เนื่องในวันพ่อแห่งชาติ ขออนุญาตเล่าเรื่องส่วนตัวนะครับ
ผมออกจากบ้านไปเรียนตั้งแต่ปีสามห้า ไม่เคยกลับไปนอนบ้านเกินสองคืนเลย ด้วยหน้าที่การงาน+ต้องทำมาหากิน นานๆทีจะกลับบ้าน
ปีก่อนได้มีโอกาสกลับบ้านช่วงวันพ่อ อากาศกำลังหนาวพอดี หวนนึกถึงชีวิตสมัยเป็นเด็ก พ่อผมตื่นแต่เช้า นึ่งข้าวเหนียวเอง แม่ทำกับข้าว
ไปวัดแต่เช้า สายมาล้อมวงกันกินข้าว แม่เปิดปิ่นโตที่พระท่านฉันไม่หมดออกมาวางให้ผมกิน แกบอกว่าจะได้อยู่เย็นเป็นสุข เป็นคำพูดเดิมๆ
ของแม่ได้ยินมาตั้งแต่เด็ก เรานั่งกินข้าวพร้อมหน้ากันแบบนี้ ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ผมจำไม่ได้....
