คิดได้หลายแง่ครับ ...................
ถ้าคิดอย่างรัฐบาล(ที่คิดดีๆ) .................... ในเมื่อปราบปรามยาก ก็ออกกฎหมายนิรโทษกรรมให้แก่ผู้ครอบครองปืนเถื่อน แล้วเปิดให้นำมาขึ้นทะเบียนได้ตามภูมิลำเนา โดยอนุญาตให้ขึ้นทะเบียนได้เฉพาะปืนที่นายทะเบียนสามารถออกใบอนุญาตให้ได้ .......... ส่วนปืนที่นายทะเบียนออกใบอนุญาตให้ไม่ได้ ให้ส่งมอบแก่รัฐ โดยไม่มีความผิด.................. ผลคือ มีการควบคุมปืนที่อยู่ในมือประชาชน ทำให้ทราบว่ามีจำนวนเท่าใด อยู่ในความครอบครองของใคร ............... เพราะตั้งแต่ปี 2518 มา ณ เวลาไม่รู้ว่าปืนเถื่อนอยู่ในมือประชาชนเท่าใด ................ การปราบปรามจับกุม คงเป็นส่วนน้อยนิด ถ้าเทียบกับจำนวนจริงๆ .............ถ้าปล่อยผีคราวนี้ก็จะรู้ยอดจำนวนได้ชัดเจน ..................
ถ้าคิดแบบพ่อค้าปืน .................... ที่มีปืนเถื่อนอยู่ในมือมากๆ ก็หวาน ขายได้ราคาก็งานนี้
ถ้าคิดแบบคนที่มีปืนเถื่อนอยู่ในครอบครอง ...................ก็ดี เพราะจะได้ไม่หลบๆซ่อนๆ ปืนผิดกฎหมายในมือจะได้ถูกต้องเสียที
คิดแบบคนที่ซื้อปืนถูกต้องตามกฎหมายและราคาแพง ................... ก็ดี จะได้ซื้อปืนที่ขึ้นทะเบียนบางรุ่นบางแบบที่อยากได้ หรือไม่ก็เซ็งเพราะตัวเองซื้อมาแพง ขอ ป.3 ก็ยาก คนมีปืนเถื่อนได้รับสิทธิง่ายๆ แบบนี้เองหรือ..................
ถ้าคิดแบบคนขี้อิจฉา ...................... ก็จะไม่ชอบ เพราะตัวเองไม่มีปืนเถื่อนดีๆในมือให้เอาไปชึ้นทะเบียนเหมือนคนอื่น อิจฉาๆๆๆๆๆๆ จนจิตตก ขี้เยี่ยวเหลืองไปก็มี เพราะความอิจฉา .......................... ซึ่งแก้ได้ด้วยการไปหาปืนเถื่อนมาครอบครองเสีย เมื่อไหร่ที่เปิด จะได้ไปจด .................
