มีเรื่องบ้าๆบอๆมาเล่าให้ฟังครับ

[artami]

ยังไม่มีกะเค้าเอาหลานมาอวด
ผมเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวเลยลองให้มาเป็นเด็กเสริฟ์ เค้ายังเขียนไม่ได้ ก๋วยเตี๋ยว หันมาถามบอกว่าตอเต่าไม่ได้ใช้บอใบไม้แทนตอเต่าได้ไหม  

[naisomchai]

นายสมชายมีเพิ่มเติมเฉพาะตัวเองว่าเส้นแบ่งว่าจะสู้หรือเลี่ยงมี 2 เรื่องครับ, เรื่องแรกคือศีล 5 ครับ ส่วนเรื่องที่สองคือ"หากกลัวให้วางแผน"และ"เมื่อไม่มีแผนให้เลี่ยง/หนีเอาไว้ก่อนครับ"... เรื่องหัดให้วางแผนนี่เป็นเรื่องสอนกันไม่ง่าย เพราะต้องมีเรื่องพื้นฐานอื่นก่อน ได้แก่เรื่องการใช้ภาษาไทย กับเรื่องการฝึกให้เป็นคนช่างสังเกตและจับประเด็นก่อนเรื่องวางแผนครับ...

เอาตัวอย่างที่เห็นง่าย เช่นหนังผีไทย(ผีปอบทั้ง 8 ภาค) คนวิ่งหนีผีแบบไม่มีแผนกันตลอด วิ่งกันไปวนไปวนมาไม่ไปไหน วิ่งชนกันก็ฮากันหนึ่งที วิ่งจ๊ะเอ๋ผีก็ฮากันอีกหนึ่งที... ส่วนหนังฝรั่ง"เกือบทุกเรื่อง"ที่มีบทเด็กๆ(หรือผู้ใหญ่)วิ่งหนีผี ไม่ว่าจะเป็นผีดิบแวมไพร์หรือ ผีอื่นหรือมนุษย์หมาป่าก็ตาม ขั้นแรกมันจะถามกันเองก่อนว่าใครมีแผนมั่ง? แล้วเถียงกันเรื่องแผน!!! จากนั้นหนังก็ผูกเรื่องกับการพยายามทำตามแผน, ในขณะที่หนังไทยเล่นอยู่กับเสี่ยงดวงกับความบังเอิญจนเกือบจบเรื่องก็จะ"บังเอิญ"รู้วิธีจัดการกับผี แล้วหนังก็จบตรงนั้น...

การสอนใครสักคนให้รู้จักวางแผนไม่ใช่เดินไปบอกว่าให้หัดวางแผนครับ... แต่ต้องเริ่มต้นด้วยการคุยกันบ่อยๆ ให้เล่าเรื่องต่างๆที่โรงเรียนให้เราฟัง เป็นการฝึกทักษะการสื่อสารกับฝึกเรื่องการจับประเด็น เพราะหากจับประเด็นหรือเก็บข้อมูลไม่ได้ ก็เล่าเรื่องราวต่างๆไม่ได้ จับต้นไม่ได้ จับปลายไม่ได้ ไม่รู้จะเล่ายังไง ระหว่างที่แกเล่า เราก็ถามเป็นระยะว่าแล้วหนูจะทำยังไงต่อไป...

เมื่อหนูยังตอบไม่ได้ว่าหนูจะทำยังไงต่อไป แสดงว่า"หนูยังไม่มีแผน"เราก็ชวนคุยไปเรื่อยครับ, จากนั้นก็แล้วแต่คุณพ่อคุณแม่แหละครับว่าจะ"ใส่"อะไรลงในระบบความคิดของแกครับ... เรื่องการสื่อสาร/การใช้ภาษาไทยกับเรื่องการวางแผนนี่เป็นเรื่องที่เก่าแก่มากที่สุดในอารยธรรมมนุษย์ แต่เรื่องนี้เป็น"เส้นแบ่ง"เส้นหนึ่งในสังคมไทยที่คนส่วนหนึ่งไม่ตระหนักว่า"มันมีจริง"ครับ...

