จดหมายถึง ยาย babara.

[Wachira1973]

เข้ามาอ่านเฉยๆครับ..แฮ่ๆๆ

[ozero++รักในหลวงมากค่ะ++]

   เจ๊โอนี่ มาตามกลิ่นอาหารจริงๆ
ozero++รักในหลวงมากค่ะ++
ชาว อวป.
Hero Member


คะแนน 999

ออฟไลน์

 เพศ:
อาวุธประจำตัว: ช้อน ส้อม ตะเกียบ
 กระทู้: 25003




มารยาท...มีให้รักษา

    เซฟแต้ม 999ไว้ให้ ก่อน สอยเสีย โสน้าน่า อิ อิ อิ..

เรื่องอาหารเนี่ย ไม่รู้ว่าเป็นจุดอ่อน หรือ จุดแข็ง ของโอ

[วัฒน์]

เรื่องอาหารเนี่ย ไม่รู้ว่าเป็นจุดอ่อน หรือ จุดแข็ง ของโอ

จุดไหนก็ไม่เหลือ....

[ozero++รักในหลวงมากค่ะ++]

เรื่องอาหารเนี่ย ไม่รู้ว่าเป็นจุดอ่อน หรือ จุดแข็ง ของโอ

จุดไหนก็ไม่เหลือ....

ว๊ายยยยย โดนอีกแระ

[ค..ควาย...ใส่ชฎา]

ยาย babara จ๋า ...
ไอ้เจ้าร้าน โมรุ โมริ อะไรของยายนั่นน๊ะ ฟังดูแล้วคงจะแพงหูฉี่เลย
น่าจะเกินความสามารถของคนดง คนไพร อย่างลุงจะกินได้
 
เป๋าฮื้อเขา Slide มาเป็นแผ่นๆ ออกไม่อั้น ฮาๆๆ ....
สงสัยตกหลุมโจรเข้าแล้ว ยายเอ๋ย


ของเทียมบรรจุซองละ 300 กรัม ขายไม่เกิน 320 บาท
ของเเท้บรรจุกระป๋อง ตัวใหญ่เท่ากำปั้น กระป๋องเดียวมีตัวเดียว
ตราพวงมาลัยเรือ กระป๋องละ สี่พันอัฟ

Ha Ha Ha  ฮา  "ฮั่นแน่"  ท่านพรานบุญ อ่ะ ฮา
ยายขออภัย ที่เขียนไป ว่า "ไม่อั้น" อ่ะ ฮา

ความจริง  เขา "อั้น"  ออกมาจานเปล จานเดียว อ่ะ ฮา
ใครไปก่อน  ตักเอาก่อน อ่ะ ฮา   

หรืออีกที  ยายไม่ "มั่น"  แล้วอ่ะ ฮา
อาจเสร็จ  โจร  อ่ะ  ฮา

เหมือนกับเอาหนังหมู  มาทอด ทำ "กระเพาะปลา"  อ่ะ ฮา
555 ท่าทางเป็น  อย่างที่ท่านพรานบอก  "กิ้งกือ" ตกท่อ  อ่ะ ฮา 

ข้อความนี้ยาย  อยากจะ "ขอบคุณ"  เพื่อนๆ  แฟนคลับ  ที่เข้ามาโพสต์ อ่ะ
ขอบคุณเป็นอย่างสูง   คุยกันสบายๆ   กับคนแก่  ที่ใกล้ "ชรา"  อ่ะ ฮา
ไม่ต้องเรียกโน่น  เรียกนี่  เรียก ยาย เฉยๆ หรือ ยายบ๊าบ คนเห็นหมี ก็ได้อ่ะ ฮา

ใครผ่านอะไรมา  รู้เห็น มีประสพการณ์ อะไร  ก็นำมาแลกเปลี่ยนกัน อ่ะ
ช่วยกันมาเขียน   คุยกันง่ายๆ  สบายๆ  ใช้ภาษาพูดธรรมดา นี่แหละ อ่ะ ฮา 

[zamphol]

ประสบการณ์ นะยาย

ประสพ = ความสำเร็จ

ประสบ = พบเห็น

ไปคัดมาสองหน้ากระดาษ   

[ธำรง]

แสดงว่าคุณzampholเป็นคนหนุ่ม .... ไม่ทันรุ่นที่มีใช้ทั้งประสพการณ์ และประสบการณ์  

[STeelShoTS]

