ความเป็นธรรมอยู่ที่ไหน ?

[rute - รักในหลวง]

ด้วยความเคารพทุกๆท่านครับ...

ผมขอออกความเห็นในฐานะที่ถูกกล่าวพาดพิงถึงวิชาชีพนะครับ...

กรณีแพ้ยานั้นเป็นอย่างที่คุณหมอ m620 กล่าวจริงๆครับ...

คือเราใช้ประวัติและการตรวจร่างกายเป็นบรรทัดฐานครับ...

ขออนุญาตยกตัวอย่างนะครับ...

ตัวผมเองใช้ยา(และถูกใช้) Sulfa มาตั้งแต่เล็กๆ กินมาไม่รู้กี่สิบโด้สแล้ว ทั้งจ่ายให้ตัวเอง ทั้งอาจารย์แพทย์จ่าย ทั้งแพทย์รุ่นพี่จ่าย...

ไม่มีปัญหาอะไร จนกระทั่งปี ๒๕๔๓ อยู่ดีๆกินเข้าไปแล้วเกิดผื่นขึ้นมา ผมเองก็ยังไม่เชื่อว่าตัวเองจะแพ้ยา...

สุดท้ายถึงลองกินซ้ำ ขึ้นผื่นอีกรอบ ทีนี้รู้แน่ว่าแพ้ยา Sulfa ...

ถ้าหากมองกลับกัน ไม่ใช่ตัวผม แต่เป็นคนไข้ล่ะครับ...

เคยกินยาตัวนี้มาก่อน ถามแล้วก็ไม่มีประวัติแพ้...

คราวซวยผมจ่ายยาตัวเดิมไป เกิดแพ้ขึ้นมา...กร่อยสิครับ... 

จะเห็นได้กระบวนการแพ้ยานั้นบางครั้งก็ไม่สามารถบอกกันได้ง่ายๆ...

กรณีที่พี่สมชายบอกถึงการตรวจสอบการแพ้ยานั้น...

ปัจจุบันเรามีทำกันครับ...

แต่เฉพาะในกรณีคนไข้ในที่ต้องรับยาปฏิชีวนะแบบฉีด ชนิดที่พบว่าแพ้กันบ่อยๆ เราจะทดสอบก่อนโดยการฉีดในขนาดต่ำๆเข้าใต้ผิวหนัง...

แล้วรอดูปฏิกิริยาของร่างกาย ถ้าหากไม่แพ้ ก็ค่อยให้ยา...

แต่...มันทำได้แค่ในคนไข้กลุ่มน้อยๆนะครับ ขืนเอามาทำกับคนไข้นอกทั้งหมดก็คงไม่ไหว...

เอาง่ายๆรพ.ที่ผมทำงานมีคนไข้นอกเฉลี่ยวันละ ๕๐๐-๖๐๐ ราย...

จะเอาเวลาและทรัพยากรบุคคลที่ไหนมาตรวจการแพ้ยาได้หมดครับ...


การวิจารณ์ผู้อื่นนั้นเป็นเรื่องง่ายครับ...

แต่การวิจารณ์ที่ดีนั้นต้องอยู่บนพื้นฐานของข้อมูลที่เป็นจริง ไม่ใช้อารมณ์หรือความรู้สึกเข้ามากระตุ้นครับ...

[dignitua-รักในหลวง]

แล้ว "คุณหมอ" รู้มั๊ย ว่าทำไมมุมห้องผ่าตัดเป็น 8 เหลี่ยม หรือลบมุม...

ทำไม รพ. ถึงมีทางแยกระหว่าง service กันทางสัญจร...

ทำไมต้องแยก ward ระหว่างผู้ป่วยนอกกับผู้ป่วยใน...

ทำไมห้องเก็บศพต้องอยู่ชั้นใต้ดิน...

ผมพิมพ์มากกว่านี้ แต่พอดีพี่หมอเข้ามาพอดี.. ผมถอยก่อนครับ....