ยกเอามาย้ำว่าความเห็นยังเหมือนเดิมครับ, และยืนยันว่าตามตัวแดงนั้นมีจริงครับ แม้แต่ในกระทู้นี้ก็ตาม... นี่อย่าว่าแต่เรื่องการเมืองเลยครับ แค่เรื่องเด็กทะเลาะกันก็ยังจับประเด็นต้นชนปลายกันได้แบบชักสงสัยว่าคุยกันเรื่องอะไรอยู่ครับ...

หากใครไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตนเองได้ ก็ต้องนั่งอ่านกันทีละพยางค์แหละครับ อ่านแล้วจะเข้าใจอย่างไรก็ต้องพึ่งพาความสามารถตามตัวแดงอีกนั่นแหละ...

เอาเรื่องการสร้างแรงจูงใจมาคุยอีกนิดนึง... เวลาเขาจะปลุกใจเจ้าหน้าที่ให้ออกปฎิบัติงานฯ หากเจ้าหน้าที่ชั้นสูง ผู้บังคับบัญชาก็จะบอกว่า"จำเป็นต้องทำเพราะเป็นหน้าที่ ดังนั้นคุณไปทำให้สำเร็จ", แต่ถ้าระดับล่างๆ ผู้บังคับบัญชาจะบอกว่า"คุณต้องไปจับมัน เพราะมันเป็นคนเลว อย่าปล่อยให้คนเลวลอยนวล"... ตรงนี้ก็เป็นเส้นแบ่งอีกเส้นหนึ่งครับ คือการกำหนดพฤติกรรมด้วยอารมณ์ หรือด้วยเหตุผล...

แล้วหนูจะทำยังไง?... ดังนั้นต้องหมั่นถามเด็กครับ, แต่กว่าจะถามได้นั้น ต้องมีความสามารถสอนให้เด็กสื่อสารได้เสียก่อน ต้องค่อยเป็นค่อยไป แล้วที่สำคัญก็คือพ่อกับแม่นั่นแหละมีความสามารถสื่อสาร+มีความสามารถวางแผนได้หรือไม่ หรือว่าตัวเองก็เจ้าอารมณ์จนไม่รู้ประเด็น จับประเด็นไม่ได้...

[Udomkd]

กระทู้ของคนมีลูกมีเมีย ขออ่านอย่างเดียว No Comment หุหุ

        ผมคนไม่มีลูก"มีเมีย"
ก็ขออ่านอย่างเดียวเหมือนกัน ครับ

       แล้วเมื่อไหร่คุณครูจะเป็นคน "มีลูก มีเมีย" ล่ะครับ 

       

       

        หึ หึ
ตอบเบา ๆ ว่า
"หาเมีย เพิ่มอีกคน"

กลับพัดลุงวันใหน จะไปเปิดโพสน์นี้ ให้พี่สาวดู แถวๆแม่ขริบ หึๆๆ

[JUNGLE]

เด็กแค่ทะเลาะกัน ก็แนะนำกันแค่พอประมาณครับ อย่าให้มันเลยเถิดซะเกินเรื่องของเด็ก เราเป็นผู้ใหญ่ต้องรู้จักสอนรู้จักพูดคุย   เด็กอายุไม่ถึงสามขวบสอนแต่พอสมควรดีกว่าครับ  อย่าให้ใครมาด่าได้ว่าแก่จะตายยังแยกแยะไม่ออกว่าอันไหนควรหรือไม่ควร   ถ้าเรารู้จักแค่สอนให้เด็กใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา โตขึ้นมาปัญญาเค้าจะฝ่อได้  สอนให้เค้าใช้สมองให้มากกว่าความรุนแรง   สอนให้เค้ารู้หลบรู้หลีก ให้มากกว่าจากต่อสู้  เพราะคนที่ฉลาดจะเลือกที่จะหลบเลี่ยงมากกว่าที่จะต่อสู้   เอาไว้ถ้าหลีกไม่ได้เราถึงสู้    เราไม่ใช่อันธพาลที่จะไปมีเรื่องกับใครเค้าไปทั่ว  หลบได้ก็เลือกที่จะหลบ เลี่ยงได้ก็เลือกที่จะเลี่ยง ทำอะไรตรงไปตรงมาเปิดเผย รู้จักที่จะเลือกคบคน

