ปกติแล้ว "
สุนัขหรือหมา" ไม่สามารถคิดได้ ล้ำลึก และวกวนเท่ากับที่คนหลายคนคิดหรอกครับ
การป้องกันตัวเองหรือการกระทำต่อคนหรือต่อพวกเดียวกันหรือแม้กระทั่งผู้อื่น มักเป็นไปตามสัญชาตญาณของสุนัขนั่นๆ
ซึ่งพฤติกรรมของสุนัขหลายสายพันธุ์ จริงๆแล้ว พฤติกรรมของเขาเล่านั่นไม่ได้ต่างกับคน ซึ่งพยายามอ้างตัวเองว่าเป็นสัตว์ที่อยู่ชั้นเหนือกว่า
และการเหนือกว่านี้ ในหลายๆครั้งก็ไม่ได้สร้างความต่างเกิดขึ้นทุกครั้ง ความเหมือนที่เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งระหว่างสุนัขกับคน คือ สุนัขและคนเป็น"สัตว์สังคม" เช่นกัน
กฎเกณฑ์ที่ว่าผู้ที่แข็งแรงกว่าย่อมเป็นผู้ชนะนั่น ย่อมใช้ได้ทั้ง "คนและสุนัข" และในทำนองเดียวกัน ผู้ที่อ่อนแอกว่า มักจะตกเป็นเหยื่อของผู้ที่แข็งแรงกว่าเสมอ
โชคดีที่ คนยังคิดได้ลึกและวกวนกว่าสุนัขหลายเท่านัก การยับยั้งและการมีสติ และการกระทำโดยสัญชาตญาณจึงเกิดขึ้นน้อยกว่าสุนัข แต่ใช่ว่าจะไม่มีเอาเสียเลย ?
คนที่เป็นผู้ที่แข็งแรงกว่า มีอาวุธหรือมีวิธีการที่เหนือกว่า ย่อมสามารถกำจัดและหาทางป้องกัน การรุมกัดหรือโดนทำร้ายจากสุนัขหรือผู้อื่นย่อมดีกว่าผู้ที่ด้อยกว่าหรืออ่อนแอกว่าเสมอ
ซึ่งนั่นคงเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว แต่เมื่อไหร๋? ที่สุนัขเขาคิดว่านั่นคือ เหยือ นั่นคือ ความอ่อนแอที่เขาเห็น การกระทำโดยสัญชาตญาณหรือแม้กระทั่งการนำกลุ่มของพวกเขาเอง
ย่อมมีให้เกิดขึ้นเป็นข่าวเสมอมา โดยเฉพาะการกระทำต่อ .. เด็ก คนแก่ และผู้หญิง ฯลฯ แต่เมื่อเทียบหนึ่งชีวิตกับหนึ่งชีวิตแล้ว จะสัตว์หรือคนก็คือ หนึ่งชีวิตเช่นกัน
แต่เมื่อเทียบความสำคัญหนึ่งชีวิตต่อหนึ่งชีวิต สุนัขย่อมไร้ค่าและไร้ราคายิ่งนัก เมื่อเทียบกับสัตว์ ที่ชื่อว่า "
คน" แต่ไม่ว่าอะไร?จะเกิดขึ้น จะมาจากสัตว์ หรือจะมาจากคนด้วยกัน
ทุกคนย่อมมีสิทธิ ที่จะปกป้อง ป้องกันตัวเราเองแม้กระทั่งต่อคนผู้ที่เราใกล้ชิดหรือคนที่เรารักได้ตลอดเวลา ซึ่งหากการกระทำนั่น อยู่ในขอบเขตที่ท่านคิดว่าถูกต้อง
คงไม่มีใครจะว่าหรือกล่าวหาท่านได้หรอกครับ เพราะฉะนั่นอย่าได้ไปกังวลเลย..