[ธำรง]

ขอบคุณคุณหมอrute - รักในหลวง ครับ 

[~ Sitthipong - รักในหลวง ~]

รพ. แถวบ้านผมนะ  หมอกำลังตรวจคนไข้อยู่แล้วมีคนถือกระเช้าปีใหม่มาให้  
หมอก็ลุกขึ้นไปรับกระเช้าแล้วเดินไปคุยกันเกือบชั่วโมง  ปล่อยให้คนไข้รอ  หุหุ  


อีกตัวอย่างหนึ่งก็ญาติห่าง ๆ ผมปวดท้องมาก ๆ ญาติพาไปหาหมอไปถึงหมอให้ยาแก้ปวด
นอนโรงพยาบาลเฉย ๆ คนไข้ปวดท้องมาก ๆ นอนก็ไม่ได้ กินอะไรก็ไม่ได้  นอนปวดจนนำตาไหล
คนเฝ้าไข้ไปบอกพยาบาลให้ตามหมอให้  พยาบาลบอกว่าเดี๋ยวหมอมา ๆ  รอ  ๒ ชม. แล้วยังไม่มา ?
แล้วพยาบาลก็เอามอร์ฟีนมาฉีดให้  ไม่ทำอะไรนอกจากนี้  พอดีผมไปเยี่ยมเลยบอกให้พาออกไป
รพ. เอกชน (รพ.สิริโรจน์ ภูเก็ต) พอจะพาออกพยาบาล+หมอพูดกวนตีนอีกนะ  บอกว่าทาง รพ.
ไม่ให้เอารถพยาบาลส่งตัวให้  คนไข้เป็นอะไรก็จะไม่รับผิดชอบ  เลยโทรให้รถรพ.เอกชนรีบวิ่งมารับ
ไปถึงโน้นเค้าพาเข้าตรวจรักษา ๒ วันหายกลับบ้านได้  ถ้าอยู่รพ.เดิมคงตายไปแล้วครับ  

[dignitua-รักในหลวง]

ขอบคุณคุณหมอrute - รักในหลวง ครับ 

ตอนนั้นผมเรียนอยู่ ม.1 และไม่เคยเสียใจอะไรเท่านี้อีกเลย...

พ่อบังคับให้ผมดูแลบ้าน ส่วนผมนอนไม่หลับ... ตอนเช้าพ่อกลับมาไม่บอกอะไรเลย ผมก็ไปเรียน...

เย็นวันนั้นผมกลับมาทุกคนในซอยมองผมหมดแล้วบอกว่าพี่ผมตายแล้ว ผมรีบไป รพ.

พี่ผมตายจริงๆ ตั้งศพในวัด และอีกวันพ่อก็บังคับให้ไป ร.ร. อีก... ผมนั่งร้องไห้ตลอดทาง ตั้งแต่นั่งรถโดยสารคันแรก จนถึงคันสุดท้ายที่พาไปถึงโรงเรียน... และร้องไห้ทั้งวันที่คิดถึงพี่...

พ่อผมจากเมื่อก่อนทำงานต่างจังหวัดตลอด เลิกทำเลย.... ลูกไม่สมควรตายก่อนพ่อ...

คืนนั้นถึงหมอรักษา พี่ผมก็คงเสียชีวิต... แต่น่าจะทำอะไรบ้าง เพื่อให้มีโอกาสรอดบ้างครับ....

[m620- รักในหลวง]

ด้วยความเคารพทุกๆท่านครับ...

ผมขอออกความเห็นในฐานะที่ถูกกล่าวพาดพิงถึงวิชาชีพนะครับ...

กรณีแพ้ยานั้นเป็นอย่างที่คุณหมอ m620 กล่าวจริงๆครับ...

คือเราใช้ประวัติและการตรวจร่างกายเป็นบรรทัดฐานครับ...

ขออนุญาตยกตัวอย่างนะครับ...

