ตลาดน้ำมันเป็นตลาดมหภาคครับ ถ้าไม่ได้มีปริมาณสำรองมากมายจริงๆ ยากครับที่จะขายในประเทศราคาถูกได้ เพราะต้นทุนราคาน้ำมันส่วนใหญ่ขึ้นกับปัจจัยภายนอกที่ประเทศเจ้าของแหล่งไม่สามารถควบคุมได้
สมมุติว่าถ้าบ้านเรามีแหล่งสำรองมหาศาล กว่าจะรู้ว่ามันมีอยู่จริงก็ต้องลงทุนหลักร้อยล้านเหรียญแล้ว เพราะคงจะเอาคนทรงมานั่งทางในดูเอาคงไม่ได้ ต้องจ้างคนมาเจาะสำรวจ ซึ่งแวดวงนี้ก็รู้ๆกันอยู่ว่ามีตัวเอกหลักๆอยู่ไม่กี่ราย
สำรวจแล้วเจอปริมาณคุ้มค่ากับการลงทุน อันดับแรกเลยก็ตกลงเรื่่องแบ่งรายจ่าย รายรับกันก่อน ใครจะลงทุนเท่าไหร่ จะขายให้ใคร ราคาเท่าไหร่ ประเทศเจ้าของพื้นที่ได้อะไรบ้าง การผลิตจริงก็ต้องมีการสร้างแท่นผลิต วางท่อ มีการเจาะหลุมผลิต ต่อเนื่อง แต่ละแท่น แต่ละหลุมค่าใช้จ่าย ไม่ใช่น้อยๆ หลักสิบล้านเหรียญขึ้นทังนั้น กว่าจะขายได้จนถึงจุดคุ้มทุน ส่วนใหญก็ไม่ต่ำกว่า 5 ปี แล้วคิดดูครับทุกอย่างเป็นเรื่องของธุรกิจหมด อาจารย์ที่ พระนครเหนือเคยสอนผมไว้ว่า ธุรกิจเป็นเรื่องของกำไร-ขาดทุน ไม่มีบุญคุณหรือเกรงใจ จะมีใครมายอมขายขาดทุน เพราะเกรงใจเจ้าบ้าน ครั้นไม่ง้อเขา จะทำเองก็เทคโนโลย๊ไม่ถึง
มาเลย์ กับอีกหลายประเทศที่มีแหล่งน้ำมันของตัวเองแล้วขายราคาถูก ก็เพราะรัฐชดเชยส่วนต่างให้ครับ ยกตัวอย่างที่ มาเลย์ ปัจจุบัน เบนซิน 92 ราคา 1.8 +/- ริงกิต รัฐชดเชย 0.6 +/- = 2.4+/- ริงกิต , เบนซิน 95 ราคา 2.8 + ริงกิต รัฐไม่ชดเชย ส่วนดีเซล 1.8 +/- ริงกิต รัฐชดเชย 1.0 +/- = 2.8 +/- ริงกิต ซึ่งเป็นเม็ดเงินมากกว่า 10 ล้านเหรียญต่อปีครับ
ทำเองได้ครับ ปตท. เป็นเจ้าของหลุมหลายแหล่ง ทั้งในอ่าวไทยและในต่างประเทศครับ(เช่นแหล่งอาทิตย์)... แล้วงานแบบนี้จะมีพวก Sub Contract กันหลายช่วงแล้วแต่ความเชี่ยวชาญ จะไม่มีใครทำเองทั้งหมดครับ, บริษัทไทยที่ทำแท่นฯ ก็มีหลายเจ้า หรือรับจ้างวางท่อก็มีหลายเจ้าครับ, บางบริษัทยังออกไปรับจ้างที่ญี่ปุ่นก็มี เช่น CUEL(บริษัทลูกเชฟร่อน), STPI(บริษัทลูกชิโนไทย) แล้วก็ไทยนิปปอนสตีลฯ ทั้งกลุ่มนี้เพิ่งได้งานทำแท่นขุดเจาะในทะเลที่ญี่ปุ่น เป็นต้น...
ประเด็นหลักคือเรื่องการแบ่งรายรับรายจ่ายนั่นแหละครับ... ตรงนี้ตกลงกันทีไร มันกลายเป็นเรื่องผลประโยชน์มหาศาลเสียจนกลายเป็นการเมืองระหว่างประเทศครับ...
ผมหมายถึงว่าถ้าเราต้องทำเอง โดยเริ่มจากศูนย์น่ะครับ โดยเฉพาะในขั้นตอนการสำรวจเพื่อยืนยันปริมาณสำรอง จริงอยู่มีเงินใช้ผีโม่แป้งได้ แต่เจ้าของเงินก็ต้องรู้ว่าแป้งที่โม่ได้มีลักษณะเป็นอย่างไร ไม่งั้นอาจถูกผีหลอกได้.
เรื่องทำแท่นอันนี้ไม่เถียงเลยครับ ของเราทำได้ดีมากๆ สู้เขาได้ทั้งฝีมือและราคา แต่ติดที่เราทำได้อย่างมากไม่เกินหกขาครับ และส่วนใหญ่จะเป็น แท่นหัวหลุมครับ ไม่ใช่แท่นผลิดหลัก. (สำหรับ top side ไม่ใช่ jacket) ไม่ใช่ความสามารถไม่ถึงแต่ ท่าเรือน้้ำลึกเราไม่เอื้อครับ คือต่อได้แล้วลากออกไปไม่ได้ เพราะน้ำตื้นเกินไปครับ ทั้ง cuel ที่แหลมฉบัง ทั้ง tns ที่สมุทรปราการ ต้องรอกร่องน้ำใหม่ซึ่งใช้งบไม่ใช่น้อยๆ. อีกอย่างเราไม่ใช่ผู้ผลิตเหล็กครับ ต้องนำเข้า เข้ามาแล้วกว่าจะตัดแผ่นแรกได้ เฮาะๆ ไม่อยากจะบอกเลยว่า ....... นานมาก อย่างที่พี่สมชายตั้งข้อสังเกตแหละครับ. การบังคับใช้กฏหมายไม่ได้ผล ทำให้หลายๆอย่างขึ้นอยู่กับการใช้ ดุลยพินิจแทน.
ปตท. กว่าจะถึงวันน้ีได้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะครับ ผมเองก็ศิตย์เก่า ปตท สผ.ครับ สิบปีก่อนเป็นแค่ ช่างเทคนิต๊อกต๋อย ทำงานกับฝรั่งที่รับเงินเดือนหลักแสน ที่เบิกได้แม้กระทั่งผ้าอนามัยเมีย เคยตั้งคำถามว่าต้องจ้างมันมาทำไม(วะ) ก็เพราะไอ้คำว่า shareholder นี่แหละที่มันค้ำกระบาลอยู่ ทุกวันนี้ ปตทสผ. เกือบจะรันด้วยคนไทยได้ทั้งหมด. ผมว่าน่าภาคภูมิใจออกครับ.