รู้จักสอนและปกป้องเค้าแต่พอประมาณไม่มากไม่น้อยซะจนเกินไป  เพราะถ้าน้อยไปเค้าจะมองว่าเราไม่รักไม่ดูแลเค้า  ถ้ามากไปก็จะเป็นพ่อแม่รังแกฉัน    ลูกจะเป็นกระจกที่สะท้อนถึงการสั่งสอนของพ่อแม่ และสติปัญญาของพ่อแม่ได้ดีอย่างหนึ่งครับ   

 

....บางที่ผู้ใหญ่ก็ทำเรื่องไม่รู้จักคิด....

ให้เด็กสู้เป็นทางเลือกสุดท้ายผมไม่เห็นด้วยสะที่เดียว...มันก็แล้วแต่เหตุแล้วแต่ผล....ที่ควรคือสอนให้รู้จักสู้แบบที่ควรจะเป็นให้สู้สมน้ำสมเนื้อ...สู้แบบเด็กทะเลาะกับเด็ก....ไม่สอนให้ทำร้ายรางกายกันจนเกินกว่าเหตุ....

ทำร้ายเข้าไปทำหนักๆเข้าไว้...สอนให้คนเป็นคนนะครับ...อย่าให้เป็นอย่างอื่น   

อย่างพี่ตั๋วบอก"มนุษย์ก็คือสัตว์ชนิดนึงที่มีสันชาติญาน แต่เรามีขอบเขตกั้นด้วยศาสนา จริยธรรม และกฏเกณฑ์ เพื่อป้องกันไม่ให้ประพฤติเยี่ยงสัตว์เดรัจฉานอยู่แล้วครับ.."   สอนให้รู้จักขอบเขตคนไม่ใช่สัตว์


+1 จขกท.ครับ....    83>84

เรื่องแบบนี้แล้วแต่คนนะครับพี่ ซึ่งไม่มีใครผิดหรือถูก  เพราะแต่ละคนก็แตกต่างกันไปครับ  แต่อย่าลืมนะครับเวปเราเป็นเวปสาธารณะ ควรคำนึงถึงภาพรวมด้วยว่าคนภายนอกจะมองอย่างไรกัน  การจะตอบอะไรในเวปนี้ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นเวปของอาวุธปืนแล้วนั้น  หากหลีกเลี่ยงได้ผมก็พยายามหลีกเลี่ยงการใช้ความรุนแรงเสมอ  ปกติคนที่ไม่เข้าใจเรื่องอาวุธปืนก็มองคนที่ชื่นชอบเรื่องอาวุธปืนในด้านลบมากอยู่แล้ว  ถ้าหากเราสนับสนุนความรุนแรงแม้แต่เรื่องของเด็กๆ ก็จะกลายเป็นว่า คนนอกมองว่าคนกลุ่มที่นิยมชมชอบอาวุธปืน ชอบความรุนแรงเสมอนะครับพี่  ผมจึงย้ำเสมอเวลาตอบคำถามแนวนี้ว่าขอให้การใช้กำลังความรุนแรงเป็นทางเลือกสุดท้ายจริงๆเถอะครับ อย่างน้อยๆก็แสดงให้เห็นว่าพวกเราเป็นชนชั้นปัญญาชนไม่ใช่พวกที่นิยมการใช้อาวุธและความรุนแรงโดยปราศจากเหตุผลอันควร   

พ่อ; ลูกหน้าเป็นอะไรเหมือนแมวข่วน
ลูก; โดนเพื่อนคนเดิมรังแกครับพ่อ แต่เค้าจะไม่มารังแกผมอีกแล้ว
พ่อ; ทำไมละลูก
ลูก; ก็วันนี้ผมทำตามที่พ่อสอน ถ้าโดนเพื่อนคนเดิมรังแกก็เอาดินสอแทงสวนไปเลย วันนี้ตอนเพื่อนมาข่วนหน้าผมๆเลยเอาดินสอแทงเบ้าตามัน มันโมโหมาถีบผมอีก
ผมเลยสวนไปอีกแท่ง ต่อไปนี้มันไม่กล้ารังแกผมแล้วครับ
พ่อ: เก่งมากลูกพ่อ  เย้ๆๆๆๆ

สอนได้สุดยอดไปเลย....