ตัวผมเองใช้ยา(และถูกใช้) Sulfa มาตั้งแต่เล็กๆ กินมาไม่รู้กี่สิบโด้สแล้ว ทั้งจ่ายให้ตัวเอง ทั้งอาจารย์แพทย์จ่าย ทั้งแพทย์รุ่นพี่จ่าย...

ไม่มีปัญหาอะไร จนกระทั่งปี ๒๕๔๓ อยู่ดีๆกินเข้าไปแล้วเกิดผื่นขึ้นมา ผมเองก็ยังไม่เชื่อว่าตัวเองจะแพ้ยา...

สุดท้ายถึงลองกินซ้ำ ขึ้นผื่นอีกรอบ ทีนี้รู้แน่ว่าแพ้ยา Sulfa ...

ถ้าหากมองกลับกัน ไม่ใช่ตัวผม แต่เป็นคนไข้ล่ะครับ...

เคยกินยาตัวนี้มาก่อน ถามแล้วก็ไม่มีประวัติแพ้...

คราวซวยผมจ่ายยาตัวเดิมไป เกิดแพ้ขึ้นมา...กร่อยสิครับ... 

จะเห็นได้กระบวนการแพ้ยานั้นบางครั้งก็ไม่สามารถบอกกันได้ง่ายๆ...

กรณีที่พี่สมชายบอกถึงการตรวจสอบการแพ้ยานั้น...

ปัจจุบันเรามีทำกันครับ...

แต่เฉพาะในกรณีคนไข้ในที่ต้องรับยาปฏิชีวนะแบบฉีด ชนิดที่พบว่าแพ้กันบ่อยๆ เราจะทดสอบก่อนโดยการฉีดในขนาดต่ำๆเข้าใต้ผิวหนัง...

แล้วรอดูปฏิกิริยาของร่างกาย ถ้าหากไม่แพ้ ก็ค่อยให้ยา...

แต่...มันทำได้แค่ในคนไข้กลุ่มน้อยๆนะครับ ขืนเอามาทำกับคนไข้นอกทั้งหมดก็คงไม่ไหว...

เอาง่ายๆรพ.ที่ผมทำงานมีคนไข้นอกเฉลี่ยวันละ ๕๐๐-๖๐๐ ราย...

จะเอาเวลาและทรัพยากรบุคคลที่ไหนมาตรวจการแพ้ยาได้หมดครับ...


การวิจารณ์ผู้อื่นนั้นเป็นเรื่องง่ายครับ...

แต่การวิจารณ์ที่ดีนั้นต้องอยู่บนพื้นฐานของข้อมูลที่เป็นจริง ไม่ใช้อารมณ์หรือความรู้สึกเข้ามากระตุ้นครับ...

ขอบคุณครับพี่รุต

[dignitua-รักในหลวง]

ทีนี้ก็เข้าถึงคำว่า... ความเป็นธรรมอยู่ที่ไหน...

จะแก้ไขยังไงกันดี...

จริงๆก็เหนื่อยกันทุก "วิชาชีพ" นั่นแหล่ะครับ... แต่สุดท้ายอยู่ที่ความรับผิดชอบ....

[ธำรง]

ขอบคุณคุณหมอrute - รักในหลวง ครับ 

ตอนนั้นผมเรียนอยู่ ม.1 และไม่เคยเสียใจอะไรเท่านี้อีกเลย...

พ่อบังคับให้ผมดูแลบ้าน ส่วนผมนอนไม่หลับ... ตอนเช้าพ่อกลับมาไม่บอกอะไรเลย ผมก็ไปเรียน...

เย็นวันนั้นผมกลับมาทุกคนในซอยมองผมหมดแล้วบอกว่าพี่ผมตายแล้ว ผมรีบไป รพ.

พี่ผมตายจริงๆ ตั้งศพในวัด และอีกวันพ่อก็บังคับให้ไป ร.ร. อีก... ผมนั่งร้องไห้ตลอดทาง ตั้งแต่นั่งรถโดยสารคันแรก จนถึงคันสุดท้ายที่พาไปถึงโรงเรียน... และร้องไห้ทั้งวันที่คิดถึงพี่...

