เคืองตรงที่
พูดถึงเรื่องปืนกับการก่ออาชญากรรม
แต่พูดไม่หมด ว่าแต่ละคดีเป็นปืนมีทะเบียนหรือปืนเถื่อน ครับ
เห็นด้วยครับพี่ คมขวาน รักในหลวง 
ปืนมีทะเบียนใช่ก่อเหตุผมว่าไม่น่าจะถึง 10% ด้วยซ้ำไปครับ อย่างกรณีนักเรียนอาชีวะยิงกันบนรถเมล์ไม่น่าจะเอามาเกี่ยวข้องด้วย
เพราะยังไงก็ปืนเถื่อนเห็นๆครับ 
แต่ผมเคืองตรงที่ท่าน น.๑ พูดว่า ปืนสวัสดิการณ์เหล่านี้ถูกแจ้งหายแล้วนำไปขายอย่างผิดกฏหมายทำให้อยูในมือคนร้าย ทำให้คนร้ายมีอาวุธที่ดี ดีกว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจเสียอีก เลยสงสัยนะครับว่า
๑.ตำรวจก็มีสิทธิ์ซื้สวสดิการณ์เหมือนกันทำไมไม่หาที่ดี ๆ หละครับ (ถ้าท่านคิดว่า "ปืนราคาเป็นแสนยิงได้แม่นยำ ๑ นิ้วที่ ๕๐ เมตร" เป็นปืนที่ดี คงไม่มีคนร้ายคนไหนเอามายิงครับ เพราะ โอกาสขัดลำสูงปืนมันฟิตมากเกินไป)
๒.ตำรวจไทยใช้ลูกโม่ขนาด .38 มานานมากแล้ว ไม่เคยเปลี่ยนปืน(ระบบปฏิบัติการ,ขนาดกระสุน) บ้างเลย ส่วนมากหาซื้อกึ่งอัตโนมัติ(ลูกดก)ใช้เอง ทำไม่ไม่เปลี่ยนบ้างหละครับ (อเมริกาบางที่เปลี่ยนแทบเป็นว่าเล่น)
๓.การฝึกอบรมบุคลากรได้ฝึกทุกคนหรือไม่ ชั่วโมงการฝึก ต่อคน ต่อปี เป็นอย่างไร ขีดความสามารถสูงหรือไม่ เช่น ในสหรัฐอเมริกา เขามีเสรีด้านอาวุธบางรัฐมี AR-15 ได้ มีแม้กระทั้ง .50BMG ก็มี เข้าก็พัฒนาบุคลากร ทักษะ ฯลฯ ของเขาให้เพิ่มมากขึ้น อาจมีคิดจะควบคุมอาวุธบ้างแต่ก็ไม่เท่าประเทศนี้
ปล.ทั้งหมดเป็นความเห็นส่วนบุคคลนัครับ
