บันทึก "สุรัตดา" ตอนที่10(ผมเดินหยิบน้ำมาให้เธอดื่ม เพื่อเบนความสนใจเรื่องกอดนั้น)
"อะ ดากินน้ำก่อน คอจะได้ไม่แห้ง" (ผมนั่งลงบนเตียงข้างเธอ ยังไม่ทันจะสิ้นคำพูด เธอดึงผมไปกอดเลย)
"อู๊ด ตัวเย็นจัง หอมด้วยย" (ผมพยายามที่จะรั้งตัวเองขึ้น เพราะผมไม่คิดล่วงเกินเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่คิดอะไร
แต่ผมก็ทำไม่ได้ ผมได้แต่บอกกับตัวเอง ว่าอย่า อย่าเท่านั้น)
"ดา น้ำหกหมดแล้ว เห็นไหมเนี๊ยะ ดา ปล่อยก่อน เดี๋ยวเปียกเตียง" (น้ำเสียงผมเริ่มหงุดหงิด)
"ปล่อยก็ได้ แต่อู๊ดต้องรีบมานอนนะ"
"อืม อืม" (ผมผละตัวเองออกจากดา ผมคิดเสมอว่า ผมกำลังทำอะไรอยู่ อะไรเกิดชึ้นกับผมเนี๊ยะ)
2.35 น.
(ผมเข้าไปแปรงฟัน และแต่งตัวนอน ใส่บ๊อกซ์เซอร์ตัวเดียว ตูดขาด และขอบเปื่อย)
(ผมค่อยๆ ชะโงกหน้าดูเธอ ว่าหลับยัง ค่อยๆ ย่องขึ้นเตียงตัวเอง
ค่อยๆ เอาตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนขาว เข้าได้ข้างนึงหล่ะ "อึ๊บ...อึ๊บ.....อ้า"
เรียบร้อย แล้วเอื้อมมือไปปิดไฟหัวเตียง) ((แป๊ก)))))
(แสงไฟของระเบียงด้านนอก สาดเข้ามา เพราะม่านปิดไม่สนิทเท่าไหร่ เธอนอนตะแคงหันหน้ามาทางผม
ผมก็นอนตะแคง หันหน้าดูเธอหลับ เธอหลับตาพริ้ม ผมเพิ่งสังเกตุเห็นว่าเธอ ปากนิด จมูกหน่อย
นี่ขนาดเธอหลับยังสวยได้ขนาดนี้ จริงๆ แล้วเธอเป็นใครกันแน่ ใครส่งเธอมาให้ผมหรือป่าว หรือว่าพรมลิขิต บิ๊กแอส
จะอะไรก็ช่างเถอะ เธออยู่ตรงหน้าแล้วนี่ นอนดีกว่าเรา ฝันดีนะดา ดาจะฝันดีไหมเน้อ รับคำอธิษฐานอู๊ดด้วยนะ จุ๊บๆ จ้า)
(คืนนั้น เราสอง ต่างคน ต่างนอน)
อ่านแล้วอย่าลุ้นมาก 
7.45 น. เช้าไปไหม
.
9.25 น. อืมโอเค พอได้
.แต่ขออีก 5 นาทีนะ
9.30 น. เวลามาตราฐานโลก............................
"โอ๊ยยย!! เฮ้ยอะไรวะเนี๊ยะ" (ผมต้องสะดุ้งตื่น เพราะตัวเปียกไปด้วยน้ำ)
"ฮ่าๆ ฮ่าๆ" (เธอหัวเราะไม่หยุด และยังล้อเลียนผมด้วย)
"โห! ดา ทำไมทำแบบนี้อ่ะ" (ผมเริ่มโมโห)
"ทำอะไร" (เธอยักไหล่ แล้วทำหน้าไม่รู้เรื่อง)
"ก็เอาน้ำมาสาดอู๊ดทำไมหล่ะ"
"ก็......มันหกอ่ะ ตั้งใจจะเอามาให้อู๊ดกินอ่ะ ผิดด้วยหรอ" (เธอทำเสียงแบบใสบริสุทธิ์ แบบไม่ได้ตั้งใจ)
"ไม่เชื่อหรอก นี่มันแกล้งกันชัดๆ"
"แล้วแต่ ไม่เชื่อก็ตามใจ คนหวังดี ก็มาหาว่าหวังร้าย" (เธอพูดไปยักไหล่ไปแล้วทำหน้าเย๋ๆ หันหลังแล้วเดินไปเก็บแก้ว)
(ผมล้มตัวนอนต่อ และกล่าวว่า) "เออ ขอโทษ"
(แป๊บเดี๋ยวเท่านั้น) "เฮ้ยย เฮ้ยย ร้อน ร้อน ร้อน" (ผมสะดุ้งตื่นอีกครั้ง)
(ผมเห็นเธอนั่งหัวเราะอยู่บนพื้น มัน...ดูมีความสุขมากๆ) "ดา ทำไมเล่นแบบนี้" (คราวนี้ผมโมโหมาก)
"อะไร เล่นอะไร"
"ก็จักกะแร้เนี๊ยะ เห็นไหมเนี๊ยะ ขนหมดแล้ว" (เธอขำต่อ)
"อะไร ไม่เห็นรู้เรื่องเลย" (ชักสีหน้าไม่รู้อิโหน่อิเหน่)
"อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่อง ไอ้ที่ถืออยู่ในมือหน่ะ อะไร" (เธอทำไม่รู้ไม่ชี้)
"อะไร นี่ก็ไฟแช็คไง ไม่เคยเห็นเรอะ" (เธอยอกย้อน)
"ก็ดาเอามาเผาขนแร้อู๊ด ไมหล่ะ" (พลางดึงขนแร้กุดๆ)
"ใครเผา ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย"
"ยังบอกว่าไม่ตั้งใจอีกหรอ ขนหายหมดแล้ว เนี๊ยะ"
"ก็ไม่ได้ตั้งใจ จริงๆ นิ๊"
"ไม่ได้ตั้งใจอะไร"
"ก็ดาอยากรู้ ว่ามันจุดติดป่าว"
"ติดอะไร"
"ก็ไฟแช็คเนี๊ยะ มันจุดติดไหม"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกะขนอู๊ดหล่ะ"
"ก็.....ดา อืมยังไงดีหล่ะ ก็ดาลองไปจุด ตรงแร้อู๊ดอ่ะ" "แต่ไม่ได้ตั้งใจเผาไล่ที่สักหน่อย มันเป็นอุบัติเหตุมากกว่า"
"ฮึ!.. เหรอ อุบัติเหตุเหรอ อุบัติเหตุด้วย" (มันไปน้ำขุ่นๆ)
"อู๊ดไม่เชื่อดาใช่ม้า" (เธอเริ่มเล่นบทดราม่า)
"อือ...ดามันไม่ดีเอง ดามารบกวนอู๊ด แล้วยังทำให้อู๊ดลำบากใจอีก ดาไปก็ได้ ถ้าอู๊ดอยากให้ดาไป" (ตอนที่มันพูดเนี๊ยะมันหันหลังพูด แล้วมันก็ยิ้มด้วย)