พ่อผมจากเมื่อก่อนทำงานต่างจังหวัดตลอด เลิกทำเลย.... ลูกไม่สมควรตายก่อนพ่อ...

คืนนั้นถึงหมอรักษา พี่ผมก็คงเสียชีวิต... แต่น่าจะทำอะไรบ้าง เพื่อให้มีโอกาสรอดบ้างครับ....

ต่างประสบการณ์ต่างมุมมองครับคุณตั้ว 
แพทย์เป็นวิชาชีพที่สังคมมีความคาดหวังสูง เหนื่อย และกดดัน
ลูกผมกำลังเรียนแพทย์ ..... แต่ในสังคมวันนี้ผมกลับยินดีหากเขาจะเปลี่ยนใจเปลี่ยนทางเดิน 

[dignitua-รักในหลวง]

ผมดื่มเหล้า และสูบบุหรี่ทุกวัน ผมก็พยายามให้ลูกผมเป็นหมอให้ได้ซักคน...

เพียงแต่ผมสงสัยหน่อยครับ... ป้ายที่แปะตามโรงพยาบาลเรื่องสิทธิการได้รับการรักษา มันใช้ได้กับทุกคนจริงๆหรือเปล่า...

[-Joke-]

งงที่บอกว่าห้องเก็บศพต้องอยู่ชั้นใต้ดิน เพราะเคยไปที่ รพ  จุฬา กับ รพ ศิริราช มันไม่ได้อยู่ใต้ดินอะครับ

ที่จุฬาเคยเดินเล่นไปออกตรงประตูหลัง ที่ตรงข้ามหอแพทย์ ประตูใกล้แทงค์น้ำใหญ่ๆ ก็เห็นห้องเก็บศพแล้วครับ

ส่วนที่ศิริราชเคยไปตอนไปพิพิธภัณฑ์นิติเวช กับไปเอาใบสมัครค่ายรามาปณิธาน ก็ไม่ได้อยู่ใต้ดินเช่นกันครับ

อีกที่นึงที่เคยเจอก็ อาคารกายวิทยาทาน ติดๆกับโรงเรียนผมเองครับ ก็เป็นอาคารแยกมา

[sin666 #รักในหลวง]

   โจ๊กโรคจิต....ตระเวนไปแต่ห้องเก็บศพ....  

[rute - รักในหลวง]

ผมดื่มเหล้า และสูบบุหรี่ทุกวัน ผมก็พยายามให้ลูกผมเป็นหมอให้ได้ซักคน...

เพียงแต่ผมสงสัยหน่อยครับ... ป้ายที่แปะตามโรงพยาบาลเรื่องสิทธิการได้รับการรักษา มันใช้ได้กับทุกคนจริงๆหรือเปล่า...

หมายถึงคำประกาศสิทธิของผู้ป่วยใช่ไหมครับ...

คำประกาศสิทธิของผู้ป่วย

เพื่อให้ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพกับผู้ป่วย ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเข้าใจอันดี และเป็นที่ไว้วางใจซึ่งกันและกัน แพทยสภา สภาการพยาบาล สภาเภสัชกรรม ทันตแพทยสภา คณะกรรมการควบคุมการประกอบโรคศิลปะ จึงได้ร่วมกันออกประกาครับรองสิทธิของผู้ป่วยไว้ดังต่อไปนี้

1. ผู้ป่วยทุกคนมีสิทธิพื้นฐานที่จะได้รับบริการด้านสุขภาพตามที่บัญญัติไว้ในรัฐธรรมนูญ

2. ผู้ป่วยมีสิทธิที่จะได้รับการบริการจากผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพ โดยไม่มีการเลือกปฏิบัติ เนื่องจากความแตกต่างด้านฐานะ เชื้อชาติ สัญชาติ ศาสนา สังคม ลัทธิทางการเมือง เพศ อายุ และลักษณะของความเจ็บป่วย

