golck 36 ขี้นลำ

[vinchy]

             ผมทำงานเป็นตำรวจมาระยะหนึ่ง ช่วงแรกของการทำงานพกไม่ขึ้นลำครับ
ปืน ๑๙๑๑ คิมเบอร์ ลำกล้อง๕ นิ้ว +แม็กสำรองอีก ๒ อัน หลังจากที่ทำงานมาช่วงแรกๆ
จับคนดำเนินคดี ไปขึ้นศาลให้การมัดแน่น เอาคนติดคุกไปหลายสิบ ญาตพี่น้องของคนเหล่านั้น
ที่มาฟังการพิจารณาที่ศาล จ้องหน้าผมอย่างไร้ความเป็นมิตรแต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากเข้าใจว่าเราทำตามหน้าที่
เขาเหล่านั้นก็น่าจะเข้าใจเรา แล้ววันหนึ่ง ผมก็โดนครับ
             คืนนั้นผมออกจากที่ทำงานก่อนเที่ยงคืนเล็กน้อยแล้วก็แวะทานข้าวต้มกับพี่ๆที่ร้านใกล้ๆที่ทำงาน
ไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆในร้านทั้งสิ้น ผมขับรถมอเตอร์ไซค์อย่างอารมณ์ปลอดโปร่งเพราะสามารถปิดคดีสำคัญได้
อากาศกำลังเย็นสบายเพราะเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาวก่อนปีใหม่เล็กน้อย บนถนนไม่มีรถคันอื่นเลย
ตอนนั้นผมมาบรรจุได้เพียงไม่กี่เดือนระหว่างที่กำลังขับรถอยู่ ผมได้ยินเสียงเหมือนคนเคาะกระป๋องดัง
เป็นระยะๆใส่หลังมา๒-๓ ครั้ง ผมหันกลับไปมอง เห็นรถเก๋งคันหนึ่งมีคนโผล่ออกมาจากฝั่งซ้ายของรถ
กำลังถือปืนสั้นยิงมาทางผม ห่างออกไปราว ๒๐ เมตร ผมรีบปล่อยมือขวาจากแฮนด์รถชัก ๑๑ มม.ออกมาหันปากกระบอก
กลับไปจะยิงตอบโต้ แต่ปืนยังไม่ได้ขึ้นลำ ทำให้ผมรีบเอามือขวาที่กำปืนมายันอยู่ที่แฮนด์รถและรีบเบรครถทันที
โดยตอนนั้นผมพยายามเบี่ยงรถมาทางขวาชิดเกาะกลางถนนที่ปูหญ้าไว้ เมื่อรถหยุด ผมทิ้งรถล้มทันทีไปหมอบอยู่บนเกาะกลางถนน
รีบขึ้นลำปืนและยิงใส่ไปที่รถคันนั้น รวดเดียวหมดแม็กฯ ตอนนั้นรถคันนั้นกำลังกลับรถตรงยูเทอร์นพอดี(ผมจอดทิ้งรถเลยยูเทอร์นมาซัก ๑๐ เมตร)
ผมคิดว่าผมยิงไม่โดนรถคันนั้นเลยซักนัด เพราะเมื่อตั้งลำรถหันหลังให้ผมได้ รถคันนั้นก็กระชากออกไปอย่างเร็วที่สุด
ผมรีบเปลี่ยนแม็กฯ และเล็งตามหลังรถคันนั้นไป พอได้สติก็รีบเผ่นกลับบ้านทันทีโดยลืมเก็บแม็กกาซีนเปล่าที่ปลดทิ้งด้วยซ้ำไป
แล้วย้อนกลับมาเก็บในภายหลัง ผมจำตำหนิรถคันนั้นได้พอสมควร หลังจากได้สติผมพร้อมทีมงาน(รอบนี้มีปืนยาวครบมือ)
ก็ตระเวรหารถคันนั้นตามโรงแรมทุกแห่งในพื้นที่รัศมี ๕๐ กม.จนถึงเช้าก็ไม่พบรถคันดังกล่าว
           หลังเหตุการณ์วันนั้นผมซ้อมยิงปืนทุกวัน เพิ่มแม็กฯสำรองเป็น ๔ อัน เพิ่มปืนสั้นสำรองอีก ๑ กระบอก
และไม่เคยพกปืนไม่ขึ้นลำอีกเลยครับ(ทุกวันนี้พกแบบขึ้นลำ นกง้างใส่เซฟพร้อมใช้ครับ) เพิ่มความระวังในการดำเนินชีวิต
ทุกที่ หากเห็นสิ่งใดผิดปกติ ใจจะอยู่ที่ปืนตลอด "ทำนองถ้าถูกยิงก่อนแล้วยิงผมไม่อยู่ก็ได้ยิงสวนแน่นอนโดยไม่มีลังเลหรือเสียจังหวะเลย"  