     อันนี้ก็เกินไปคร้าบบบบ    ถ้าจะสอนลูกขนาดนั้น คงต้องย้อนไปมองว่าตัวพ่อนิสัยกมลสันดารเป็นเช่นไรแล้วละครับพี่    วุฒิภาวะของคนเป็นพ่อคงน้อยจนติดลบ     สภาวะความเป็นคนคงตกต่ำสุดๆ      คนที่เป็นคนๆเค้าคงไม่สอนลูกแบบนี้หรอกครับ  คงต้องให้เด็กไปเกิดที่โซมาเลียละครับพี่ถ้าจะมีแนวๆนี้ เกิดมาปุ๊บก็พร้อมรบกันไปเลยไม่ต้องคิดถึงความเป็นคนกันแล้วทำอะไรก็ได้ขอแค่ให้ชีวิตตัวเองรอด  ไม่ต้องเลือกวิธีการใดๆ ใครจะเจ็บจะตายแต่ถ้ามาทำเราเพียงแค่สะกิดก็เอาให้ถึงพิกลพิการกันไปข้าง  บ้านเราไม่ได้อยู่กลางสงครามกลางเมืองขนาดนั้นครับ   

อ่านที่ผมเน้นไวให้นะ...แล้ว  อาจจะเข้าใจอะไรมากขึ้น.....

เด็ก มันก็มี "วิถีของเด็ก" เรื่องทะเลาะกัน เรื่องถูกรังแก หรือไปรังแกคนอื่น มันก็เป็นธรรมชาติอยู่แล้ว เพราะเด็ก ยังขาดและยังไม่รู้ถึงจิตสำนึก ว่าอะไรควรหรือไม่ควร อะไรถูกอะไรผิด
  ตอนผมเด็ก ๆ ผมไม่เคยถูกสอน ว่าถ้าถูกรังแกหรือถูกแกล้ง จะต้องไปตอบโต้อย่างไร แต่ผมถูกสอนให้รู้ ว่าอะไร "ควรหรือไม่ควร" ผมไม่เคยถูกสอนให้สู้คน แต่ผมถูกสอนให้รู้ "อะไรผิด อะไรถูก"
  สอนลูก "ให้รู้จักคิด" ไม่ใช่ยัดความคิดไปให้ลูก แต่ถ้าลูก "คิดเป็น" ก็จะรู้ได้เองว่าจะทำอย่างไรไม่ให้ถูกรังแกอีก
  ผมเชื่อว่า ถ้าทำดี ความดีมันจะเป็นภูมิคุ้มกันไม่ให้ถูกรังแกได้เอง หากเราเป็นเพื่อนที่ดีกับเพื่อน ๆ ใครเขาจะอยากมารังแกเรา หรือถ้ามีคนมารังแก เดี๋ยวเพื่อน ๆ ก็จะช่วยเหลือเราเอง

เห็นด้วยกับทั้งสองท่านครับ...

[JUNGLE]

ย้ำอีกครั้ง... เด็กก็คือเด็ก... จะทะเลาะกันบ้าง... ก็ช่างเด็ก... สำคัญ... ผู้ใหญ่อย่าไปร่วมวงทะเลาะด้วย... หรืออย่าไปให้ท้ายจนเกินพอดี... มิเช่นนั้น... จะกลายเป็นเด็กอมมือซะเองครับ...

[Wachira1973]

ขอนอกเรื่องนิดนึงนะครับ...เวลาเด็กช่างกลไปมีเรื่องหรือดักทำร้ายเด็กสถาบันคู่อริ บางครั้งถึงขนาดดักยิงจนคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่พลอยโดนลูกหลงไปด้วยที่เป็นข่าวและไม่เป็นข่าว...พอเด็กพวกนี้ถูกตำรวจจับทีไรก็จะมีพ่อแม่ผู้ปกครองออกมาโวยเสมอว่าลูกๆ(อันธพาล)ของพวกเขาต่างเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนกันทั้งนั้น...ผมไม่เคยเห็นว่าจะมีพ่อแม่คนไหนออกมายอมรับซักครั้งว่าลูกหลานของตนถูกปลูกฝังหรือถูกสอนมาแบบผิดๆ อาจจะไม่เกี่ยวกับกระทู้นะครับแต่ผมเห็นว่าพ่อแม่ผู้ปกครองควรต้องมีส่วนรับความผิดที่ลูกหลานของตนได้ก่อขึ้นแบบเต็มๆ

