แงแงแง
ผู้ใหญ่ข่มเหงรังแกเด็ก
เล่าสู่กันฟังเฉยๆ นะครับ ตอนผมเด็กๆ อายุราว 22 ปี แฟนท้อง 3 - 4 เดือน
ผมรับโทรศัพท์ สวัสดีครับ, ชื่อหน่วยงาน, ชื่อผม
รุ่นพี่ ค-ย เอ้ยย ลูกพี่มรึงอยู่หรือเปล่า แมร่งโทรฯ ตั้งนาน เรียกไอ้- มารับโทรฯ ศัพท์ บอกพ่อมันโทรฯ มา
ผม ( นานตอนไหนวะ ) ครับ ไม่ทราบใครพูดสายครับ พี่เขาไม่อยู่ไม่รู้ไม่ทราบแกไม่ได่บอก ตอนนี้ผมอยู่คนเดียว
รุ่นพี่ อ้าวแล้วกูจะรู้มั๊ยเนี่ย
ผม ไม่ทราบครับ ... ลองโทรฯ ไปถามพ่อมรึงดูสิ หรือมาถามกูโดยตรงก็ได้ ถ้ากูเห็นหน้ามรึงแล้วจะบอกว่าแกไปไหน
รุ่นพี่ อ้าวว ไอ้เหี้ยย กูพูดดีๆ มรึงเล่นถึงพ่อ ไอ้สัตว์มรึงรอกูเดี๋ยว
รุ่นพี่ ( ผมยืนรอเตรียมพร้อมทุกอย่าง สัก 10 -15 นาที ) เมื่อกี่มรึงพูดว่าอะไรนะ
ผม ทิ่มขวาตรงเข้าหน้าไปที เขาทรุดลงไปสลัดหัว (ผมไม่อยากทำไม่อยากซ้ำ อายุเขาแก่กว่ามากราว 34 -35 ปี ) สักพักเขาลุกขึ้น บอกมึงต่อยกูเหรอ ผมเอาเรื่องคุณแน่ แล้วเดินขึ้นรถขับออก
รุ่นพี่เพื่อนของเขาอยู่ตลอดแต่แรกรับโทรศัพท์นั่นแหละคิดว่าผมล้อเล่นกับใคร / แกบอกผมใจร้อนจังเดี๋ยวก็ยิงกันตายห่า / เรื่องนี้ผ่านไปเป็นวัน.... รุ่นพี่ที่โดนต่อยแกก็เข้ามาขอโทษผม ว่า พี่ขอโทษ สั้นๆ ...ผมก็ กราบขอโทษที่อกแก ทุกอย่างจบครับ
ปล.ไม่มีใครเมา
อดีตหลายอย่างมากมายที่ผ่านมาผมไม่หันกลับไปมองแล้ว ปลงได้แล้ว บวชอุทิศส่วนกุศลให้หมดแล้ว---ปัจจุบัน ผมไม่อยากทำร้ายใครด้วยอารมณ์ที่อยู่เหนือเหตุผล ไม่อยากฆ่าสัตว์โลกทุกชนิด มีความรู้สึกยิ่งฆ่ายิ่งห่างไกลพ่อ ลูก เมีย ไม่โดยตรงก็โดยอ้อม จิตใจผมหนักแน่นแข็งแกร่งแล้ว อายุเข้า 40 ปี แล้ว พอกันทีจบสิ้นหมดแล้ว ขอดูแลพ่อ ลูก เมีย ในเส้นทางธรรมมะตลอดไป ( ขอแค่ปกป้องกันภัยอย่างเดียว )
คำของพ่อผม ตอนผมจะขึ้น ม.1 " เป็นลูกพ่อ ( ลูกตำรวจ ) ...อย่ารังแกคน "