ปัจจุบันผมเป็นมะเร็งในอารมณ์ อาการจะแสดงออกทางสีหน้า เคยไปพบแพทย์แล้วก็งั้นๆ พอเจอพยาบาลสวยๆอาการกลับหายเป็นปลิดทิ้ง
ญาติผมคนหนึ่งเป็นแบบพี่แป๋งเลยครับ
ตอนนี้หายแล้วโดยหาคนรับใช้เด็กสาววัยรุ่นซักคนหนึ่ง คอยรับใช้และติดตามตัวไปไหนมาไหนตลอด แต่มีข้อแม้ว่า
ห้ามอยู่บ้านเดียวกันและห้ามมีอะไรกันนะครับ แล้วพี่แป๋งจะสดชื่นกะปี้กะเป่าตลอดเวลาเลยครับ
สีแดง=น่าสนครับ
สีน้ำเงิน=แป๋งคงทำไม่ได้
จริงๆแล้วตัวผมเองก็มีอาการอยู่อาการหนึ่งที่ไม่กล้าไปพบแพทย์ คืออาการปวดต้นคอโดยเฉพาะฤดูหนาวจะปวดอย่างทรมานมาก
สาเหตุมาขากการเล่นผาดโผนไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขา ชอบเล่นยิมนาสติกฝึกแบบไม่มีอุปกรณ์ป้องกัน ช่วงฝึกสอน(ตอนเรียนวค.)
ทำหกสูงถ่างขาให้นักเรียนพุ่งหลาวข้าม คัดเลือกเด็กไว้ ๕ คนฝึกซ้อมอย่างดีเพื่อจะโชว์ในงานพีธีเปิดกีฬาสีโรงเรียน พอถึงวันจริง
ไอ้ที่ ๖ ไม่รู้มาจากไหนพุ่งพรวดตัวค้างอยู่กลางเป้าผมก่อนที่จะล้มพับไปทั้งคู่ ผลผมคอเคล็ดเจ้าเด็กส่วนเกินแขนหักเพราะผมล้มทับ
อาการเลยเรื้อรังมาจนถึงปัจจุบัน
