เข้ามาหาวิธีแกะปืนอัดลมสปริงสั้น ว่าจะเปลี่ยนซีลที่คุณตุ้ยซื้อให้
แต่หาไม่เจอหวะ ค้นไปค้นมาก็เจอว่าเราเคยโพสเรื่องปืน HW ไว้หน้านี้
คิดว่าคงมีอีกหลายที่แต่จำไม่ได้
http://www.gunsandgames.com/smf/index.php?topic=51957.4080แล้วก็นิทานก่อนนอน อ่านแล้วติด ไม่คิดว่าตัวเองจะเขียนจนอ่านแล้วน่าติดตามอย่างนี้
นิทานก่อนนอน อ้าง จากลิงค์ด้านบนถอยหลังไป 1 หน้า
วันนี้เวลาบ่าย 5 โมง 15 นาที หลังจากรับลูกสาวแล้ว ใช้เวลาอีกประมาณ 5 นาทีก็ถึงบ้าน
พอเอาของออกจากรถเข้าบ้าน เก็บรถเข้าโรงรถแล้ว ก็เดินจะเข้าบ้าน ผมถ้าจะเป็นโรคประสาทนะ
เดินไปไม่ดูทางแต่แหงนหน้าดูหลังคาบ้าน ดูไปหมด ถ้าต้นไม้บังสายตาก็ค่อมตัวมองให้เห็นหลังคาบ้าน
ถ้ามีคนมาเห็นก็คงคิดว่า ไอ้คนนี้ถ้าจะบ้าแน่ เดินแหงนหน้าดูหลังคาตลอด
พลันสายตาที่มองมุมสูงข้ามรั้วออกไปด้านหน้าบ้านเยื้องไปด้านขวาเห็นเงาดำขนาดใหญ่อยู่บน
หลังคาดูทันสมัยสีสวยด้วยกระเบื้องแผ่นเรียบตราช้าง ผมเองก็ยังไม่แน่ใจว่าเป็นกระดาษปลิวขึ้นไป
หรือเปล่าเพราะมันอยุ่บนทางลาดไม่ได้อยู่บนสันหลังคา
รีบหิ้วโน๊ตบุ๊คและกระเป๋าเข้าบ้านเอาไปวางหน้าทีวี อะ แม่ยายยืนท้าวสะเอวดูผมอยู่ "เอ...จะเห็นเรา
เมื่อกี้หรือเปล่านะ" ผมคิดในใจ แล้วก็คิดต่อ "ถ้าเห็นแล้วจะรู้หรือเปล่าว่าเรามองหานกพิราบอยู่"
ระหว่างผมวางกระเป๋าโน๊ตบุ๊คแม่ยายก็เดินไปในครัวหลังบ้าน บ๊ะ ได้การหละ ผมรีบเดินไปคว้ากล้องส่อง
ทางไกลที่แขวนอยู่เก้าอี้โต๊ะทานข้าวเดินออกไปหน้าเทอเรส นำกล้องออกจากกระเป๋าแล้วก็คล้องคอ
ยกกล้องส่องไปทางหลังคาเป้าหมาย นิ้วกลางขวาหมุนปรับโฟกัสทำให้ภาพที่มัวชัดเจนคมใสขึ้นมาทันที
โอ้ พระเจ้านี้มันเป็นนกพิราบนี่นา มันทำอะไรอยู่ ผมพิจารณาดูมันสักครู่จึงรู้ว่า เป็นนกพิราบป่วย
เพราะดูขนตามลำตัวยุ่งเหยิง หัวตก เนื่องจากมันป่วยจึงถูกขับออกจากฝูงเป็นแน่แท้ ผมยกนาฬิกาดูเวลา
ตอนนี้บ่าย 5 โมง 30 นาที เวลานี้โดยปกตินกพิราบจะเข้ารังหมด แต่ตัวนี้คงเข้ารังไม่ได้ ทำไงดีละ
ตอนนั้นใจผมมี 2 ด้าน ด้านหนึ่งผมจะไม่ยิงนกพิราบช่วงเข้าพรรษา อีกด้านหนึ่งต้องยิงเพราะมันเป็น
นกป่วย อันตรายจากนกป่วยมีมาก เพราะมันหายใจเข้าออกตลอดเวลาที่มันป่วย มันจึงสามารถแพร่เชื้อได้
หรือมันอาจจะมีการไอ จาม ก็เป็นได้นะ ผมเองก็ยังไม่เคยเห็นนกพิราบไอกับจามมากอ่น แต่ก็คิดว่ามัน
