ครับ ยอมแพ้ครับ คุณชนะ
คุณคิดว่าผมอยากเอาชนะคุณหรือ ? ผมตามดิสเครดิตคุณหรือ ? คุณคิดผิดแล้วล่ะครับ
ที่ผมตอบเพราะที่คุณตอบมาทั้งแนวคิดหรือวิธีปฏิบัติมันผิด และไม่ใช่เรื่องที่เอามาอ้างว่าใคร ๆ เค้าก็ทำกัน !
จะทำตามตัวอย่างต้องทำตามตัวอย่างดี ๆ ไม่ใช่เอาเรื่องไม่ดีมาเป็นตัวอย่างครับ
ถ้ามีท่านอื่นตอบแบบคุณผมก็ตอบค้านในสิ่งที่ท่านนั้นตอบเหมือนกันครับ ไม่ใช่จ้องแต่จะจับผิดคุณ
แต่ผมคิดว่าคงหาท่านอื่นที่ตอบแบบคุณยากถึงยากมากครับ ส่วนหนึ่งที่ผมตอบในกระทู้นี้เพราะเป็นกระทู้
ที่ผมตั้งขึ้นมาด้วย ไม่อยากจะให้ท่านที่มาอ่านที่หลังคิดว่าเจ้าของกระทู้สนับสนุนแนวคิดผิด ๆ ครับ
ยกตัวอย่างเรื่องขับรถแช่เลนขวาแล้วไม่ยอมให้ใครแซงง่าย ๆ ของคุณคิดว่าถูกอย่างนั้นหรือ ?
เรื่องถนนเลนซ้ายพังทำให้ต้องมาขับรถเลนขวาเพราะกลัวไข่เป็ดแตกไม่ว่ากันครับ มันเป็นความจำเป็น
แต่เมื่อคนอื่นมาจ่อตูดจะแซงถ้าคุณไม่เร่งความเร็วขึ้นอีกก็ควรหลบให้เค้าแซงไป ไม่ใช่บอกว่าไม่ยอมให้
คนอื่นแซงง่าย ๆ หรอก กูจะขับ ๙๐ มึงอยากแซงมึงก็ไปแซงเลนซ้ายที่ถนนพังเอาเอง แล้วมาอ้างว่า
ใคร ๆ เค้าก็ขับแช่เลนขวากันแบบนี้ แบบนี้ไม่ถูกต้องครับ
เรื่องเป็น อปพร. เวลาไปปฏิบัติหน้าที่แล้วอยากจะถีบหน้าผู้ประสบภัย บอกว่าพวกผู้ประสบภัยทำให้เปลืองยา
เปลืองสำลี แค่คิดก็ผิดแล้วล่ะครับ อปพร. เป็นประชาชนที่อาสาสมัครเข้ามาทำงานช่วยเหลือคนอื่น
คนที่จะอาสามาช่วยคนอื่นต้องมีความพร้อมอยู่สองเรื่องคือ ความพร้อมทางด้านกำลังกายและความพร้อมทางด้านจิตใจ
การจะช่วยเหลือคนอื่นต้องมีกำลังกายที่พร้อม และต้องมีกำลังใจด้วย ไม่ใช่มีแต่กำลังกายแต่ใจไม่อยากจะช่วย
มีแต่จิตใจที่อยากจะถีบหน้าผู้ประสบภัย ถ้าจิตใจไม่พร้อมอย่างนี้ไม่สมควรเป็น อปพร. ครับ ควรปรับปรุงจิตใจเสียใหม่
ส่วนเรื่องที่ผ่านมาก็ที่คุณยิงหมาที่มากัดไก่คุณแล้วมันไม่ตาย คุณก็มาโพสต์ถามว่าจะเอายังไงดีจะยิงซ้ำหรือจะช่วยมันดี
สมาชิกส่วนใหญ่ก็ตอบว่าให้ช่วยรักษามัน ผมก็ตอบว่าให้ช่วยมัน ถ้าคุณยังจำได้ผมยังแนะนำยาใส่แผลเพื่อไม่ให้แผลมันเป็นหนอน
แล้วคุณก็เอาหมาไปทิ้งให้สัตวแพย์รักษาโดยทิ้งเงินให้ ๕๐๐ บาทเป็นค่ารักษา
ถ้าผมมีอคติตามที่คุณคิด ผมคงเอาแต่ด่าคุณอย่างเดียว โดยไม่มีคำแนะนำใด ๆ เลย แต่ที่ผมตอบไปผมทำตรงกันข้าม
