  ได้แค่นั้นก็สวรรค์แล้ว ครับ

[จอยฮันเตอร์]

        พี่แกเลยติดนิสัย
เอาตัวรอด จากที่เริน มาจนทุกวันนี้ ครับ

ข้าวตัม นี้ถือว่าบ้านทุ่งมั้ยครับครูหมู

        เพื่อนอยู่บ้านนอก
แดนกันดาร  ถนนลูกรัง
เมาตื่นขึ้นมา  ได้แค่นั้นก็สวรรค์แล้ว ครับ

ทีหลังจะเล่นกับใครให้รู้บ้าง

[คมขวาน รักในหลวง]

        พี่แกเลยติดนิสัย
เอาตัวรอด จากที่เริน มาจนทุกวันนี้ ครับ

ข้าวตัม นี้ถือว่าบ้านทุ่งมั้ยครับครูหมู

        เพื่อนอยู่บ้านนอก
แดนกันดาร  ถนนลูกรัง
เมาตื่นขึ้นมา  ได้แค่นั้นก็สวรรค์แล้ว ครับ

ทีหลังจะเล่นกับใครให้รู้บ้าง

        ไปเรือนเวียงวิมานเมื่อไหร่
เช้ามาเจอข้าวต้มใส่สลอดแน่........

[คนตัวอ้วน+ผมรักในหลวง]

        ขออนุญาตสมาชิกทุกท่านครับ ขอจอง +1111 ให้พี่จอยฯ ครับ ...พี่ชายผม   









ต้มยำไก่บ้านน้ำข้น ( แฟนคนท่าลาน สระบุรี ) สูตรตายรังครับ  

โอ๊วพระเจ้า    ทำไมจะกล้าร่วมวงด้วยได้  คริคริคริ

[จอยฮันเตอร์]

น้องอรรถแกเป็นคนน่ารักครับพี่ดาบไม่ต้องไปกลัว

[คนตัวอ้วน+ผมรักในหลวง]

ครับพี่จอยเว็บนี้มีแต่คนใจดี น่าร๊ากทุกคน คริคริคริ
พูดถึงสมัยเด็กนึกถึงตอน ป.๔-๕-๖ ถึง ม.ต้น ผมจะมีหน้าที่ช่วยคุณพ่อเลี้ยงวัวฝูงใหญ่พอควร ประมา๕ ๓๐-๔๐ ตัว เลี้ยงช่วงเสาร์-อาทิตย์ ต้องห่อข้าวห่อน้ำ พกหนังสือเรียนไปอ่านและทำการบ้านในตัว ช่วงที่วัวมันอิ่มมันจะนอนบดเอื้องประมาณช่วงบ่าย นึกแล้วก็ให้คิดอิจฉาเด็กเมือง ที่เขาทำไมไม่เห็นเหมือนเราเขาเรียนก็เรียนอย่างเดียว แต่เราทำไมต้องลำบากขนาดนี้ แต่เมื่อมาคิดอีกทีผมก็สบายใจที่เขาไม่มีประสบการณ์แบบลูกทุ่งชนบทแบบผม บางครั้งมันจะมีวัวท้องแก่ไปตกลูกกลางทุ่งก็มีลำบากกันน่าดู ทั้งต้องคอยดูน้องวัว(รกวัว)พ่อแกห่วงมากเพราะมันอร่อยและผมก็ชอบ และเจ้าวัวน้อยก็เดินเตาะแตะๆกลับบ้านตามฝูงก็ไม่ทันต้อนกันทุรักทุเร ในย่ามโชคดีที่ติดถุงหูหิ้วเบอร์ใหญ่ไปด้วยเพราะต้องใช้ในการนี้(เก็บน้องวัว) กลับมาถึงบ้าน ก็ต้มใส่ ใบกรูด ข่า ตะไคร้ เกลือนิดนึง และก็ตำน้ำพริกขี้กา จิ้มกินกับข้าวอร่อยเหาะเลยหล่ะ ส่วนพ่อก็ตั้งวงกับเพื่อนบ้าน เราเป็นเด็กก็คอยตอดกับแกล้มทีละเล็กละน้อย มีความสุขตามประสาคนชนบท แต่ทุกวันนี้มันเปลี่ยนไปตามกาลเวลา วิถีชนบทแบบนั้นเริ่มเลือนหายไป เด็กๆทุกวันนี้หาเด็กเลี้ยววัวยากมากเหลือแต่ผู้เฒ่าผู้แก่ที่เลี้ยง เด็กๆทุกวันนี้อายที่จะช่วยเหลือครอบครัวทำมาหากิน แต่จะมีหน้ามีตาถ้าชั้นมีโน๊ดบุ๊ค มีมือถือ มีมอเตอร์ไซต์ มีเครื่องแต่งตัวที่ทันสมัย ผมนึกถึงกางเกงนักเรียนของผมปะแล้วปะอีกจะเปลี่ยนก็เมื่อมันคับ(วัยกำลังโต) แต่เด็กทุกวันนี้ชุดยังไม่เก่าเลยเพียงแค่ไม่ทันสมัยมันก็เปลี่ยนแล้ว โลกของเรามันไปข้างหน้าเร็วเกินไปจริงๆ