[แปจีหล่อ]

http://www.youtube.com/watch?v=ZC-WfUHUBSw&feature=related

[NaiMai>รักในหลวง]

ขอนอกเรื่องนิดนึงนะครับ...เวลาเด็กช่างกลไปมีเรื่องหรือดักทำร้ายเด็กสถาบันคู่อริ บางครั้งถึงขนาดดักยิงจนคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่พลอยโดนลูกหลงไปด้วยที่เป็นข่าวและไม่เป็นข่าว...พอเด็กพวกนี้ถูกตำรวจจับทีไรก็จะมีพ่อแม่ผู้ปกครองออกมาโวยเสมอว่าลูกๆ(อันธพาล)ของพวกเขาต่างเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนกันทั้งนั้น...ผมไม่เคยเห็นว่าจะมีพ่อแม่คนไหนออกมายอมรับซักครั้งว่าลูกหลานของตนถูกปลูกฝังหรือถูกสอนมาแบบผิดๆ อาจจะไม่เกี่ยวกับกระทู้นะครับแต่ผมเห็นว่าพ่อแม่ผู้ปกครองควรต้องมีส่วนรับความผิดที่ลูกหลานของตนได้ก่อขึ้นแบบเต็มๆ

  มีครับ พ่อแม่ผมนี่แหละครับ ไม่เคยให้ท้ายลูกเลยสักครั้ง มึงผิด มึงไปแก้ปัญหาเอง ไม่ปกป้อง มีเพียงช่วยเหลือบ้างตามสมควร ซิ่งรถโดนจับ เอาเงินค่าขนมไปจ่ายค่าปรับเอง ไม่พอก็หักเอารอบหน้า หรือไปมีเรื่องกับคนอื่น ก็ไม่เคยจะออกมาโวยวายหรือมาออกตัวบอกว่าลูกชายเป็นคนดี ให้ไปเคลียเอง ทั้งหมดทำให้ผมต้องปกป้องตัวเอง โดยการไม่ไปรังแกใคร ป้องกันตัวเองตามสมควร เพราะไม่เช่นนั้นแล้ว หากต้องขึ้นโรงพัก ถ้าไม่ถึงกับต้องประกันตัวออกมา พ่อแม่ผมไม่เคยมาช่วย ให้แก้ปัญหาด้วยตัวเอง ที่ผ่านมา ผมก็เอาตัวรอดได้ตลอด โดยแทบจะไม่เคยเดือดร้อนพ่อแม่ มีเพียงครั้งเดียวที่แม่ต้องไปประกันตัวให้ แล้วก็ไม่เคยมาช่วยเหลืออะไรอีก ไปให้การ ไปสอบปากคำ ไปคนเดียวล้วน ๆ แต่เรื่องราวก็จบด้วยผมไม่มีความผิด
  ผมถึงบอกไงครับ ว่าปล่อยไปตามครรลองของเด็ก เพียงแค่สอนให้รู้จักผิดถูก ไม่ใช่ไปให้ท้าย หรือสอนให้ทำร้ายตอบโต้ การสอนให้ไปตอบโต้ มันก็ไม่ต่างอะไรกับการให้ท้าย และมันคนละเรื่องกับการสอนให้ลูกสู้ สอนลูกให้มีเหตุผล สอนลูกให้เข้าใจ ถ้าเค้าเข้าใจ เด็กจะปรับตัวเอง รู้จักแก้สถานการณ์ และเมื่อนั้น ไม่มีใครไปรังแกเขาได้ง่าย ๆ หรอกครับ ถ้าต้องสู้ เขาก็จะรู้เอง ว่าต้องสู้อย่างไร แก้ไขอย่างไร ย้ำอีกครั้งครับ "สอนให้ลูกรู้จักคิด" ไม่ใช่ "ยัดเยียดความคิดให้ลูก"
  ลูกสาวผม ผมไม่เคยสอนให้ไปตอบโต้คนที่มารังแก แต่เกือบ 20 ปีที่ผ่านมา มีเพียงครั้งเดียวที่ลูกมาบอกว่าโดนเพื่อนทำร้ายมา ผมเพียงแค่ปลอบ และถามว่าเหตุการณ์เป้นอย่างไร เมื่อฟังแล้วก็อธิบายให้ลูกฟังว่า เราผิดไหม อย่างไร เพื่อนผิดไหม อย่างไร แก้ปัญหาอย่างไร เท่านั้น หลังจากนั้นมาก็ไม่เคยมีปัญหานี้อีก โดยที่ผมไม่ได้บอกให้ไปตอบโต้เลย