[eakseaman]

หวัดดีครับพี่ๆๆ ทุกท่าน
คือว่า หากผมเอากล๊อก 36 ขี้นลำ แล้วใส่กระเป๋ากางเกง หรือ แนบเอว พี่ขึ้นว่า ปลอดภัยไหมครับ
แล้วมันมีโอกาส ลั่นไหมครับ (โดยเราไม่ประมาณที่จะเอานิ้วไปกดไกครับ หรือเราไม่ถูกไกครับ)

อีกอย่าง หากเป็นพี่ จะพกพาแบบไหนครับที่พี่คิดว่า ปลอดภัยที่สุด ครับ

นึกแล้วเสียวแทน

[naisomchai]

              ผมทำงานเป็นตำรวจมาระยะหนึ่ง ช่วงแรกของการทำงานพกไม่ขึ้นลำครับ
ปืน ๑๙๑๑ คิมเบอร์ ลำกล้อง๕ นิ้ว +แม็กสำรองอีก ๒ อัน หลังจากที่ทำงานมาช่วงแรกๆ
จับคนดำเนินคดี ไปขึ้นศาลให้การมัดแน่น เอาคนติดคุกไปหลายสิบ ญาตพี่น้องของคนเหล่านั้น
ที่มาฟังการพิจารณาที่ศาล จ้องหน้าผมอย่างไร้ความเป็นมิตรแต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากเข้าใจว่าเราทำตามหน้าที่
เขาเหล่านั้นก็น่าจะเข้าใจเรา แล้ววันหนึ่ง ผมก็โดนครับ
             คืนนั้นผมออกจากที่ทำงานก่อนเที่ยงคืนเล็กน้อยแล้วก็แวะทานข้าวต้มกับพี่ๆที่ร้านใกล้ๆที่ทำงาน
ไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆในร้านทั้งสิ้น ผมขับรถมอเตอร์ไซค์อย่างอารมณ์ปลอดโปร่งเพราะสามารถปิดคดีสำคัญได้
อากาศกำลังเย็นสบายเพราะเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาวก่อนปีใหม่เล็กน้อย บนถนนไม่มีรถคันอื่นเลย
ตอนนั้นผมมาบรรจุได้เพียงไม่กี่เดือนระหว่างที่กำลังขับรถอยู่ ผมได้ยินเสียงเหมือนคนเคาะกระป๋องดัง
เป็นระยะๆใส่หลังมา๒-๓ ครั้ง ผมหันกลับไปมอง เห็นรถเก๋งคันหนึ่งมีคนโผล่ออกมาจากฝั่งซ้ายของรถ
กำลังถือปืนสั้นยิงมาทางผม ห่างออกไปราว ๒๐ เมตร ผมรีบปล่อยมือขวาจากแฮนด์รถชัก ๑๑ มม.ออกมาหันปากกระบอก
กลับไปจะยิงตอบโต้ แต่ปืนยังไม่ได้ขึ้นลำ ทำให้ผมรีบเอามือขวาที่กำปืนมายันอยู่ที่แฮนด์รถและรีบเบรครถทันที
โดยตอนนั้นผมพยายามเบี่ยงรถมาทางขวาชิดเกาะกลางถนนที่ปูหญ้าไว้ เมื่อรถหยุด ผมทิ้งรถล้มทันทีไปหมอบอยู่บนเกาะกลางถนน
รีบขึ้นลำปืนและยิงใส่ไปที่รถคันนั้น รวดเดียวหมดแม็กฯ ตอนนั้นรถคันนั้นกำลังกลับรถตรงยูเทอร์นพอดี(ผมจอดทิ้งรถเลยยูเทอร์นมาซัก ๑๐ เมตร)
ผมคิดว่าผมยิงไม่โดนรถคันนั้นเลยซักนัด เพราะเมื่อตั้งลำรถหันหลังให้ผมได้ รถคันนั้นก็กระชากออกไปอย่างเร็วที่สุด
ผมรีบเปลี่ยนแม็กฯ และเล็งตามหลังรถคันนั้นไป พอได้สติก็รีบเผ่นกลับบ้านทันทีโดยลืมเก็บแม็กกาซีนเปล่าที่ปลดทิ้งด้วยซ้ำไป
แล้วย้อนกลับมาเก็บในภายหลัง ผมจำตำหนิรถคันนั้นได้พอสมควร หลังจากได้สติผมพร้อมทีมงาน(รอบนี้มีปืนยาวครบมือ)
ก็ตระเวรหารถคันนั้นตามโรงแรมทุกแห่งในพื้นที่รัศมี ๕๐ กม.จนถึงเช้าก็ไม่พบรถคันดังกล่าว
           หลังเหตุการณ์วันนั้นผมซ้อมยิงปืนทุกวัน เพิ่มแม็กฯสำรองเป็น ๔ อัน เพิ่มปืนสั้นสำรองอีก ๑ กระบอก
และไม่เคยพกปืนไม่ขึ้นลำอีกเลยครับ(ทุกวันนี้พกแบบขึ้นลำ นกง้างใส่เซฟพร้อมใช้ครับ) เพิ่มความระวังในการดำเนินชีวิต
ทุกที่ หากเห็นสิ่งใดผิดปกติ ใจจะอยู่ที่ปืนตลอด "ทำนองถ้าถูกยิงก่อนแล้วยิงผมไม่อยู่ก็ได้ยิงสวนแน่นอนโดยไม่มีลังเลหรือเสียจังหวะเลย" 