ภาพน้องวัวต้มจิ้ม(รกวัว)

[จอยฮันเตอร์]

ครับพี่จอยเว็บนี้มีแต่คนใจดี น่าร๊ากทุกคน คริคริคริ
พูดถึงสมัยเด็กนึกถึงตอน ป.๔-๕-๖ ถึง ม.ต้น ผมจะมีหน้าที่ช่วยคุณพ่อเลี้ยงวัวฝูงใหญ่พอควร ประมา๕ ๓๐-๔๐ ตัว เลี้ยงช่วงเสาร์-อาทิตย์ ต้องห่อข้าวห่อน้ำ พกหนังสือเรียนไปอ่านและทำการบ้านในตัว ช่วงที่วัวมันอิ่มมันจะนอนบดเอื้องประมาณช่วงบ่าย นึกแล้วก็ให้คิดอิจฉาเด็กเมือง ที่เขาทำไมไม่เห็นเหมือนเราเขาเรียนก็เรียนอย่างเดียว แต่เราทำไมต้องลำบากขนาดนี้ แต่เมื่อมาคิดอีกทีผมก็สบายใจที่เขาไม่มีประสบการณ์แบบลูกทุ่งชนบทแบบผม บางครั้งมันจะมีวัวท้องแก่ไปตกลูกกลางทุ่งก็มีลำบากกันน่าดู ทั้งต้องคอยดูน้องวัว(รกวัว)พ่อแกห่วงมากเพราะมันอร่อยและผมก็ชอบ และเจ้าวัวน้อยก็เดินเตาะแตะๆกลับบ้านตามฝูงก็ไม่ทันต้อนกันทุรักทุเร ในย่ามโชคดีที่ติดถุงหูหิ้วเบอร์ใหญ่ไปด้วยเพราะต้องใช้ในการนี้(เก็บน้องวัว) กลับมาถึงบ้าน ก็ต้มใส่ ใบกรูด ข่า ตะไคร้ เกลือนิดนึง และก็ตำน้ำพริกขี้กา จิ้มกินกับข้าวอร่อยเหาะเลยหล่ะ ส่วนพ่อก็ตั้งวงกับเพื่อนบ้าน เราเป็นเด็กก็คอยตอดกับแกล้มทีละเล็กละน้อย มีความสุขตามประสาคนชนบท แต่ทุกวันนี้มันเปลี่ยนไปตามกาลเวลา วิถีชนบทแบบนั้นเริ่มเลือนหายไป เด็กๆทุกวันนี้หาเด็กเลี้ยววัวยากมากเหลือแต่ผู้เฒ่าผู้แก่ที่เลี้ยง เด็กๆทุกวันนี้อายที่จะช่วยเหลือครอบครัวทำมาหากิน แต่จะมีหน้ามีตาถ้าชั้นมีโน๊ดบุ๊ค มีมือถือ มีมอเตอร์ไซต์ มีเครื่องแต่งตัวที่ทันสมัย ผมนึกถึงกางเกงนักเรียนของผมปะแล้วปะอีกจะเปลี่ยนก็เมื่อมันคับ(วัยกำลังโต) แต่เด็กทุกวันนี้ชุดยังไม่เก่าเลยเพียงแค่ไม่ทันสมัยมันก็เปลี่ยนแล้ว โลกของเรามันไปข้างหน้าเร็วเกินไปจริงๆ

ภาพน้องวัวต้มจิ้ม(รกวัว)

เช้าๆเห็นLกฮอล์ แล้วพะอืดพะอม

[RMAY]

น้าจักรครับ... ปืนพกที่สั่งทำ... เสร็จแล้วนะครับ... เดี๋ยวส่งไปให้...