3.ผู้ป่วยที่ขอรับบริการด้านสุขภาพมีสิทธิที่จะได้รับทราบข้อมูลอย่างเพียงพอ และเข้าใจชัดเจนจากผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพ เพื่อให้ผู้ป่วยสามารถตัดสินใจในการยินยอมหรือไม่ยินยอมให้ผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพปฏิบัติต่อตน เว้นแต่เป็นการช่วยเหลือรีบด่วนหรือจำเป็น

4. ผู้ป่วยที่อยู่ในภาวะเสี่ยงอันตรายถึงชีวิต มีสิทธิที่จะได้รับการช่วยเหลือรีบด่วนจากผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพโดยทันทีตามความจำเป็นแก่กรณี โดยไม่คำนึงว่าผู้ป่วยจะร้องขอความช่วยเหลือหรือไม่

5. ผู้ป่วยมีสิทธิที่จะได้รับทราบชื่อ สกุล และประเภทของผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพที่เป็นผู้ให้บริการแก่ตน

6. ผู้ป่วยมีสิทธิที่จะขอความเห็นจากผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพอื่นที่มิได้เป็นผู้ให้บริการแก่ตนและมีสิทธิในการขอเปลี่ยนผู้ให้บริการและสถานบริการได้

7. ผู้ป่วยมีสิทธิที่จะได้รับการปกปิดข้อมูลเกี่ยวกับตนเองจากผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพโดยเคร่งครัด เว้นแต่จะได้รับความยินยอมจากผู้ป่วยหรือการปฏิบัติหน้าที่ตามกฎหมาย

8. ผู้ป่วยมีสิทธิ์ที่จะได้รับข้อมูลอย่างครบถ้วน ในการตัดสินใจเข้าร่วมหรือถอนตัวจากการเป็นผู้ถูกทดลองในการทำวิจัยของผู้ประกอบวิชาชีพด้านสุขภาพ

9. ผู้ป่วยมีสิทธิ์ที่จะได้รับทราบข้อมูลเกี่ยวกับการรักษาพยาบาลเฉพาะของตนที่ปรากฏในเวชระเบียนเมื่อร้องขอ ทั้งนี้ข้อมูลดังกล่าวต้องไม่เป็นการละเมิดสิทธิส่วนตัวของบุคคลอื่น

10. บิดา มารดา หรือผู้แทนโดยชอบธรรม อาจใช้สิทธิแทนผู้ป่วยที่เป็นเด็กอายุยังไม่เกินสิบแปดปีบริบูรณ์ ผู้บกพร่องทางกายหรือจิต ซึ่งไม่สามารถใช้สิทธิด้วยตนเองได้


ผมติดเอาไว้ในห้องตรวจให้ผู้ป่วยเห็นชัดๆและชี้ให้อ่านเสมอ...

ว่ากันตามจริง...

ผมมองว่าสิทธิและหน้าที่มักมาคู่กันเสมอ...

ส่วนตัวผมมองว่า"หน้าที่"สำคัญกว่าและควรมาก่อน"สิทธิ"...

ถ้าหากคุณทำหน้าที่ของคุณสมบูรณ์ คุณก็ควรจะมีสิทธินั้นๆเต็มเปี่ยมครับ...  

[นายกระจง]

เรื่องกระบวนการไกล่เกลี่ยก่อนขึ้นศาลนี่ก็เป็นเรื่องที่แย่เอามากๆในสายตาของหลายคน... ใครที่เคยเข้ากระบวนการไกล่เกลี่ยจะทราบดีว่านั่นคือกระบวนการ"วัดใจ"กันเหมือนเล่นไพ่เก้าเก เพราะคนที่เข้ามาดำเนินการไกล่เกลี่ยจะไม่พูดชัดเจนว่าใครผิดใครถูก ดังนั้นฝ่ายที่เข้าไปไกล่เกลี่ย(หากฉลาด)ก็จะไม่ยอมหงายไพ่ของตนเองออกมา เพราะหากหงายไพ่ออกมาแล้วก็จะโดนเตรียมแก้ทางในห้องพิจารณาคดี...