[Nat_usp]

 อาทิตย์ที่แล้วผมทะเลาะกับเมีย

ดูแขนผมสิ ( หลบไม่พ้น )  

[Nat_usp]

เอาชัดๆ  ^_^"

[Nat_usp]

ตอนลูกสาวผมอายุประมาณ 7 ขวบ

แขนเขียวเป็นจ้ำกลับมาบ้าน  สอบถามก็ปรากฎว่า

ทะเลาะกับเล้กผู้ชายที่ขึ้นรถคันเดียวกัน อยู่หมู่บ้านเดียวกัน

ผมโมโหมาก แต่ก็ทำใจเย็นๆเดี๋ยวเรื่องราวใหญ่โต

แต่..............................

เช้าวันรุ่งขึ้นเด็กผู้ชายคนนั้นก็มารอขึ้นรถพร้อมๆกับลูกสาวผม ( ที่บ้านผม )

เด็กก็คุยกันดี  ความโกรธหายไปแล้วกับวันวาน

คิดดูว่าถ้าผมเอาเรื่อง เรื่องจะลุกลามขนาดไหน

เด็กก็คงเป็นเพื่อนกันไม่ได้เพราะพ่อแม่ทะเลาะกัน

ก็ฝากไว้อ่านเล่นๆครับ

[~ Sitthipong - รักในหลวง ~]

 อาทิตย์ที่แล้วผมทะเลาะกับเมีย

ดูแขนผมสิ ( หลบไม่พ้น ) 

เมียเป็นคนปากว่า   มือถึงนะครับ   

[dignitua-รักในหลวง]

 อาทิตย์ที่แล้วผมทะเลาะกับเมีย

ดูแขนผมสิ ( หลบไม่พ้น ) 

เมียเป็นคนปากว่า   มือถึงนะครับ   

ยังดีครับ... เมียผมปากกัด ตีนถีบ...

[NewShot]

ลูกชายผมโดนเพื่อนกัดเป็นจ้ำที่หลัง
ผม: หนูไปโดนอะไรมา (รู้อยู่แล้ว)
ลูก: AโดนBกัดมา
ผม: ทำไมหนูถึงโดนBกัดล่ะลูก
ลูก: Aก็ไม่รู้ Aนั่งข้างC แล้วBก็มากัดAคับ
ผม: (ในใจโกรธมาก แต่ต้องเย็นไว้) เดี๋ยวพรุ่งนี้พ่อจะบอกคุณครูนะ แล้วต่อไปถ้าหนูโดนเพื่อนเกเรอีกให้บอกครูนะครับลูก
คนเป็นพ่อทุกคนเมื่อเห็นลูกเจ็บมา ผมเชื่อว่าแว่บแรกนี่โกรธมากๆ กันทุกคนครับ แต่อยากให้ทุกคนระงับอารมณ์ครับ จะได้จบๆ ไม่งั้นแย่แน่ๆ ครับ

[JUNGLE]

