รอลุงพรานบุญไปแก้มืออีกรอบ 5555555
อยากฟังคำวิจารย์ติชิมจากเชฟมือทอง เผื่อจะได้ตามรอยไปชิม...อิอิ
ระหว่างรอขอให้เป็นความรู้เคล็ดไม่ลับนิ๊ดนึง... ผ้าขี้ริ้ว ดอกจอก สามสิบกลีบ
มันก็คือกระเพาะไว้หมักหญ้าของวัว เอามาลวกจิ้ม มีเนื้อสัมผัสกุ๊บกิ๊บ
ถ้าเป็นวัวควายพื้นบ้าน เครื่องในพวกนี้จะมีสีดำ ถ้าวัวขุนหรือวัวนมจะมีสีค่อนข้างขาว
บางคนอย่างผมชอบสีดำดั่งเดิมมากกว่า แต่คนส่วนใหญ่ชอบสีขาว
วิธีการทำให้ขาวคือใช้ปูนขาวที่ใช้ตีเส้นโรยสนาม เทผสมกับเครื่องใน
ใช้ teen สวมรองเท้าบูทแล้ว ย่ำๆๆ ขยี้ๆๆๆ แป๊บเดียวสีดำจะหลุดไป เนื้อนุ่มนิ่มน่ากิน
เมื่อล้างปูนขาวออก จะได้สีขาวขุ่นถึงเหลืองนิดๆ ปูนขาวไม่ตกค้างก่ออันตรายน่ะครับ
บางท่านอาจจะเห็นตามเขียงเนื้อเครื่องในมีสีขาวโอโม่ ยังกะแก้วใส
โดยเฉพาะสามสิบกลีบ หรือสะไบนาง อันนั้นอันตรายครับ
เพราะเขาใช้สารฟอกขาว ซึ่งเป็นสารพิษตกค้างในอาหาร ควรงดเว้นครับ
ลป. ลืมไป การใช้เท้าย่ำแบบนี้ ถือว่าเป็นหนึ่งในขบวนการผลิตน่ะครับ
เพื่อความรวดเร็ว เช่นเดียวกับการผลิตไวน์องุ่นเลิศรส แบบดั่งเดิมก็ใช้เท้าย่ำ
ไม่มีเจตนาทำให้ท่านทั้งหลาย เสียอรรถรสน่ะครับ
ในรูปก็เท้าผมเอง เห็นคนทำมันน่าสนุกเลยขอลองมั่ง
สอง teen ผมขยี้ จนมันขาว เนื้อนุ่ม ละมุนปาก
Ha Ha Ha ฮา "ฮั่นแน่" พี่ลิง ปากแดง อ่ะ ฮา
นักเปิบ "พิศดาร" เขาคงไม่ไว้ใจ วิธีของพี่ลิง อ่ะ ฮา
อะจึ๋ย "ตีน" ดำปี๋เลย ยายกลัว เชื้อรา ตาม "ซอกเล็บ" ตามง่ามตีน อ่ะ ฮา
วันหน้า วันหลัง จะเดิน "ย่ำ" ขอให้ตัดเล็บ ให้สั้น ล้างให้สะอาด ก่อน อ่ะ ฮา
555 บางทีจะกินของอร่อย ก็ต้องยอม ใช้วิธีของพี่ลิง อ่ะ ฮา