ดังนั้นการไกล่เกลี่ยในหลายเรื่องจึงเป็นแค่วัดใจ กับเรื่องหลอกดูไต๋ของอีกฝ่ายหนึ่ง... ซึ่งคนจนก็เสียเปรียบอีกวันยังค่ำ เพราะยื้อคดีไม่ได้(ชั้นต้น+อุทธรณ์ 2 ปี), หากฏีกาอีกก็ 6 ปีเป็นอย่างต่ำ(คนจนอดตายไปเลย)...

ขอบคุณพี่สมชายสำหรับความรู้ครับ   

[นายกระจง]

ด้วยความเคารพทุกๆท่านครับ...

ผมขอออกความเห็นในฐานะที่ถูกกล่าวพาดพิงถึงวิชาชีพนะครับ...

กรณีแพ้ยานั้นเป็นอย่างที่คุณหมอ m620 กล่าวจริงๆครับ...

คือเราใช้ประวัติและการตรวจร่างกายเป็นบรรทัดฐานครับ...

ขออนุญาตยกตัวอย่างนะครับ...

ตัวผมเองใช้ยา(และถูกใช้) Sulfa มาตั้งแต่เล็กๆ กินมาไม่รู้กี่สิบโด้สแล้ว ทั้งจ่ายให้ตัวเอง ทั้งอาจารย์แพทย์จ่าย ทั้งแพทย์รุ่นพี่จ่าย...

ไม่มีปัญหาอะไร จนกระทั่งปี ๒๕๔๓ อยู่ดีๆกินเข้าไปแล้วเกิดผื่นขึ้นมา ผมเองก็ยังไม่เชื่อว่าตัวเองจะแพ้ยา...

สุดท้ายถึงลองกินซ้ำ ขึ้นผื่นอีกรอบ ทีนี้รู้แน่ว่าแพ้ยา Sulfa ...

ถ้าหากมองกลับกัน ไม่ใช่ตัวผม แต่เป็นคนไข้ล่ะครับ...

เคยกินยาตัวนี้มาก่อน ถามแล้วก็ไม่มีประวัติแพ้...

คราวซวยผมจ่ายยาตัวเดิมไป เกิดแพ้ขึ้นมา...กร่อยสิครับ... 

จะเห็นได้กระบวนการแพ้ยานั้นบางครั้งก็ไม่สามารถบอกกันได้ง่ายๆ...

กรณีที่พี่สมชายบอกถึงการตรวจสอบการแพ้ยานั้น...

ปัจจุบันเรามีทำกันครับ...

แต่เฉพาะในกรณีคนไข้ในที่ต้องรับยาปฏิชีวนะแบบฉีด ชนิดที่พบว่าแพ้กันบ่อยๆ เราจะทดสอบก่อนโดยการฉีดในขนาดต่ำๆเข้าใต้ผิวหนัง...

แล้วรอดูปฏิกิริยาของร่างกาย ถ้าหากไม่แพ้ ก็ค่อยให้ยา...

แต่...มันทำได้แค่ในคนไข้กลุ่มน้อยๆนะครับ ขืนเอามาทำกับคนไข้นอกทั้งหมดก็คงไม่ไหว...

เอาง่ายๆรพ.ที่ผมทำงานมีคนไข้นอกเฉลี่ยวันละ ๕๐๐-๖๐๐ ราย...

จะเอาเวลาและทรัพยากรบุคคลที่ไหนมาตรวจการแพ้ยาได้หมดครับ...


การวิจารณ์ผู้อื่นนั้นเป็นเรื่องง่ายครับ...