ขอบคุณมากครับ...

ขอให้คุณพระคุ้มครองครับ...

[piboonyu]

ทุกคนก็มีเหตุผลของตัวเองทั้งนั้น เอาเป็นว่าใครถนัดแบบไหนก็เอาแบบแล้วกัน เพราะสุดท้ายเราจะเป็นผู้ที่รับปัญหาที่เกิดขึ้นเอง และต้องแก้ปัญหาด้วยตัวเองทั้งนั้น

[yongpayne]

              ผมทำงานเป็นตำรวจมาระยะหนึ่ง ช่วงแรกของการทำงานพกไม่ขึ้นลำครับ
ปืน ๑๙๑๑ คิมเบอร์ ลำกล้อง๕ นิ้ว +แม็กสำรองอีก ๒ อัน หลังจากที่ทำงานมาช่วงแรกๆ
จับคนดำเนินคดี ไปขึ้นศาลให้การมัดแน่น เอาคนติดคุกไปหลายสิบ ญาตพี่น้องของคนเหล่านั้น
ที่มาฟังการพิจารณาที่ศาล จ้องหน้าผมอย่างไร้ความเป็นมิตรแต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากเข้าใจว่าเราทำตามหน้าที่
เขาเหล่านั้นก็น่าจะเข้าใจเรา แล้ววันหนึ่ง ผมก็โดนครับ
             คืนนั้นผมออกจากที่ทำงานก่อนเที่ยงคืนเล็กน้อยแล้วก็แวะทานข้าวต้มกับพี่ๆที่ร้านใกล้ๆที่ทำงาน
ไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆในร้านทั้งสิ้น ผมขับรถมอเตอร์ไซค์อย่างอารมณ์ปลอดโปร่งเพราะสามารถปิดคดีสำคัญได้
อากาศกำลังเย็นสบายเพราะเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาวก่อนปีใหม่เล็กน้อย บนถนนไม่มีรถคันอื่นเลย
ตอนนั้นผมมาบรรจุได้เพียงไม่กี่เดือนระหว่างที่กำลังขับรถอยู่ ผมได้ยินเสียงเหมือนคนเคาะกระป๋องดัง
เป็นระยะๆใส่หลังมา๒-๓ ครั้ง ผมหันกลับไปมอง เห็นรถเก๋งคันหนึ่งมีคนโผล่ออกมาจากฝั่งซ้ายของรถ
กำลังถือปืนสั้นยิงมาทางผม ห่างออกไปราว ๒๐ เมตร ผมรีบปล่อยมือขวาจากแฮนด์รถชัก ๑๑ มม.ออกมาหันปากกระบอก
กลับไปจะยิงตอบโต้ แต่ปืนยังไม่ได้ขึ้นลำ ทำให้ผมรีบเอามือขวาที่กำปืนมายันอยู่ที่แฮนด์รถและรีบเบรครถทันที
โดยตอนนั้นผมพยายามเบี่ยงรถมาทางขวาชิดเกาะกลางถนนที่ปูหญ้าไว้ เมื่อรถหยุด ผมทิ้งรถล้มทันทีไปหมอบอยู่บนเกาะกลางถนน
รีบขึ้นลำปืนและยิงใส่ไปที่รถคันนั้น รวดเดียวหมดแม็กฯ ตอนนั้นรถคันนั้นกำลังกลับรถตรงยูเทอร์นพอดี(ผมจอดทิ้งรถเลยยูเทอร์นมาซัก ๑๐ เมตร)
ผมคิดว่าผมยิงไม่โดนรถคันนั้นเลยซักนัด เพราะเมื่อตั้งลำรถหันหลังให้ผมได้ รถคันนั้นก็กระชากออกไปอย่างเร็วที่สุด
ผมรีบเปลี่ยนแม็กฯ และเล็งตามหลังรถคันนั้นไป พอได้สติก็รีบเผ่นกลับบ้านทันทีโดยลืมเก็บแม็กกาซีนเปล่าที่ปลดทิ้งด้วยซ้ำไป
แล้วย้อนกลับมาเก็บในภายหลัง ผมจำตำหนิรถคันนั้นได้พอสมควร หลังจากได้สติผมพร้อมทีมงาน(รอบนี้มีปืนยาวครบมือ)
ก็ตระเวรหารถคันนั้นตามโรงแรมทุกแห่งในพื้นที่รัศมี ๕๐ กม.จนถึงเช้าก็ไม่พบรถคันดังกล่าว
           หลังเหตุการณ์วันนั้นผมซ้อมยิงปืนทุกวัน เพิ่มแม็กฯสำรองเป็น ๔ อัน เพิ่มปืนสั้นสำรองอีก ๑ กระบอก
และไม่เคยพกปืนไม่ขึ้นลำอีกเลยครับ(ทุกวันนี้พกแบบขึ้นลำ นกง้างใส่เซฟพร้อมใช้ครับ) เพิ่มความระวังในการดำเนินชีวิต
ทุกที่ หากเห็นสิ่งใดผิดปกติ ใจจะอยู่ที่ปืนตลอด "ทำนองถ้าถูกยิงก่อนแล้วยิงผมไม่อยู่ก็ได้ยิงสวนแน่นอนโดยไม่มีลังเลหรือเสียจังหวะเลย" 