ประสบการณ์-ประสพการณ์
 
          คำในภาษาไทยที่มักจะเขียนและออกเสียงกันไม่ค่อยถูกอีกคำหนึ่ง ก็คือคำว่า “ประสบการณ์” (ปฺระ-สบ-กาน) ซึ่งเป็นศัพท์บัญญัติ ตรงกับภาษาอังกฤษว่า experience คำนี้มักมีผู้พูดเป็น “ปฺระ-สบ-พะ-กาน” อยู่เสมอ ทั้งในหมู่ผู้รู้และคนทั่ว ๆ ไป
 
          เหตุที่มีผู้ชอบพูดเป็น “ปฺระ-สบ-พะ-กาน” อยู่เสมอ ๆ นั้น จะโทษว่าเขาพูดผิดก็ไม่ถูกต้องนัก ทั้งนี้เพราะคำว่า experience ในภาษาอังกฤษนี้ เดิมคณะกรรมการพิจารณาศัพท์วิชาการศึกษา กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ ท่านบัญญัติไว้ว่า “ประสพการณ์” ที่ “ประสพ” ใช้ พ พานสะกด จึงได้ออกเสียงว่า “ปฺระ-สบ-พะ-กาน” ซึ่งก็ฟังเพราะหูและเหมาะกับลิ้นของคนไทยดี ทั้งยังเข้าลักษณะ “อุจจารณวิลาส” (อุด-จา-ระ-นะ-วิ-ลาด) แห่งนิรุกติศาสตร์อีกด้วย แต่เมื่อกระทรวงศึกษาธิการส่งศัพท์บัญญัติเหล่านั้นมาให้คณะกรรมการบัญญัติศัพท์ภาษาไทยแห่งราชบัณฑิตยสถานรับรอง คณะกรรมการได้แก้ศัพท์บัญญัติคำนี้เป็น “ประสบการณ์” ที่ “ประสบ” ใช้ บ สะกด จึงต้องอ่านว่า “ปฺระ-สบ-กาน” แต่โดยเหตุที่พูดกันเป็น “ปฺระ-สบ-พะ-กาน” มาจนติดบางท่านจึงไม่สามารถปรับตัวให้พูดเป็น “ปฺระ-สบ-กาน” ได้ แต่คนรุ่นใหม่ ๆ ที่ไม่เคยทราบว่าใช้ “ประสพการณ์” มาก่อน ก็มักจะอ่านถูกต้อง
 
          คำว่า “ประสบการณ์” นี้ พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๒๕ ได้ให้บทนิยามไว้ว่า “น. ความจัดเจนที่เกิดจาการการกระทำหรือได้พบเห็นมา.”
 
          ส่วนคำว่า “ประสพ” นั้น พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน ท่านเก็บไว้เป็นรูปคำนาม และให้ความหมายไว้เพียงความหมายเดียว คือ “การเกิดผล” ถ้าหากเขียนเป็น “ประสพการณ์” โดยใช้ พ สะกดก็จะต้องแปลว่า “เหตุแห่งการเกิดผล” ซึ่งจะไม่ตรงกับความหมายของคำว่า experience ในภาษาอังกฤษ
 
          ความจริงคำว่า “ประสพ” ตรงกับคำบาลีว่า “ปสว” (ปะ-สะ-วะ) นั้น แปลว่า “ประสบ, ประสูติ, เสวย” หรือแปลว่า “ดอกไม้, ลูกไม้” ก็ได้ และตรงกับภาษาสันสกฤตว่า “ปฺรสว” (ปฺระ-สะ-วะ) แปลง ว เป็น พ ก็เป็น “ประสพ” แต่เพราะเหตุที่คำว่า “ประสพ” มีความหมายได้หลายอย่างด้วยกัน ถ้าเราเขียนเป็น “ประสพการณ์” จะทำให้ตีความไปได้ต่าง ๆ ท่านจึงใช้ “ประสบ” บ สะกด ซึ่งก็แผลงมาจากคำว่า “สบ” ในภาษาไทยที่แปลว่า “พบ เช่น สบโชค, ปะ เช่น สบเหมาะ, ถูก เช่น สบใจ” นั่นเอง
 
          อย่างไรก็ตาม คำนี้ควรเขียนให้ถูกต้องตามศัพท์บัญญัติและพจนานุกรมของราชบัณฑิตยสถาน เป็น “ประสบการณ์” ที่ “ประสบ” ใช้ บ สะกดอย่างเดียว.
 
ผู้เขียน : ศ.จำนงค์ ทองประเสริฐ ราชบัณฑิต สำนักศิลปกรรม
ที่มา : ภาษาไทยไขขาน. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แพร่พิทยา. ๒๕๒๘. หน้า ๓๔๐-๓๔๒.