ขอนอกเรื่องนิดนึงนะครับ...เวลาเด็กช่างกลไปมีเรื่องหรือดักทำร้ายเด็กสถาบันคู่อริ บางครั้งถึงขนาดดักยิงจนคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่พลอยโดนลูกหลงไปด้วยที่เป็นข่าวและไม่เป็นข่าว...พอเด็กพวกนี้ถูกตำรวจจับทีไรก็จะมีพ่อแม่ผู้ปกครองออกมาโวยเสมอว่าลูกๆ(อันธพาล)ของพวกเขาต่างเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนกันทั้งนั้น...ผมไม่เคยเห็นว่าจะมีพ่อแม่คนไหนออกมายอมรับซักครั้งว่าลูกหลานของตนถูกปลูกฝังหรือถูกสอนมาแบบผิดๆ อาจจะไม่เกี่ยวกับกระทู้นะครับแต่ผมเห็นว่าพ่อแม่ผู้ปกครองควรต้องมีส่วนรับความผิดที่ลูกหลานของตนได้ก่อขึ้นแบบเต็มๆ

  มีครับ พ่อแม่ผมนี่แหละครับ ไม่เคยให้ท้ายลูกเลยสักครั้ง มึงผิด มึงไปแก้ปัญหาเอง ไม่ปกป้อง มีเพียงช่วยเหลือบ้างตามสมควร ซิ่งรถโดนจับ เอาเงินค่าขนมไปจ่ายค่าปรับเอง ไม่พอก็หักเอารอบหน้า หรือไปมีเรื่องกับคนอื่น ก็ไม่เคยจะออกมาโวยวายหรือมาออกตัวบอกว่าลูกชายเป็นคนดี ให้ไปเคลียเอง ทั้งหมดทำให้ผมต้องปกป้องตัวเอง โดยการไม่ไปรังแกใคร ป้องกันตัวเองตามสมควร เพราะไม่เช่นนั้นแล้ว หากต้องขึ้นโรงพัก ถ้าไม่ถึงกับต้องประกันตัวออกมา พ่อแม่ผมไม่เคยมาช่วย ให้แก้ปัญหาด้วยตัวเอง ที่ผ่านมา ผมก็เอาตัวรอดได้ตลอด โดยแทบจะไม่เคยเดือดร้อนพ่อแม่ มีเพียงครั้งเดียวที่แม่ต้องไปประกันตัวให้ แล้วก็ไม่เคยมาช่วยเหลืออะไรอีก ไปให้การ ไปสอบปากคำ ไปคนเดียวล้วน ๆ แต่เรื่องราวก็จบด้วยผมไม่มีความผิด
  ผมถึงบอกไงครับ ว่าปล่อยไปตามครรลองของเด็ก เพียงแค่สอนให้รู้จักผิดถูก ไม่ใช่ไปให้ท้าย หรือสอนให้ทำร้ายตอบโต้ การสอนให้ไปตอบโต้ มันก็ไม่ต่างอะไรกับการให้ท้าย และมันคนละเรื่องกับการสอนให้ลูกสู้ สอนลูกให้มีเหตุผล สอนลูกให้เข้าใจ ถ้าเค้าเข้าใจ เด็กจะปรับตัวเอง รู้จักแก้สถานการณ์ และเมื่อนั้น ไม่มีใครไปรังแกเขาได้ง่าย ๆ หรอกครับ ถ้าต้องสู้ เขาก็จะรู้เอง ว่าต้องสู้อย่างไร แก้ไขอย่างไร ย้ำอีกครั้งครับ "สอนให้ลูกรู้จักคิด" ไม่ใช่ "ยัดเยียดความคิดให้ลูก"
  ลูกสาวผม ผมไม่เคยสอนให้ไปตอบโต้คนที่มารังแก แต่เกือบ 20 ปีที่ผ่านมา มีเพียงครั้งเดียวที่ลูกมาบอกว่าโดนเพื่อนทำร้ายมา ผมเพียงแค่ปลอบ และถามว่าเหตุการณ์เป้นอย่างไร เมื่อฟังแล้วก็อธิบายให้ลูกฟังว่า เราผิดไหม อย่างไร เพื่อนผิดไหม อย่างไร แก้ปัญหาอย่างไร เท่านั้น หลังจากนั้นมาก็ไม่เคยมีปัญหานี้อีก โดยที่ผมไม่ได้บอกให้ไปตอบโต้เลย

พ่อแม่ผมก็เหมือนกันครับ... ไปโรงเรียน... ทะเลาะกับเพื่อน... โดนครูตี... กลับมาโดนพ่อตีซ้ำ...


วิธีการแก้ปัญหาของพี่ใหม่... นุ่มนวลและได้ผลครับ...