ดอกหาง นกยูง สีแดงฉาน บานอยู่ เต็มฟาก สวรรค์
คนเดิน ผ่านไป มากัน เขาด้น ดั้นหา สิ่งใด
ปัญญา มีขาย ที่นี่หรือ จะแย่ง ซื้อได้ ที่ไหน
อย่างที่โก้ หรูหรา ราคา เท่าใด จะให้พ่อ ขายนา มาแลกเอา
ฉันมา ฉันเห็น ฉันแพ้ ยินแต่ เสียงด่า ว่าโง่เง่า
เพลงที่นี่ ไม่หวาน เหมือนบ้านเรา ใครไม่เข้า ถึงพอ เขาเยาะเย้ย
นี่จะให้ อะไร กันบ้างไหม มหาวิทยาลัย ใหญ่ โตเหวย
แม้นท่าน มิอาจให้ อะไรเลย วานนิ่งเฉย อย่าบ่น อย่าโวยวาย
ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง ฉัน จึงมาหา ความหมาย
ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย สุดท้าย ให้กระดาษ ฉันแผ่นเดียว
มืดจริงหนอ สถาบัน อันกว้างขวาง ปล่อยฉัน อ้างว้าง ขับเคี่ยว
เดินหา ซื้อปัญญา จนหน้าเซียว เทียวมา เทียวไป ไม่รู้วัน
ดอกหางนกยูง สีแดงฉาน บานอยู่ เต็มฟาก สวรรค์
เกินพอ ให้เจ้า แบ่งปัน จงเก็บกัน อย่าเดิน ผ่านเลยไป
เพลงเถื่อนแห่งสถาบัน
ไม่เกี่ยวกับภาพหรอก ทำเป็นอารมย์ศิลปินงั้นแหละ
