ที่น่าระทึกก็คืออีก 3 เดือนตรวจหาเชื้อ HIV อีกรอบนี่สิครับ..
ช่วงเวลา ที่เหมือน ตกนรกเลยครับ
เคยหละสิ
เคยครับ ยอมรับความจริง ครับ
เพื่อนพาไป ขึ้นครู ครั้งแรก ตอน ม.2 ที่โรงแรม เมืองทอง(แกรนซี้ตี้) ผมเองก็กลัว แต่ไม่กล้าบอกเพื่อนว่าไม่เคย เพราะ อายเพื่อน กลัวเพื่อนล้อ
หลังจากนั้นเพื่อนพาผมไป เมื่อถึง ห้อง เพื่อนผมก็ พลักผมเข้าห้อง เมื่อผมอยู่ในห้อง ใจผมสั่นหมดเลยครับ ปวดขี้ ปวดเยี่ยวไปหมด ท้องใส้ปั่นป่วนบอกไม่ถูก
เค้าใช้ผม แก้ผ้า ผมก็ไม่ยอมแก้ เพราะอาย เค้าเลยจับผมแก้ผ้า ผมก็บอก ว่า " พี่ครับ ผม ไม่เคยนะครับ" เท่านั้นแหละครับ พี่เค้าก็ จับผมแก้ผ้าแล้วนอนลง
หลังจากนั้นก็ใส่ถุงให้
หลังจากเสร็จกิจ ไปแล้ว ผมก็รีบออก มาจากห้อง ครั้งนั้นผมนอนเฉยๆ อย่างเดียวเลยครับ
หลังจากที่กลับบ้านไปแล้ว วันรุ่งขึ้นก็มาโรงเรียน วันนั้นเป็นวิชา เลือกเสรี ผมเลือกอยู่ในห้องสมุด เพื่อนผม มัน เสือกเอาหนังสือ "หมอชาวบ้าน" ออกมา แล้วเจอ โรคเอดส์พอดี ผมเลยตั้งใจอ่าน และ ศึกษา
ผมกลัวมากๆ ครับ ครั่นจะไปตรวจก็ ไม่ได้ เพราะเค้าบอกว่า ต้องให้ พ้น 3 เดือนไปก่อน ถึงจะเจอ ช่วง สามเดือน นี้แหละครับ สุดยอดเลย ครับ
เค้าบอกว่า คนเป็นเอดส์ น้ำหนักจะลด มากกว่าปกติ ด้วยความที่กังวล นอนก็ไม่ค่อยหลับ ข้าวก็ไม่ค่อยกิน 1 อาทิตย์ น้ำหนัก ลงมา 1.5 กิโล นึกในใจ" ชิบหายแล้วกู กูเป็นเอดส์แน่ๆ น้ำหนักลดลงแบบนี้ "
ก็เล่นไม่กินข้าว ไม่นอน น้ำหนักไม่ลดก็ บ้าแล้วล่ะครับ
พอกลับไปอ่านอีก เค้าบอกว่า คนเป็นเอดส์ ถ้าเป็น แผล แผลจะไม่หาย แผลจะเน่า เพราะ เชื้อโรคจะเข้า ภูมิคุ้มกันบกพร่อง ผมเลยเอามีดเหลาดินสอ มาฉืน ที่ปลายนิ้วดู กะว่าให้เลือดออก แล้วจะดูว่าแผลหายมั้ย
พอเชือดลงไปแล้ว เลือดมันออกมา หน่อยนึง ก็เลย ฉีกแผลให้กว้างๆ ดูว่าจะหายเองมั้ย ปรากฏว่า ไม่หาย (เวรเอ๊ย เชือดเมือ 5 นาที ที่แล้ว กะว่าเชือดปุ๊บ หายปั๊บเลย)
ยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่ จะปรึกษาใครก็ไม่กล้า
สรุป น้ำหนักผม ลงไป 5กิโลกว่า
หลังจากนั้น ก็เครียดมาตลอด เขียนพินัยกรรม มั่ง จดหมาย ลาตายมั่ง (จำจากในหนัง) ผมเครียดอยู่เดือนกว่า หลังจากนั้น ก็ ลืมไปเองซะงั้น
ว่า เราเป็นเอดส์หรือเปล่า
หลังจากนั้นประมาณ 4 เดือนกว่าเพื่อก็ชวนไป บริจาคเลือดในวันเกิดมัน ผมก็เลย ตามมันไปบริจาคด้วย ผล สรุปว่า " ผ่าน ครับ" มันเป็นช่วงเวลาที่ ไม่นาน แต่ผมรู้สึกว่า 1 วันเหมือน 1เดือนเลยล่ะครับ