ก็มีจมูกมีคอเหมือนเราทำไมจะไอจะจามไม่ได้วะ
ยืนคิดได้ไม่ถึงนาที ผมตัดสินใจเสี่ยงทาย "การยิงนกพิราบในครานี้ ตัวกูจะใช้ HW97K ที่อยู่ในกระเป๋าปืน
ที่ล๊อกแน่นหนา หากตัวกูหยิบปืนออกมา แล้วเดินไปยังจุดยิงแล้วใส่กระสุน ในการครั้งนี้กูจะทำไป
แบบไม่เร่งร้อน หากชะตานกพิราบตัวนี้มันถึงฆาตแล้วใซร้ กูก็จะยิงมันเสียให้ตายตามชะตาของมัน"
หลังจากเสี่ยงทายผมก็เดินเข้าไปห้องเก็บของคว้ากระเป๋าปืน HW97K เดินเลี่ยงแอบเอามาวางหน้าบ้าน
ตอนนี้ทุกคนขลุกอยู่ในครัว ภรรยาผมขึ้นไปเปลียนเสื้อผ้า ลูกสาวเปิดทีวีดูการ์ตูน หน้าบ้านปลอดคนจริง ๆ
ทำไมดวงทำบาปของผมมันขึ้นดีนักหือ หมุนรหัสล๊อกปลดออก เสียเวลานิดหน่อย ทำไปแบบช้า ๆ
เปิดกระเป๋า เลือกดูกระสุน เออ แบบหัวแบนน้ำเบาไม่มีเลยสักนัด ผมจึงเข้าไปในบ้านเปิดตลับกระสุนหัวแบน
ที่เปิดเปิดไม่นาน หยิบมา 3 ลูก เอาให้ครบ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ดูสิจะทำบาปยังคิดถึงอีก มันไม่ได้เป็น
ไปโดยสันดานนะบอกเสียก่อน
เดินออกมาหน้าบ้าน ล้วงกระเป๋ากางเกงขวาเอากระเป๋าตังค์ออกมาใส่กระเป๋าด้านซ้าน แล้วเอากระสุนใส่กระเป๋า
กางเกงด้านขวา เสร็จแล้วเอามือซ้ายเปิดกระเป๋าเอามือขวาจับกระโจมปืนยกปืนออกมาจากกระเป๋า พอปืนพ้นกระเป๋า
ก็ปล่อยฝาให้ปิดเหมือนเดิม เสร็จแล้วเดินไปใช้มือซ้ายคว้าขาตั้งปืน พาตัวเองไปริมรั้วจุดยิงที่ใช้ระยะยิงใกล้ที่สุด
มองจากจุดยิงข้ามเขตบ้านหลังแรกถึงหลังคาบ้านหลังที่สองที่นกพิราบเกาะคงไม่น้อยกว่า 30 เมตรเป็นแน่
พอกำหนดจุดยิงก็ตั้งขาตั้งปืน แล้วเอื้อมมาจับกระโจมปืนแน่น มือขวาปล่อยกระโจมแล้วล้วงกระเป๋ากางเกงเอากระสุน
ขึ้นมาหนึ่งนัด แล้วประคองพานท้ายเข้ากับซอกต้นขากับสะโพก แล้วใช้มือขวาประคองกระโจมปืน มือซ้ายปล่อย
กระโจมแล้วปลกล๊อกก้าน under level ง้างลงมาจนสุดมีเลียงล๊อกดัง มือขวาปล่อยกระโจมปืนบรรจุกระสุนในขณะ
ที่มือซ้ายยังง้างตรึงก้าน under level ไว้อย่างนั้น ป้องกันกลไกผิดพลาดดีดกลับอันจะทำให้เกิดอุบัติเหตุได้
หลังจากใส่กระสุนเสร็จแล้ว จึงใช้มือขวาจับด้ามปืนและมือซ้ายเลื่อนก้าน undel level กลับขึ้นไปและด้นเข้าล๊อก
แบบให้มีเสียงดังปกติ เพื่อเสี่ยงทายอีกครั้งว่า "หากเสียงปิดล๊อกดังอย่างนี้แล้วมันยังไม่รีบบินหนีไป กูก็จะทำตาม