[zamphol]

5555 ผมเด็กรุ่นใหม่ครับพี่ รุ่นมัธยม เอ็นทร้าน ส่วนครูสอนภาษาไทยผมเป็นรุ่น ม.ศ. ป.กศ. ครับ

ครูภาษาไทยส่วนใหญ่จะดุ ชอบประจานผมหน้าห้อง ให้คัดจนมือหงิก เกรดภาษาไทยผมมีแค่หนึ่งกับสองยันจบมัธยม  

แสดงว่าคุณzampholเป็นคนหนุ่ม .... ไม่ทันรุ่นที่มีใช้ทั้งประสพการณ์ และประสบการณ์  

[ธำรง]

5555 ผมเด็กรุ่นใหม่ครับพี่ รุ่นมัธยม เอ็นทร้าน ส่วนครูสอนภาษาไทยผมเป็นรุ่น ม.ศ. ป.กศ. ครับ

ครูภาษาไทยส่วนใหญ่จะดุ ชอบประจานผมหน้าห้อง ให้คัดจนมือหงิก เกรดภาษาไทยผมมีแค่หนึ่งกับสองยันจบมัธยม 

แสดงว่าคุณzampholเป็นคนหนุ่ม .... ไม่ทันรุ่นที่มีใช้ทั้งประสพการณ์ และประสบการณ์   

คนรุ่นก่อน ๒๕๒๕ จะเคยใช้ประสพการณ์ครับ .... ขอบคุณคุณSTeelShoTSที่แจกแจง 

เมื่อได้อ่านคำจารึกที่พระราชวังบางปะอิน อ่านกฎหมายโบราณ บางทีผมก็กลับคิดติราชบัณฑิต 

[พรานบุญ หลงกรุง]

5555 ผมเด็กรุ่นใหม่ครับพี่ รุ่นมัธยม เอ็นทร้าน ส่วนครูสอนภาษาไทยผมเป็นรุ่น ม.ศ. ป.กศ. ครับ

ครูภาษาไทยส่วนใหญ่จะดุ ชอบประจานผมหน้าห้อง ให้คัดจนมือหงิก เกรดภาษาไทยผมมีแค่หนึ่งกับสองยันจบมัธยม  

แสดงว่าคุณzampholเป็นคนหนุ่ม .... ไม่ทันรุ่นที่มีใช้ทั้งประสพการณ์ และประสบการณ์  

คุณ zamphol เอ้ย....
ภาษาเขียนมันวิ่งได้ราวกับน้ำหลาก ที่จะมาในปีนี้ ...  
ผมยังนึกถึงคุณครูขาบ (จำนานสกุลไม่ได้แล้ว ขออภัยนะครับครูขาบ)
เมื่อครั้งที่เรียนมัธยมตอนปลายสายอาชีพ ครูขาบ ท่านจะเน้นเรื่องการเขียนเป็นอย่างยิ่ง  

[zamphol]

555 แสดงว่าลุงพรานบุญ มีอะไรฝังใจความหลังครั้งอดีต สมัยเรียนสิครับ 

ครูภาษาไทยผมกลัวยิ่งกว่าครูฝ่ายปกครอง เพราะชอบประจานหน้าห้อง ผมอายสาวๆๆ 

ส่วนครูฝ่ายปกครอง ถ้าประกาศเสียงตามสายให้นาย... ไปพบที่ฝ่ายปกครอง โห...ไม่ธรรมดา

เดินไปไหนนิ พวกขอซูฮก ผมยอมให้ตีก้นลาย ดีกว่าให้ผมไปทำอะไรโง่ๆ หน้าห้องครับ  

5555 ผมเด็กรุ่นใหม่ครับพี่ รุ่นมัธยม เอ็นทร้าน ส่วนครูสอนภาษาไทยผมเป็นรุ่น ม.ศ. ป.กศ. ครับ

ครูภาษาไทยส่วนใหญ่จะดุ ชอบประจานผมหน้าห้อง ให้คัดจนมือหงิก เกรดภาษาไทยผมมีแค่หนึ่งกับสองยันจบมัธยม  

แสดงว่าคุณzampholเป็นคนหนุ่ม .... ไม่ทันรุ่นที่มีใช้ทั้งประสพการณ์ และประสบการณ์  

คุณ zamphol เอ้ย....
ภาษาเขียนมันวิ่งได้ราวกับน้ำหลาก ที่จะมาในปีนี้ ...  
ผมยังนึกถึงคุณครูขาบ (จำนานสกุลไม่ได้แล้ว ขออภัยนะครับครูขาบ)
เมื่อครั้งที่เรียนมัธยมตอนปลายสายอาชีพ ครูขาบ ท่านจะเน้นเรื่องการเขียนเป็นอย่างยิ่ง  