ขอบคุณครับสำหรับอุทธาหรณ์ ผมก็เคยเจอเด็กแว้นกวนบาทา มายั้วเหมือนกัน ตอนนี้ถ้ากลางคืนขึ้นลำกลับบ้านครับ กลัวมันมาประกบเหมือนกัน

[rute - รักในหลวง]

              ผมทำงานเป็นตำรวจมาระยะหนึ่ง ช่วงแรกของการทำงานพกไม่ขึ้นลำครับ
ปืน ๑๙๑๑ คิมเบอร์ ลำกล้อง๕ นิ้ว +แม็กสำรองอีก ๒ อัน หลังจากที่ทำงานมาช่วงแรกๆ
จับคนดำเนินคดี ไปขึ้นศาลให้การมัดแน่น เอาคนติดคุกไปหลายสิบ ญาตพี่น้องของคนเหล่านั้น
ที่มาฟังการพิจารณาที่ศาล จ้องหน้าผมอย่างไร้ความเป็นมิตรแต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากเข้าใจว่าเราทำตามหน้าที่
เขาเหล่านั้นก็น่าจะเข้าใจเรา แล้ววันหนึ่ง ผมก็โดนครับ
             คืนนั้นผมออกจากที่ทำงานก่อนเที่ยงคืนเล็กน้อยแล้วก็แวะทานข้าวต้มกับพี่ๆที่ร้านใกล้ๆที่ทำงาน
ไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆในร้านทั้งสิ้น ผมขับรถมอเตอร์ไซค์อย่างอารมณ์ปลอดโปร่งเพราะสามารถปิดคดีสำคัญได้
อากาศกำลังเย็นสบายเพราะเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาวก่อนปีใหม่เล็กน้อย บนถนนไม่มีรถคันอื่นเลย
ตอนนั้นผมมาบรรจุได้เพียงไม่กี่เดือนระหว่างที่กำลังขับรถอยู่ ผมได้ยินเสียงเหมือนคนเคาะกระป๋องดัง
เป็นระยะๆใส่หลังมา๒-๓ ครั้ง ผมหันกลับไปมอง เห็นรถเก๋งคันหนึ่งมีคนโผล่ออกมาจากฝั่งซ้ายของรถ
กำลังถือปืนสั้นยิงมาทางผม ห่างออกไปราว ๒๐ เมตร ผมรีบปล่อยมือขวาจากแฮนด์รถชัก ๑๑ มม.ออกมาหันปากกระบอก
กลับไปจะยิงตอบโต้ แต่ปืนยังไม่ได้ขึ้นลำ ทำให้ผมรีบเอามือขวาที่กำปืนมายันอยู่ที่แฮนด์รถและรีบเบรครถทันที
โดยตอนนั้นผมพยายามเบี่ยงรถมาทางขวาชิดเกาะกลางถนนที่ปูหญ้าไว้ เมื่อรถหยุด ผมทิ้งรถล้มทันทีไปหมอบอยู่บนเกาะกลางถนน
รีบขึ้นลำปืนและยิงใส่ไปที่รถคันนั้น รวดเดียวหมดแม็กฯ ตอนนั้นรถคันนั้นกำลังกลับรถตรงยูเทอร์นพอดี(ผมจอดทิ้งรถเลยยูเทอร์นมาซัก ๑๐ เมตร)
ผมคิดว่าผมยิงไม่โดนรถคันนั้นเลยซักนัด เพราะเมื่อตั้งลำรถหันหลังให้ผมได้ รถคันนั้นก็กระชากออกไปอย่างเร็วที่สุด
ผมรีบเปลี่ยนแม็กฯ และเล็งตามหลังรถคันนั้นไป พอได้สติก็รีบเผ่นกลับบ้านทันทีโดยลืมเก็บแม็กกาซีนเปล่าที่ปลดทิ้งด้วยซ้ำไป
แล้วย้อนกลับมาเก็บในภายหลัง ผมจำตำหนิรถคันนั้นได้พอสมควร หลังจากได้สติผมพร้อมทีมงาน(รอบนี้มีปืนยาวครบมือ)
ก็ตระเวรหารถคันนั้นตามโรงแรมทุกแห่งในพื้นที่รัศมี ๕๐ กม.จนถึงเช้าก็ไม่พบรถคันดังกล่าว
           หลังเหตุการณ์วันนั้นผมซ้อมยิงปืนทุกวัน เพิ่มแม็กฯสำรองเป็น ๔ อัน เพิ่มปืนสั้นสำรองอีก ๑ กระบอก
และไม่เคยพกปืนไม่ขึ้นลำอีกเลยครับ(ทุกวันนี้พกแบบขึ้นลำ นกง้างใส่เซฟพร้อมใช้ครับ) เพิ่มความระวังในการดำเนินชีวิต
ทุกที่ หากเห็นสิ่งใดผิดปกติ ใจจะอยู่ที่ปืนตลอด "ทำนองถ้าถูกยิงก่อนแล้วยิงผมไม่อยู่ก็ได้ยิงสวนแน่นอนโดยไม่มีลังเลหรือเสียจังหวะเลย" 

