รำลึกความหลัง

เคยได้ยินมาว่าคนแก่ๆสมัยก่อนติดยาทัมใจกันมาก กินกันเป็นประจำวันละสามเวลาไม่กินไม่ได้ไม่มีแรงทำงาน
มีเรื่องเล่าขำๆอยู่เรื่องหนึ่ง....ลุงสีแกมีอาชีพทำไร่ แกติดยาทัมใจต้องพกติดตัวไว้กินตลอดทุกระยะที่ต้องการ อยู่มาวันหนึ่ง
แกกลับจากไร่เป็นเวลาโพล้เพล้เข้าใต้เข้าไฟ ทุกวันแกจะต้องเดินผ่านป้อมยามตำรวจ เผอิญวันนั้นมีจ่าแก่ๆเหมือนกันเข้าเวร
อยู่ เนื่องจากเป็นเวลามืดค่ำแล้ว คุณจ่าแกก็กรึบๆกรับๆของแกเป็นประจำของแกทุกๆวันที่เข้าเวรฯ วันนั้นไม่รู้แกนึกขลังอะไร
ขึ้นมา เห็นลุงสีเดินมาคนเดียวมืดๆค่ำๆ แกก็ตวาดออกไปเสียงอ้อแอ้ๆ..."หยุด...! จะไปไหนมืดๆค่ำๆอย่างนี้ ไหนขอดูบัตร
ประชาชนหน่อยซิ" ลุงสีตกใจ ความที่เป็นชาวไร่ออกไปทำงานในไร่ ปกติไม่มีใครเขาพกบัตรประชาชนกันหรอกครับ แต่อาการ
ตกใจแกก็เลยล้วงเอายาทัมใจส่งไปให้จ่าแก จ่าพอรับยาทัมใจมาได้ก็เอาไฟฉาย(แสงอ่อนแทบไม่เห็นอยู่แล้ว) ส่องดูแว่นก็ไม่ใส่
พร้อมกับพูดว่า "คราวหลังถ่ายรูปติดบัตรห้ามเอามือเท้าคางนะ" พูดจบก็ส่งคืนให้ลุงสีไป พร้อมกับความภูมิใจที่แกได้ทำหน้าที่
ของแกแล้ว ฝ่ายลุงสีแกก็เดินจากมาด้วยอาการงงๆ จบครับ..... ขำก๊าก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: รำลึกความหลัง (อ่าน 5562 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 3 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้