[lek]

ขอบคุณป้าbabara......ให้ ทำมา หากิน ไม่ต้อง ทำมา หาเก็บ
อิจฉาเล็กๆ กับท่านที่ยังทานBuffetเหมาๆ แล้วคุ้ม
ตะก่อนทานได้แยะ แรงก็ดี แต่ไม่มีตัง
พอตังชักมี ก็ไม่มีเวลา
พอมีเวลา มีตัง ก็ไม่มีแรง(กิน)  

เดี๋ยวนี้โอก็ทานได้น้อยลงค่ะ (แต่ทานถี่และชอบทานขนม เลยไม่ยุบลง แถมพองขึ้น ตล๊อดๆ...อิอิ)
เวลาโอทานบุฟเฟ่ต์ ก็จะพยายามทานของที่ตัวเองชอบก่อนเลย ไม่ต้องทำให้ตัวเองคุ้ม ไม่งั้นจะเจ๊กอั้ก ทรมาน
สุดท้ายก็ต้องทานคอมบิซิมตบท้ายอ่ะค่ะ

ไม่อยากบอกได้ไปอาเจียนออกครับ  มานั่งคิดกินเยอะไปมันก็กรรมเหมือนกัน

[ธำรง]

สมัยโน้นผมถาม.....ครูตอบผมว่า....
ประสพการณ์ คือ ภูมิรู้จากการได้อ่าน ได้ฟัง ได้เห็น โดยที่มิได้เกิดกับตัวโดยตรง
ประสบการณ์ คือ ภูมิรู้จากสิ่งที่เกิดกับตัว

กรรมการราชบัณฑิต ให้ใช้เพียงความหมายอิงภาษาอังกฤษ จากคำ experience 

ทุกวันนี้ผมยังเชื่อครู  ยังใช้ทั้งสองคำ ในความหมายข้างต้น 

[HS2 MJT]

ยาย babara จ๋า ...
ไอ้เจ้าร้าน โมรุ โมริ อะไรของยายนั่นน๊ะ ฟังดูแล้วคงจะแพงหูฉี่เลย
น่าจะเกินความสามารถของคนดง คนไพร อย่างลุงจะกินได้
 
เป๋าฮื้อเขา Slide มาเป็นแผ่นๆ ออกไม่อั้น ฮาๆๆ ....
สงสัยตกหลุมโจรเข้าแล้ว ยายเอ๋ย


ของเทียมบรรจุซองละ 300 กรัม ขายไม่เกิน 320 บาท
ของเเท้บรรจุกระป๋อง ตัวใหญ่เท่ากำปั้น กระป๋องเดียวมีตัวเดียว
ตราพวงมาลัยเรือ กระป๋องละ สี่พันอัฟ

Ha Ha Ha  ฮา  "ฮั่นแน่"  ท่านพรานบุญ อ่ะ ฮา
ยายขออภัย ที่เขียนไป ว่า "ไม่อั้น" อ่ะ ฮา

ความจริง  เขา "อั้น"  ออกมาจานเปล จานเดียว อ่ะ ฮา
ใครไปก่อน  ตักเอาก่อน อ่ะ ฮา   

หรืออีกที  ยายไม่ "มั่น"  แล้วอ่ะ ฮา
อาจเสร็จ  โจร  อ่ะ  ฮา

เหมือนกับเอาหนังหมู  มาทอด ทำ "กระเพาะปลา"  อ่ะ ฮา
555 ท่าทางเป็น  อย่างที่ท่านพรานบอก  "กิ้งกือ" ตกท่อ  อ่ะ ฮา 

ข้อความนี้ยาย  อยากจะ "ขอบคุณ"  เพื่อนๆ  แฟนคลับ  ที่เข้ามาโพสต์ อ่ะ
ขอบคุณเป็นอย่างสูง   คุยกันสบายๆ   กับคนแก่  ที่ใกล้ "ชรา"  อ่ะ ฮา
ไม่ต้องเรียกโน่น  เรียกนี่  เรียก ยาย เฉยๆ หรือ ยายบ๊าบ คนเห็นหมี ก็ได้อ่ะ ฮา

ใครผ่านอะไรมา  รู้เห็น มีประสพการณ์ อะไร  ก็นำมาแลกเปลี่ยนกัน อ่ะช่วยกันมาเขียน   คุยกันง่ายๆ  สบายๆ  ใช้ภาษาพูดธรรมดา นี่แหละ อ่ะ ฮา