+1 ครับ...

[SillyOldMan]

ผมคิดเสมอว่า"ปืน"เป็นอุปกรณ์อย่างหนึ่ง ที่ต้องได้รับการฝึกสอนที่ดีก่อนใช้งานหรือมีติดตัว  ไม่ว่าปืนชนิดไหนก็ตามถ้าผมไม่ได้ฝึกซ้อมผมก็ไม่นำมาพกติดตัว ปืนที่พกติดตัวก็ควรพร้อมใช้งาน(ขึ่นลำ) อ่านจากหลายความเห็นผมก็มิได้ขัดเเย้งเพราะมีเหตุผลกำกับทุกความเห็น(เพราะฝึกกันมาแบบนั้น) สุดท้ายคือ ท่านฝึกซ้อมกับปืนท่านแล้วหรือยัง.........

ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่า  อยากพกแต่ไม่หมั่นฝึกซ้อม ไม่ทำความเข้าใจ ศึกษาระบบการทำงานของปืนให้ดี  ทำให้เกิดการไม่มั่นใจในปืนที่พก  กลัวพลาด(ผมก็กลัว ไม่มีใครเก่งไปซะหมด เก่งไปซะทุกเรื่อง) แต่ถ้าได้การฝึกฝน หมั่นฝึกซ้อม  ความรู้สึกที่กลัว ไม่มั่นใจจะค่อยๆหายไปเอง พอแค่นี้ดีกว่าแค่นี้คนก็เกลียดขี้หน้าผมพออยู่แล้ว 55555555
ขอทิ้งศัทพ์คำว่า The element of surprise . ไว้ให้ลองคิดดูกันนะครับ   มันหมายความว่า บางครั้งจะมีเหตุการที่เกิดขึ้นได้อย่างที่ไม่ได้คาดหมายไว้นะครับ  

อิ อิ ลอกได้ทั้ง2ดุ้น อิ อิ อิ  

 

[Ro@d - รักในหลวง]

เพื่อนคอปืน ที่เข้ามาอ่าน ความเห็นของ คุณเจษ  กับของผม อย่าเข้าใจว่า เราทะเลาะ และเคือง กันนะครับ

เราต่างช่วยกันเติม ในแบบมุมมองของเรา อยู่ในกรอบของความเป็นเพื่อนที่เข้าใจกัน.. ซึ่งมุมสนทนานี้ ต่างก็จะเกิดประโยชน์กับผู้ร่วมสนทนา

ฉะนั้น ลงความเห็นได้เต็มที่เลย นะครับ .     