ที่กูตั้งใจไว้เสียแต่แรกนั้น"
ผมพาดปืนกับแท่นพาดปืน แล้วประทับเล็งไปยังหลังคาโดยไม่ปรับโฟกัส ภาพนกพิราบอยู่ในกล้องเล็งทันที
ภาพชัดเจนกว่ากล้องส่องทางไกลเสียอีก ขนมันดูหยุ่งเหยิง เปียกปอน หัวตกซุกกับซอกปีก มันคงกำลังป่วยหนัก
ในกล้องเล็งผมสักเกตุเห็นว่ามีสายดำพาดกลางตัวนก อะไรกันหรือ มันเป็นสายไฟฟ้าข้างถนน คงยิงไม่ได้
เพราะกระสุนอาจแฉลบสายไฟ แฉลบบนก็ไม่เป็นไร แต่แฉลบด้านล่างอันตรายมาก ผมยกขาตั้งปืนไปพร้อม
กับปืนที่พาดอยู่เลื่อนไปด้านขวาเข้าไปอยู่ใต้ก้านมะพร้าวพันธุ์เตี้ยที่นำมาจากจันทบุรี
ตรงจุดนี้มองด้วยสายตาก็เห็นแนวสายไฟเปลี่ยนตำแหน่งไปจากตัวนกพิราบแล้ว ผมประทับเล็งแบบไม่รีบร้อน
กากะบาทพาดอยู่ตรงกลางตัวนกพิราบแล้ว คลายมือขวาที่จับด้ามปืน เอื้อมหัวแม่มือขวาเลื่อนขึ้นไปปลดล๊อกไก
พอขยับมือกากะบาทก็เลื่อนพ้นตัวนก แต่ผมก็กวาดกากะบาทกลับมาที่กลางตัวนกเหมือนเดิม นิ้วชี้ขวาลากไก
จะสุดระยะสเต๊ปหนึ่งซึ่งจะรู้สึกว่าไกเดินเบามาจนสุดไม่สามารถลากไกเบาต่อไปได้ หายใจเข้าช้า ๆ ลึก ๆ แล้ว
ผ่อนออกนิดหน่อยพอให้อกไม่ตึงเกินไป เบียดแก้มกับพานท้านให้แน่น น้ำหนักปืนกระบอกนี้จัดว่าหนักจึงไม่ต้อง
กดกระโจมปืนช่วยปล่อยให้มันพาดไปอย่างนั้น คอด้านหลังรู้สึกเจ็บจากใบมะพร้าวโดนลมปลิวมาแหย่แทง แต่ผม
ไม่สนใจกับความรู้สึกตรงนั้น ตรึงพานท้ายกับซอกไหล่แน่นพอประมาณ ปรับกากะบาทให้นิ่งที่สุด พอนิ่งดีแล้ว
ผมล๊อกข้อมือแล้วเพิ่มน้ำหนักนิ้วลากไกลึกเข้ามา ปืนลั่นออกไปแบบไม่รู้ตัว เสียงปืนเบามาก คงเป็นเพราะผมชิน
แล้วกับเสียง HW100 ที่ดังกว่า ภาพในกล้องเล็งเห็นขนนกพิราบกระเพื่อมแต่ไม่มีขนปุยฟุ้งกระจาย มันดิ้นตีปีก
หายไปจากกล้องเล็ง ผมละสายตาจากกล้องเล็งมองตามนกพิราบที่กำลังตีปีกกลิ้งตกตามความลาดชันของหลังคา
แรงตีปีกทำให้มีขนปุยที่ถูกแรงกระสุนกระจายฟุ้ง มันเลื่อนหล่นหายลับตาลงไปยังเบื้องล่าง เออ น้าหมานทหาร
ผ่านศึกมีงานทำอีกแล้วคือเอานกพิราบไปทิ้งถึงขยะ ผมขอโทษด้วยนะน้าครับ วันนี้ผมทำบาปอีกแล้ว ทุกครั้งที่
ผมยิงนกพิราบผมไม่ได้มีความดีใจเลย ตลอดเวลาที่ผ่านมา 3 ปีที่ผ่านมาผมทำโดยไม่มีคนในบ้านรู้สักคน
ความคงแตกถ้าเขาเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ถึงตอนนั้นหละก็ คงไม่เหลือปืนอัดลมในบ้านสักกระบอก