ผมไม่ได้ตามจับผิดคุณอย่างที่คุณเข้าใจ แต่แนวคิดและวิธีปฏิบัตของคุณมันผิดเลยต้องตอบ ถ้าคุณเข้าใจที่ผมตอบไปนะครับ
จริงๆแล้ว ผมไม่อยากให้เรื่องมันหลุดเลยออกทะเลไปอย่างนี้หรอก
ตอนแรก ประเด็นแรกเลยก็คือ ผมสนับสนุนให้มีการปลูกต้นไม้ไว้ข้างทาง เพราะเป็นร่มเงา ไม่ควรไปตัดออก จริงๆแล้วต้นไม้ไม่ผิด
แต่คนที่ขับรถเร็วเกินกฏหมายกำหนดนั้นผิด ที่ไปชนต้นไม้เอง ผมบอกไปว่า ถ้าคนเราขับรถตามที่กฎหมายกำหนด ก็จะไม่มีใครไปชนต้นไม้ และ จะได้ไม่ต้องไปโทษต้นไม้ จริงๆแล้ว ประเด็นมีอยู่แค่นี้ ถ้าคุยกันตามประเด็น ตามเนื้อเรื่อง กระทู้ก็จะไม่ออกทะเล ถ้าไม่นำลักษณะนิสัยในการขับรถของผม มาเป็นข้อโต้เถียงกันกระทู้ก็ไม่ออกทะเลอย่างนี้ ตอนแรกผมก็เถียงเพื่อต้นไม้ แต่ทำไปทำมากลายเป็นว่า ผมต้องเถียงเพื่อตัวเอง เพราะคนมันเริ่มผิดประเด็น คุยกันเรื่องต้นไม้อยู่ดีๆ ก็หาเรื่องคนอื่น เอาลักษณะนิสัยของคนอื่นมาวิจารณ์ ซึ่งไม่เกี่ยวกับหัวข้อกระทู้เลย ผมต้องขอโทษคุณด้วย ที่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เนื้อหาในกระทู้ผิด และ ออกทะเลไป กลายเป็นเรื่องส่วนตัวไปสะแล้ว
เวรกรรมมีจริงครับ พี่ไม่ต้องเป็นห่วง ถ้าผมทำอะไรให้คนอื่นเดือดร้อน อย่างไรความเดือดร้อนก็ต้องย้อนกลับมาหาผม แต่ถ้าผมทำอะไรที่เป็นผลดีต่อสังคม ความดีอันนั้นก็ย้อนกลับมาหาตัวผมทำให้ผมเจริญในน่าที่การงานยิ่งๆขึ้นไป ผมยังไม่ไปไหนหรอก แล้วลองมาดูกัน ว่าอนาคตชีวิตผม จะเจริญขึ้นหรือต่ำลง จากเด็กเกเร มาเป็น พ่อค้าคนกลาง จนทุกวันนี้ มีฟาร์มเป็ดเป็นของตัวเอง ผมว่าบุญเก่าผมยังมีเหมือนที่น่าสมชายบอก คอยตามดูนะครับ ว่าชีวิตผมจะเป็นอย่างไรต่อ ที่ผ่านมาถ้า ผมทำความเดือดร้อนให้สังคม หรือ ทำอะไรทีเป็นผลดีกับสังคม เดี๋ยวก็รู้ครับ ผมเชื่อว่าเวรกรรมมีจริง 100 คนอื่นบอก ยังไม่เท่ากับ ตนเองรู้ตนเอง วันนี้ผมรู้ดีผมทำอะไรอยู่ อันไหนควรทำไม่ควรทำ สิ่งที่แล้วมา มันอาจจะเป็นสิ่งเลวร้ายในชีวิต ผมเชื่อว่าหลายคนก็ต้องเคยผ่านมา ในวัยหนึ่งของชีวิต
หลังจากความคิดเห็นนี้ ได้ถูกใส่ลงไปเป็นส่วนหนึ่งของกระทู้ ผมจะไม่โต้งเถียงกับใครซึ่งจะนำไปสู้การทะเลาะ หรือทำให้กระทู้ออกทะเล ผมต้องขอโทษอีกครั้งที่ทำให้กระทู้ผิดประเด็นไป ผมยังยืนยันครับ หากคิดจะเอาชนะผม ผมยอมแพ้คุณตั้งแต่คุณคิดแล้ว ไม่ต้องพิมพ์ลงมาหรอก ผมไม่อยากให้กระทู้ผิดประเด็นอีก