[boon(เสือไบ)]

ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่า  อย่าพกแต่ไม่หมั่นฝึกซ้อม ไม่ทำความเข้าใจ ศึกษาระบบการทำงานของปืนให้ดี  ทำให้เกิดการไม่มั่นใจในปืนที่พก  กลัวพลาด(ผมก็กลัว ไม่มีใครเก่งไปซะหมด เก่งไปซะทุกเรื่อง) แต่ถ้าได้การฝึกฝน หมั่นฝึกซ้อม  ความรู้สึกที่กลัว ไม่มั่นใจจะค่อยๆหายไปเอง พอแค่นี้ดีกว่าแค่นี้คนก็เกลียดขี้หน้าผมพออยู่แล้ว 55555555
ขอทิ้งศัทพ์คำว่า The element of surprise . ไว้ให้ลองคิดดูกันนะครับ   มันหมายความว่า บางครั้งจะมีเหตุการที่เกิดขึ้นได้อย่างที่ไม่ได้คาดหมายไว้นะครับ 

The element of surprise .
ผมเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้2ครั้ง เมียเลิกงานกลับมาบ้านก่อนเวลา2-3ช.ม โชคดีที่ดับเบิลล๊อคประตูเอาใว้
ต้องรีบพาไปแอบใว้ในตู้เสื้อผ้าอีกห้อง  แกล้งทำว่าพึ่งตื่นนอน รีบวิ่งไปเปิดประตูให้เข้าบ้าน พอเมียเข้าห้องอาบน้ำ
ก็ตัวใครตัวมัน

[SillyOldMan]

ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่า  อย่าพกแต่ไม่หมั่นฝึกซ้อม ไม่ทำความเข้าใจ ศึกษาระบบการทำงานของปืนให้ดี  ทำให้เกิดการไม่มั่นใจในปืนที่พก  กลัวพลาด(ผมก็กลัว ไม่มีใครเก่งไปซะหมด เก่งไปซะทุกเรื่อง) แต่ถ้าได้การฝึกฝน หมั่นฝึกซ้อม  ความรู้สึกที่กลัว ไม่มั่นใจจะค่อยๆหายไปเอง พอแค่นี้ดีกว่าแค่นี้คนก็เกลียดขี้หน้าผมพออยู่แล้ว 55555555
ขอทิ้งศัทพ์คำว่า The element of surprise . ไว้ให้ลองคิดดูกันนะครับ   มันหมายความว่า บางครั้งจะมีเหตุการที่เกิดขึ้นได้อย่างที่ไม่ได้คาดหมายไว้นะครับ 

The element of surprise .
ผมเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้2ครั้ง เมียเลิกงานกลับมาบ้านก่อนเวลา2-3ช.ม โชคดีที่ดับเบิลล๊อคประตูเอาใว้
ต้องรีบพาไปแอบใว้ในตู้เสื้อผ้าอีกห้อง  แกล้งทำว่าพึ่งตื่นนอน รีบวิ่งไปเปิดประตูให้เข้าบ้าน พอเมียเข้าห้องอาบน้ำ
ก็ตัวใครตัวมัน

อูยยยยยยยยย เจอแบบนี้ยอมโดนล่อยิงอีกรอบยังดีกว่า อย่างน้อยก็ยังได้สู้ 

[USP40]