แต่การวิจารณ์ที่ดีนั้นต้องอยู่บนพื้นฐานของข้อมูลที่เป็นจริง ไม่ใช้อารมณ์หรือความรู้สึกเข้ามากระตุ้นครับ...

ด้วยความเคารพทุกๆท่านครับ...

ผมขอออกความเห็นในฐานะที่ถูกกล่าวพาดพิงถึงวิชาชีพนะครับ...

กรณีแพ้ยานั้นเป็นอย่างที่คุณหมอ m620 กล่าวจริงๆครับ...

คือเราใช้ประวัติและการตรวจร่างกายเป็นบรรทัดฐานครับ...

ขออนุญาตยกตัวอย่างนะครับ...

ตัวผมเองใช้ยา(และถูกใช้) Sulfa มาตั้งแต่เล็กๆ กินมาไม่รู้กี่สิบโด้สแล้ว ทั้งจ่ายให้ตัวเอง ทั้งอาจารย์แพทย์จ่าย ทั้งแพทย์รุ่นพี่จ่าย...

ไม่มีปัญหาอะไร จนกระทั่งปี ๒๕๔๓ อยู่ดีๆกินเข้าไปแล้วเกิดผื่นขึ้นมา ผมเองก็ยังไม่เชื่อว่าตัวเองจะแพ้ยา...

สุดท้ายถึงลองกินซ้ำ ขึ้นผื่นอีกรอบ ทีนี้รู้แน่ว่าแพ้ยา Sulfa ...

ถ้าหากมองกลับกัน ไม่ใช่ตัวผม แต่เป็นคนไข้ล่ะครับ...

เคยกินยาตัวนี้มาก่อน ถามแล้วก็ไม่มีประวัติแพ้...

คราวซวยผมจ่ายยาตัวเดิมไป เกิดแพ้ขึ้นมา...กร่อยสิครับ... 

จะเห็นได้กระบวนการแพ้ยานั้นบางครั้งก็ไม่สามารถบอกกันได้ง่ายๆ...

กรณีที่พี่สมชายบอกถึงการตรวจสอบการแพ้ยานั้น...

ปัจจุบันเรามีทำกันครับ...

แต่เฉพาะในกรณีคนไข้ในที่ต้องรับยาปฏิชีวนะแบบฉีด ชนิดที่พบว่าแพ้กันบ่อยๆ เราจะทดสอบก่อนโดยการฉีดในขนาดต่ำๆเข้าใต้ผิวหนัง...

แล้วรอดูปฏิกิริยาของร่างกาย ถ้าหากไม่แพ้ ก็ค่อยให้ยา...

แต่...มันทำได้แค่ในคนไข้กลุ่มน้อยๆนะครับ ขืนเอามาทำกับคนไข้นอกทั้งหมดก็คงไม่ไหว...

เอาง่ายๆรพ.ที่ผมทำงานมีคนไข้นอกเฉลี่ยวันละ ๕๐๐-๖๐๐ ราย...

จะเอาเวลาและทรัพยากรบุคคลที่ไหนมาตรวจการแพ้ยาได้หมดครับ...


การวิจารณ์ผู้อื่นนั้นเป็นเรื่องง่ายครับ...

แต่การวิจารณ์ที่ดีนั้นต้องอยู่บนพื้นฐานของข้อมูลที่เป็นจริง ไม่ใช้อารมณ์หรือความรู้สึกเข้ามากระตุ้นครับ...

ขอบคุณพี่หมอ สำหรับความรู้ครับ

เคยโดนทดลองการแพ้ยาเหมือนกันครับ ตอนที่จะฉีดวัคซีนพิษสุนัขบ้า หมอฉีดใต้ผิวหนังใต้ท้องแขนทั้ง ๒ ข้าง ปรากฎว่าแพ้แบบหนึ่งเลยต้องไปฉีดอีกแบบหนึ่งครับ

[Tiger wut]

   อ่านการตอบของหมอแล้วเข้าใจง่ายดีครับ