ต่างคนต่างอยู่ อย่าไปรบกวนมันคงไม่มีปัญหาครับ สมัยบวชอยู่ ผึ้งหลวงรังมหึมาทำรังอยู่เหนือซุ้มประตูโบสถ์ อยู่ตั้งหลายปี จนผมลาสิกขาแล้วก็ยังอยู่ มีอยู่วันหนึ่งมีเด็กจัญไร เอาหนังสติ๊กไปยิงมัน ยิงแล้ววิ่งไม่ทัน โดนซะบวมหมดทั้งตัว พาส่งโรงพยาบาลทัน ไม่งั้นอาจตาย ถ้าไม่ไปคุกคามมัน ก็ไม่เห็นมันทำร้ายคน
ฮ่าๆ.......ผมเคยเป็นเด็กจัญไร
เอาหนังสะติ๊กไปยิงมันด้วยหละ พี่คนคลอง.......... ต้นขนุนบ้านยาย รังแล้วรังเล่ารุ่นแล้วรุ่นเล่า ไม่มีใครกล้าตีรัง................
นัดเพื่อนสนิท(ในความคิด) ปั้นลูกกระสุนดินเหนียวตากแห้ง เอาไปยิงรังผึ้ง .........ตุ๊บๆ ตั๊บๆ ตุ๊บตั๊บๆ............ ผึ้งบินว่อนกระจุยกระจาย ค้นหามือบอนบังอาจทำลายรัง..........
..ลูกกระสุนหมด เจ้าบ้าน STeelShoTS ขันอาสาวิ่งไปเก็บลูกกระสุนหล่นใต้รังผึ้ง นัดแนะเพื่อนรัก ห้ามยิงตอนเข้าไปเก็บโดยเด็ดขาด....................
..พอไปใต้รัง มันยิงใส่ไม่ยั้ง ผึ้งหล่นมาใส่หัว STeelShoTS ต่อยกันนัวเนีย..... โกยซิคร้าบ พี่น้อง
ฝูงผึ้งตามกลิ่น ไล่ต่อยผมยับ วิ่งผ่านบ้านไหน ต่อยคนบ้านนั้นไปด้วย.......
ไอ้ที่แย่สุด เด็กนอนในเปล มันก็ต่อย.... วิ่งหนีสุดชีวิต ผ่าวงไทยมุง ล้อมวงดู จนท. รพช. กำลังเจาะน้ำบาดาลหมู่บ้าน.....โดนกันไปคนละดอกสองดอก....ที่แย่กว่านั้นแม่ผมดันนั่งอยู่ในวงด้วย....
... วิ่งหนีสุดชีวิต เข้าบ้าน เจอโอ่งน้ำ มุดไม่ได้ อาบมันซะเลย พี่สาวมาเจอ รีบบอกวิ่งเข้ามุ้ง........ ฮ่าๆ....นึกว่ารอดซะแล้ว !!! นางพญาผึ้งน้ำหนักตัวร่วม 70 เปิดมุ้งเข้ามา ปล่อยเหล็กใน อีกสามสี่ตุ๊บ..โทษฐานพาผึ้งไปต่อยชาวบ้าน.....
.........นับเหล็กในที่หลังได้ 46 อัน หัวและหน้าไม่นับ มันบวมจนมองไม่เห็น คนแก่แถวบ้านบอกต้องทาด้วยหน่อไม้ดอง เพื่อแก้พิษ...ทั้งเหม็นทั้งเปรี้ยว..
...ไอ้เพื่อนระยำ(มันก็ระยำจริง) ไม่คบกันจวบจนทุกวันนี้ ไม่ใช่เรื่องผึ้งนี่หรอก ความเห็นแก่ตัว อยากมีอยากได้ของมันต่างหาก ที่มันไม่คบกับเรา...................