              ผมทำงานเป็นตำรวจมาระยะหนึ่ง ช่วงแรกของการทำงานพกไม่ขึ้นลำครับ
ปืน ๑๙๑๑ คิมเบอร์ ลำกล้อง๕ นิ้ว +แม็กสำรองอีก ๒ อัน หลังจากที่ทำงานมาช่วงแรกๆ
จับคนดำเนินคดี ไปขึ้นศาลให้การมัดแน่น เอาคนติดคุกไปหลายสิบ ญาตพี่น้องของคนเหล่านั้น
ที่มาฟังการพิจารณาที่ศาล จ้องหน้าผมอย่างไร้ความเป็นมิตรแต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากเข้าใจว่าเราทำตามหน้าที่
เขาเหล่านั้นก็น่าจะเข้าใจเรา แล้ววันหนึ่ง ผมก็โดนครับ
             คืนนั้นผมออกจากที่ทำงานก่อนเที่ยงคืนเล็กน้อยแล้วก็แวะทานข้าวต้มกับพี่ๆที่ร้านใกล้ๆที่ทำงาน
ไม่มีสิ่งผิดปกติใดๆในร้านทั้งสิ้น ผมขับรถมอเตอร์ไซค์อย่างอารมณ์ปลอดโปร่งเพราะสามารถปิดคดีสำคัญได้
อากาศกำลังเย็นสบายเพราะเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาวก่อนปีใหม่เล็กน้อย บนถนนไม่มีรถคันอื่นเลย
ตอนนั้นผมมาบรรจุได้เพียงไม่กี่เดือนระหว่างที่กำลังขับรถอยู่ ผมได้ยินเสียงเหมือนคนเคาะกระป๋องดัง
เป็นระยะๆใส่หลังมา๒-๓ ครั้ง ผมหันกลับไปมอง เห็นรถเก๋งคันหนึ่งมีคนโผล่ออกมาจากฝั่งซ้ายของรถ
กำลังถือปืนสั้นยิงมาทางผม ห่างออกไปราว ๒๐ เมตร ผมรีบปล่อยมือขวาจากแฮนด์รถชัก ๑๑ มม.ออกมาหันปากกระบอก
กลับไปจะยิงตอบโต้ แต่ปืนยังไม่ได้ขึ้นลำ ทำให้ผมรีบเอามือขวาที่กำปืนมายันอยู่ที่แฮนด์รถและรีบเบรครถทันที
โดยตอนนั้นผมพยายามเบี่ยงรถมาทางขวาชิดเกาะกลางถนนที่ปูหญ้าไว้ เมื่อรถหยุด ผมทิ้งรถล้มทันทีไปหมอบอยู่บนเกาะกลางถนน
รีบขึ้นลำปืนและยิงใส่ไปที่รถคันนั้น รวดเดียวหมดแม็กฯ ตอนนั้นรถคันนั้นกำลังกลับรถตรงยูเทอร์นพอดี(ผมจอดทิ้งรถเลยยูเทอร์นมาซัก ๑๐ เมตร)
ผมคิดว่าผมยิงไม่โดนรถคันนั้นเลยซักนัด เพราะเมื่อตั้งลำรถหันหลังให้ผมได้ รถคันนั้นก็กระชากออกไปอย่างเร็วที่สุด
ผมรีบเปลี่ยนแม็กฯ และเล็งตามหลังรถคันนั้นไป พอได้สติก็รีบเผ่นกลับบ้านทันทีโดยลืมเก็บแม็กกาซีนเปล่าที่ปลดทิ้งด้วยซ้ำไป
แล้วย้อนกลับมาเก็บในภายหลัง ผมจำตำหนิรถคันนั้นได้พอสมควร หลังจากได้สติผมพร้อมทีมงาน(รอบนี้มีปืนยาวครบมือ)
ก็ตระเวรหารถคันนั้นตามโรงแรมทุกแห่งในพื้นที่รัศมี ๕๐ กม.จนถึงเช้าก็ไม่พบรถคันดังกล่าว
           หลังเหตุการณ์วันนั้นผมซ้อมยิงปืนทุกวัน เพิ่มแม็กฯสำรองเป็น ๔ อัน เพิ่มปืนสั้นสำรองอีก ๑ กระบอก
และไม่เคยพกปืนไม่ขึ้นลำอีกเลยครับ(ทุกวันนี้พกแบบขึ้นลำ นกง้างใส่เซฟพร้อมใช้ครับ) เพิ่มความระวังในการดำเนินชีวิต
ทุกที่ หากเห็นสิ่งใดผิดปกติ ใจจะอยู่ที่ปืนตลอด "ทำนองถ้าถูกยิงก่อนแล้วยิงผมไม่อยู่ก็ได้ยิงสวนแน่นอนโดยไม่มีลังเลหรือเสียจังหวะเลย" 

ขอให้พระคุ้มครองครับ

[USP40]

ผมคิดเสมอว่า"ปืน"เป็นอุปกรณ์อย่างหนึ่ง ที่ต้องได้รับการฝึกสอนที่ดีก่อนใช้งานหรือมีติดตัว  ไม่ว่าปืนชนิดไหนก็ตามถ้าผมไม่ได้ฝึกซ้อมผมก็ไม่นำมาพกติดตัว ปืนที่พกติดตัวก็ควรพร้อมใช้งาน(ขึ่นลำ) อ่านจากหลายความเห็นผมก็มิได้ขัดเเย้งเพราะมีเหตุผลกำกับทุกความเห็น(เพราะฝึกกันมาแบบนั้น) สุดท้ายคือ ท่านฝึกซ้อมกับปืนท่านแล้วหรือยัง.........

ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่า  อยากพกแต่ไม่หมั่นฝึกซ้อม ไม่ทำความเข้าใจ ศึกษาระบบการทำงานของปืนให้ดี  ทำให้เกิดการไม่มั่นใจในปืนที่พก  กลัวพลาด(ผมก็กลัว ไม่มีใครเก่งไปซะหมด เก่งไปซะทุกเรื่อง) แต่ถ้าได้การฝึกฝน หมั่นฝึกซ้อม  ความรู้สึกที่กลัว ไม่มั่นใจจะค่อยๆหายไปเอง พอแค่นี้ดีกว่าแค่นี้คนก็เกลียดขี้หน้าผมพออยู่แล้ว 55555555
ขอทิ้งศัทพ์คำว่า The element of surprise . ไว้ให้ลองคิดดูกันนะครับ   มันหมายความว่า บางครั้งจะมีเหตุการที่เกิดขึ้นได้อย่างที่ไม่ได้คาดหมายไว้นะครับ 

อิ อิ ลอกได้ทั้ง2ดุ้น อิ อิ อิ 

 

ขอบคุณที่แก้ตรง อย่าเป็นอยากให้ครับ

[USP40]

เพื่อนคอปืน ที่เข้ามาอ่าน ความเห็นของ คุณเจษ  กับของผม อย่าเข้าใจว่า เราทะเลาะ และเคือง กันนะครับ

เราต่างช่วยกันเติม ในแบบมุมมองของเรา อยู่ในกรอบของความเป็นเพื่อนที่เข้าใจกัน.. ซึ่งมุมสนทนานี้ ต่างก็จะเกิดประโยชน์กับผู้ร่วมสนทนา

ฉะนั้น ลงความเห็นได้เต็มที่เลย นะครับ .     