    แล้ว กล๊อกผมล่ะครับ

[YIMTHANOM]

ครับพี่จอยเว็บนี้มีแต่คนใจดี น่าร๊ากทุกคน คริคริคริ
พูดถึงสมัยเด็กนึกถึงตอน ป.๔-๕-๖ ถึง ม.ต้น ผมจะมีหน้าที่ช่วยคุณพ่อเลี้ยงวัวฝูงใหญ่พอควร ประมา๕ ๓๐-๔๐ ตัว เลี้ยงช่วงเสาร์-อาทิตย์ ต้องห่อข้าวห่อน้ำ พกหนังสือเรียนไปอ่านและทำการบ้านในตัว ช่วงที่วัวมันอิ่มมันจะนอนบดเอื้องประมาณช่วงบ่าย นึกแล้วก็ให้คิดอิจฉาเด็กเมือง ที่เขาทำไมไม่เห็นเหมือนเราเขาเรียนก็เรียนอย่างเดียว แต่เราทำไมต้องลำบากขนาดนี้ แต่เมื่อมาคิดอีกทีผมก็สบายใจที่เขาไม่มีประสบการณ์แบบลูกทุ่งชนบทแบบผม บางครั้งมันจะมีวัวท้องแก่ไปตกลูกกลางทุ่งก็มีลำบากกันน่าดู ทั้งต้องคอยดูน้องวัว(รกวัว)พ่อแกห่วงมากเพราะมันอร่อยและผมก็ชอบ และเจ้าวัวน้อยก็เดินเตาะแตะๆกลับบ้านตามฝูงก็ไม่ทันต้อนกันทุรักทุเร ในย่ามโชคดีที่ติดถุงหูหิ้วเบอร์ใหญ่ไปด้วยเพราะต้องใช้ในการนี้(เก็บน้องวัว) กลับมาถึงบ้าน ก็ต้มใส่ ใบกรูด ข่า ตะไคร้ เกลือนิดนึง และก็ตำน้ำพริกขี้กา จิ้มกินกับข้าวอร่อยเหาะเลยหล่ะ ส่วนพ่อก็ตั้งวงกับเพื่อนบ้าน เราเป็นเด็กก็คอยตอดกับแกล้มทีละเล็กละน้อย มีความสุขตามประสาคนชนบท แต่ทุกวันนี้มันเปลี่ยนไปตามกาลเวลา วิถีชนบทแบบนั้นเริ่มเลือนหายไป เด็กๆทุกวันนี้หาเด็กเลี้ยววัวยากมากเหลือแต่ผู้เฒ่าผู้แก่ที่เลี้ยง เด็กๆทุกวันนี้อายที่จะช่วยเหลือครอบครัวทำมาหากิน แต่จะมีหน้ามีตาถ้าชั้นมีโน๊ดบุ๊ค มีมือถือ มีมอเตอร์ไซต์ มีเครื่องแต่งตัวที่ทันสมัย ผมนึกถึงกางเกงนักเรียนของผมปะแล้วปะอีกจะเปลี่ยนก็เมื่อมันคับ(วัยกำลังโต) แต่เด็กทุกวันนี้ชุดยังไม่เก่าเลยเพียงแค่ไม่ทันสมัยมันก็เปลี่ยนแล้ว โลกของเรามันไปข้างหน้าเร็วเกินไปจริงๆ

ภาพน้องวัวต้มจิ้ม(รกวัว)

เช้าๆเห็นLกฮอล์ แล้วพะอืดพะอม

      ไม่ถอนสักหน่อยหรือครับพี่จอย......ฮา