ปริญญาตรี รัฐศาสตร์ ผมหวังกับมันมาก แต่สุดท้ายก็แห้ว
แต่จากนี้อีก 4 เดือน ลูกผมมันสัญญาว่า
จะเอา นวกะกับนักธรรมตรี มาฝากผมให้ได้ มันสัญญากับผมไว้
ลูกผมจะเป็นพระแล้ววันที่ 30 นี้
ไม่จบนักธรรมตรีไม่ต้องสึกออกมาให้เห็นหน้า
(ผมขู่มันที่วัดเมื่อวานตอนมันเป็นนาค)
สาธุครับพี่ๆทุกคน .......................... ขอบคุณครับ
ไอ้ลูกผมคนนี้ ผมมีมันตอนผมอายุ 18 (ผมยังเด็กมาก) พศ 2535
เลี้ยงมาอย่างดี เคยทำให้ผมภูมิใจที่สุด
เดินยิ้ม เดินโม้รอบหมู่บ้านเลยครับ
เมื่อตอนมันไปแข่งวิ่งนักเรียนประจำจังหวัด ตอน ป.6
ได้เหรียญเงิน กับเหรียญทองแดง มาอย่างละเหรียญ
ผมโม้แหลกเลย ปลื่มสุดๆ
แล้วก็ครับ เด็กวัยรุ่นให้เรียนก็ไม่เรียน
กว่าจะเข็นให้จบม.6 ได้ ปากแหกถึงหู
ขึ้นโรงขึ้นศาล มันก็เคยทำให้ผมน้ำตาไหลมาแล้ว
(ติดเพื่อน แล้วไปแอบสูบกัญชา) ตำรวจจับได้
ไอ้ครั้งนี้แหละ ที่มันจะทำให้ผมกลับมาโม้ได้อีกครั้ง
มันจะทำให้ผมปลื่มได้อีกครั้ง
บวชไม่สึกเลยยิ่งดี ทำตัวให้ดีๆ ทำตัวให้น่ากราบไหว้
ตอนผมแก่ๆผมจะได้ไปนอนตายข้างกุฏิพระลูกผม
เรียนทางโลกไม่จบก็ไม่เป็นไร ทางธรรมขอให้ลูกทำให้ได้
ผมหวังแค่นี้แหละ
ไม่ฝันที่จะตระกายดาวแล้ว
ไม่หวังจะเห็นยศเห็นตำแหน่งบนบ่ามันแล้ว
บาตร 1 ลูก ตาลปัดหนึ่งอัน ผมก็พอใจแล้ว
พูดแล้วน้ำตาจะไหล
ผมไม่เคยรับรู้ถึงความรู้สึกหรอกว่า วันที่ลูกชายรับปริญญา
แล้วมันมีความรู้สึกแบบไหน แบบพ่อแม่คนอื่น
แต่หลังจากนี้อีกไม่กี่วัน
ผมจะได้เห็นไอ้เด็กไม่เอาถ่านคนหนึ่ง
มันอยู่ในร่มกาสาวพัตร์
สาธุ สาธุ สาธุ บวชไม่สึกเลยยิ่งดี ..................
ไม่หวังมากไปกว่านี้ครับ
็Ha Ha Ha ฮา "ฮั่นแน่" อ่ะ ฮา
ยายอ่านแล้ว น้ำตา มี "ซึม" เล็กๆ อ่ะ
ขอ "อนุโมทนา" ให้น้องเขา เจริญสติ ในร่มกาสาวพักตร์ อ่ะ
ส่วนเป้าหมายของพี่ยาม ที่อยากเห็น เรื่องนวกะ นักธรรมตรี เนี่ยะ
มันไม่ได้ยากเย็น เกินกว่าที่จะได้พบ หรือได้เห็น อ่ะ