ถ้าทะเลาะกันจริงๆ  จะไม่มีมาให้เห็นอย่างนี้หรอกครับ  PM ก็มี  โทรศัพท์ก็มี  ทางนั้นสะดวกกว่าคร้าบบบ

[USP40]

ปัญหามันอยู่ตรงที่ว่า  อย่าพกแต่ไม่หมั่นฝึกซ้อม ไม่ทำความเข้าใจ ศึกษาระบบการทำงานของปืนให้ดี  ทำให้เกิดการไม่มั่นใจในปืนที่พก  กลัวพลาด(ผมก็กลัว ไม่มีใครเก่งไปซะหมด เก่งไปซะทุกเรื่อง) แต่ถ้าได้การฝึกฝน หมั่นฝึกซ้อม  ความรู้สึกที่กลัว ไม่มั่นใจจะค่อยๆหายไปเอง พอแค่นี้ดีกว่าแค่นี้คนก็เกลียดขี้หน้าผมพออยู่แล้ว 55555555
ขอทิ้งศัทพ์คำว่า The element of surprise . ไว้ให้ลองคิดดูกันนะครับ   มันหมายความว่า บางครั้งจะมีเหตุการที่เกิดขึ้นได้อย่างที่ไม่ได้คาดหมายไว้นะครับ 

The element of surprise .
ผมเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้2ครั้ง เมียเลิกงานกลับมาบ้านก่อนเวลา2-3ช.ม โชคดีที่ดับเบิลล๊อคประตูเอาใว้
ต้องรีบพาไปแอบใว้ในตู้เสื้อผ้าอีกห้อง  แกล้งทำว่าพึ่งตื่นนอน รีบวิ่งไปเปิดประตูให้เข้าบ้าน พอเมียเข้าห้องอาบน้ำ
ก็ตัวใครตัวมัน

5555 พี่บุญนี่ร้ายจริงๆ 
พี่เข้าใจคำว่า Element of suprise และ To expect the unexpected เลยใช่ไหมครับ ฮา
การประเมินสถานการณ์ ผมก็ใช้ครับพี่  ในชีวิตประจำวัน   แต่การประเมินสถานการณ์เรื่องพกไม่ขึ้นลำ  มันต่างกัน ไม่ได้คิดเพียงแค่ว่าจะเจอคู่อริไหมวันนี้   ถ้าคิดว่าไม่เจอก็พกไม่ขึ้นลำ
แล้วถ้าเกิดว่าอยู่ดีเจอโจรมันจะปล้นฆ่าเอา  โดยที่เราไม่สามารถรู้ล่วงหน้ามาก่อน ( THE ELEMENT OF SURPRISE ) แล้วจะยังไงล่ะครับ   ทุกอย่างมันอาจจะเกิดขึ้นได้เสมอ
ถ้ามีความคิดแบบพกไม่ขึ้นลำ เป็นความคิดที่ประมาทสุดๆ ครับ
จากที่บอกว่าแล้วแต่ความชำนาญของแต่ละบุคคล   ตรงนี้มันแก้ไขกันได้ครับ   มันขึ้นอยู่กับแต่ละคนจะสนใจ ขวนขวายฝึกฝนการใช้เครื่องมือ  ในมือที่มีอยู่ได้มากน้อยแค่ไหน
ในเมื่อเราสามารถทำได้   เราจะ handy cap( นัก golf ช่วยผมทีผมอธิบายไทยไม่ถูก) ตัวเองทำไมครับ
 

[RSIA01 - รักในหลวง]

พกออโต้ไม่ขึ้นลำ ผมว่าก็ยังโอเคนะครับ เหมาะสมในบางสถานการณ์ และบางลักษณะการพกพา
แต่เพื่อนผมนี่มีคนนึง พก M36 ใส่ลูกแค่สามนัด คือเว้นนัดที่ตรงกับช่องโม่ เพราะกลัวลั่น และเว้นนัดถัดไป เพราะบอกว่าตัวเองใจร้อน เผื่อโกรธใคร ควักมาเหนี่ยวนัดแรกจะได้ไม่ลั่น คิดไปได้